Cookies

Vlieg versus Demmink in de rechtszaal

geen rook geen vuur, het is niks en het wordt niks
geen rook geen vuur, het is niks en het wordt niks

het bericht in de papieren editie was nog wat opvallender dan de digitale versie
het bericht in de papieren editie was nog wat opvallender dan de digitale versie

Dagblad de Stentor bracht vandaag níet (ik kon althans niets vinden) het nieuws dat ex-justitieminster Opstelten en zijn staats moeten getuigen voor de rechtbank Amsterdam in het voorlopig getuigenverhoor over de zaak Demmink. Ze brachten wél (dat kon ik makkelijk vinden) het nieuws dat aanwezigheid van  een bromvlieg leidde tot het opschorten van een rechtszaak in de rechtbank Rotterdam. De Volkskrant bracht het nieuws wel, maar meldde dat het Openbaar Ministerie Demmink niet wil vervolgen. Wat ze natuurlijk hadden moeten melden was dat het OM anderhalf jaar geleden door de rechtbank Den Bosch is gedwongen dat onderzoek naar demmink wél te doen. Deze desinformatie komt me bekend voor van het gecensureerde Wikipedia-lemma over Demmink.  En zo werkt de censuur van de Wikipediakliek dus door in de berichtgeving in de mainstreammedia.
Ja dit gaat weer even niet over vaders. maar ik weet dat veel van mijn volgers in deze zaak zijn geïnteresseerd omdat ze net als ondergetekende wat verbanden zien. En er zijn ook heel veel lezers die, aangespoord door mijn hoge google-notering op dit onderwerp, hier informatie proberen te zoeken over de kwestie Demmink.
En ik wens al die rechtszalen nog veel bromvliegen toe die niet alleen hun vleugels verbranden aan hete rechtszaallampen maar ook hot spots weten te ontdekken op het bekende portret achter de rechter.
Demmink en Wikipedia

Wat leerde jij vandaag op school

Speciaal voor de leraren onder mijn lezers en vooral die ene die dankzij mijn vorige blog het in de klas over asjoera gehad heeft, deze gouden ouwe. Pete Seeger’s What did you learn in school today?. Als je daar een beetje goed naar luistert begrijp je hoe in 1964 het klimaat langzaam rijp werd voor de grote studentenopstanden in de USA tegen de Vietnamoorlog.
Die tijd breekt weer aan, dat we door de overheidspropaganda heen kijken en de leugens niet meer pikken.

I learned our government must be strong,
It's always right and never wrong.
Our leaders are the finest men,
And so we elect them again and again.
And that's what I learned in school today, that's what I learned in school

Wat me echter vooral opviel is dat de oude linksen best goed begrepen dat ook het justitiesysteem niet deugt.

I learned that justice never ends

Bij modern links moet je vooral niet aankomen met kritiek op het reëel bestaande rechtssysteem. Zelfs bij mijn eigen partij, de SP, is dat not done.
Ook mijn zoon leert nog net als ik vroeger van de zorgvuldigheidseisen in de trias politica zoals de openbaarheid van uitspraken. Sprookjes dus.
En beste leraren en pappa’s nou niet met zijn allen dit lied in het klaslokaal gaan zingen hoor! Want je weet; liedjes zingen is verboden! Zelfs onschuldige liedjes kunnen nog tot vreemde gedachten leiden.

Pete Seeger heeft nog meer inspirerende liedjes gezongen. Oh ja het lied is gemaakt door Tom Paxton trouwens.
PS1 Toen ik mijn zoon vroeg wat hij vandaag op school had geleerd zei hij ‘niets!’ Dit is enigszins in tegenspraak met zijn 9,4 voor wiskunde.

Asjoera

Het is al bijna 8 jaar geleden dat ik onderstaande blogde. En vandaag is het weer Asjoera en komt Buurvrouw weer langs met een heerlijk zoet gerecht.

Jeugdzorg als relatiezorg

in 2012 afgewerkte versie van het schilderij salomon 2 ter gedachtenis aan Peter Hoefnagels
in 2012 afgewerkte versie van mijn schilderij salomon 2 ter gedachtenis aan Peter Hoefnagels. Orwelliaanse dictatuur

” Meneer uw buren hebben gemeld dat u in uw tuin tegen uw vrouw zei dat u ook wel eens wilt koken en dat uw vrouw daar hartgrondig nee op zei.” “Ja en?” “Nou dan is er een risico dat u ruzie krijgt en misschien wel een scheiding en misschien wel vechtscheiding enzo. En omdat dat allemaal slecht is voor uw kinderen komen wij u nu even preventief leren te communiceren. Dat begint uiteraard met meer respect voor de kookkunsten van uw vrouw.” “Ja maar ik kan zelf ook goed koken…” “Nee niets daarvan. Mannen die koken zijn helemaal een risico voor de kinderen. Laten we u maar alvast onder toezicht stellen. Uw gedrag is trouwens eigenlijk ook een vorm van geestelijk geweld, huiselijk geweld dus. We kunnen u ook uit huis laten zetten.”
Als u denkt dat ik met bovenstaand voorbeeld overdrijf dan raad ik u toch eens aan om u eens in wat rapporten van jeugdzorginstanties te verdiepen. Mijzelf is ooit kwalijk genomen  dat ik liedjes zong met mijn kind bijvoorbeeld. Tot nu toe kwam jeugdzorg, kinderbescherming, kindcurator, rechter en co pas langs als er onénigheid was bij een partnerscheiding. Maar dat kan anders blijkbaar. Gemeenten en Jeugdzorg wil met hun neus boven op uw relatie gaan staan. Want uw relatie is een risico voor kinderen. Ouders moeten tijdig afspraken maken meldt een artikel in de regiopers.
Mooi natuurlijk dat het idee (verklaring van Langeac)  van tijdig afspraken maken over kinderen wordt opgepikt. Dat moeten ouders doen wat mij betreft. Daar heb ik zelfs de handen van jeugdzorgers voor op elkaar gekregen. Maar als zo vaak krijgen we nu een perverse variant van dit idee voorgeschoteld. Het idee was dat ouders zaken zelf zouden gaan regelen zodat ze trots kunnen zeggen. ¨Blijft u maar uit de buurt, we hebben onze zaken geregeld. En als er iets mis zou gaan dan hebben we onze eigen arbitrage ook geregeld.¨
Jeugdzorgers en initiatiefneemster Corry Haverkort gaan echter nu onze communicatie regelen en zogenaamd preventief ingrijpen. Want ouders zijn een risico voor hun kinderen. Vechtscheiding is mishandeling en jeugdzorg cs weten wel hoe ze daarmee moeten dealen. Toch zijn er veel onderzoeken die aantonen dat juist jeugdzorg er een rommeltje van maakt. Ik maakte onlangs nog mee hoe jeugdzorg dwars tegen de feiten in durft te schrijven dat een vader door de rechter een omgangsregeling zou zijn ontzegd. Liegen en bedriegen lost niets op, is in die context valsheid in geschrifte en maakt de zaken alleen maar erger.
Corry Haverkort is kunstenaar en ethica. Een paar jaar geleden belde zij mij op om mij te vertellen dat kunst verbindt. Na mooie gesprekken hierover ontdekte ze echter dat ik kritiek heb op het zogenaamd wetenschappelijk onderzoek van Ed Spruijt (zie oa mijn wetenschappelijke artikel in pedagogiek en de polemiek daarover). Alleen het blote feit dat ik kritiek had en heb op Spruijt, was voor haar aanleiding om de contacten met mij per direct te stoppen. Dat is niet alleen slechte communicatie, dat is géén communicatie. Dat heeft ze gemeen met haar Ed Spruijt zelf, want die vertikt het ook om inhoudelijk te reageren op kritiek. Corry Haverkort heeft ook een heel bijzondere opvatting over genderverhoudingen. Afin zij wil dus ouders gaan leren te communiceren. Ze is echter blijkbaar vooral goed in buitensluiten. En dat is iets wat in het familierecht al decennia lang gebeurt met ouders. Niets nieuws en alleen maar meer ellende dus.
Wijlen Prof. Hoefnagels merkte in verband met de bedrijfstak familierecht al in 1992 op
“Een overheid die achter de relatie wil komen wordt een dictatuur van Orwelliaanse allure”
Dit is precies wat hoe langer letterlijker staat te gebeuren! 
We willen minder jeugdzorgers meer zorg, minder zorgen.
PS: Ik wil mijn blogs af en toe kort houden, maar ik begrijp dat dit stuk vragen kan oproepen. Stelt u die gerust en klikt u vooral ook op de links in dit blog.
PS2: Ik wil wel ten gunste van Corry Haverkort aanstippen dat zij de weigering om met mij te communiceren wel zelf per telefoon aan mij heeft aangezegd. Er zijn er velen die slinkser achter mijn rug om opereren en zich daardoor onkwetsbaarder denken te kunnen opstellen.

misbruikslachtoffers en de grote wereld

Ik heb in mijn blog al een paar keer gewezen op de samenhang tussen de zaak Demmink,  absolute macht van de familierechtinstituties en  wijd verbreid seksueel kindermisbruik. Het filmpje is een goede illustratie bij dat verhaal. Of andersom.
De geïnterviewde, Robert, is een erkend misbruikslachtoffer die probeert aan te pakken.
De interviewer is een gerespecteerd psychiater en stelt soms vragen en maakt opmerkingen die passen in het beeld van de individualiserende hulpverlening. ‘Zou je dat nou wel doen, de wereld is nu eenmaal slecht’ en dat soort dingen. Maar het interview stijgt per saldo uit boven dat niveau.
Hoewel er veel aan de orde komt blijft de rol van de vader van deze man wonderlijk onderbelicht. Hij is markant aanwezig vlak voor het cruciale moment van misbruik door een jeugd-en-gezin-directeur, maar als je goed luistert hoor je Robert het later alleen maar over het gemis aan moederliefde hebben.
Verder valt me toch ook weer het hopeloze, radeloze geloof in de rechterlijke macht op; want ook hier hebben we blijkbaar de zwaar gecorrumpeerde rechterlijke macht weer nodig om gelijk te krijgen.
In ieder geval een filmpje om helemaal uit te kijken.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=m67Qa2g9CVM&w=560&h=315]