Cookies

oom joris

jorisAls het justitieapparaat niet functioneert is het moeilijk om schuld of onschuld vast te stellen.  Het gebruikelijke adagium “de rechter heeft gesproken”  betekent dan, zeker voor mij,  slechts dat er iets uitgesproken  is. Niet dat de waarheid gevonden is, laat staan het pleit beslecht.

Of Secretaris-Generaal van justitie Joris Demmink níet schuldig is aan machtsmisbruik en pedoseksueel misbruik omdat hij nog niet echt is vervólgd, laat staan veroordeeld? Het zegt mij niets. Gezien het onwaarschijnlijk omvangrijke, goed constateerbare machtsmisbruik bij justitie en rechterlijke macht, is het wél vrij aannemelijk dat er pedofiele netwerken zijn die zoveel macht hebben dat ze niet worden vervolgd.  Verder ben ik overigens ook onder de indruk van de argumenten en feiten die door advocate van der Plas en onderzoeksjournalist Micha Kat en anderen naar boven zijn gehaald.

In het verlengde daarvan weet je dus ook niet of een vader als die is vrijgesproken van incest of huiselijk geweld, hij het niet gedaan heeft. Je weet zelfs niet eens of de rechter dacht dat hij het niet gedaan heeft. Het kan zowel waar als onwaar zijn. Het wantrouwen is groot als er weer eens iemand in de vaderbeweging en contreien ergens van is beschuldigd. Je weet dat het dikwijls niet klopt. Zelfs als hij is veroordeeld. Ongetwijfeld lopen er ook actieve vaders rond die wel wat misdaan hebben. Maar nog veel meer die niets, althans heel weinig misdaan hebben en wel zonder enige schuld zijn gestraft met een van de ergste dingen die je een mens kunt aandoen; het afnemen van je kinderen.

Maar een van de meest onwaarschijnlijke dingen in een zogenaamde democratie is het te moeten stellen met een justitie en rechterlijke macht die zo ondemokraties en stiekem ( geen openbaarheid van uitspraken) functioneert. En hoe dan ook is ome Joris mede verantwoordelijk voor die bende. Als ie onschuldig is is hij zélf ook slachtoffer van het terechte wantrouwen tegen justitie en rechterlijke macht.

(2015) Het bedrijven van pedoseksualiteit dient te worden bestreden, maar volksgerichten zijn alleen relevant als het om machtigen gaat die zich buiten de wet zouden dreigen te stellen. Dat zou hier het geval kunnen zijn. Verder blijven misdadigers mensen die vaak hun missers ook ergens hebben opgelopen. Dat is bij dit soort zaken erg vaak het geval. In die zin moet vooral het ermee samenhangende machtssysteem worden bestreden, en dienen mensen hun verantwoordelijkheden te nemen.


De voormalige wikipedia-pagina over de affaire Joris Demmink

dossier rechterlijke macht
dossier assen oa over verdachte kinderbeschermingsmedewerker

zakmes

Vakantie (zie vorige post) verleidt tot meer traditionele vaderakties. Zo is het een goede gelegenheid om je zoon te leren met een zakmes om te gaan. Natuurlijk is het niet uitgesloten dat een moeder dit haar zoon zou kunnen leren. En ook had ik graag, als ik de gelegenheid had gehad, mijn dochter hetzelfde willen leren.

Een van de grootste hobbels, en dat maakt het voor veel moeders moeilijk, is om te accepteren dat risico’s nu eenmaal genomen moeten worden. Al is het maar om ernstigere risico’s op langere termijn te vermijden. Schreef ik een leuk stukje over in ons boek Gemist Vaderschap.

Ik kan me van mijn eigen vader herinneren dat hij het van belang vond om gewoon een goed scherp mes te hebben. Ook in het algemeen gaf hij de voorkeur aan volwassen gereedschap. De filosofie was natuurlijk dat je moeilijk kunt leren snijden met een bot mes, dat een bot mes niet in zoveel mindere mate tot wonden leidt omdat je er nu eenmaal meer (daardoor dikwijls minder gerichte)  kracht op moet zetten. Bovendien zou je de indruk kunnen krijgen dat een mes niet gevaarlijk is.

De chauffeur van onze bus naar hogere contreien van de Vallee d’ Osseau, bewonderend toekijkend hoe Joshua de Pic du midi d’ Osseau op een eindje van een houtje snijdt, meende dat het onvermijdelijk is dat je je bij het leren omgaan met een zakmes een keer in je vingers snijdt.

Dat heb ik zelf een keer gedaan inderdaad. En overigens heb ik me wel meer in mijn vingers gesneden bij het leren van allerlei vaardigheden.

In de figuurlijke betekenis sneed ik me in mijn vingers door een voorbeeld te geven bij het gebruik van het mes dat net even verkeerd uit leek te pakken. Voorzichtig liet ik mijn vinger over het mes glijden om te voelen hoe scherp het geslepen is.  Ik had eraan moeten denken dat bij het zorgvuldig nadoen mijn zoon zich licht zou snijden. Zijn huid is nu eenmaal dunner. Maar misschien is het zo slecht nog niet. Het wondje was maar klein en de boodschap groot.

vakantierollen

vakantiehuishouding

In welk doosje zitten de kruiden en waar de koffiepoeder? Op vakantie met je gezin kan het wel eens wat minder overzichtelijk worden dan thuis.

Ik ben persoonlijk voor een grotere betrokkenheid van vaders bij opvoeding en huishouden. Maar ik realiseer me telkens weer dat taakverdeling soms een groot goed kan zijn. Ik vind het vooral zaak van partners om zelf uit te zoeken of en hoe je je taken verdeelt. Dat beide ouders bij actief hun kinderen betrokken dienen te zijn vind ik wel een uitgangspunt.

Thuis doe ik gewoon alles zelf. Dat komt mede omdat ik ook niet samenwoon met mijn partner. In de vakantie kan dat al snel anders uitpakken. Dan wordt er wel intensiever samengeleefd en is de bestiering van het huishouden enerzijds weliswaar minder omvattend ( geen stofzuiger tussen de tenten), maar anderzijds is het wat minder overzichtelijk en inschatbaar in welk doosje of plastic zakje het zout deze keer beland is.

Om diverse redenen val ik dan dus terug in een, voor mij wat vreemd aanvoelende, rolverdeling in het huishouden. Bij die rolverdeling past dat ik de tenten opzet, reparaties verricht en de moeilijkere tochten voor mijn rekening neem. En mijn partner doet het eten en de handwasjes, maar ook het regelen van zaken met de “office du tourisme”. Ik kan daar eerlijk gezegd wel van genieten ook. Bovendien moet ik eerlijk toegeven dat het wel eens zou kunnen zijn dat mijn partner meer heeft gedaan dan ik. In de vakantie is dat overigens nog moeilijker bij te houden. Je zou ook kunnen volhouden dat in de vakantie alle aktiviteiten onder vrije tijd thuis horen. Ben benieuwd hoe het Sociaal Cultureel Planbureau dat doet met die onderzoeken naar taakverdeling en taakomvang van mannen en vrouwen.

gecombineerde zorgtaken en Sociaal Cultureel Planbureau

ouderverstotingssyndroom

vervreemdDe Spaanse associatie van psychologen heeft het ouderverstotingssyndroom erkend als een afwijking die dient te worden uitgebannen. Al eerder waren er geluiden uit Spanje dat rechters het syndroom erkenden. In Nederland zijn er ook rechters die het syndroom noemen in hun vonnissen.

In 1999 schreven we onder mijn redactie het eerste Nederlandstalige boek over het ouderverstotingssyndroom. Inmiddels werken we aan een ( zeer uitgebreide) herdruk van dit uitverkochte Ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context.

Het is tekenend voor de Nederlandse situatie dat we hier hard op moeten roeien tegen veel weerstand. Dat het onmogelijk lijkt het boek bij een grote uitgever te plaatsen. Deze geven liever zwaar door de overheid gesubsidieerde boeken uit. Ondanks de pogingen een reëel bestaand verschijnsel (ik citeer weer de Spaanse psychologen) te marginaliseren blijven we ook in Nederland aan de weg timmeren, al is het tegen de klippen op. Ok nog een positief geluid; de Nederlandse raad voor de Kinderbescherming heeft voor al haar vestigingen reeds een exemplaar van het toekomstige boek besteld. Het kost ze minder dan de subsidiëring van Dhr. Spruijt, die een paar jaar geleden een poging deed om het probleem ouderverstoting te marginaliseren.

Spaanse psychologen over ouderverstotingssyndroom

dossier ouderverstotingssyndroom