Cookies

Een korte geschiedenisles over vaderschapsdiscriminatie

Het lemma vaderschapsdiscriminatie is al weer een tijd verdwenen van wikipedia. Niet omdat vaderschapsdiscriminatie zelf is verdwenen, integendeel. Het verdwijnen van dit lemma is juist eerder teken van totaal onbegrip over de mogelijkheid dat vaders wellicht zouden kunnen worden gediscrimineerd.
In het (al een jaar of 6 bestaande) lemma was ook een deel van een historisch formulier van de rechtbank Arnhem zichtbaar waaruit bleek dat je in ieder geval in 1994 bij de rechtbank Arnhem (idem Zwolle en wie weet nog meer en nog steeds) weinig kansen had als vader. Niet alleen van rechters, maar ook van wikipedia moet je het als vader nog steeds niet hebben. Ook op het algemene lemma discriminatie bleek dit museumstuk over evident onrecht snel verwijderd. Op wikipedia heerst inmiddels het idee dat ik vooral geen off-wiki aandacht mag vragen voor het on-wiki-gebeuren. U begrijpt, ik heb me altijd al laten intimideren door kinderbeschermers en kinderrechters. Dus gaat u vooral niet op wikipedia kijken wat u eraan kunt doen.


Fragment van een formulier van de rechtbank Arnhem uit 1994, een historisch voorbeeld van vaderschapsdiscriminatie. De voorgedrukte tekst op het formulier gaat er vooraf van uit dat de moeder de voogdij krijgt. Ik ontving dit formulier (kladformulier griffie) als Raadsman voor vader Peter de Jong. Het gebruik van dit plaatje wordt zwaar bestreden door de pseudonieme wikipediabewerker Theobald Tiger vanwege het veronderstelde feit dat het hier zou gaan om een preoccupatie van mij terwijl het gaat om een preoccupatie van de betreffende rechtbank. zie ook bericht volkskrant; zie ook: Walburg Harry, Tijd voor je kind ; kiezen voor vaderschap nieuwe stijl, blz 37 Utrecht 1997 ISBN 90 215 9244 4 Kosmos- Z&K. Of beluister hoe Frenk van der Linden hierover Joep Zander interviewt En dit waren dan nog de bronnen onder verantwoordelijkheid van derden. Zelf heb ik ook herhaaldelijk (ook gereviewd) gepubliceerd over dit fenomeen

Engelstalig wetenschappelijk artikel over vaderschapsdiscriminatie; oa over dit formulier
Mocht u toch zo onverstandig zijn te willen weten wat er on-wiki gebeurt; Misschien wilt u dit formulier, met alle bronnen terugplaatsen op wikipedia. Bijvoorbeeld onder het lemma discriminatie; oeioeioei.
Het hele formulier

mensontrechtende organisaties

Save Bradley ManningEen jaar of tien geleden zei Boris Dittrich tegen mij dat hij niet zomaar voor mensenrechten ging opkomen als niemand van het volk zich ervoor zou interesseren. Oftewel als het geen stemmen oplevert doe ik niets. Het ging toen over het cruciale mensenrecht op eerlijke procesgang waarvan de openbaarheid van rechterlijke uitspraken een essentieel onderdeel uitmaakt (zeker juist in het familierecht). Dittrich ging later bij de mensenrechtenorganisatie “Human Rights Watch” werken. Kijk mij eens goed bezig zijn….. moet ie gedacht hebben.

Aan dit voorval moest ik denken toen ik probeerde uit te zoeken hoe het zit met Bradley Manning en Amnesty. Bradley bracht het beruchte videofimpje naar buiten waarop je kunt zien hoe een Amerikaanse helikopter met opzet Iraakse burgers en journalistieke medewerkers ombrengt. Hij werd mishandeld en er hangt hem een levenslange gevangenisstraf boven zijn hoofd.
Waarom vertikt Amnesty het om Bradley konsekwent te steunen door hem tot politiek/gewetens gevangene te verklaren? Ze geven slechts wat laffe statements af.
Ook Human Rights Watch van Boris speelt hierin weer een belangrijke verkeerde rol.

Dan heb je het Nederlandse Helsinki comite waar Joris Demmink (voormalige Secretaris Generaal justitie; verdacht van diverse gevallen van seksueel kindermisbruik) ras aan de slag ging. Ook een mensenrechtenorganisatie. Voor de eerlijkheid dient daarbij te worden vermeld dat de Amerikaanse tak van die organisatie nu juist voorop liep in het ontmaskeren van Demmink.

Ach en dan denk ik ook nog even aan dat moment in mijn hongerstaking van bijna 20 jaar geleden. Het moment dat enige ontroerde plaatselijke Amnesty-leden toch uiteindelijk hun handen in plaats van hun mouwen opstroopten.
Mensenrechtenorganisaties daar heb je wat aan probeer ik maar te zeggen. Bedenk zelf liever eens goed wie er nu echt om steun verlegen zitten. Wat kunt u zelf zo rechtstreeks mogelijk doen?

site Bradley ondersteuners
Meer over de rol van Amnesty
openbaarheid van uitspraken

Vaderdag revisited

Over mijn eigen vaderdag valt veel positiefs te melden. Op vaderdag zelf heb ik even uitgepakt met een kritisch blog (hieronder) over vormen van Gemist Vaderschap. Er is teveel mis om alleen vrolijk te doen. Maar ik wil graag een hart onder de riem steken van vaders die hun kinderen missen. Houd moed!

Zelf heb ik voor het eerst sinds 20 jaar een vaderdaggeschenk van mijn dochter gekregen,dat ik met genoegen voor een deel heb opgedronken. Ook mijn zoon en zijn moeder lieten zich niet onbetuigd. Ik voelde mij de koning te rijk. Dat heb je zo soms met vaderschap. Het is meer dan koningschap. Alla, en soms valt het samen weten we in Nederland. Dat brengt me dus bij het enige moment in het jaar dat ik even geinteresseerd ben in ons koningshuis. Hoe zou het Willem-Alexander op vaderdag vergaan zijn?

Voor mijn maillezers: in mijn blog van gisteren zaten twee foutjes een naamspellingsfout en de onterechte opmerking dat FORA nog steeds bestaat. Dat lijkt wel zo omdat hun website, inclusief aanvraagmogelijkheid nog bestaat. Maar goed kijkend staat er ook dat ze alweer anderhalf jaar om bedrijfseconomische redenen gesloten zijn.

verziekvaderen en wegdiagnosticeren

quichotte querulant?

Na ‘doodgemoederd’ (vorige post) leek dit me wel een mooie titel voor een andere variant op de uitsluiting van vaders. Wegdiagnosticeren.

Het begon eigenlijk met een reactie op mijn eervorige post waarin een reageerster even voor de vuist weg de vader van haar kinderen als narcist neerzet. Op mijn vraag of dat een diagnose is van haar zelf of van een deskundige bleef ze het antwoord schuldig. Tevens weigerde ze te geloven dat in de meeste gevallen het juist moeders zijn die hun kinderen mishandelen en doden. Immers allerlei mensen (God betere het)  zouden haar nou eenmaal hebben uitgelegd dat vaders nou eenmaal vaker zoiets doen. Daarbij werd weer wat impliciet naar dat vermeende narcisme-verhaal verwezen.. Vermeend narcisme bij vaders is een interessante manier om vaders buiten spel te zetten. Ik kwam daarover een mooie passage tegen uit een oud betoog van voormalig vaderactivist Maarten Legene, wat erg mooi aansluit bij mijn eigen constateringen in deze.

Maarten was ooit door het beruchte FORA zijn zogenaamd narcistische plek gewezen met “pre-occupatie met eigen rechten die kunnen leiden tot querulantisme”. Die aangewezen plek heeft Maarten toen niet opgezocht. Hij heeft er destijds terecht ongeveer zijn levenswerk van gemaakt om dit FORA-monster aan te pakken. In mijn overwegingen over de bovengenoemde reactie van een moeder wees ik iemand al eens op de vergelijking met de Goelag Archipel.  Vermeend Querelantisme wordt al decennia aangevoerd tegen vaders en ook hoe langer hoe meer tegen moeders.  Als je als vader aan de alcohol bent, drugs gebruikt of in de gevangenis zit dan dien je een relatie met de kinderen toch te ondersteunen. Op zich zeer terecht. Maar als je een klacht indient tegen jeugdzorg dan ben je een querulant, en dat heet vervolgens een psychiatrische afwijking. Zo ging dat in de Sovjetunie ook. Maar toen kon je in ieder geval ergens in het buitenland er nog over klagen. Waar moeten wij klagen?  Soms, zoals Maarten ook, bereik je wat individiueels bij een klachtencommissie. Maar dan moet je je terechte kwaadheid tijdens de klachtzitting wel even inhouden. Structureel is het nog steeds moeilijk. FORA heeft nog tot voor kort bestaan (is nu gesloten om bedrijfseconomische redenen) en directeur Bullens is nog steeds op zijn post als BIG geregistreerd klinisch psycholoog/psychotherapeut.

Maarten Legene, die destijds ook nog een mooi achtergrondstuk schreef over verpsychiatrisering in het familierecht,  heeft inmiddels de pijp aan zijn spreekwoordelijke naamgenoot en tegenhanger gegeven.

Ondertussen lees ik een verhaal van Nico Mul  waaruit vrij overtuigend blijkt dat de kans op seksueel misbruik onder de regie van jeugdzorg relatief ongeveer 100 keer groter is dan in het eigen gezin.  Ook andere vormen van mishandeling zijn buiten het gezin groter.

En mijn gedachten gaan ook uit naar de omstreden methodes van voormalig vertrouwensarts Pollmann die risicotaxaties maakt. Niet om het risico in de jeugdzorg te meten, maar specifiek juist het risico in gezinnen, bij ouders. Het wordt tijd voor een risicotaxatie; bij jeugdzorg uiteraard. En verder heeft de helft (of meer) van Nederland wel een afwijking. Ook jeugdzorgers. En querulantisme dient uiteraard te worden aangemoedigd. Zijn er nog querulanten die bij jeugdzorg werken eigenlijk?

100 keer groter risico
risicotaxatie bij kindermishandeling
Het Fora-dossier
Het misbruik door de familierechter van de psychologische en psychiatrische wetenschappen (Maarten Legene)
discussie met reageerster

ps: In eerste instantie meldde ik hier dat FORA nog steeds bestaat. Dit blijkt echter niet juist. Ze houden wel merkwaardigerwijs, al weer anderhalf jaar na sluiting, een website in de lucht met een werkende link naar een aanvraagmogelijjkheid.

doodgemoedereerd doodgemoederd

matriarchaalDoodgemoederd lijjkt me een mooi neologisme voor een ervaring van  kinderen die dominant permissief zijn opgevoed. Door hun moeder doodgeknuffeld. Dat soort dingen. Maar misschien ook wel een term voor het gevoel van vaders die in de valkuilen van de moedermythe zijn getrapt. Het blijkt volgens de NRC echter vooral een verkeerde schrijfwijze te zijn van het woord doodgemoedereerd. Een schrijfwijze die, weliswaar fout, toch bij menige journalist(e) ingeburgerd is geraakt zo leerde volgens de NRC een snelle blik op een googleresultaat.

Mijn optreden op tv van al weer bijna 14 dagen geleden evaluerend overwoog ik dat er nog wel wat scherpe uitlatingen waren blijven liggen. Ik had me erg stellig voorgenomen om niet al te bijterig, een beetje doodgemoedereerd, over te komen. Ik ben niet te direkt ingegaan op het betoogje van Groenhuijsen en … afin lees mijn vorige blog. Zeggen wat ik op mijn hart heb, zelfs zeggen wat ik gewoon weet, lukt eigenlijk alleen maar prettig als ik de ruimte voel om me een beetje kwaad te mogen maken. Het lijkt af en toe wel of sommige onwaarschijnlijke  waarnemingen aan de idiote praktijk van jeugdzorg, rechters en kinderbesch…… niet alleen voor anderen teveel vergen van hun cognitieve elastiek, maar dat dat mechanisme mijzelf ook kwelt. Doodgemoederd?  Sommige wetenschappelijk vast te stellen waarheden zijn emotioneel gewoon niet te behappen. Maar dat gaat weer wat beter als je je kwaad mag maken. Een “leuke” waarneming aan mezelf dus. Een toevoeging aan mijn betoog (dat ik ooit schreef)  over cognitieve afstand, wat weer in verband te brengen is met het bekendere begrip cognitieve dissonantie van Festinger.

Als je dus rustig wilt blijven, zoals ik me bij debat op 2 heilig had voorgenomen dan beperkt dat je mogelijkheden om je scherpe opmerkingen te binnen te laten schieten. Maar er zijn andere mogelijkheden om toch ruimte te scheppen voor de juiste opmerkingen over de repressieve tactieken van onze monopoliebedrijfstak familierecht. Hierover een andere keer meer

Afin ik hoop maar dat u dit nog allemaal kon volgen. Test uw eigen cognitieve elastiek! En laat je niet doodgemoedereerd doodmoederen!

Eigenlijk zou u dit, al weer 15 jaar oude artikel over de bedrijfstak familierecht moeten lezen. Oud maar steeds meer waar geworden.