Cookies

oranje

detail van Tuin der lusten van Jeroen BoschIk ben blij dat het weer voorbij is eerlijk gezegd. Ik houd van voetballen. Mijn zoon Joshua ook. Vooral ook om het zelf te doen.
Maar die gekte….. Als ik Jeroen Bosch was, had ik er vast iets moois over geschilderd. Ach wie weet.
Op bijgaande plaatje, een onderdeel van “de tuin der lusten” zie je dat Bosch niet náár oranje keek, maar vanúit oranje.

zwart

Jaren geleden zat ik eens, als enige man, bij een vrouwendiscussie over een zogenaamd toekomstscenario voor het regionale emancipatiebureau. Een van de opmerkelijkste gebeurtenissen daar was een opmerking van een caribische emancipatiewerkster. Dat gedoe over mannen meer betrekken bij de zorg voor de kinderen hoefde van haar niet. We moesten ook maar eens wat specifieker kijken naar de verschillen tussen groepen vrouwen. Caribische vrouwen hadden het altijd zelf en alleen gedaan en dat hoefde voor haar niet te veranderen. Ze betitelde het eigenlijk als een soort racisme om de normen van de blanke emanciaptiewerksters op te leggen aan zwarte vrouwen.

Aan deze gebeurtenis moest ik denken toen ik in de krant las dat de zwarte presidentskandidaat Barack Obama het voorzien had op de afwezige zwarte vader.

Een oproep aan zwarte vaders om je verantwoordelijkheid te nemen is nooit weg. Ik las dat in de States 60 procent van alle zwarte kinderen zonder vader opgroeit. Maar het leek er een beetje op dat Obama ook de schúld bij de zwarte vaders legt. daar denk ik genuanceerder over. Het lijkt er een beetje op dat Barack wat makkelijk zijn éigen gemiste vader projecteert op al die andere. Hoewel; ben wel benieuwd wat die vader van Barack er zelf van vindt trouwens.

In dit geval kunnen we trouwens spreken van enkele vormen van vooroordelen die we genderracistisch kunnen noemen. Ze maken onderscheid naar ras en sekse tegelijk.

Barack Obama mist vaderschap (DePers)

wraak

De rechtbank Zutphen kan er maar geen genoeg van krijgen. Na het buiten houden van procesvertegenwoordiger Jan Hop, gaan nu ook de mogelijkheden om de rechter te wraken op de schop.
Want nu heeft die zielige rechtbankpresident Gert Vrieze maar liefst 15 (vijftien!) wrakingsverzoeken dit jaar al te verwerken gehad. En dat in het familierecht. Zo zielig voor de kindertjes nietwaar. Uh zielig. Wie?

Jan Hop was de belangrijkste indiener van dit soort verzoeken. We hadden het hieronder al over hem. Nu hij geen procesvertegenwoordiger mag zijn bij de rechtbank is het aantal wrakingsverzoeken niet minder geworden. Zijn cliënten hebben blijkbaar de smaak te pakken. Jan Hop dient, meestal terecht, goed onderbouwde, wettelijk gerechtvaardigde, wrakingsverzoeken in. Ik heb er een uitgebreid behandeld (zie de links). Meestal worden ze ten onrechte afgewezen.

Een van de wrakingsgronden is het, achter gesloten deuren, bij de rechter achterblijven van medewerkers van jeugdzorg. Zo kunnen ze nog even snel, zonder dat de andere partij erbij is, overleggen met iemand die zich blijkbaar rechter mag noemen. Op tv Gelderland werd door een voogdijmedewerker gewoon erkend dat dit gebeurde. Deze voogd meende notabene dat ze het recht heeft om dat te doen. Het is evident dat dit een goede reden tot wraking is. Partijen die met elkaar in conflict zijn mogen natuurlijk niet zomaar onderonsjes met de rechter hebben. Een wraking op die gronden wordt overigens meestal niet wordt toegewezen.

Het wordt tijd dat er een einde komt van de ongebreidelde almacht van rechters die denken dat ze zich niet hoeven te storen aan de regels voor een eerlijke rechtsgang. Ik zou bijna zeggen voordat al die justiabelen van wraking tot (ongewenste) wraakneming komen. Je moet wat met rechters die je ongemotiveerd je kinderen afnemen.

omroep gelderland radio
op videoarchief tv gelderland, “alles uit de kast” zet schuif op 9:26
Alle blogs van mij over Jan Hop en de manier waarop rechtbank Zutphen hem probeert uit te schakelen.

vaderdag

Ach en dan nog mijn eigen verworven vaderdagtrofee. Bij deze. Bijna nog een restaurant op de Holterberg ( woody) met “pancakes” beschuldigd van vaderschapsdiscriminatie omdat ze uitgerekend op vaderdag zo’n klantonvriendelijk beleid voeren. Maar ach; een beetje activistische deformatie veronderstel ik. Elders in Holten hadden ze echte lekkere Hollandse pannekoeken met een vriendelijke bediening.

Tijd

Eens zal de tijd winnen, dan sterft de onderdrukker uit.

Sommige onderdrukkers zijn deel van ons zelf. geworden. Vooral in onderdrukte posities willen sommige mensen wel eens zichzelf onder de duim gaan houden. Of hun directe maten. Ik zie dat in de vaderbeweging herhaaldelijk gebeuren.

De meest irritante vorm treedt op bij sommige, zelfbenoemde buitenstaanders, die zelf slachtoffer zijn. Deze (mannen) willen zo hard níet onderdrukt zijn, dat ze juist mensen die tegen hun onderdrukking in gewéer komen, als losers zien. En ze kúnnen echt niet anders. Want ze willen echt niet zien dat ze zélf misschien wel de grootste loser zijn. De onderdrukker van hun eigen gevoelens, van het gevoel voor de relatie met hun kinderen. Deze mensen zijn het sterkste wapen van de echte onderdrukkers, ze maken zich tot handlangers van rechters en jeugdzorgers. Zij verworden tot de tentakels van het onrecht, de haarvaten van de onderdrukking.

Je komt ze vaak tegen in de vorm van journalisten die evenementen van vaders verslaan en politici die laatdunkend doen over inzichten van vaders. Maar ook bij zogenaamde wetenschappers. Overal eigenlijk. En het ergste is vaak dat ze vaders die dan schrijven over maatschappelijke verschijnselen, zoals ik, verwijten dat ze zelf betrokken zijn bij het gebeuren. Het verschil tussen hun en mij is dat ik ervoor uit kom, en zij daarentegen héimelijk betrokken zijn en dat niet willen weten, en juist daarom zo vervormd schrijven.

Gevecht tegen onrecht is ook altijd een gevecht om om te gaan met je eigen opgelopen deuken, je eigen trauma´s. Maar zonder dat het grote geheel wordt ontzien. Dat combineren is het gevoel dat ik had bij het zingen van het liedje (van Frank Edam) en de clip (hieronder) die ik ervan maakte.

[youtube=http://youtu.be/5hj6VjPtXko]

Eer

Je hebt militaire eer, maar je hebt tegenwoordig ook vadereer. Gisteren werd de vaderdagtrofee m/v overhandigd aan Jan Steen. Militair dus. Hij bevocht bij de Commissie Gelijke Behandeling dat vaders, net als moeders, recht hebben op vrijstelling van militaire missie als ze jonge kinderen hebben. Ik heb er al veel over gezegd en geschreven. Vorig jaar was Krista van Velzen er voor de SP al over bezig en ik schreef daar toen een stuk over in de krant. Ik was ook degene die de nominatie van Jan Steen had uitgeschreven.

De winnaar vertelde in een indrukwekkende danktoespraak (het was trouwens sowieso een indrukwekkend gebeuren daar in Amsterdam), dat deze strijd voor zijn kinderen was, maar ook bedoeld om zijn vrouw de kans te geven te werken. En dat dit nu eigenlijk juist de volgende stap in de emancipatie is. En dat voorkeursbeleid (voor vrouwen) dit dikwijls tegenwerkt. En zo is het maar net. De emancipatiedoelen die door het feminisme werden ingezet heeft de vrouwenbeweging als een baksteen laten vallen. Het zijn juist de vaders die, af en toe flink tegen de klippen van bezorgde moeders (what is in a name) op, voor gelijkheid en gelijke behandeling vechten. Die niet uitgaan van een strijd tegen de ene of de andere sekse, maar een gezamenlijk belang zien. En de kinderen… ja die zijn natuurlijk het eerste gezamenlijk belang van mannen en vrouwen.

Krista van Velzen was natuurlijk de uitgelezen persoon om de trofee, als vertegenwoordiger van de winnaar van vorig jaar (de 2e kamerfractie van de SP) over te dragen. Hij komt nu even bij Jan thuis te hangen en dan in het kantoor van rechtshulp Unive.

mannen zijn meer dan kanonnenvlees
vaderdagtrofee
video van de uitreiking

hemel

Would it be the same? If I saw you in heaven? zong Eric Clapton voor zijn overleden kind. Ik moest daar op verschillende manieren even aan denken de laatste dagen. Met Yves op de Deventer spoorbrug zijn nieuwe song voor vaderdag opgenomen. Ook daar heeft hij het over het terugzien van een vader in de hemel, want te laat om hem op aarde terug te zien. Deze situatie komt veel voor bij van hun vader vervreemde kinderen. Denk ook maar aan het oude liedje van de oude Jacob die voor zijn deur zat en dood ging net voordat zijn dochter naar hem terugkwam.

Toen Yves op de brug het woord heaven zong klonken net de kerkklokken. Ik had het erin kunnen monteren, maar het was echt. Ik heb het wel een beetje opgehaald in het geluidsspoor.
[googlevideo=http://video.google.com/videoplay?docid=6835585079370674456&hl=nl]
Afin het lied van Yves. Vandaag afgemonteerd. Morgen presentatie ervan bij de uitreiking van de vaderdagtrofee m/v. Yves vandaag ook nog op tv Gelderland. Een prachtig lied over iemand die zijn vader mist en wiens zoon hem zal missen.

tears in heaven van Clapton
meer over yves en zijn liedjes
de oude Jacob
vaderdagtrofee

Icare-not

I-care. Een cynischere benaming voor een club die vooral veel geld vergaart over de hoofden van zorgbehoevenden en zorgverleners is niet denkbaar. Icarenot dus. Icare-knot (knoop) zou trouwens ook goed kunnen. In 1998, tien jaar geleden dus, hield ik een interview met de (destijds) directeur B van de BV thuiszorg Drenthe en zijn maatje van de overkoepende Pantheon-zorggroep. Daarin legden ze uitvoerig hun doorknoopconstructies uit. Ondanks alle politieke roering en bemoeienis van het openbaar ministerie, het parlement en de economische opsporingsdienst, die vlak daarna kwam, ging Bart Visser gewoon door met geld en organisaties verzamelen. Nu is hij met Icare daarmee in het nieuws. Wegens corruptie. Ik ben nu bezig het interview van destijds te digitaliseren tbv de Renske Leijten van de Tweede kamerfractie van de SP. Ik zal het ook op internet zetten. Dus kom hier nog eens langs op zoek naar een extra link.

U kunt ondertussen alvast het artikel van destijds lezen. Heeft dit met vaderschap te maken; ja want dat was de aanleiding voor mijn onderzoek in deze beerput. Maar leest u vooral verder in mijn artikel van destijds ( zie link).

artikel over B en consorten

Ik heb dit blog op 30 augustus 2013 van een aantal namen ontdaan. Ook de hier ooit genoemde mensen hebben er recht op om nu een andere kant van zichzelf te laten zien.

bionische vaders

pappakaartWe hebben in de twee vorige posts het begrip biotisch vaderschap doorgenomen. Nu bionisch vaderschap. De vader dus waar de onderdelen vervangen zijn door effectievere technische remplacanten.
Hij heeft afwasarmen en poepluierneus en is tevens voorzien van een afschakelbare piemel. Verder heeft hij liefst geen functionerend gevoelsleven zodat hij makkelijk inwisselbaar is voor een andere bionische vader. Af en toe kun je door een luikje bij hem naar binnen kijken naar een hart dat mogelijk nog wel klopt…of klopt.

Alles met afstandsbediening dan hoef je hem niet aan te raken. Erg geschikt voor het moderne zorgvaderschap.

Of het wel klopt bedoel ik dus….

De vader van Armin

Armin is de zoon van Anja Meulenbelt, nederlands meest prominente feministe.
Laatst kwam Armin in Vrij Nederland aan het woord over zijn opvoeding zonder vader:
‘Ik ben altijd inschikkelijk geweest. Mijn vader heb ik nooit gekend, mijn moeder was de enige die ik had. Ik wist:er is er maar één, en die kan je maar beter niet tegen je krijgen. Als zij zou wegvallen,zou dat het einde van de wereld betekenen.’ Verder over zijn opvoedingsomstandigheden: Armin die inmiddels naar de middelbare school ging sliep in de gemeenschappelijke woonkamer op de bedbank. Een eigen hoekje waar hij zich als puber kon terugtrekken, had hij niet. ‘Als ik zelf kinderen had, zou ik ze zoiets nooit aandoen,’ zegt hij nu.
Ik heb in het moederboek (zie link) nog eens nagekeken wat Anja zelf over die periode zei. Niets over woongroepen en geen plek voor Armin. Wel veel geklaag over het opvoeden van een moeilijke zoon. En die biotische (zie vorige post) vader, waar is die nu gebleven? Was hij werkelijk zo handtastelijk als Anja regelmatig beweerde? Het kan, maar het kan ook van niet. Ongetwijfeld zouden we van hem een heel ander verhaal te horen krijgen. Maar ja moeders als Anja schrijven boeken vol en de vaders verdwijnen en je hoort er nooit meer wat van.

Wat zou Anja’s nieuwe collega Quik-Schuijt, ook senator en vroeger actief als kinderrechter daar nou van vinden?

het moederboek

DIT BLOG IS IN EEN VERBETERDE VERSIE OPGENOMEN IN HET BOEK MET…EEN VERBEELDING VAN VADERSCHAP