Cookies

ketenpartners

Als je ketenpartner bent in het familierechtsberijf, dan ben je braaf geweest. Je mag dan buiten de orde van een rechtsprocedure met de rechter praten.
Zo kun je de lastige ouders buiten houden die als tegenpartij er natuurlijk eigenlijk recht op zouden hebben om alles te horen wat er bekokstoofd wordt.
De rechtsprocedure zelf wordt zo tot een schijnvertoning waarvan de uitslag van tevoren vaststaat.

Ketenpartners dat zijn kinderbescherming en jeugdzorg, en mogelijk enige andere exclusief bevoordeelden (als je heel erg je mond houdt). Zo wordt het woord ketenpartner tot een begrip dat de inhoud dubbel en dwars dekt. Jeugdbeschermers en soortgelijk vormen samen met rechters de boeien waarmee de ouders en hun kinderen geketend worden.
¨Het zal iedereen duidelijk zijn dat dat in een democratische rechtsstaat nu eenmaal niet anders kan. Je moet er niet aan denken dat ouders en hun advocaten de kans krijgen werkelijk wat in te brengen. Die ouders weten immers helemaal niets van het belang van het kind.¨ Die laatste aanhaling is uiteraard niet míjn uitspraak, hoewel ik het even, cynisch voor mijzelf beproefde. Nee dit is ongeveer het antwoord dat je zult krijgen als je dóórvraagt waarom die exclusieve behandeling nodig is.

De afgelopen weken werd ik weer herhaaldelijk geconfronteerd met het verschijnsel. Een hoofdredacteur van een oudervereniging die aanvankelijk persé een recensie wilde schrijven van mijn boeken. Er even later toch van af zag. “Wij moeten vérder met de kinderbescherming” was het argument. Kinderbeschermers vallen maatschappelijke organisaties aan omdat ze zaken doen met mensen als ondergetekende. Ik maakte het de eerste keer mee ergens 10 jaar geleden toen een hotemetote van de Raad het Nijmeegs Instituutvoor Maatschappelijk werk op de donder gaf omdat ze in zee ging met het Vader-en-Kind-centrum dat overigens zelfs een beleidsmedewerker van de Raad in haar beleidsadviesraad had. Die reprimande had succes, het NIM haakte af. Onlangs kreeg ik een soortgelijk bericht over een raadsmedewerkster die achter mijn rug om mijn betrokkenheid probeerde te vervuilen.
Aan de andere kant schaft dezelfde Raad voor de Kinderbescherming 35 exemplaren Verpasseerd Ouderschap (onder mijn redactie en ook weer een schrijver van de Raad) aan. Misschien dat de Raad en de schijtluisclubs die ervan afhankelijk denken te zijn zich zelf binnenkort van hun eigen ketenen zouden kunnen gaan bevrijden?

0 antwoorden op “ketenpartners”

  1. Zo`n hoofdredacteur van een oudervereniging dient aangepakt te worden. Het is een drogreden te vertellen dat je dóór moet met de kinderbescherming. Het ware beter dat een ieder deze instantie eens ging boycotten zodat hervormingen binnen deze moloch eens werkelijk plaats konden vinden.
    Het is een typisch nederlandse vinding, de eeuwige consensus-politiek waardoor elke vorm van ontwikkeling de kiem in wordt gesmoord onder het het mom van vermeende belangen. Vaak zijn deze belangen niet meer dan het pluche waar de verantwoordelijke bijzonder op gesteld is geraakt.
    Dit noopt me jou te vragen Joep, waarom deze hoofdredacteur niet bij naam genoemd wordt. Deze vraag geldt ook voor de genoemde andere hotemetoten.
    M.i. kan het nooit geen kwaad om een ieder eenvoudigweg bij zijn naam te noemen mits dat natuurlijk op correcte wijze en aan de hand van bekende feiten geschiedt.
    Dergelijke vermeende kinderbelangenbehartigers dienen hun zienswijze en handelswijze publiekelijk te kunnen verantwoorden. Zij dienen hun uitgangspunten helder te kunnen duiden en kritiek openlijk te kunnen pareren. Doen zij dit niet dan dienen zij niet serieus genomen te worden.
    Beetje meer openheid Joep? Wij hebben een open vizier.

  2. Hmm, je hebt ten dele gelijk. Je zult het toch geloof ik wel met me eens zijn dat ik erg veel namen wlders op mijn blog en door mij onderhouden site’s wel noem. Er zijn verschillende overwegingen waarom ik de namen niet direct noemde.
    In het geval van de kinderbescherming Arnhem die het NIM onder druk zette weet ik niet direct de naam van die kinderbeschermer meer. Het zou kunnen zijn dat ik het ergens heb opgeschreven, maar dan moet ik eerst een tijd zoeken. Dit akkefietje is ook al een tijd geleden. Wat betreft die hoofdredactrice heb ik nog enige hoop (ze zou er nog eens over nadenken) dat ze tot inzicht komt. Ik denk dat ik daar op deze manier iets meer ruimte aan geef. Tot ik er na een paar maanden nog steeds niets nieuws van heb vernomen natuurlijk.
    De naam van de kinderbeschermingshotemetote die mij onlangs ergens verdacht maakte wil ik nog niet noemen omdat
    a. Ik mijn bron mogelijk in gevaar breng,
    b. Deze persoon al onlangs op mijn weblog flink met naam en toenaam is aangesproken.
    En eerlijk gezegd heb ik ook nog eens erg het gevoel dat het me veel energie kost om al die confrontaties aan te gaan. Af en toe heb ik erg behoefte aan een paar medestanders ergens in het veld. Dus misschien ook een zwakheid van mij. Maar als je het mensen als Vincent Duindam of Nico van Oosten vraagt, waar ik het tijden goed mee kon vinden, en die nu bij mij in de beklaagdenbank staan, zullen me inmiddels geen aangenaam iemand meer vinden vrees ik. En dat is wel een erg vervelend gevoel dat af en toe te weinig wordt gecompenseerd door solidariteit uit de achterban. Integendeel, daar slijmt men vaak om het hardst door.

  3. Ik begrijp je uitleg helemaal, je redenen zijn duidelijk en begrijpelijk. Je bent uiteindelijk één van de weinigen `ìn het veld` die door de jaren heen tenminste niet beschuldigd kan worden van enige inconsequentie, collaboratie of capitulatie. Momenten van zwakheid en emotie zijn alle ervaringsdeskundigen bekend en als zodanig erg herkenbaar. De bij jouw altijd weerkerende inzet en strijdlust gedurende al zo`n lange periode maakt je voor mij tot dè peiler van de vaders van Nederland.

  4. Beste Joep,
    Nu, de democratische rechstaat in familierecht is al jaren dood. In strafrecht is het ook al niet anders. Tenslotte zou bij harde bewijzen die het tegendeel bewijzen over de beschuldigen van de kant van de moeder het tot geen vervolging gekomen zijn. Rechters regiseren de zitting zodat het onmogelijk word gemaakt bewijzen aan te dragen en getuigen horen is ook niet wenselijk. In mijn kwestie zal ik met hoge zekerheid na aanklacht in 2005 en de nodige vertragingen als onschuldige op de blaren (haat van moeders) moeten zitten. Had ik maar niet zo graag het contact met de kinderen (uit huwelijk) die mogelijk uit mijn sperma ontstaan zijn willen behouden. Maarja, die wijsheid heb je velen jaren later pas dat je er beter aan had gedaan toen al de kinderen uit je leven te strepen. Dan was je tenminste niet onnodig en onschuldig aangeklaagt worden. Anno 2009 snapt een rechter dat blijkbaar nog steeds niet, danwel hij wil het niet snappen.

    1. Net de reactie op Bart geschreven ( zie hieronder). Toevallig ligt er een verband via Wim Theunissen die in dat boekje schreef over ouderverstoting en ouderwegkrassing. Wegstrepen dat is wat veel vaders al jaren noodgedwongen doen. En dat noemen ze dna onwil van vaders.

      1. Zoals jullie bekend is nu, heeft gelukkig
        Joel Voordewind aandacht willen besteden aan de (ca.)11000 valse geboorteaangiftes in Nederland. Dat betreft allochtonen. Doch ook veel ‘gewone’ autochtonen. Men heeft toegestaan dat dat streepje werd gezet door moeders als zijnde dat er ‘geen vader aanwezig was’ , ‘vader was er niet’ en dergelijke ‘beweringen’ die overigens nooit en te nimmer worden gecontroleerd die beweringen door een ambtenaar die de geboorteaangifte opneemt.
        (Of een ander).
        Dat houdt dus in dat in principe en dat weet die overheid donders goed (en ook die Raden Kinderbescherming) men vervreemding als zodanig heeft toegestaan klakkeloos te beginnen bij geboorte al in gevallen. Immers als moeders gewoonweg een of andere neem me niet kwalijk kronkel hebben in een kinderwens en weten te plannen (jazeker die lopen er helaas zat is me nu gebleken) om een zelfs slachtoffer eruit te halen als zijnde (vergeef me de bewoording) ‘zaadschieter’
        en aan de andere kant in dit land tevens nog eens wordt toegelaten dat zulke abnormale in die andere gevallen ‘zaadschieters’ rondlopen die (zie wat geweest is in een tv programma) nota bene even 120 kindertjes hebben verwekt als zijnde ‘man’terwijl die kinderen niet eens de vader van bekend hoeft te worden gemaakt, dan is volkomen aantoonbaar dat kindermishandeling wordt en werd gepleegd. Doordat hierover wordt en werd verzwegen en gezwegen. En zeg je het wel is het ook niet goed omdat dan vele rechters vaders lieten en laten barsten. Goedwillende vaders.
        Je hebt hier geen enkel machtsmiddel om kinderen te beschermen zelfs tegen dat bedrog en leugen. Al of niet als onderdeel zeggen dan deskundigen van zekere stoornis. Omdat ik onmiddellijk nu aanneem en ook weet uit eigen ervaring ook en wat ik ervan heb gezien letterlijk en in de geschiedenissen van gedupeerde meest omstanders, dat er daarvan minimaal al 300.000 rondlopen in dit land. Vaak vrouw overigens. De ‘golddiggers’ die er tevens onder blijken te zitten zijn zodanig in aantal, dat het een gevaar is welzeker voor velen.
        Wat eraan te doen is is de adviezen ter hand te nemen die gedegen deskundigen geven en wat ze hierover schrijven. Er staat en stond (alleen dat vertellen ze niet in Nederland, ook al omdat ze zelfs partner van die mensen niet betrekken in gesprekken bijvoorbeeld in de ggz) al jaren dat je jezelf miet beschermen tegen de handel en wandel van deze mensen, ook bij scheidingen en zeker dat kinderen beschermd dienen te worden. Ook in rechtspraak daartegen. Weet je wanneer ze het ‘ineens’ wel kunnen en ingrijpen ook in gezag? NADAT de beslissingen door rechters zijn genomen inzake geven van gezag aan deze dan ernstig gestoorden alleen. En daarna is dus te laat voor kinderen. Dan zijn die vele vaders eerst allang uit zicht gewerkt. ‘Omgang niet in belang van het kind’ en dat durven rechters er nog van te maken ook terwijl dan daarna zulke moeders (met kind) in begeleiding zitten of zelfs opgenomen langdurig ook nog eens nota bene!
        Of ze grijpen pas in inzake gezag als kindermoord is gepleegd. Geval S. Geval R. Geval Bijenkorf en ga zo maar door. Kortgeleden ook nog hier in mijn plaats.
        Hoe lang verzwijgt een overheid dan die oorzaak nog?
        Want dat is bekend namelijk.
        Dat de rol van ouders van zulke dan moeders belangrijk is mag duidelijk zijn. Vele vragen krijg ik (te laat, mensen te laat) als ze totaal reddeloos zijn en radeloos en niet weten wat ze met hun (dan meest dochter) aanmoeten inzake gedrag en handel en wandel. Plus dan zitten we gelijk tegen een muur en die ouders ook met kind dochter totaal grenzeloos in gedrag, al langere tijd meestal, en dan zegt een ggz (regulier) maar dochter heeft een keuzevrijheid. Om anderen buiten gesprekken te houden. De valse verklaringen komen dan wel op papier ja. Want NIEMAND onderzoekt dat namelijk wat deze mensen beweren.
        (Zie de valse aangiftes nu meer dan de helft inzake incest e.d. bijvoorbeeld, valse aantijgingen die klakkeloos op papier worden gekwakt ook).
        Ben zelf werkzaam geweest als zijnde wetshandhaver en ik kan u zeggen vroeger gebeurde dit veel veel minder. Omdat iedere verklaring werd nagetrokken zover als mogelijk.
        Helaas treffe men een dame bijvoorbeeld tegenwoordig die van toeten nog blazen weet (zie Jeugdzorg ook onder andere)
        en totaal geen ‘ervaring’ heeft in dat werk, laat staan dat die dat ‘soort’lui doorziet in hun afgelegde verklaringen en onzin.
        Met andere woorden er klopt geen hout van ook daarna in rechtspraak-familierecht niet. Doch dat…wisten we allang.
        In die zaken trouwens krassen vaders hun kinderen niet weg. Het is gewoonweg g..onmogelijk om wat te beginnen tegen een rechter die dan zelf na jaren tegen muren aanloopt van onwil en dan bal teruglegt en gaat vragen wat een vader dan zou willen of zelfs wat er zou moeten gebeuren. Want die rechter gaat toch links of rechts als hij/zij dat wenst te doen.
        Overheid wanneer wordt het ingezien zou ik zeggen.
        En omstanders, wanneer zien jullie het in.
        Want tenslotte en dat wilde ik ook nog zeggen zijn omstanders van die bedoelde mensen (vaak ouders, familie) ‘medeschuldig’ eraan op die manier van verschuilen, leugenachtig gedrag en viezigheid t.o.v. anderen.
        Kennellijk zijn zulke ouder(s) zelf ‘gestoord’ ook in zekere zin dan.

  5. Was er nu echt de illusie dat die Raad waar je het over hebt zou veranderen omdat ze het hebben aangeschaft dan?
    Nota bene Theunissen wist al vroeg van de materie. Heb je verder ooit iets aan verandering kunnen waarnemen op terrein vervreemding van vaders dan door de Raad?
    In realiteit niets. Helemaal niets. Je kan een nieuwe wet hebben en die als overheid-regering met een hoop poeha presenteren doch wie gaat een en ander afdwingen als ze zaken niet afdwingbaar stellen omdat ze blijven zeggen maar er is toch de onafhankelijke rechter. Dat gaat zo dus nooit en te nimmer werken. Omdat die afdekking van zo’n rechtssysteem c.q. van rechters zekere gewoonweg niet wordt veranderd in diezelfde wetgeving.
    Dan valt het systeem. Dat wil men niet.
    Men wenst geen verandering ook al zeggen ze van wel.
    En dat doet me zeker nu alleen maar denken aan een zeker kenmerk van ernstige geestesstoornis ook.
    Wellicht heeft het er voor een heel groot stuk mee te maken overigens ook nog eens.
    Niet voor niets wordt en dat is aangetoond gezegd door deskundigen dat velen zonder goede diagnose zo rondlopen. En dat klopt ook. Want ook die hoeveelheid is niet te behapstukken namelijk.
    Laat staan de kwalijke gevolgen door gedrag, handel en wandel.
    Omdat we maar blijven vasthouden aan wet privacy, beroepsgeheimen, oneindig en aan niets hoeven zeggen of melden om die reden ook.
    Zorgplan prima voor kinderen doch totaal niet afdwingbaar. Soort beunhazerij wat je ziet gebeuren nu aan zogenaamde mediators, hetzelfde chapitter.
    Vergeet het.
    Kafka in Nederland.
    En dollartekens.

    1. Hoi Bart,

      Nee ik heb weinig illusies in de veranderingsgezindheid van de Raad voor de Kinderbescherming. Het enige is dat ze nu met die boekjes ( ook de vorige uitgaven) niet meer kunnen zeggen “Wir haben es nicht gewusst” ( om even met hartenheer Albert Streep te spreken). En inderdaad Wim Theunissen weet al heel lang hoe het in elkaar steekt. In het Wopp S&O heeft hij daar omstreeks 1997 heel spannende uitspraken over gedaan. En zijn artikel in het boek Ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context mag er ook zijn.

      vriendelijke groet

  6. — Ketenpartner of samenzwering? Waarom gebruik je dat laatste woord niet Joep?

    Ik vermoed trouwens dat ik dat wel weet. Je krijgt meteen het antwoord dat je paranoïde bent, niet deugt en onzin verkondigt. Logisch ook, want de samenzweerder of ketenpartner zal alles doen om te voorkomen dat in eigen keuken gekeken wordt. En de slapende medeburger wil niet in zijn slaap gestoord worden.

    Het gaat altijd over macht en machtsuitoefening. Jij bent erop uit dat je het ouderlijke gezag kunt uitoefenen. Wat niets anders betekent dat jij je vader-dochter relatie wilt kunnen leven. Je ex is weer ergens anders op uit en Rechters en Raadsmedewerkers hebben weer andere belangen. En in dit maatschappelijke spel is het meestal zo dat die ouder die bereid is ouderschap te delen, die bereid is te luisteren en compromissen te sluiten, genoegen zal moeten nemen met het op de zijlijn mogen toekijken of zelfs dat niet eens. In jouw geval, en dat van honderdduizenden ouders: je mocht helemaal niet meer kijken. Want keek je wel, dan werd je voor stalker uitgemaakt. Je kon er zelfs veroordeeld voor worden, je kon er de bak voor in.
    Wie vecht, die wint, als je een moeder bent. Als je als vader vecht, dan ben jij de oorzaak van het probleem, je doet namelijk wat je soortgenoten altijd doen: vechten, problemen maken. Als moeder win je altijd, tenzij je het te gek maakt.

    Dit doet me denken aan wat die Tsjechische gerechts psycholoog mij in 1990 vertelde. Hij vatte zijn 25 jarige adviseurschap aan de Praagse Familie rechtbank als volgt samen:
    Wanneer een moeder niet wil dat haar ex- ‘haar’ kinderen ziet en de rechter is een man, dan geeft ze automatisch een non verbale boodschap aan die rechter: Meneer de rechter, u bent zo groot en sterk, u weet het. Naar mij luistert mijn man al jaren niet meer, zegt u nou eens hoe het zit. En die rechter voelde zich gevleid en gaf haar gelijk. Haar ex- mocht de kinderen niet meer zien. In het geval de rechter een vrouw was ging het net iets anders. Moeder appelleerde op het ‘vrouw’ zijn, op de geschiedenis van onderdrukking van vrouwen. Het was dan: wij vrouwen. En ze kreeg wat ze hebben wilde: geen omgangsregeling tussen vader en ‘haar’ kinderen. Volgens hem was dit standaardprocedure in de rechtbank. Ik dacht toen: In de wat meer zogenaamd geciviliseerde maatschappij als Nederland gaat het net zo. Alleen: dat kon-je-niet-zeggen!!!!

    Ik hoef maar aan enkele Nederlandse incidenten te denken: Donald McGuyilevrie, de oprichter van de mediation bureaus vertelde me toen hij studie deed in de rechtbanken nar de gang van zaken hij het volgende ontdekte: hoe bijvoorbeeld rechter en advocaat een stilzwijgende afspraak hadden. Gewoon, het ging zo: rechter luistert, rechter kijkt naar buiten. Op dat teken, het naar buiten kijken, hield de advocaat zijn mond. En er waren meer codes die buiten het zicht van de cliënten de gang van zaken bepaalden.
    Of ik denk aan die advocaten die zich echt voor hun cliënten inspanden, zodanig dat ze hun procedure voerden tegen de normale gang van zaken in. Advocaten die durfden te zeggen wat hun collega’s niet durfden te zeggen, uit angst voor statusverlies. Deze moedige advocaten gingen als non verbale represaille hun zaken verliezen.
    Of in het begin van de negentiger jaren werd het mode om een mogelijke omgangsregeling te frustreren door de vader van incest te verdenken. Waar, of niet waar, het maakte niet uit. Vader zag zijn kinderen niet meer en zijn kinderen hem niet. En moeder werd bekrachtigd in haar strategie.
    Gaby van Driem, feministisch advocate, adviseerde zelfs haar cliënten dat als er geen andere juridische weg meer denkbaar was, het middel van de incest beschuldiging toe te passen. Niet elke moeder vond dat een goed idee, en zo weten we dat.
    Tot mijn verbazing wist de directie van de Raad voor de Kinderbescherming in Amsterdam dat ook. Erg he, zei het unithoofd toen ik met haar en de directeur sprak. Punt uit.
    Bijna twintig jaar later (voorjaar 2009) zien we op de tv een documentaire over dat onderwerp. Het is na zoveel jaren ineens bespreekbaar geworden. De schatting was dat beschuldigingen van incest in 30-50 % van de gevallen alleen maar bedoeld was om de omgangsregeling te frustreren en niets anders dan valse beschuldigingen waren.
    Of ik denk aan mevrouw Quik-Schuijt, voormalig kinderrechter en secretaris van de werkgroep Kinderrechters, momenteel senator voor de SP in de Eerste Kamer. Zij adviseerde openlijk geen omgangsregelingen op te leggen omdat deze toch niet afgedwongen konden worden. Zij was de mening toegedaan dat kinderen bij de moeder hoorden. Natuurlijk horen kinderen bij de moeder. maar in deze context betekende dat: NIET bij de vader.
    Haar woroden werden het beleid of omgekeerd. Ik heb geen inzicht in die samenzwering.
    Of de Amsterdamse kinderrechter mw. Leeser-Gassan die haar vriendin vertelde: meestal geef ik de moeders gelijk hoor…. Die vriendin dacht: he, wat hoor ik nou?
    De meeste gewone Nederlanders weten het heel goed: mannen en vaders hebben niets te vertellen m.b.t. de kinderen als ze gescheiden zijn.

    Joep, waarom noem je het geen samenzwering? Een geheime afspraak tussen beleidmakers en uitvoerders tegen de vaders? Geheim omdat de wet er geen houvast voor geeft en het wettelijk niet door de beugel kan!
    En waarom heb je tegelijk geen begrip voor die samenzweerders? Jij weet toch ook dat als ze openlijk zeggen wat ze denken, dat ze dan hun baan op het spel zetten? Nee, kwijt raken. Niet alleen hun baan, maar ook hun naam! Eenmaal buiten de pot gepiest en je komt nooit meer aan de bak. En dat niet alleen, je raakt ook nog eens huis en gezin kwijt….

    De vraag is volgens mij nog steeds: hoe kunnen we het maatschappelijke wiel keren, zodanig dat vaders er weer toe doen? Zodanig dat vaders weer vader kunnen zijn? Zonder angst dat dit vaderschap belet kan worden?

  7. De vraag van Wouter is uiteindelijk de enige vraag die er toe doet.
    We kunnen ons opwinden over veel gerelateerde onderwerpen maar dit is het punt waar het uiteindelijk altijd om draait; Hoe het maatschappelijke wiel te keren.
    M.i. is er in het verleden te vaak voorbijgegaan aan dit elementaire punt en deze vraag is niet eventjes simpel te beantwoorden. Alle aspecten dienen zorgvuldig in kaart gebracht te worden teneinde hier een strategie voor te vinden. Ik kom hier zeker op terug en aan Joep de vraag of dit zich misschien leent voor een eigen topic op deze site.

  8. Ik ken persoonlijk geen andere strategie meer dan: “doen wat ik kan”. En misschien is dat in dit vlak wel de beste. Maar wie het weet mag het zeggen. Ik heb nog eens Wouters reactie nagelezen. Ik wordt vast erg vaak ervan beschuldigd dat ik samenzweringstheorieen koester. Terwijl ik dat nu juist niet doe. Het gaat nou juist precies om wat Wouter ook verderop schrijft. De onderlinge afhankelijkheid. En onderlinge afhankelijkheid wordt pas samenzwering als die bewust gepland wordt. Soms gebeurt dat per saldo. En Wouter tipt terecht aan dat ik zelf ook wel eens bezig ben mee af te glijden en ten behoeve van het overeind houden van belangrijke contacten een paar ongerechtigheden voor het grote belang minder te zien. Daar kom ik meestal later van terug. Zo was het ook met die redactrice van dat tijdschrift dat ik hier noem.
    Juist in het gebied waar wij onze aktiviteit ontplooien raak je erg snel van het een in het ander verzeild. En voor je het weet, snap je niet eens meer hoe het in elkaar zit.
    Ik kan me bijvoorbeeld herinneren hoe Leo Bevaart, destijds voorzitter Dwaze Vaders het nodig vond om eerst mij en toen Rob van Altena te verhinderen de cijfers te publiceren (in de eigen pers) over de hoeveelheid kinderen die hun vader niet meer zien. Dat was geen samenzwering, het was meer zo dat hij ons er niet meer voor aanzag de werkelijkheid te zien. En dat komt doordat hij niet systematisch ervoor koos om de kritische kant te bekijken, maar het wel zo gemakkelijk vond de zogenaamde onderzoekers te geloven van de B&A-groep die in opdracht van het ministerie iedereen wat op de mouw moesten spelden. Dat laatste hebben die onderzoekers aan mij toegegeven. Ook die onderzoekers vonden dat ze alleen maar wat konden vertellen door het midden te houden tussen het ministerie en de werkelijkheid. Als ze alleen maar de waarheid hadden verkondigt waren ze gewoon nooit meer aan de bak gekomen en was het rapport ook niet gepubliceerd.
    Dit soort dubbelzinnig gedoe is de pest voor deze beweging. Het verdeelt mensen en doet lijken of uiteindelijk ouders de klojoos zijn en niet de overheid. En precies daar is waar het wringt.
    De laatste dagen is er weer een hoop loos over burgers die niet meer op rationele gronden willen oordelen over overheidshandelen. Het merkwaardig is nu dat die rationele gronden ook door niemand meer geleverd worden. Burgers reageren niet meer op feiten omdat ze die niet kennen en gaan daardoor andere “feiten” bedenken die dus ook niet kloppen. En over dat proces schrijft niemand.
    Ik bedenk dat ik het misschien ook beter moet opschrijven om goed begrepen te worden. een nieuw blog een dezer dagen leent zich daar misschien beter voor.
    Henri de strategiediscussie is belangrijk maar het belangrijste element daarin vind ik de integriteitsdiscussie.
    ook in de WII waren er een hoop mensen die net met Duitsers samenwerkten maar wel “ketenpartners waren”.

    Als Henri een gastblog wil schrijven dan krijgt hij de kans uiteraard ( niet teveel woorden max 500 en wel een beetje origineel. Dit is wel een beetje origineel van vorm, dus niet een droge opsomming ( die wil ik ook best plaatsen maar dan als noot of zo.

    1. Als de strategie als fundament een hoog moraal of anders gezegd de ethiek heeft, is integriteit geen discussiepunt maar een vereiste. Dit is al een gigantisch onderscheid t.o.v. van wie dan ook. Dit wil niet zeggen dat je op het rationele niveau niet hard kunt wezen, dit is volgens mij onontbeerlijk om alle misstanden te lijf te gaan.
      Een gedegen fundament is datgene wat ons onderscheidt van onze tegenstanders. En dit fundament van onze tegenstanders is m.i. het makkelijkste te breken. Ondertussen heb ik hier tamelijk ontwikkelde ideeën over.
      Maar Joep, een verhaal (integraal) van 500 woorden over dit onderwerp is niet mogelijk. Hiertoe moet ik dan ook de akelige reductionist gaan spelen.
      Maar ik zal kijken of ik het in een andere jas kan steken.

      1. Een langer verhaal is prima hoor Henri, maar dan is het geen blog meer en zal ik het op een andere manier plaatsen. Het gaat erom dat je in een kort verhaal mensen inspireert om ergens anders verder te lezen.

  9. Niemand wil beschuldigd worden van samenzweringen en complotten. De reactie van overheid en deskundigen is dan ook wel begirjpelijk.

    Ik zie het familierecht als een systeem van samenzweringen en complotten tegen vaders.

    De kern ervan is dat het nationale en internationale recht van kinderen op familieleven op een voor de normale burger redelijk ondoorgrondelijke wijze, op basis van allerlei aannames, verzinsels en misleiding stelselmatig met voeten wordt getreden.

    Oordeel zelf. Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Samenzwering en
    http://en.wikipedia.org/wiki/Conspiracy

    En inderdaad, nu we dit weten: wat doen we eraan? Wat kunnen we zoen? Hoe veroorzaken we dat vaders er in de toekomst, als er een dispuut is over ouderschap is, er weer toe doen?

  10. JEUGD-ZORG??????…KINDER-BESCHERMING?????

    Tja, google dan maar eens op: DE ZAAK SAVANNA, ROWENA RIKKERS, FALENDE JEUGDZORG, MEISJE VAN NULDE.
    Tal van zaken waar ondanks zorgmelding de jeugdzorg niets deed, met fatale gevolgen voor het kind in kwestie.
    Duizende kinderen zien door rancuneuze ex hun vader nooit meer (psychische kindermishandeling!) maar dat zal de JEUGDZORG een ROTZORG zijn!

    Ach ja, een meisje met een zeilboot (Laura Dekker) niet uit laten varen is voor jeugdzorg Utrecht HET propagandamiddel om zorgzaam in de media over te komen, een stel hypocriete hufters, dir hrlr jeugdzorg, maar dat weet heel Nederland nu onderhand.
    Een ieder moest zich diep schamen als hij of zij bij dat clubje zakkenvullers werkzaam is!

Laat een antwoord achter aan joepzander Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.