Cookies

Kinderombudsman

(last update 5-2-2016)
Kinderombudsman Dullaert moet wijken voor eigen plannetjes van Nationaal ombudsman Reinier van Zutphen.
Vanuit mijn oogpunt stelden de bezigheden van Marc Dullaert als kinderombudsman weinig voor.  Hoewel slecht geïnformeerd, beschouwde ik hem wél als een integer iemand. Als Dullaert, net als de vorige Nationaal Ombudsman Brenninkmeijer, nu ook moet wijken omdat hij misschien wel activistisch zou zijn dan zijn wat mij betreft de rapen gaar.
Dullaert was in staat om controversiële standpunten in te nemen. net als Brenninkmeijer. Brenninkmeijer formuleerde al jaren geleden een fundamentele kritiek op het ministerie van justitie. Het parlement had beter naar hem kunnen luisteren, dan hadden we de etterende puist op justitie eerder kunnen ruimen.
Vooral op het gebied van familierecht heeft Marc Dullaert nog wel wat te leren lijkt me. Maar geef hem die kans! Of toch in ieder geval loop niet achter van Zutphen aan die zelfs zijn eigen medewerkers lijkt te schofferen. En hij schoffeert ook de kinderen die naar het jeugdjournaal kijken!

Transparantie

Wij burgers moeten steeds transparanter worden en de overheid steeds ondoorzichtiger. Zo legde ik simpel en duidelijk afgelopen zaterdagavond de gang van zaken uit. Geen openbaarheid van uitspraken, geen antwoorden meer van ambtenaren en ook niet van ministers. Ik was onder de indruk van het kunstwerk dat het Leidse universiteitsblad Mare maakte van het rapport Maat. Wat niet zwart gemaakt is bevatte ook niets nieuws.

De Matrix die Mare Maakte van Maat

Zondagochtend kwam mijn oude maatje uit het scholierenverzet, Paul Frissen, in het programma Boeken van de VPRO van alles uitleggen over transparantie en geheimhouding en de zin ervan. Maar mijn eenvoudige tegenstelling (burger-overheid) heb ik gemist. Min of meer klonk er wel eens wat van door maar het was vooral een filosofische versluiering. En dat was misschien ook precies wat hij bedoelde. Het boek ging over de zin van geheimhouding. En over geheimhouding zelf moet je dan misschien ook wel geheimzinnig doen. Ja Paul, sorry, misschien moet ik eerst je hele boek lezen voor ik er echt iets over kan zeggen, maar ja ik ben even bezig om weer wat op een rij te zetten over die openbaarheid van uitspraken.
Het boek van Paul Frissen
De reactiemogelijkheden voor dit blogje zijn gesloten. U kunt mij desgewenst bereiken via: http://joepzander.nl/formjoepa.htm

Joep breit

IMG_1488
Naast mij de vrouw die me het een beetje geleerd heeft (Dat deed ze hartstikke goed) Foto: Kim Arntzen (die het project leidt)

Af en toe kan ik de aandrang niet weerstaan me te bemoeien met activiteiten die in de regel als typisch vrouwelijk worden gezien. Zorgen voor je kind, pedagoog zijn, kinderwerk doen, kunnen daar momenteel onder worden gerekend.
In mijn wijk is een plan ontstaan om een drie kilometer lange sjaal te breien.  Uiteraard moet die sjaal -in clubkleuren van buurtgenoot Go-Ahead, rood geel zwart en ook wat wit geloof ik- de onderlinge verbinding illustreren van de bewoners van Voorstad Deventer. Het leek me een mooi idee daar op zijn minst ook een klein stukje van te breien. Als man mag je niet achterblijven bij zoiets vind ik. Dus op deze foto zie je me in een typische vrouwenomgeving met een activiteit die meestal door vrouwen wordt beoefend.
Bij zo’n activiteit in Deventer zijn er dan ook altijd mensen die me nog kennen van mijn hongerstaking 20 jaar geleden als Dwaze Vader op de Brink alhier. Had ook te maken met de zogenaamde vrouwenactiviteit kinderen opvoeden, wat niet mocht van de Raad voor de kinderbescherming.
Er moeten toch nog wel wat mannen zijn die eigenlijk wel kunnen breien. Mijn zoon heeft op de vrije school wel breien geleerd.  Hij kon me dan ook helpen bij een paar losse steken. Oorspronkelijk was breien geloof ik ook helemaal niet zo speciaal een vrouwenactiviteit. Het werd bijvoorbeeld ook veel door herders gedaan. Pedagoog was dertig jaar geleden ook helemaal niet speciaal een vrouwenberoep, maar dat is het wel in sneltreinvaart aan het worden. Tijd voor positieve discriminatie. En ja, mijn lapje mag klein zijn, maar er is me een goede plek beloofd in het grote geheel.
PS: Na de eerste reacties heb ik besloten de reactiemogelijkheden voor dit blogje te sluiten. U kunt desgewenst mij bereiken via: http://joepzander.nl/formjoepa.htm

pappa

‘Vaderschap. Het is te existentieel om met woorden te kunnen beschrijven – of het moest het universele ‘pappa/babba’ zijn dat zich ergens tussen klank en woord begeeft.’

Zo begint mijn artikel in het Tijdschrift voor Kinder en Jeugd Psychotherapie dat een dezer dagen uitkomt. Dat sluit naadloos aan bij de woorden, noten en beelden  van Stef Bos (Pappa, ik hou nog steeds van jou) in De wereld draait door van vorige week donderdag.

Gisteren werd ik in een gebedsviering uitgenodigd om een aardbei echt tussen mijn  lippen te leggen en te proeven. Zo kun je ook  het woord ‘pappa’ echt proeven. Probeer het maar eens langzaam in je mond te nemen.

Ik weet als vader hoe dit woord klinkt uit de mond van mijn kinderen. En er zijn verschillende redenen waarom ik het soms niet hoorde.

Het woord pappa, baba, abba is heel universeel. 75% van de talen kent het woord in deze liefdevolle betekenis, ook in het Engels bestaat het woord naast ‘daddy’.  Merkwaardigerwijs kent ons eigen Fries het woord niet. Daar moeten we het doen met ‘Heit’, wat zowel vader als pappa betekent. Ik geloof best dat Friese pappa’s net zo smaken als  elders. Maar toch….. Misschien dat er nog een Fries in mijn lezerskring is die het me eens goed uit kan leggen. In de Friese Wikipedia bestaat het woordlemma overigens nog niet………

Mishandelen rechters kinderen?

pagina a-1
Brammetje in de rechtszaal tekening Hans Stempher

Even wat zware kost. Ik had het al eerder (vorige blogs) over mijn inzet als deskundige door rechter Lous van Son van de Rechtbank Gelderland (Arnhem).
Inmiddels is er een briefwisseling geweest tussen mij en de rechtbank. Die vindt u gelinkt en in een overzicht onderaan.
Ik stel vast dat:
a. Ik door de rechtbank als deskundige ben aangesteld, ondanks het feit dat ik dat eerder had afgewezen. Wel had ik aangeboden kinderen te begeleiden naar hun vader. Ik gaf daarbij aan, dat ik daar geen persoonlijk belang bij heb, maar dat ik wel te doen had met de betrokken kinderen. Ook na de aanstelling heb ik duidelijk gemaakt wat mijn vraagtekens bij mijn aanstelling als deskundige zijn. Er werd volhard in mijn aanstelling.
b. Nadat de rechtbank halverwege het begeleidingsproces stelde dat de opdracht niet door kon gaan (voor de details zie eerdere blogs), volgde er een briefwisseling met het teamhoofd familierecht. Hierin gaf ik onder andere aan dat de rechtbank zich mijns inziens schuldig maakt aan (geestelijke) kindermishandeling en probeert mij daarin medeplichtig te maken. En ook gaf ik aan dat er valselijk werd voorgesteld dat er openbare uitspraken zouden zijn gedaan.
citaat rb arnhem 1
c. De rechtbank antwoordde dat ze me bedanken voor mijn inzet die volgens hen van een diepe betrokkenheid getuigt (ik kan dat beamen)
citaat rb arnhem 2
Conclusie: Er was een serieuze briefwisseling met een relevante functionaris waarin geen poging werd gedaan mijn beschuldiging van geestelijke kindermishandeling te weerleggen. De rechtbank beschouwt mij als deskundige met een oprechte betrokkenheid. Dan mag ik aannemen dat ze mij serieus nemen. Dat ze mijn brief beantwoorden zonder in te gaan op mijn beweringen over mishandeling, kan dan ook alleen maar worden gezien als een indirecte erkenning van die mishandeling. Overigens is ook de bewering over het valselijk voorwenden van openbaarheid niet weerlegd.
En toen: Ik heb al een paar keer overwogen aangifte te doen tegen de rechtbank cq medewerkers cq rechters van een of meerdere strafbare feiten. Mijn correspondentie ligt overigens wel bij het openbaar ministerie. Maar ik heb persoonlijk zeer nare ervaringen met het doen van aangiftes. Ik ben daarvoor al een keer veroordeeld (in beroep vrijgesproken). Ik loop echt op mijn tandvlees. Ik ben ook niet van plan daarvoor een advocaat in te schakelen omdat advocaten niet serieus kunnen worden genomen in dit soort zaken. Verder beschouw ik een en ander als een ernstige systeemfout. Voor een individuele rechtbankmedewerker ligt het zo langzamerhand ook erg moeilijk, en ik heb de indruk dat het teamhoofd waarmee ik correspondeerde haar best deed en misschien ook wel meer had willen zeggen. Enerzijds grijpt ze in in het juridische proces anderzijds weigert ze dat juist weer. Meer dan bij de individuele rechtbankmedewerkers, ligt de schuld bij de organisatie waarin ze moeten functioneren onder dictaat van de top van de Magistratuur, de Raad voor de Rechtspraak en de ambtelijke top van justitie. Zie hiervoor mijn dossier rechtersdictatuur en openbaarheid van uitspraken.
Overigens valt er niet onderuit te komen dat een onafhankelijke rechter een individuele verantwoordelijkheid zou moeten dragen; daar hebben rechters een eed op gedaan.
Ik ga in dit blog vooral in op de misstanden bij de rechtbank.  Er is ook van alles mis met jeugdzorg, de kindcurator en meer. Natuurlijk kan er nog van alles gezegd worden over de opstelling van de ouders. Maar aan het lezen van de dossiers ben ik, in deze afgebroken bemoeienis, eigenlijk nog maar matig toegekomen. Voor mij staat inmiddels wel vast dat het gaat om een procedure die zeer onvriendelijk is voor vader en kinderen.
Ik heb, behalve in de procedures zelf, al zo vaak gelijk gekregen van rechters en kinderbeschermers. Vaak halfslachtig en indirect maar toch. En daar lijkt het nu ook weer erg op. Wat hebben al die kinderen aan dat soort gelijk?
recente briefwisseling:
antwoord 1 van rechtbank
reactie joep aan rechtbank
antwoord rechtbank 171215
Vorige blogs (Kunnen rechters liegen?)
 

Armlengte afstand van gevaarlijke vrouwen

tegenvoeters-kaas‘Allemaal wat dichter op elkaar gaan staan’, zei de kaasboer vanochtend tegen de groeiende dubbele rij voor zijn stal toen die zo groot werd dat ze het marktpad dreigde te blokkeren.
Omdat alle koeienkaas hier maar 7,95 per kilo is, wil het op deze plek op de markt wel eens vaker dichtslibben (jaja kom er vooral ook nog bij). De marktmeester heeft daar uiteraard bezwaar tegen gemaakt, zodat de kaasboer nu verplicht af en toe oproept om de rij te krommen en dichter tegen elkaar aan te schuiven.
Vanochtend maakte een man uit de andere rij (die altijd uiteraard sneller aan de beurt is) bezwaar tegen deze oproep om aan te schuiven. ‘We moeten toch een armlengte afstand bewaren?’ Deze opdracht van mevrouw de burgemeester van Keulen was eigenlijk niet aan mannen gericht, maar deze man had erover nagedacht besefte ik me in een split second. Dus zei ik direct tegen een mij onbekende achterbuurvrouw in de rij. ‘Ja u moet wel een beetje op afstand gaan staan want misschien wordt u wel handtastelijk’ Uiteraard was dit heel grappend bedoeld, waarop ze ook weer heel grappend wat plagende stootjes in mijn richting uitdeelde. Zoals zo vaak in lange rijen van mensen (rijen van auto’s werkt anders) werd het vanochtend weer beregezellig, zodat ik eigenlijk wel blij was dat die meneer in die andere rij eerder aan de beurt was. Toen ik had afgerekend kreeg ik van mijn achterbuurvrouw nog een gezellige por extra mee. Moet kunnen, vonden we allebei van harte.
En toch kun je je af vragen wat er zou zijn gebeurd als de sekserollen omgedraaid hadden gelegen. Ik had zo’n aardige achterbuurvrouw dat dat het ook heus wel goed was gekomen als ík haar die por had gegeven. Maar bij andere vrouwen in de rij weet ik dat toch maar niet zo net. Wat zou de Christelijke burgemeester van Deventer daar nu van vinden? En hoe moet het nu met carnaval trouwens. Voor de rij bij de kaasboer zal dat geen probleem zijn want die zie ik er tegen die tijd wel voor aan om in noodgevallen spontaan aan te haken voor een polonaise.