Cookies

Germanen

De regen viel best mee, maar toch handig zo’n groot blad (hoe heet die plant eigenlijk?)

Hermann de Germaan ging ons voor op het naar hem genoemde pad. Waar hij de Romeinen als een soort Duitse Asterix in de pan hakte leverden wij slag met toch wel af en toe wat hoogteverschillen van over de honderd meter. Maar vooral spectaculair was het gewicht van tent, slaapzakken en matjes dat we op onze rug meevoerden. Ook spectaculair was de vriendelijkheid en behulpzaamheid van al die Duitsers onderweg. Ik moest af en toe onderweg denken aan de moeite die ik, toen ik zo oud was als Joshua nu,  had gedaan om mijn tweedaagse hike afgetekend te krijgen in mijn verkennersboekje (scouting heet dat nu). Joshua is met deze driedaagse hike al vast ruimschoots geslaagd.

Geweten en Gezwegen

gezwegen3
Vandaag moest ik na een bezoek aan de website van Jan Hop en een vergeefs bezoek aan diverse, inmiddels blijkbaar opgeheven sites, zoals die van kunstenaar/ vaderactivist Marco Piono en Fathers4Justice denken aan een gedicht van Martin Niemöller . Dit gedicht gaat over het door de nazi’s oppakken van de een na de andere  groep ongewenste burgers.

Ik werd geïnspireerd voor een contemporaine variant:

 

Toen de staat de vaders weghaalden bij hun kinderen, heb ik gezwegen;

ik was immers geen vader.

Toen ze de kinderen ook bij hun moeders weghaalden, heb ik gezwegen;

ik was immers geen moeder.

Toen ze gezinnen niet meer relevant achtten, heb ik niet geprotesteerd;

ik dacht immers geen gezinslid te zijn.

Toen ze de de mensen die zich hiertegen verzetten aanpakten, heb ik niet geprotesteerd;

ik verzette me immers niet

Toen ze mij kwamen halen zag ik te laat dat ik ook kind moet zijn geweest van een vader en een moeder;

maar er was niemand meer, die nog protesteren kon.