Cookies

vaders zijn meer dan kanonnenvlees

Vandaag was het gemarchandeer met dieren weer flink aan de orde bij Krista van Velzen. Maar gisteren zorgde ze voor iets unieks in de parlementaire geschiedenis. het gemarchandeer met vaders werd aan de orde gesteld. Vaders zijn net zo onmisbaar als moeders voor kinderen. En als moeders voor kinderen tot 4 jaar vrijgesteld worden van uitzending op militaire missie dan vaders dus ook. Van de Knaap was het er wel mee eens maar vond het een zaak van de vakbonden. En dat is nog maaréén element van ongelijke behandeling van vaders. Er valt nog een hoop werk te doen voor de SP-fractie. Maar het begin is er. Misschien een papa-bevrijdingsfront? Niet meer opgesloten tussen alimentatie en miezerige omgangsregelingen of helemaal niets. Wel lullig dat er dan net op dezelfde dag veel te doen is om een vader die zijn dochter vermoordde.


Mijn
artikel Mannen zijn meer dan kanonnenvlees Samen met Wim Orbons in het Friesch dagblad, Reformatorisch dagblad en BN de Stem,

straatkinderen

Voor het station betaalde fondswerfster voor een of ander kinderfonds voor straatkinderen in Zuid Amerika. In mijn mailbox een mailtje van een 13-jarig meisje dat zich zorgen maakt over haar vriendinnetje dat door haar moeder mishandeld wordt en uit wanhoop 8 paracetamols slikt. Allemaal omdat ze op haar vader lijkt die ze niet mag zien. En waar zou je zo iemand dan naar door moeten verwijzen? Naar haar vader liefst ja. Maar…. Wat helpt beter 5 euro voor dat fonds of fundamenteel het denken over kinderen veranderen te beginnen in Nederland. Dat heeft vast ook een goede invloed op de rest van de wereld.

 

solidariteit tussen de generaties

Ik pinkte een traantje weg toen Jan Marijnissen sprak over solidariteit tussen generaties. Aanleiding was de aanval op de WAO. Maar toen het ging over kinderen die voor ouderen zorgen en ouders voor kinderen, leek het een verwijzing naar het principe van gelijkwaardig ouderschap. Dat principe wordt inmiddels door de SP ondersteund, zie hiervoor mijn verslag van het SP-congres. Mijn congresgevoel hangt aan een zware slinger. Een gevoel van solidariteit, hier voel ik me op mijn plaats, waardoor ik zelfs met respect naar Anja Meulenbelt kijk, die tijdens het congres al druk bezig is met haar laptop en fototoestel om haar weblog zo snel mogelijk te vullen. Anderzijds de angst dat mensen hier het opkomen voor vaderschap toch zien als reactionair. Dat ik een outlaw ben, en toch een beetje een outcast. Ik begrijp mezelf hierin. Maar ook vreemd als ik mezelf daar een praatje zie maken met de diverse politieke vertegenwoordigers.