Cookies

keuzefeminisme

matriarchale godin
matriarchale godin

Eigenlijk wíllen vrouwen niet dat vaders zorgen. Ze riepen maar wat, er iets aan dóen ho maar. Niet zelf al te veel méér werken, niet vaders een handje helpen om de erbij horende rechten te verkrijgen.
Deze discrepantie tussen theorie en praktijk van het feminisme leidt inmiddels tot steeds merkwaardigere kronkels. Daar hebben we dan nu het keuzefeminisme.

Keuzefeminisme is de diffuse benaming van een diffuus verschijnsel. Het lijkt er om te gaan dat er eigenlijk geen ideaal meer ís, op één na. De vróuw moet kunnen doen waar ze zin in heeft, ze mag zelf kiezen of ze wil werken of voor de kinderen zorgen. Nou verdachten we het feminisme al jaren ervan dat het dáár eigenlijk om draaide (in de praktijk). Maar het is dan wel zo aardig dat het nu ook maar eens zo benóemd wordt.

Niks samen beslissen, niks mannen mogen óók zorgen. Nee alleen nog maar de man doen wat de vrouw niet wil doen. Man geen keuze, vrouw wel keuze. Keuzefeminisme. Dat je dat dan nog zo durft te noemen. Marja Pronk, schrijfster van het nieuwe boek spitsuurclub durft dat.

Elma Drayer ziet trouwens tot mijn verbazing vandaag in Trouw zowaar een derdefeministischegolf-complot erachter. Tsjonge; het blijkt een geregisseerde campagne voor moedergodinnen of zoiets. Nu de derde feministische golfoorlog nog.

Moedergodinnen; was dat niet van dat oermatriarchaat. En was dat niet de ideaaltypische constructie waarmee het feminisme haar bestaan verf gaf. En die ze eigenlijk verlaten had. Terug naar af, om in (moeder-)monopolytermen te spreken.

het verhaal van Elma over Marja Hier kun je ook stemmen vóór de derde feministische golf of het herwaardering van mannelijke waarden; en he de mannen staan flink voor!!
matriarchaat; een toelichting op wikipedia
lees de discussie tussen mij en  de schrijfster, Marja Pronk.