Cookies

eind van het feminisme?

het boek van Roos
het boek van Roos
Gastblog door Dennis

over de presentatie van het boek Fuck! ik ben een feminist van Roos Wouters

Ondanks het tegenvallende weer en de grote vertraging bij het openbaar vervoer was de zaal waar Roos haar boek presenteerde afgeladen met geïnteresseerden . Mensen stonden tegen de muren en zelfs tot in de hal en de deuropeningen te luisteren. Minstens 400 mensen waren er op de boekpresentatie afgekomen van Roos Wouters. De zaal was veel te klein. 24 november 2008 gaat de geschiedenis in dat Roos Wouters de wereld veranderde. Het onderwerp gezamenlijk ouderschap leeft!

Veel feministes waren aanwezig. Zoals Margriet van der Linden, de opvolgster van de gepensioneerde Cisca Dresselhuys van het feministische maandblad Opzij. Van deze Margriet kwam kritiek omdat zij zich bedreigd voelde. Ze wilde niet dat de term feminisme voortaan femanisme zou worden genoemd. Op zich wel begrijpelijk vanuit haar standpunt. Als het feminisme zou verdwijnen is haar blaadje Opzij en haar bestaansrecht als hoofdredacteur natuurlijk verdwenen. Uit puur eigenbelang stak deze Margriet daarom van wal dat ze vond dat het feminisme nog springlevend was en dat ze het veel te vroeg vond om over te stappen naar het gedachtegoed van Roos Wouters. Roos Wouters pleitte voor het gezamenlijk werken aan de verdeling van opvoeding en werk, helaas gaf Margriet aan daar nog lang niet aan toe te zijn. Zij wil eerst nog verdeeldheid en conflicten veroorzaken binnen het huwelijk en de werksfeer.

Ondertussen werd het warmer en warmer in de zaal. Er volgde drie debatachtige taferelen voorin de zaal met Roos natuurlijk als leading lady. Ere wie ere toekomt! De boel werd ondertussen aan elkaar gepraat door een vlotte babbelaar die was ingehuurd. Pia Dijkstra, die zich inmiddels heeft laten strikken als voorzitter van de Taskforce DeeltijdPlus, was ook aanwezig. Het moet gezegd, Roos heeft lef. Allemaal personen uit te nodigen die het min of meer niet eens zijn met haar boek. Gelukkig was vrijwel de gehele zaal wel op de hand van Roos.

Ook ik hoor bij die groeiende groep mensen die vinden dat opvoeding en werk gezamenlijk geregeld moet worden tussen ouders. Dat is namelijk het beste voor opgroeiende kinderen, en daar gaat het om. Al het andere is ondergeschikt! Koop en lees haar boek. Wees erbij zodat je later tegen je kleinkinderen kunt vertellen, als zij op de Roos Wouters school zitten bijvoorbeeld, dat je een eerste druk van het debuut in je boekenkast hebt staan van deze belangrijke vrouw.

Vanaf nu noem ik mezelf een femanist en vind ik ook dat we de samenleving moeten remanciperen. Nu maar hopen dat de samenleving daar ook maar aan toe is?!

verslag van ikvader
Ook interessant: manifest pappa-plus

sneeuwbal QS effect

sneeuwballenfortificatie
sneeuwballenfortificatie

Mijn vader kan hardstikke goed sneeuwballen gooien joh! Ik ben blij dat mijn zoon zo trots is op zijn vader. En voor sneeuwballen gooien was er gisteren en een beetje vandaag gelegenheid.
Op een of andere manier moest ik ook de hele dag aan het woord sneeuwbaleffect denken. Dat had natuurlijk te maken met een paar defacto gerolde sneeuwballen. Maar ook met het steeds groter worden van het juridisch apparaat. En daar moest ik even aan denken bij wat gemijmer en gemopper over mevrouw QS (zie vooral de nieuwe aanvullingen bij mijn vorige post). Die jongens en meisjes zorgen toch maar mooi dat ze werk houden. En aan de ene uitbreiding plakt vanzelf een volgende aan vast. Als een steeds groter wordende sneeuwbal.

sjezus, wás ik feminist?

Fuck, ik ben een feminist, het nieuwe boek van Roos Wouters wordt vandaag gepresenteerd. Ik ben er niet bij want ik zit even met teveel dingen en de intercitytreinen naar Amsterdam zijn in staking of zo. Roos wel even gebeld. Ik wil niet op het punt komen dat ik mijn kind in de zandbak vergeet mee te nemen refereer ik aan een casebeschrijving (haarzelf) van Roos in haar boek. Ik zorg vandaag dus gewoon voor mijn zoon. En werk aan “mijn” boek, en zit in gedachten bij mijn zieke moeder en…en..en.
Je zit in zo’n uhhh tang, wafelijze,,, uh wat was het nou ook weer Roos? Nou ja tussen twee dingen, nee wel meer dingen.

Afin dat boek ga ik lezen heb ik afgesproken. En zij mijn boek ook. En dan krijgt u als lezer van dit blog over een tijdje een mooie recensie voorgeschoteld. En als u dat boek van Roos nou ook leest en kunnen we er tezijnertijd ook weer een mooie discussie aan wijden. Het boek gaat over de emancipatie van het ouderschap, het femanisme noemt Roos dat. Beweerde ik in een van mijn vorige blogs, tegen een reaguurder, nog dat ik feminist ben. Voortaan noem ik mezelf ook maar gewoon femanist.

site van Roos
verslag van de presentatie

senatrice,………..

Ja sorry lezer. Het gaat alweer over zo’n SP-vertegenwoordigster. En ik ben alweer kwaad. Waar haalt Nanneke Quik-Schuijt het vandaan om die pertinente onzin te repeteren over dat verreweg de meeste ouders het na scheiding wel goed regelen.  Ze bedoelt zeker haar medesenatrice Anja die haar kind alleen opvoedde. Dat valt zeker onder goed geregeld? Wat zal ik er nog verder aan toevoegen. Lees de onderzoeken, lees mijn boeken. Jarenlang hebben we ervoor gevochten dat op zijn minst de cijfers door de politiek onder ogen zouden worden gezien. Bij de regering is dat dan eindelijk doorgedrongen. Maar waar is Quik-Schuijt als de waarheid aangehoord moet worden? Als je niet weet waar het over gaat moet je je mond houden Nanneke. En dan een motie ondersteunen die om meer omgangsondersteuning vraagt. Hoe kom je erbij. Je hoort zelf bij de voorhoede van rechters die omgang jarenlang onmogelijk maakte. Hef eerst jezelf op. Verlaat je SP-zetel. Jouw soort (rechters) hoeven we niet om zich met omgang en zorg te bemoeien. En dat voor een partij waar ik lid van ben. Die in haar verkiezingsprogramma vóór gelijkwaardig ouderschap is. En die “dus” een senatrice heeft die er “niet rouwig om zou zijn als er meer 1-oudergezag zou worden opgelegd”, zoals ze in tweede termijn meende te moeten opmerken.

Gelukkig (in opbeurende zin) was ik zelf gisteren niet in Den Haag en wél op een SP-kerngroepvergadering in Deventer waar nog steeds wel voor gelijkwaardig ouderschap wordt gepleit.

Ik hoop dat het zogenaamde wetsvoorstel Donner niet doorgaat. En daar is weer een kleine kans voor aanwezig gezien het feit dat nogal veel senatoren, overigens verschillend-soortige bezwaren hebben geopperd.

de passage over eenhoofdig gezag uit het stenogram van de Eerste Kamer
Quik-Schuijt toespraak 18 november 2008
meer documentatie over de discriminerende houding van Quik-Schuijt

ps:( 3-6-2013). Nanneke Quik-Schuijt heeft inmiddels toegezegd met mij in gesprek te gaan over een aantal pijnpunten. Als daar iets over te melden valt zal ik dat mijn lezers laten weten. Inmiddels is er een gesprek geweest tussen mevrouw Quik-Schuijt enerzijds en mijn dochter en ikzelf anderzijds. Ik voel me nog niet vrij daar uitvoerig over te rapporteren. het ligt daarvoor ook nog te gevoelig. Zie overigens ook mijn latere blogs.

Vaderbashing

“Wat we kwijt zijn geraakt is dat we eens heerlijk de schuld konden geven aan het systeem en aan mannen.” In een recent interview met Anja Meulenbelt in het blad Grenzeloos staat het nog een keer voor de duidelijkheid. Nou gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat Anja dit citaat in een, heel klein beetje, relativerende context laat neerschrijven.

Dat wil echter niet zeggen dat ze het manbashing kan laten. Maar daar hebben we het al eerder over gehad. Een erg “mooi” voorbeeld van expliciete vaderbashing kunt u hier vinden onder de blogpost erkennen. Vast wel geïnspireerd door de schaamte-voorbij dame van het feminisme.

Weet u wat grappig is. Het citaat van Anja komt uit interview van haar met een trozkisties blad, waar ik ook ooit een interview over vaderschap aan gaf. Vooral dat laatste viel me destijds erg mee. Het is namelijk niet een erg manvriendelijk blad. Ooit ben ik net als Anja overigens een wijle trozkistisch geschoold en heb daar net als Anja om vergelijkbare redenen afstand van genomen. Eigenlijk ben ik minstens zo feministisch als Anja (hoewel is Anja wel feministisch?) En de schaamte ook al heel lang voorbij. En met zo’n overeenkomsten sta je dan toch nog recht tegenover elkaar, in de praktijk.

En dan nog iets op metaniveau. Ik typte net het woord manvriendelijk en zie dat mijn tekstcorrector (Firefox) het woord niet wenst te accepteren en het woord vrouwvriendelijk …zie… wel! Ik had al eens eerder ontdekt dat manzijn niet, en vrouwzijn door de wordtekstcorrector wel werden geaccepteerd.

En, hiephoi, vandaag een nieuwe tekstcorrector gevonden voor het nieuwe boek Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. een tekstcorrector(v) die wél snapt dat manvriendelijk een mooi woord is.

Anja in Grenzeloos (link vernieuwd)
Mijn interview aan grenzeloos (de bronlink is verbroken, sic!; Ik zal het artikel binnenkort even scannen)

erkennen

De CDA-fractie in de Tweede Kamer lijkt met plannen te komen om vaderschap net zo vanzelfsprekend te maken als moederschap.Dat heeft vooral flinke gevolgen voor buiten het huwelijk geboren kinderen.

Al 10 jaar geleden legden vadergroepen internationaal de wens vast dat bij elk kind de vader moet worden vastgesteld. Dit gebeurde in de zogenaamde Internationale verklaring van Langeac. Dit vaderschap dient gebaseerd te zijn op genetische afkomst. Net als biologische moeders dienen vaders de vanzelfsprekende onvoorwaardelijjke verantwoordelijkheid voor hun kinderen te dragen.
De Nederlandse wetgeving is in dit opzicht achterlijk. Als moeders niet willen mogen vaders niet erkennen. En ook overigens zijn vaders afhankelijk van de instemming van moeders mbt hun betrokkenheid.
Een stap in de goede richting dus, als is het met mevrouw de Pater altijd uitkijken. Ik heb eerder de loftrompet over haar gestoken (notabene op de voorpagina in het AD) toen ze op weg leek om gelijkwaardig ouderschap als uitgangspunt te gaan voorstellen.

Trouwartikel over de actie van het CDA
verklaring van Langeac
artikel AD met Marleen de Pater en mijn commentaar

bescheiden

rouwkaart-johan

Ik ga nog wel eens tekeer tegen mensen binnen de vaderbeweging die hun ego teveel oppoetsen. Misschien heb ik daar zelf ook wel eens last van. Ik probeer kritisch te blijven. Het probleem is dat je hele persoonlijkheid ervan lijdt als je in het familierechtbedrijf wordt vermorzeld. Compensatie ligt dan op de loer.

Een paar dagen geleden overleed een bescheiden iemand die stil veel bijdroeg aan het beter maken van deze wereld door teksten te corrigeren. Niet een werkje waardoor je erg opvalt. Maar wel werk dat gedaan moet worden.

De laatste keer dat ik hem sprak drukte hij mij op het hart om mijn auteurs strak aan hun deadline te houden. Dat, moet ik tot mijn schaamte bekennen, is mij niet gelukt. Inmiddels heeft Johan zijn eigen deadline bereikt. Johan Lek is op 8 november dood aangetroffen.  De nog ongecorrigeerde teksten voor het volgende boek liggen doodstil. Ik ben Johan zeer dankbaar.  Nu maar hopen dat ik in dit stukje geen fouten maakte.

Johan Lek was tekstcorrector van de boeken Gemist Vaderschap en Moeder-Kind-Vader.
uitgebreider in memoriam door Rob van Altena

woede

geplet kwaad
geplet kwaad

Glenn op tv. Glenn is voetballer en woedend dat hij het contact met zijn zoon geminimaliseerd ziet.
Vandaag discussie over do’s en don’ts rond ouderverstoting. Advies van medeauteur om vooral niet kwaad te worden. Mijn idee is dat al die vaders die zich lopen in te houden ook een dubbele boodschap verspreiden en zichzelf te gronde laten richten. Soms lijk je toch niet anders te kunnen en moet je inslikken en inschikken.
Aan die momenten terugdenkend ben ik geïrriteerd. Ik zie me nog braaf een handje geven aan die Vrouw-en-Recht-adept die meende te moeten opmerken dat als ik mijn kind niet mag zien er dan dus wel wat met mij aan de hand is. Of die schooldirecteur die wel accepteert dat vaders met fysiek geweld de school worden uitgewerkt, maar niet tot een gewoon gesprek bereid is.
Maar ik ben voor gerichte woede. Geen haat zoals een reageerder op mijn blog meende te hebben. Toorn is het woord dat ik in het boek Gemist Vaderschap ervoor gebruikte. Toorn mag er zijn. Vertoornd mag je zijn. Dat is een gepaste reactie als je zomaar de relatie met je kind wordt ontnomen.

Of voetballer Genn het beste voorbeeld is voor gedrag van vaders waag ik overigens voorzichtig te betwijfelen. Al waag ik ook ernstig te betwijfelen of hij terecht voor stalking van zijn ex veroordeeld is en dat soort grappen.

Meestal staat stalken van je ex voor het proberen te zien van je kinderen.  We hebben het al meer geschreven; het enig dat je in dit soort zaken zeker weet is dat de rechter niet deugt.  En die rechter heeft dan de schijn mee en de veroordeelde de schijn tegen. Dat is jammer.

Dat hij het vriendje van zijn vrouw heeft geslagen erkent hij zelf bij (zie hieronder). Had hij beter niet kunnen doen. Wel kwaad worden, niet slaan. Van de andere zaken zei hij gisteren in een ander programma (De Jong) dat hij erin gepiepeld is.

meer over vader Glenn bij RTL boulevard
hoofdstuk over trauma’s bij vaders in Gemist Vaderschap
dossier rechterlijke macht

persoonlijk en politiek

Het persoonlijke is politiek geldt nog steeds alleen voor vrouwen. Anja Meulenbelt mag rustig een paar nachtkastjes vol persoonlijk leed tot politiek verheffen, juist ook met betrekking tot haar moederschap.
Als je dat als vader doet wordt je afgeserveerd. Ja ook door andere vaders helaas.
Als we kijken naar mensen die deze wereld veranderden dan zijn ze altijd open geweest over de manier waarop ze zelf met beide benen in de modder stonden en zich persoonlijk en politiek emancipeerden. Obama is daarvan een recent voorbeeld.

Zelf heb ik daarom al een tijd geleden besloten mij niets meer aan te trekken van mensen die menen dat je als betrokken vader geen boek mag schrijven over ouderverstotingssyndroom. De praktijk is namelijk dat zo ongeveer alle auteurs en acteurs in het veld familierecht en vaderschap betrokken zijn. Het komt er dus eigenlijk op neer dat je wat mag zeggen als je je betrokkenheid ontkent. En dat is nu juist de slechtste voorwaarde om tot een betrouwbaar en transparant verhaal te komen. Obama die zijn gezicht wit verft of Mandela die net doet of hij niet in de gevangenis heeft gezeten.

Gisteren op bezoek bij een bekende wetenschapper/auteur op het gebied van familierecht en bemiddeling. Hij durft wel om zichzelf te laten zien. Soms indirect, maar ook direct.
U zult daar in het nieuwe boek over het ouderverstotingssyndroom het een en ander over terug kunnen vinden. Dat boek komt eraan, ook al hebben we vertraging opgelopen, stap voor stap komt de publicatie dichterbij.

nieuw boek over ouderverstotingssyndroom
voorbeeld van diskwalificatie als auteur

kunnen en willen

een eerdere zwarte doorbraak
een eerdere zwarte president voor zijn doorbraak

Als je niet wílt kún je niet en als je niet kúnt wíl je soms niet meer. Een bekend adagium voor veel hopeloze vaders.

yes, we can.

Wél willen en nu ook kúnnen; dát moeten vele zwarte Amerikanen gevoeld hebben bij de verkiezing van Barack Obama. Ik heb op mijn blog al meerdere keren aangegeven dat Eigenlijk geen van de presidents en vicepresidentskandidaten in de USA vaders veel te bieden heeft. En over bieden gesproken, Biden ook niet dus.

Maar desondanks kan de mentale instelling van het Obama-front een les voor ons zijn.

Zelf was ik afgelopen weken ook niet erg in een constructieve stemming en willen en kunnen hadden mij even niets te bieden.  Dat is soms de realiteit. Maar laat het éven zijn. Laten we opkomen voor wat we belangrijk vinden. Onze kinderen. Een gemeenplaats die ik in het kader van verkiezingen veel gehoord heb. Maar nergens wordt dat punt zo letterlijk genomen als in de vaderbeweging en de beweging voor een humaner familierecht.

De vaderdagspeech van Obama