Cookies

Verzet-je

Een ander verzetje was deze week de open dag van een van Joshua's mogelijke nieuwe middelbare scholen. Heel anders dan die van mij vroeger.

Lange haren verboden. In de late jaren zestig was dat nog steeds de lijn van Nederlandse scholen. Maar in het licht van de opbloeiende cultuur van verbeelding aan de macht was dit niet meer te handhaven.
Op mijn middelbare school maakte de directie (de conrector van orde) er een punt van. Ouders werden gevraagd hun kinderen de haren kort te knippen. Wij als scholieren roken dat hier ons puberaal verzet door kon marcheren naar een terecht verlangen naar vrijheid. Daarmee werd ook op onze school, ver weg in het zuiden, de aansluiting gemaakt bij het Amsterdam van Provo’s en kabouters. Een echte verzetsbeweging was geboren.

Inmiddels groter geworden heb ik mijn wilde haren nog niet verloren. Het veel idiotere adagium van de maatschappij dat vaders geen gevoel mogen hebben voor hun kinderen kan nu al weer twintig jaar op heftig verzet van mij rekenen. Zo snel als we in de zestiger jaren succes hadden, zo lang duurt het nu om dubieuze dingen, het verbod om je om je als progressieve vader te profileren, te veranderen.

Onlangs belde een medewerker van het Sittardse museum het Domein om te vragen of ik dat verzetspamflet van destijds nog in mijn bezit had. Enthousiast kon ik hem mededelen dat een van de zeldzame exemplaren in mijn bezit was. Er waren er destijds maar iets van 50 gestencild op een oude ratelende machine van de PSP-afdeling. Maar gelukkig dacht de rector (dat zou je nu directeur noemen of zo) dat ie ons wel af kon serveren door de brief letterlijk voor te lezen door de schoolintercom zodat iedereen de tekst kon vernemen. Wij blij want zo werd dus toch de hele school bereikt. Het tegengas van de autoriteiten werkte indertijd wel vaker contraproductief.

Binnenkort dus in het museum. Ook een van mijn verzetsgroepgenoten, Paul Frissen, heeft inmiddels in een column gememoreerd hoe het er in die jaren aan toe ging. Ik moet het even met internet doen, maar zijn verhaal valt te lezen in het blad Binnenlands Bestuur. Daar weet hij een mooie koppeling te maken met de “meer-ingrijpen-ideologie” uit het kindveiligheidsonderzoek van de onderzoeksraad van Pieter van Vollenhove. Het verzet lijkt misschien een beetje op dat tegen de conrector van orde van destijds die ook vond dat de ouders het niet goed deden en moesten worden gekappitteld. Net als van Vollenhove.  Ook Paul meldt dat zijn omgeving soms vindt dat hij de  wilde haren wellicht nog niet helemaal verloren heeft.

De column van Paul Frissen (blader naar bladzijde 17)

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “Verzet-je”

  1. Goede column van Paul Frissen, Weer een voorbeeld van de sociologische terreur rond kindsbelangen.
    Recentelijk was er ook een goed artikel in de Trouw van 22 januari van de hand van Paul Helders, een artikel die je kan omschrijven als de therapeutische terreur rond het kindsbelang. Misschien aardig om een link te plaatsen?

  2. Laat partijdige sociologen, maatschappelijk werkers en andere zogenaamde deskundigen hun grote smoel houden, inplaats van vaders te veroordelen die nooit meer hun kinderen zien! Hun pro-moeder, anti-vader houding komt mij de strot uit!
    Op de eerste plaats: gelijke omgangsrechten voor vaders en moeders, en ten tweede: de stigmatiserende omgangshuizen (apenkooien) waar je als vader onder bewaking van kampbewaaksters tegen betaling je kind mag zien vor 1 uurtje moeten van de aarbodem verdwijnen!!!!!

  3. Ik mis overigens ook in de antwoorden gewoonweg het feit dat ook jullie die rechters niet ‘aanwijzen’ als aanrichters. ZIJ zijn degenen die beslissen. En de middelen hebben en hebben gehad ook al jaren om het anders te doen.
    M.a.w. de rechtspraak dient te worden aangesproken en te veranderen. Meer niet.
    Bij alle scheidingen wordt geen enkel eerste verweerschrift door moeders aan enige waarheidsvinding dan ook onderworpen. En daar begint het al.
    Daarbij lijkt die rechter wel heilig in dit land aangezien ook vele vaders in publikaties nu al eejhn aantal jaren wel veel zeggen over Jeugdzorg, en de rest en terecht daar niet van, doch het begint daarvoor bij ‘de beslissingen ook bij scheidingen waar kinderen bij zijn betrokken of te verwachten’
    gedaan door rechters te lande.
    En dan nog iets. Als moeders kinderen vervreemden, bedrog plegen, liegen, valse verklaringen afleggen, en de rest van een steeds langer wordende rij ellende, moet het hier een strafrechtelijke zaak zijn wil men aan die waarheidsvinding doen. In familierecht 0,000
    Niks veranderd. En niks geleerd.

  4. Begin jaren zeventig. Een nieuwe maatschappij, nieuwe vormen, democratisering, feminisme, experimenteren. River deep, Mountain high. The Wall, Pink Floyd. Omdat alles zo nieuw was, was er ook geen mogelijkheid tot reality check. Al gouw werden oude normen en waarden in de prullenmand gesmeten zonder de waarde ervan te (h)erkennen. Alles moest los! Eerst het oude afbreken, dan pas het nieuwe opbouwen.
    Ik heb mijn wilde haren ook nog niet verloren. Progressief als ik was denk ik dat ik nog steeds progressief ben, wellicht heb ik een kanjer van een blinde vlek en ben ik automatisch opgeschoven naar het conservatisme. Het conservatieve naïeve progressieve denken. Met mijn laarzen in de modder van de jaren zeventig blijven steken.

    En dat is hoe professionals en organisaties vandaag de dag ook nog steeds denken. De wereld is maakbaar. Geen verantwoordelijkheid. Als er een probleem is, laten we er dan een oplossing voor vinden. Ik snap dit denken wel. Voor het terugdringen van 27 bijna fatale ongeukken moet het hele stelsel bijgewerkt worden. Het uitgangspunt is dat de overheid het altijd goed doet, dat de deskundige het altijd goed doet en uiteraard het beter weet, een soort dokter die de patient helpt, nog net geen Goed Heilig Man of Vrouw. Het kan toch geen kwaad als ouders meer gecontroleerd worden, meer zorg krijgen en eerder gecorrigeerd worden?

    In 1972 was mijn credo, en nog steeds trouwens, mijn laarzen zitten in immers in de modder van die tijdgeest vastgezogen: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Ik begon bij mijzelf, onderzocht mijzelf door als Boeddhist op het kusen te zitten en door allerlei cursussen te volgen ter ontwikkeling van mijzelf. De prijs die ik betaalde: je bent een zonderling.

    Er is ook een ander soort mens. De Jeugdzorgwerker. Zij werkt voor de ander, het kind en beslist zonder enig zelfinzicht. Dat is alleen maar nodig voor mensen die problemen hebben. En een deskundige heeft geen problemen. De deskundige heeft geen problemen met rapporten te schrijven, beleid uit te voeren, professioneel te zijn, nee, de deskundige weet het. De deskundige leert in 10 minuten tot een uur de ander te verbeteren, en als dat niet werkt maatregelen te nemen. Kinderen uit huis, naar een pleeggezin. Je weet maar nooit, het zekere voor het onzekere. Rugzakjesdiagnostiek voor de subsidie, een Jeugdzorgmedewerker 1x per maand een uurtje over de vloer. En dan maar rapporten schrijven, rapporten die altijd geldig zijn en blijven. Jeugdzorg is overheid en die doen het nooit fout. Of de Jeugdzorgwerker ervaring heeft met het werken met kinderen of niet, of de medewerker net haar putberteitspuistjes verloren heeft of niet, rapporten schrijf je zo. En natuurlijk in alle zorgvuldigheid.

    De wetenschapper in spe, opgeleid aan de Nederlandse Universiteit leert nog wat waardevrij onderzoek is en wat wetenschappelijk onderzoek is. Maar eenmaal afgestudeerd, dan geldt de knoet van de werkgever. Dan verdwijnt elke wetenschappelijke integriteit als sneeuw voor de zon. Dat kan toch niet, zou je denken? Nee, dat zou niet mogen kunnen, maar het gebeurt wel, sterker nog, dit wordt in dure € 30.000 kostende cursussen (het neusje van de zalm uiteraard) geleerd. De essentie van een zo’n cusrsus van een paar dagen, waarover ik onlangs hoorde: als je een discutabel beleid wilt invoeren dan hoef je er alleen maar voor te zorgen dat je drie ondersteunende argumenten voor dat beleid maar blijft herhalen. Ofwel: hoe je fraude pleegt zonder dat het opvalt in eigen kring.

    O, ja, voor je het nog niet begrepen hebt: conclusies trekken uit een selecte groep van 27 bijna fatal ongelukken voor alle ouders, dat is tegen-wetenschappelijk en werkelijk ongeoorloofd. Maar in dit vak moet je van goede huize zijn om het geleerdevan een dertigduizend Euro dure cursus tegen te spreken.

    1. Zo is dat Wouter. Maar nog even over de zestiger en zeventiger jaren. We moeten leren het goede en het slechte van die jaren te onderscheiden. En dus ook het goede en slechte van het feminisme.

      In de actie die ik beschreef verdedigden we eigenlijk onze gezinnen tegen de betutteling van een externe autoriteit. Maar in die jaren waren er ook hulpverleners van Jac en Release die wel erg luchtig omgingen met ouder-kindrelaties en in puberverzet aanleiding zagen tot het kort door de bocht op de schop nemen van de ouders.
      Puberverzet wordt gekenmerkt door vrijheid zoeken en gebondenheid tegelijk. Daar te gemakkelijk een hulpverlener inzetten verstoort vaak de relatie tussen deze twee polen, zeker waar de vaderlijke opvoeding in het geding is.

      Onze actie van destijds was een mooi voorbeeld van een, inmiddels geaccepteerde draai uit een onterechte beknelling. Lang haar kan mooi en gepast zijn. Zoals ik beschreef raakte het puberale daar het volwassene. Met een hulpverlener erbij was dat niet goed gegaan (zoals ook Paul schrijft)

  5. Toen ik ‘wegging’ begin tachtiger jaren bij de politie, de laatste functie als zijnde ‘wijkagent’ in een wijk met allerlei ‘gepluimte’ was het criminaliteitsniveau hoog al. De rottigheid jeugd kende geen grenzen toen al niet. Scholen werden alle ramen van ingegooid. En bij mijn weten stonden in mijn wijk 16 scholen. (Niet voor te stellen). Zo herinner ik me het geval van een school, waar de directeur me vroeg het te willen oplossen want de vorige dag waren de ramen weer eens ingedonderd. Wat bleek. De betreffende klas met toch kleine kinderen, waarin de daders zouden zitten, heb ik na laten blijven en ben erbij gaan zitten, voor in de klas. (uiteraard ging dat met ’toestemming’ ouders).
    Wat bleek. Na aantal uren begon er één te wiebelen. “Ik moet naar huis” (bang dat ie op zijn flikker zou krijgen). Daarna meldden zich schoorvoetend een aantal ‘dadertjes’. En de school kon toen niet verzekeren voor schade aan ramen. Vandaar dat ik heb kunnen bereiken dat in elk geval kontant door ouders werd betaald….
    Nu is het zo dat niet iedere Jeugdzorgwerker kennellijk dat zo zou kunnen doen; men heeft ‘geen tijd’; geen ‘mogelijkheden’; geen ’toestemming’; probleem ‘wachtlijsten’; probleem aantal ‘gevallen die jeugdzorg zouden moeten krijgen of hebben’; probleem ‘stapels werk’ politie; probleem ‘stapels werk ‘ggz’; probleem dus met andere woorden een sterke vermeerdering van probleemgevallen onder kinderen /jeugd.
    Uiteraard was het toen al zo in die wijk dat ik bij gevallen kwam waarin je als wijkagent de grootste twijfels had over de opvoedkwaliteiten van een gezaghebbende ouder in zaken. Alleen met de familierechtzaken had je weinig of niet te maken. Er werd dan wel eens gevraagd of je de betreffende mensen ‘kon’ of wat je van het geval ‘zou weten of wist’. En toen al kon je niet alles zo vertellen, om de doodsimpele reden dat je als wijkagent een ‘eigen’ inschatting en ervaringen hebt over hetgeen jij letterlijk zag gebeuren en wist.
    Overigens was er wel degelijk de druk dat je je niet moest mengen in zaken die dan die ‘ggz’ aangingen verder of andere instanties. Het werd afgedaan soms, bijvoorbeeld iemand aan bureau, ggz erbij, soms psychiater, en dan werd omdat de ‘dame weer rustig bleek volgens die psychiater’ gezegd stuur maar weg.
    Tenzij uiteraard de kinderen zodanig gevaar liepen dat je als politie dit doorgaf aan, c.q. dat er een aangifte zou moeten komen betreffende ‘kindermishandeling’ ook. Doch daar was dan weer een afdeling zeden en kinderpolitie voor dat verder ‘uit te zoeken’.
    Een grote scheiding tussen alle afdelingen, instanties, de ‘schotten’ ertussen, en of dat goed werkte heb ik grote twijfels over en had ze toen ook.
    Dat is vreselijk moeilijk werken.
    Want je gaat je afvragen als je zo bent wat kan ik oplossen op die manier. Een konstant zoeken toen al wegens ‘geen gehoor’; geen ’terugkoppeling’; (nodig om te weten hoe verder immers in die wijk met zoiets;
    en dat geldt dus zeker de laatste jaren nog, plus dat gevallen zodanig zijn toegenomen, dat en daar kom ik – in het belang van het kind- een zogeheten meldcode ‘niet voldoende is’ c.q. niet genoeg blijkt om zaken op te lossen.
    Meldcode is niet genoeg. Meldplicht wellicht meer.
    Ik hou niet van omzeilende verhalen, aangezien steeds weeer blijkt dat enerzijds wordt gezegd en gescholden over de ‘situatie, van duizenden kinderen in problemen, terwijl men weet dat die meldcodes niet genoeg oplossen, en anderzijds zo krampachtig blijft doen over ‘meldplicht’ en verplichte koppelingen tussen, terwijl dat voor vele duizenden nu en verder een ‘oplossing’ kan zijn.
    Het smoesjes dat het zou worden dat mensen zich dan minder zouden laten horen nou mensen stap daar maar vanaf. Het is te bizar voor woorden dat zelfs met de doden per jaar aan bijvoorbeeld kindermoorden, er nog steeds van die ‘hulpverleners’ zijn, die dan
    met zoiets durven komen, een reden om het dan maar ‘niet te doen’ terwijl je letterlijk vele vele kinderen dan in de kou laat staan.
    En dat weten we allemaal.
    Zie het al in de eigen straat nota bene.
    Dat daarvoor rechters zonder onderzoek kinderen overlaten aan mensen ook alleen die bekend zijn met ernstige geestesstoornis in de ggz zoals persoonlijkheidsgestoorden nota bene, is behalve vragen om ps. kindermishandeling ook nog eens letterlijk toelaten dat dat GEBEUREN kan.
    Fout. En te danken aan de vind ik ‘linkse kliek in Kamer’ bijvoorbeeld (Zat feministen die zodanig verdraaide kronkel hebben over mannen dat zij kinderen de hele dag lopen te hersenspoelen waarbij niet eens een overheid ingrijpt in zulke kindermishandelende aktiviteiten), en te danken aan
    de rechters familierecht (rechtspraak) in gevallen plus die instanties (ook ggz instellingen en huisartsen) die zelf niet willen worden ‘betrokken’ in juridische zaken familierecht aangaande…
    M.a.w. licht die hele hulpverlening plus Jeugdzorg door en voer meldplicht in voor al die risicogroepen aangezien die gewoon bekend zijn. Anders blijft het letterlijk ‘patiëntjes’ kweken en vervolg criminelen die bij eerste verklaringen al als kenmerk valse verklaringen afleggen, ook vele dan moeders met en zonder stoornis ‘BL’ o.a.
    Verklaar die rechtspraak niet langer ‘heilig’ in dit land ook. Zonder enig controlesysteem. Rechter gaf het toe: “ik tik zelfs mijn eigen beschikking niet meer” Dat doen secretaresses. Plus dossiers worden vanwege ‘hoeveelheid’ allang niet meer goed gelezen, gecontroleerd, c.q. aan waarheidsvinding wordt NIET gedaan. Rapporten bijzonder curator bijvoorbeeld op grond verklaringen moeders worden niet gecontroleerd. Niemand controleert die mensen. Niemand…Procedure op procedure, afdeksystemen, doofpot..Dat is mede aan de orde.

  6. Bart
    Jij politie? Deze week heb ik nog, op voorstel van de klachtenbehandelaar (13 klachten heb ik ingediend) tegen het politieoptreden een gesprek (op diens voorstel) met 2 hoofdmannen van de politie. Ze zouden tenslotte moeten zien te leren.
    Eerlijk gezegd geloof ik niet dat de politie, net zo min als elke andere functionaris van welke instelling dan ook, in staat is om zelf na te denken. Dat kunnen ze niet en dat mogen ze niet. Wat geldt is dat “wiens brood met eet, diens woord met spreekt”. Het is dus ijdele hoop te verwachten dat ze aan waarheidsvinding doen. Het gaat er meer om om collegas en protocollen te dekken. Daarom doet niemand aan waarheidsvindiging, en daarom zijn Justitie en instanties alleen maar bezig met kokerdenken of een tunnelvisie.
    Eerlijk gezegd heb ik mijn beroepsleven altijd voor jeugdhulpverlening gewerkt als maatschappelijk werker en nu prive merk ik dat ze er echt helemaal niets van snappen. Sterkers nog. zelfs dat ze (jeugdzorg, raad, onderwijs) juist de problemen veroorzaken in plaats van dat ze er iets in doen.

    Maar het gaat er vooral om dat we onze eigen regie leren te maken in plaats van dat we steeds maar weer reageren op wat anderen aan onrecht te weeg brengen. Op die manier krijgen we zelf weer de touwtjes in handen en dat is een goed ding.
    Ik had eens een gesprek met een vrouwelijke leerplichtambtenaar die me min of meer verweet dat ik zo rationeel was. Ik antwoordde haar dat dat logisch was omdat ik een man was en dat dat juist mijn kracht was. Ik hoopte dat zij dat zou inzien maar eerlijk g ezegd betwijfel ik dat.
    Dat neemt niet weg dat ik denk dat het goed is om te denken vanuit de kracht van ieder, dus rationaliteit van mannen, in plaats van te vaak te proberen om de ander te evenaren.

    Zo wil ik te werk gaan en zo ga ik ook te werk.

    Geloven in je eigen sterke kanten en kracht.
    Steef

  7. Hoezo “jij politie” ? Is dat zo bijzonder dan? En ik kan het verhaal verder wel volgen. Doch dat deze mensen niet zouden of kunnen nadenken of handelen, zoals het behoort, in zaken daar zit je waarlijk mis mee.
    Eerder is het zo dat wanneer een of andere halve zool nu zoals mij al is gebleken een aantal keer een politiebureau binnenloopt met een l.lverhaal over een ander, dit klakkeloos in tegenstelling tot vroeger, maar op papier wordt gekwakt, en zelfs geen onderzoek plaatsvindt. Ook niet naar de kenmerken en risico’s van zo’n “persoon” bekend staande als laat ik het netjes zeggen met zekere “ernstige stoornis des geestvermogens”.
    Waardoor in talloze zaken welzeker deze idioterie wordt meegenomen in jawel..familierechtzaken ook nog eens.
    Dat bedoel ik. En daar klopt geen jota van.
    Rechters die dat beeld dienen te kennen van vaak zulke dan “dames” overigens, dienen ook zeker na de goede studies door welzeker deskundigen (want iets anders is er niet), over zulke figuren, te konkluderen dat ze een bedrieger voor zich hebben of kunnen hebben.
    En derhalve voor gezag wordt gegeven
    überhaupt aan zulke mensen wat dus nu wel gebeurt nog steeds, ernstig na te denken in belang van kind of dat wel kan of zelfs zou mogen.
    (Het kan niet en het mag ook niet trouwens).
    Het beeld wat ze hier in Nederland onder andere in stand houden tegen wil en dank omdat het kennellijk vrouwen zijn, met zo’n ernstige stoornis, en ook hierover blijkbaar veranderen de inzichten eindelijk,
    is dat kinderen beter bij de moeder kunnen zitten dan bij de vader.
    En die misvatting zijn al duizenden kindertjes slachtoffer van en van geworden.
    Je kunt hier geen moer doen aan rechters die gewoonweg
    de beschikkingen zelfs al niet zelf meer maken of tikken,
    laat staan aan de talloze rapportages die van geen kanten deugen.
    Overigens weet je ook dat Doek hierover onder andere allang geschreven heeft.
    Een ander probleem tussen de oren van rechters is dat men in de valkuilen trapt ook nog eens en dat kenschetst al de ernst van die stoornis ook.
    Ze staan te janken met een enorme pot toneel voor het bankje, als zogenaamd “slachtoffer en men trapt er daar in.
    Ondersteund door een ggz die of niks zegt, of wenst te zeggen omdat ze denken zelf te worden betrokken in procedures of het is een zogeheten “verpleegkundige of behandelaar” die verzwijgt en liegt in gevallen.
    Vertel mij maar eens wat je daar nog verder aan kan doen na tien jaar.
    Ik weet het wel. Opsluiten voor een aantal misdrijven die zulke in realiteit plegen onder de plu van hierboven bedoelden onder andere. In belang van duizenden kinderen. Van de week weer een zaak hier. Gelukkig was kind net naar school gebracht. Persoon komt terug en krijgt er met een bijl van langs of iets dergelijks.
    Dader op dat moment een man.
    En zo nog een zaak eergisteren nog. Iemand belt me op helemaal over de streep. Relatie (gehad) met zo’n persoon, die ieder geval in verhaal zelfs tegen politie omdraait (kenmerk). Man had uit zijn eigen woning de vrouw “verwijdert”, nadat hij had geëist dat vrouw woning moest verlaten en even later vertelt zo’n vrouw het andersom. Kenmerk.
    Bizarre figuren. En de benaming zal me worst zijn verder ook. Er bestaat al zo’n stichting met forum die
    konstant nog steeds tracht een ander beeld te schetsen ervan naar mijn idee ook. En het vooral NIET heeft over wat zulke figuren aan ellende in familierecht achterlaten ook en kinderen aandoen.
    Nederland is ver gedaald bij me inzake recht, doch dat wist je al.
    Jammer alleen dat ze Jeugdzorg helemaal vol laten lopen en psychiatrie ook met slachtoffers van het eigen handelen van diezelfde ggz, die niks zegt aan risico’s onder andere en zelfs verzwijgt in zaken ook nog eens.
    En dacht je nu werkelijk dit nog op te gaan lossen in Nederland?
    Laat me niet lachen zeg. De dollartekens Nederland een instituut in stand houden waar een aantal miljarden aan verdient wordt en in omgaat en ondertussen een van de voornaamste oorzaken niet wensen aan te pakken.
    Dat is hier aan de orde verder ook nog eens.
    Doch laat ik het even houden bij het eerste punt al, en dat is dat in eerste verweerschriften zelfs bij aangifte valsheid in geschrifte nota bene Justitie-politie niks wenst te doen, dat blijkt.
    Waardoor daarNA logischerwijze al die procedures verder gaan. Men zal wel moeten, als mensen niks doen namelijk zeggen ze weer “waar was die vent” later.
    Zeg het tegen de 2e kamerleden wellicht dat er eindelijk een echt wakker wordt.
    Gemiddeld wonen in Nederland er zo 2 á 3 per straat die dat gedrag en handelen hebben. Tel uit je winst.

  8. Bart
    Dat is nu precies wat ik bedoel met niet nadenken of zelf denken. In de plaats daarvan wordt gewoon klakkeloos gerapporteerd of overgenomen wat de zogenaamde onderzoeker vindt.
    Dat bedoel ik met tunnelvisie of kokerdenken.
    Iedereen praat elkaar maar na maar het zoeken naar de waarheid, of het waarheidszoeken, blijft achterwege.
    Ik denk dat het juist wel goed is om slachtoffers van dit systeem zoveel mogelijk middelen in handen te geven dat ze dit kunnen bestrijden. ICM en IVIT, inclusief eigen overtuiging, bieden dat. Daar ben ik van overtuigd.

    Geloof ergens in, dan komen we tenminste ergens en hebben we een doel om voor te vechten.

    Ik wens ieder sterkte

    met vriendelijke groet

    Steef

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.