Cookies

Draw Vader

Nieuw speeltje op internet Draw Something. een soort pictionary, waarbij je dus elkaars tekeningen moet raden. Tegenwoordig komt zoiets van zoon naar vader en niet andersom uiteraard. Als kunstenaar heel intrigerend om te zien wat voor moois en niet moois er allemaal op je af komt, en dat je zelf ook maar wat aanklooit per saldo. Een van de woordjes die je kunt tekenen is Vader. Omdat het spelletje alleen nog maar in het engels bestaat verwijst dit woord in principe naar Darth Vader. Die van “Luke I’m your father” Er is iets ingewikkelds in de verbinding tussen die Engelse termen vader en father. Voor mijn zoon is Vader gewoon vader. Dus bijgaand plaatje, dat ben ik zo’n beetje. Nou ja beetje.

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “Draw Vader”

  1. Beste Joep

    Ik ben bezig met de voorbereidingen van een docu-reality programma.
    Daarin volgen we iedere aflevering een volwassen kind dat op zoek is
    naar zijn vader, of andersom. Hij of zij wil weten wie hij is, wat hij of zij de afgelopen jaren heeft gedaan en weten
    hoe zijn of haar leven er nu uitziet. Daarnaast wil hij of zij antwoord krijgen op de 2 belangrijkste
    vragen: Waarom ben je bij mij weggegaan? Waarom heb je geen contact gehouden?
    Wat volgt is een ontroerende hereniging van twee volslagen vreemdelingen die door een
    bloedband voor altijd met elkaar verbonden zijn. Zullen ze het met elkaar kunnen vinden?
    Wat zijn hun overeenkomsten en waarin lijken ze totaal niet op elkaar? Wat is er waar van het
    verhaal dat het kind altijd te horen heeft gekregen als antwoord op de vraag; Waar is papa?

    Mijn vraag aan jou is of jij mij in contact zou kunnen brengen met volwassen kinderen, of hun vaders binnen jouw netwerk die open staan voor een ontmoeting, of misschien contactpersonen van stichtingen/fora die mij verder zouden kunnen helpen.

    Alvast dank!

    Mirei Franssen
    mirei.franssen@sultansushi.nl

    1. Dag Mirei,

      Zucht… het simpele antwoord is; nou lijkt me niet echt wat waar ik tijd in ga steken. Maar als je het interesseert nog het volgende:

      Je bent op mijn weblog gekomen via het blog Draw Vader. Niet toevallig. Misschien moeten we over het daarmee geassocieerde archetype van vaderschap Dart Vader nog wat meer nadenken. Nu ik erover nadenk besef ik me dat de vader op de actiekaart PAPPA! die ik jaren geleden samen met anderen uitgaf wel wat weg heeft van Darth Vader. Bijgaand een gecomprimeerde versie. Niet om te zeggen dat vaders Darth Vaders zijn. Maar het heeft iets met beeldvorming over vaderschap te maken.

      Oh ja wat heeft dat met jouw vraag te maken? Dat je opzet een heel simpele manier weerspiegelt om naar vaders te kijken. “Waarom ben je weggegaan?” En wat als die vader helemaal niet is weggegaan? Het maatschappelijk gesmeerde beeld is dat vaders weggaan. Soms is dat natuurlijk zo, heel vaak niet en zijn ze toch weg. Maar waarom gaan we het altijd hebben over vaders die hun kinderen zouden verlaten?? Als er iets een mistige diaspora is dan is het wel het verdwenen vaderschap. Dat verdient veel docu en nog meer reality. Maar is dat wat je gaat doen? Ik vrees van niet. Je vertelt zelf al de afloop van al die ontmoetingen. Als ze niet zo lopen zul je ze dus waarschijnlijk niet in beeld brengen.

      Lijkt het er dan niet meer op dat je figuranten zoekt voor een toneelstukje dat jullie hebben bedacht ( en al enkele programma’s voor jullie)?

      Sorry als ik wat hard overkom, ik wens je evenzogoed succes met je werk.
      Tsja, als ik het allemaal verkeerd zie; bel me gerust

      (voor de lezers hier; het bedoelde plaatje is hier te vinden: http://joepzander.nl/pappa.htm)
      vriendelijke groet en succes

      1. Het vervolg:

        Op 27 mrt 2012, om 15:30 heeft Mirei Franssen het volgende geschreven:

        Dag Joep,

        Ik begrijp deze vijandigheid ergens wel, maar als je er zo sceptisch tegenover staat heeft het denk ik weinig zin je over te halen met me mee te denken over eventuele verhalen van mensen. Want ik kan alleen maar zeggen dat we deze hoofdvragen juist geformuleerd hebben omdat we hebben gemerkt dat inderdaad het maatschappelijk gesmeerde beeld is dat vaders weggaan. Sterker nog, bij veel kinderen bestaat dit idee over hun eigen vader, terwijl deze vader niet de kans krijgt uit te leggen hoe het werkelijk in elkaar steekt.
        Er is geen script, het is geen toneelstuk. Dus het verhaal kan nog alle kanten op.
        Een ding dat zeker is, is dat het hoe dat ook, bij kinderen, vaders en kijkers emotie en discussie op zal roepen, links of rechts om, dat blijkt maar weer uit jouw mail. En dat is nooit verkeerd.
        Jij ook veel succes met jouw werk.

        Groet
        Mirei Franssen

        mijn antwoord:

        Dag Mirei,

        Als de hoofdvraag is waarom vaders geen contact hebben, geen opvoeder zijn van etc dan zou je je vervolgens af moeten vragen wat het beste format is om dat in beeld te brengen.
        Ik ben blij dat je me vertelt dat het verhaal nog alle kanten op kan. Dat bleek niet uit je eerste mail vond ik.
        Maar hopelijk heb ik dan wat bijgedragen om het scherp te houden.

        Je had me niet gevraagd om ergens over mee te denken. Maar nu je dat wel als mogelijkheid memoreert ( en weer afwijst, waarom? vanwege mijn emotie?? die wil je toch juist) wil ik wel zeggen: Dat maakt inderdaad al een heel verschil. In je eerste tekst stond dat echt niet.

        Als je me graag mee wilt laten denken omdat ….. ja whatever bel me dan op.

        Als ik vijandig overkwam spijt me dat. Zo voelde ik het niet. En ik snap ook niet waarom je dat dan nou juist wel wilt begrijpen. Vijandigheid is niet goed. Sceptisch ben ik in zekere zin wel.

        Overigens heb ik je oproep inmiddels wel doorgemaild aan een aantal mensen

        vriendelijke groet

    2. “het verhaal kan nog alle kanten op”..
      Wat let je dan , waarde Mirei, om hoofd omhoog, borst vooruit, je nek uit te steken
      Zodat we de koers kunnen zien en de oorsprong van de hele ellende in het vizier te zetten: zie @demminkdoofpot eens goed aan en besef dat het longterm-beleid bij ‘eindbaas’ van Justitie begint, die de regels voor de Raad vd Kinderbe’….’ regelt als was hij HM de Koningin en Donner is zijn rugdekking. Zet eens centraal wat je prioriteit is en houd die doorlopend vast.
      Suggesties: integriteit, gelijkwaardigheid als opvoeders via gelijkwaardig gezag, klokkenluidster (onontgonnen feministenterrein?), slaaf van gezond verstand en liefde, waarachtigheid, pik op mediahuichelaars, Jeanne d’Arc voor de papa’s en hun geliefde kids, chirurge van de splijtzwam scheidings-industrie (beware of insidious advocates).
      Je hebt geen idee hoe argwanend een berg papa’s zijn tegenover de zoveelste media-meesmulster…
      Denk eens aan het feit dat we na 4 generaties vrouwenvorsten (met alle respect overigens voor onze geachte ‘Bea’) weer een mannenvorst krijgen, intussen al heftig overvlagd met (hoe dan ook fijne) Maxima-nie waar met name feministen koesterend en onopvallend voor gaan. Maar de sexuele complement van onze ‘kinderproduktie’ die W.A. heet, wekt ons aller mannelijke hoop op een morele gelijkschakeling van man-vrouw.
      Kan je het nog volgen?
      Kern: achting van communicatie ouder-kind
      Is in mijn ‘geval’ door de overheden genegeerd, waardoor mijn dochter een PAS kreeg. Daar hebben WIJ nu nog steeds last mee. Ik wenste dat je je energie zou steken in het strafbaarstellen van zulke communicatie-minachting. Maar ws krijg je onopvallend Demmink falikant tegenover je.
      Die heeft er belangen bij dat kinderen in de kwetsbare situaties komen, waar jij van probeert te smullen. Of krijg je die 400 verdwenen kinderen bij Jeugdzorg ook in beeld?

    3. Een noot, beste M., hopend dat je iets opzet, dat zoden aan de dijk zet en niet alleen media-sniksnotter-euros, herinner je je de gezichten van Kon Beatrix en Mabel, Alexander, ivm Prins Friso? Dan weet je hoe zwaar VERLIES VAN CONTACT is.
      Al evenzeer resoneerde vorige week bij mij op een uitvaart het erbarmelijk huilende jongetje van 10 dat voor de microfoon iets zou zeggen. Hij had geen papa meer. Daar houdt geen volwas met hart z’n ogen droog bij.
      Voor mij is dan het moedwillig veroorzaken van zo’n verlies, op welke manier dan ook, iets dat in het strafrecht hoort.
      Misschien kan jouw plan mensen helpen bewust worden hoe ze voorkomen dat zoiets zover komt. Durven en leren durven ‘botsen’ houdt bevrijding in om mooi contact te maken.
      Je programma zou erop gericht kunnen zijn om wegen van angstbevrijding te bewandelen, want heel vaak zijn het verborgen (dus ook de aangeprate) angsten waardoor mensen contact bederven.
      Succes met je zoektocht.

    4. Beste Mirei,

      Vijf en twintig jaar geleden zou jouw vraag de mijne zijn.
      En toen vertrok mijn vrouw.
      En ze nam onze kinderen mee.
      Daarvoor zorgde ik voor de helft van de tijd voor onze kinderen en was altijd beschikbaar als zij daar behoefte aan had. Ineens wilde ze niet meer dat ik ze zag. Ineens wilde ze niet meer dat zij mij zagen.

      De werkelijkheid die ik de daaropvolgende vijf en twintig jaar heb mogen ervaren zou ik toen onmogelijk hebben kunnen bedenken, noch voor mogelijk gehouden kunnen hebben. Ik zou diegene die me die werkelijkheid beschreven zou hebben, hebben weg gelachen als niet goed bij zijn verstand en niet realistisch.
      Ik heb op mijn manier een verschil proberen te maken voor vaders, moeders en kinderen, in die zin dat blijvend ouderschap na scheiding een gegeven zou worden, een gegeven waar ouders er niet meer aan zouden denken om elkaar om de kinderen te bevechten (vanwege de consequenties: een paradoxale toewijzing van de kinderen, c.q. verlies van zorg voor die ouder die het de ander misgunt)
      Ik heb heel veel vaders en een enkele keer een moeder ontmoet en proberen bij te staan in hun queeste ouder te blijven. Allemaal mensen die uit het leven van hun kinderen waren verbannen. In die vijf en twintig jaar ben ik geen enkele vader tegengekomen die zijn kinderen heeft verlaten. Van dertig jaar terug ken ik een vader die zijn vrouw en zijn kind verliet en vervolgens ook nog eens voor iedereen van de aardbodem verdween. Ik zou hem nog wel eens willen ontmoeten, als hij nog leeft.

      Zou het kunnen zijn, dat de beelden en gedachten waarmee we leven, en die we voor waar aannemen, misschien wel veel meer los staan van de werkelijkheid van de dag, waarin wij leven?
      Ik ben benieuwd hoe je docu-reality programma zal worden.

  2. Joep,
    Je reactie is geheel terecht. In 2001 maakte de film maker Michiel van Erp voor de VARA een portret van de groep van gescheiden vaders die ik in mijn woonplaats Deurne had opgericht. De afkorting GVD = (Gescheiden Vaders Deurne) was heel bewust gekozen omdat we heel boos waren op de Staat der Nederlanden. Michiel van Erp zette echter een volledig ander beeld van ons neer. Hij had de opnames dusdanig geknipt en gemonteerd dat er alleen nog maar een groep van zielige mannen overbleef. Hij gaf het portret ook nog de cynische titel ‘Lang leve het huwelijk’ mee. Mij is toen gebleken dat de media actief meedoen om het scheve beeld van vaders in stand te houden. Nu ruim 10 jaar later is er nog steeds niet veel veranderd naar mijn idee.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.