Ontegenzeggelijk hebben Amerikaanse presidenten de laatste jaren meer aandacht besteed aan vaderschap. Clinton hield alweer wat jaartjes geleden een pleidooi voor het omturnen van alle moederschapsprogramma’s tot ouderschapsprogramma’s. Dat is hard nodig want in de states groeit 23 % van de kinderen op zonder vader.
Ook Obama is al sinds zijn verkiezingscampagne bezig met vaderschap. Zelf valt hij regelmatig te zien met zijn kinderen. Hij poogt een rolmodel te zijn. Ook met de viering van 100 jaar vaderdag was hij weer opvallend aanwezig met een vaderdagspeech.
In zijn pogingen om de verantwoordelijkheid voor hun kinderen (of het gebrek daaraan) weer bij vaders te leggen mist hij echter een cruciaal punt. Dat is dat veel vaders werden en worden buitengesloten.
Daar heb je ze weer de dwaze gescheiden vaders enzo, hoor ik een aantal van u roepen.
Zucht doe ik dan.
Ook op de viering van 100 jaar vaderdag in Nederland waren dit soort kwesties niet van de lucht. Kon het niet allemaal een stukje positiever. Waarom 3 genomineerden voor de vaderdagtrofee m/v met een geur van gescheiden vaderschap (Hoorde Deon van Moorsel dan ook tot die categorie?)?
Ik hoorde Henk Hanssen van Ikvader pleiten voor meer kwantitatief evenwicht.
Zelf pleit ik voor inhoudelijk betrekken van beide kanten op elkaar.
Ik hoorde pleiten voor onthechte verkondiging van de problemen. Onthecht oke, maar niet zonder emotie zou ik zeggen. Kijk naar Martin Luther King, Nelson Mandela, kijk naar de grote veranderingen en veranderaars. Deden zij het zonder emotie, nee. Wel bij tijd en wijle onthecht van hun persoonlijke woede in die zin dat ze zich met hun kwaadheid en toorn plaatsen in een maatschappelijke strijd zonder zichzelf te verliezen.
In Nederland prijzen we ons gelukkig dat beide kanten van de vaderbeweging (de positieve praktijk versus de terechte kritiek) zich sterk op elkaar betrokken voelen zodat een integrale benadering van het vaderschap op basis van argumenten en inhoud mogelijk is. Geen kwantitatief maar een kwalitatief evenwicht dus.
Zorg kan niet zonder recht. Niet onthecht dus.
Obama op vaderdag en de kritiek daarop.
Ha Joep, ik geloof dat we het grotendeels met elkaar eens zijn. Ook (juist) vaders die met hun gezin (en vrouw) samenleven zouden zich meer bewust kunnen zijn van hun belabberde juridische positie – voor het geval dat. Vandaar dat we op ikvader.nl ook veel aandacht aan deze kwesties besteden. En natuurlijk verdient deze kwestie de nodige aandacht op Vaderdag, naast aspecten als het plezier van vaderschap, het belang van betrokken vaderschap voor opgroeiende kinderen en voor mannen zelf. Het zijn deze laatste aspecten die Obama steeds weer benadrukt, daarmee ruimte scheppend voor een kritische blik op de rechtsongelijkheid – een (immers gevoeliger) onderwerp dat hopelijk later op zijn agenda belandt.
Tsja; we zijn het grotendeels eens. Maar of het goed werkt dat het spasme tussen recht en zorg, in afwachting van de ruimte(?) nog maar blijft bestaan is de vraag. Voor velen zal Obama als een hol vat overkomen. Het succes van de vaderdagtrofee m/v maakt denk ik wel duidelijk welk een potentie er op dit moment zit in het verbinden van de thema’s.
De tactiek van Obama om de vele problemen bespreekbaar te maken kun je vergelijken met de helicopter-view welke rechtstreeks afkomstig is van de integrale benadering. Hij komt met iets hogere abstracties, waardoor de verschillende partijen zich niet buiten gesloten voelen, zodat er ruimte voor dialoog wordt gecreëerd. In die zin ben ik geneigd Obama zeker nog wat tijd en ruimte te gunnen.
Het idee van Clinton om moederschapsprogramma`s om te turnen tot ouderschapsprogramma`s is een zelfde benadering. Helaas heeft Clinton pas op het einde van zijn ambtstermijn kennis genomen van het begrip `integrale kennis`. Net als Gore zich pas op het einde van zijn politieke machtspositie zich ging interesseren voor het milieu.
Een integrale benadering van het vaderschap zal in die zin zijn doel voorbij schieten, voor er een integrale benadering van het ouderschap is gepresenteerd. Het ouderschap is de overkoepelende term waar een ieder, vader en moeder, zich op aangesproken voelen. Het begrip ouderschap zorgt ervoor dat alle vaders en moeders aan één tafel kunnen plaatsnemen. Dit begrip is toereikend om alle polarisatie en discriminatie een halt toe te roepen, inclusief de feministische doorgeslagen inzichten.
Het aanvangen met een strikte vaderbenadering is de tweespalt vergroten en de achterstand die vaders in juridische, culturele en onbewuste zin hebben op de moeders zal hierdoor niet ingelopen worden. Deze achterstand kan wel in één klap teniet gedaan worden door uit te gaan van het begrip ouder, waardoor de wet op het gebied van de discriminatie opeens een heel ander aanzien krijgt. Een ieder die zich dan waagt aan een oordeel ten faveure van het geslacht zal gekenschets worden als een primitief persoon (Quick-Schuit?).
Overigens: zorg kan niet zonder recht. Een kwalitatief evenwicht hier kan enkel gedragen worden door een ethiek welke onze rechters volslagen onbekend is.