Cookies

Discreditionair of discriminatoir?

vaderdiscriminatie mindertekst
Kunt u lezen, onderscheiden wat hier staat? Als u hier klikt weet u het wel.

‘De wetgeving over gelijkwaardig ouderschap dient natuurlijk niet te absoluut te worden toegepast’ vertelde mijn gespreksgenoot in een lange discussie over de positie van vaders en moeders en de houding van andere wetenschappers dan wij (U weet wel; ik hoef niet elke keer alle namen te noemen toch). Er dient volgens mijn gesprekspartner discretionaire ruimte te zijn.

Het begrip discretionair was ik al eens eerder tegengekomen in mijn leven als, een beetje juridisch gespecialiseerd, pedagoog. Het wijst meestal op de ruimte die de rechter in ons rechtssysteem heeft om binnen de marges van de wet maatwerk te leveren met zijn oordeel. Ik herinner me het vooral van de procedure bij het Europese Hof voor (of tegen?) de Rechten van de Mens. Je moet de nationale rechter enige ruimte blijven gunnen vanuit dat internationale gremium gedacht. En het begrip doet me ook denken aan de discussie over taakstraffen met het gelijk van Lilian Helder die als PVV-miep werd geacht geen verstand te hebben van statistiek, maar dat wel bleek te hebben.Ik kan me niet meer herinneren of de term discretionair daar viel, maar de eigenstandigheid van het rechterlijk oordeel speelde een grote rol in de discussie. Ook het begrip discriminatie was dus ruimschoots van toepassing, maar dan op het gedrag van betweterige Kamerleden naar een PVV-er (nee nee zelf ben ik SP-er). Zie hieronder de link naar mijn eerdere blog hierover.

Maar terug naar mijn discussie op de universiteit in Amsterdam. “Die discretionaire ruimte van de rechter mag geen ruimte geven voor discriminatie”, reageerde ik vrij spontaan naar mijn gesprekspartner. In tweede instantie ontdekten we de merkwaardige, maar liefst 5 letters omvattende alliteratie in deze wijsheid. De merkwaardige praktijk is natuurlijk dat als het om vaders gaat de grenzen die het recht stelt niet alleen ruim worden genomen, maar juist al te vaak worden overschreden door een beroepsgroep waarvan we veronderstellen dat ze zich als geen ander aan de wet conformeert, rechters namelijk. Formulieren van rechtbanken en uitspraken van rechters maken dat maar al te duidelijk. Al te duidelijk schrijf ik. Maar dat is voor mij wellicht zo, voor anderen is vaderdiscriminatie of vaderschapsdiscriminatie helemaal niet zo duidelijk te onderscheiden. De discriminatie van vaderschapsdiscriminatie noem ik dat dan maar. Het inspireerde mij een jaar of tien geleden tot bijgaand plaatje, maar dan in een wat herkenbaardere vorm (als u klikt op het plaatje). In dit plaatje combineer ik de algemeen gekende betekenis van discriminatie (art 1 grondwet), met de algemenere betekenis; het maken van onderscheid. Kunnen we de letters onderscheiden van de achtergrond als we een deel van de letters weghalen. En willen we dat plaatje wel herkennen bedoel ik dan impliciet. Willen we vaderdiscriminatie herkennen?

Regelmatig doe ik pogingen om duidelijk te maken wat discriminatie eigenlijk is. Dan denk ik met voorbeelden, van Quik-Schuijt haar uitspraken tot formulieren van rechtbanken, meer dan genoeg materiaal in handen te hebben. Maar er wordt vaak wat schouderophalend gereageerd met de bedoeling mij te verlokken om het ook maar gewoon lachend achter me te laten als zijnde een paar domme opmerkingen van mensen die zichzelf eigenlijk lopen te beledigen. Ja zeker lachen kan nooit kwaad. Lachen doe je het liefst zelfs tot je met je hoofd in de guillotine hangt. Ik weet niet of ik dat zou kunnen, maar ik meen het echt. Maar het als een soort losse incidenten zien… nee dat zijn het namelijk niet. Maar als je dat begint uit te leggen wordt je in verdachte hokjes gepropt, anarchist, libertair, complotdenker, doemdenker, gevaarlijke vaderactivist, misandrist en meer van dat fraais.

Rationeel is het niet zo moeilijk uit te leggen, maar de cognitieve dissonantie straalt je tegemoet. Het denkelastiek van mijn toehoorders haalt het dan gewoon niet. Per saldo wordt je dan natuurlijk voor gek versleten. Nou ja toch wel een beetje. In ieder geval niet helemaal meer serieus genomen. En dan…. Ja vult u maar in. Maar afin ondertussen schrijf ik gewoon door. En wonder boven wonder sommige boeken die ik schrijf halen druk na druk. Ja Verpasseerd Ouderschap is binnenkort ook weer verkriijgbaar. Maar voor het onderwerp vaderschapsdiscriminatie kunt u eigenlijk beter het boek Gemist Vaderschap lezen. In de uitverkoop zo lang de voorraad strekt.

PVV en de statistiek (ach ja en dan had je ook nog Fred Lambert op Wikipedia die vond dat ik niks van statistiek snap; heb ik wat weg van Lilian?)
interessant interview met een wetenschapper hierover
Boek Gemist Vaderschap

ps: dat woord discreditionair in de kop is een neologisme dat ik natuurlijk alleen in de kop gebruikte en iets anders dan discretionair in de tekst zelf. Een nadenkertje!!

Röhl, RAF en feminisme

vreedzame terrorist
De Duitse vaderkunstenaar Marco Piono bevecht nog steeds een totalitair systeem maar maakt er een kunst van een vreedzame terrorist te zijn.

flink bijgewerkt in november 2020.

Klaus Rainer Röhl is de vader van twee kinderen. Hun moeder heette Ulrike Meinhof. Meinhof liet haar kinderen in de steek (bracht ze althans in nood niet naar de vader)  toen ze bij de Rote Armee Fraktion ging. Deze RAF ook wel Baader-Meinhof-Gruppe genoemd, voerde in de zeventiger en tachtiger jaren een gewapende strijd tegen de heersende machten en de resten van het fascisme. Haar kinderen hadden een zorgende stiefvader Peter Homann, maar daar werden de kinderen niet aan toevertrouwd. Vriendinnen van Ulrike ontvoerden de kinderen naar een Palestijns kamp. Daar werden ze echter weer weggehaald door Stefan Aust, een vriend van de echte vader van de kinderen, Klaus Rainer Röhl.

Röhl die aanvankelijk ook kommunist was, is inmiddels oud en liberaal, maar vooral erg anti-feministisch. Vooral de Duitse variant van Anja Meulenbelt, Alice Schwarzer, moet het ontgelden. Een dochter uit zijn eerste huwelijk heeft het tegen hem opgenomen en hem  beschuldigd van een soort seksueel misbruik. Röhl ontkent dat en ziet het als een politieke toer om de naam van Meinhof verder te zuiveren.  Een dochter van hem uit zijn relatie met Ulrike is volgens Schwarzer juist weer teveel bezig haar vader te idealiseren.

notitie van Ulrike in het boek van haar dochter Bettina (Die RAF hatt euch lieb)

Waarom kom ik hier nu op. Ja omdat het om een vader gaat. Maar eigenlijk begon mijn speurtocht weer aan de andere kant. Namelijk mijn interesse in een aantal punten die ik met Meinhof (schrik niet; een aantal punten slechts) gemeenschappelijk heb. Meinhof kon goed schrijven, ze was journaliste. Ze had echter op een gegeven moment de indruk dat woorden niet meer hielpen. Ik kan ook wel redelijk schrijven maar ik heb dat gevoel ook af en toe. Daarom maak ik bijvoorbeeld ook kunst om iets duidelijk kunnen maken waar het met woorden niet meer lukt. Geweren als alternatief zie ik, in tegenstelling tot Ulrike, niet zitten. Ulrike eigenlijk ook niet, maar zoals ze eigenlijk zelf voorspelde kwam ze wel in de gewapende strijd terecht.

In de extra’s van een film over de RAF zag ik net de auteur die Ulrike speelde, beweren dat Ulrike beter had kunnen blijven schrijven. Ik wil ook graag blijven schrijven en kunst maken, maar zie al jaren dat de ruimte daarvoor steeds kleiner wordt. De maatschappij wordt benepener als het gaat om kritiek op de macht. Zeker als die macht Justitie heet. En, zeker als je naar Wikipedia kijkt, wordt het moeilijker om over vaderschap te schrijven. Tenzij je dat natuurlijk femivriendelijk doet. En laat ik nou steeds maar meer kritiek hebben op het nu en ooit bestaande feminisme. Vrouwen mogen dat nog wel, Roos Wouters bijvoorbeeld. Maar begin er als man niet over.

Klaus Rainer Röhl schrijft nog steeds wel over feminisme en om dat te staven voeg ik hieronder een paar links toe naar artikelen van en over hem. Auf Deutsch. En dan ook nog de zeer verschillende verhalen van zijn dochters Bettina en Anja.

Alice Schwarzer over Röhl, zijn kinderen en de familiegeschiedenis van Meinhof
Over kinderopvang versus ouders (mmm moeders, Klaus?)
Röhl over Schwarzer


Laatste teksten Ulrike

Het proefschrift van Bakker Schut over het strafproces en de gevangenistijd van oa Ulrike

Lang na het schrijven van dit blog kreeg ik contact met de mededeventerse componist Anna Backerra die de muziek schreef voor een opera over Ulrike.

Dochter Bettina over haar moeder en feminisme

Dochter uit het eerste huwelijk Anja vertelt over haar stiefmoeder. En hier ook

Hier wordt een tekst van Anja geciteerd over seksueel misbruik door haar vader. In tegenstelling tot wat ik eerder schreef op basis van eerdere minder concrete uitlatingen, is deze beschuldiging niet vaag, maar uitgebreid en gedetailleerd. En het lijkt ook genuanceerd.

Het verweer tegen de beschuldigingen van zijn oudste dochter (gered via archive.org eigen cache)

Censor artikel Demmink wordt betaald door Wikimediaproject

verstomd
“Verroer je niet en kijk uit voor de boze wolf” in plaats van “Voel je vrij en ga je gang” op Wikipedia. Wie is nu verstomd? Joep of het Wikipediaproject zelf?

Het censureren van informatie over  gebeurtenissen rond voormalig Secretaris Generaal van Justitie Joris Demmink is net als het censureren van info over vaderschap in Nederland nog steeds meer regel dan uitzondering. Wie dacht dat Wikipedia als vrijwilligersproject een goede uitzondering zou kunnen zijn vergist zich.  De gebruiker die snoeihard een censuur en intimidatiebeleid voert over, onder andere, dit lemma blijkt, na enig speurwerk,  een betaalde kracht van het zogeheten GLAM project van Wikimedia Nederland.

engelse pagina GLAM tiger 010214
De aanstelling van de GLAM-medewerkers

Het GLAM (Galleries, Libraries, Archives & Museums) project is een samenwerkingsproject van Wikimedia ( niet te verwarren met Wikipedia zelf) met 12 landelijke instellingen, waaronder het vrouwenkennisinstituut Atria en het instituut voor oorlogsdocumentatie NIOD.

Doordat deze betaalde medewerker zich op Wikipedia verstopte achter het pseudoniem Theobald Tiger wist hij als betaald medewerker AS buiten zicht te blijven van de gemiddelde Wikipediagebruiker/editor (op speciale projectpagina’s was het wel bekend). Wel bleef het telkens weer opvallen hoe een man die zich zo beledigend en intimiderend kon opstellen zo lang buiten schot bleef en geen langdurige blokkade aan zijn broek kreeg. Dat is inmiddels wel begrijpelijk. Als hij zou zijn aangepakt conform de richtlijnen over privacy en bejegening op Wikipedia, langdurig geblokkeerd zou worden,  zou deze man betaald moeten worden om stil te zitten. Zijn belangrijkste werk is immers het toevoegen en bijwerken van de lemma’s  op Wikipedia.

Lees verder “Censor artikel Demmink wordt betaald door Wikimediaproject”