Cookies

Hoogopgeleiden dom

“en dat op internet allerlei ‘non-informatie’ staat. Met name hoogopgeleide ouders zouden steeds vaker kritisch zijn over het nut van preventieve prikken.”
Dat is wel even schrikken. Dat kost toch nogal wat om hoogopgeleiden op te leiden, en dan blijken ze eigenlijk te dom om nep-info van echte info te onderscheiden…..
Hadden ze nog zo gehoopt dat al die universiteiten die mensen een beetje dom zouden houden, blijken ze toch nog slim. Of hadden we gehoopt dat al die universiteiten die mensen een beetje slimmer zouden maken, blijken ze toch nog dom.
Maar een ding is wat mij betreft zeker, we kunnen niet kritisch genoeg zijn zeker niet als het RIVM en de minister met zulke praatjes weg proberen te komen.
Maar vergeet ook niet waar andere clubs mee weg proberen te komen. Het WODC over kind-ouder-scheidingen bijvoorbeeld. Geloof ze niet!!!
Dit bericht op NOS
PS1: Zie hoe al die hoogopgeleiden toch best gelijk hebben als je de serieuze literatuur erop naslaat. 
Eigenlijk houden hoogopgeleiden de laag opgeleiden dom. Oftewel artsen die belang hebben bij veel prikken weten dat vaag in hun achterhoofd wel en vertrouwen andere hoogopgeleiden daarom niet. Misschien krijg je dan iets als: Medici vertrouwen sociaal wetenschappers niet meer en andersom.
Ik ben in ieder geval maar wat blij dat ik dus tot nu toe niet meedoe aan de griepprik en aan preventief darmonderzoek en mijin kind geen oorbuisjes heb laten aansmeren en geen meningococcen-prik.

Stelling: rechtstaat past zich aan aan (scheidings)oorlog en niet andersom

Advocaten zijn al decennia langs doodsbang voor de rechterlijke macht en het justitiële apparaat. Dit geldt zeker in het familierecht volgens em Prof Doek. Maar er zijn uitzonderingen. Een van de moedige  is Meindert Stelling. Stelling was ooit meer thuis in militaire stellingen. Na verzet tegen de nucleaire bewapening werd hij jurist. Meindert hoopt dat de rechter een verbod wil uitspreken over de plaatsing van nucleaire wapens. Het oorlogsrecht laat namelijk beslist niet toe dat wapens worden ingericht om burgerdoelen aan te vallen. Nucleaire wapens vallen altijd (ook) burgerdoelen aan. Hij krijgt geen gelijk wat leidt tot een strijd die zich uitstrekt tot allerlei formele stellingen en stellinkjes waarbij ook het procesrecht vaak aan de orde is.
Mijn samenvatting van Meinderts stellingen is dus: rechtstaat past zich aan aan oorlog en de oorlog past zich niet aan aan de rechtstaat. Dat zelfde probleem herkennen mijn volgers natuurlijk  ook als het gaat over die andere wereldwijde oorlog: het scheiden van kinderen en ouders. Ook dit soort hopeloze gevechten van ouders tegen de ongerichte willekeurige aanval op het welzijn van kinderen. En dat alles in beide gevallen juist natuurlijk voor de vrede en het belang van kinderen en burgers. Jaja. En wat je er ook van mag denken het strookt niet met het recht. Dat betekent dat je op onderstaand filmpje weer van die raadsheren ziet met de nieuwe kleren van de keizer. Het is een poppenkast die niets meer om het lijf heeft.

En verder alle dank aan Nico vd Ham die het allemaal heeft vastgelegd.

geslaagd

Mijn zoon Joshua is geslaagd voor zijn Atheneum. U heeft hier op mijn blog veel over onze (vakantie) avonturen kunnen lezen. Dit jaar is mijn zoon met zijn vrienden en vriendin op vakantie geweest. Misschien is dit zomaar het laatste blog van de toch wel bijzondere opvoeding en zorg voor Joshua. Immers ondertussen bleef ik aan de bak om van mijn gemiste vaderschap van mijn dochter ook werk te maken. Ik vraag me af of ik ook helemaal geslaagd ben daarin. Ik hoopte iets bij te dragen aan een humanere samenleving voor mijn en uw kinderen.

Gezien mijn vorige blog zult u begrijpen dat ik even twijfelde of ik niet een heel andere vlag moest uithangen…. maar welke dan? Hij is wel maar een een fractie van die van de overbuurman. En zowaar de overbuurvrouw heeft achter de Nl ook een Philippijnse vlag gehangen. Daar komt ze vandaan.

Hoe de staat ons gegijzeld houdt

Gijzeling of ontgijzeling? Dit plaatje is een onderdeel van een schilderij dat ik maakte met het beeld van de Erlkönig die een kind uit het leven kaapte.

De meeste lezers van mijn blog begrijpen inmiddels wat ouderverstotingssyndroom inhoudt. Een kind verstoot een ouder door constante druk, gijzeling, kortom loyaliteitsmisbruik van de andere, programmerende ouder. Het maakt zich de verstoting van de programmerende ouder eigen. Ik heb altijd proberen duidelijk te maken dat die loyaliteitsdruk niet alleen afkomstig is van de programmerende ouder maar ook van de instituten op meso-niveau en de staat op macro-niveau. In mijn lezing, alweer meer dan een maand geleden in Bratislava op een congres over emotionele kindermishandeling kwam ik tot nog verder gaande conclusies:

– Loyalty-abuse in Parental Alienation can be considered as a manifestation and a result of a broader existence of loyalty of civilians facing the powers that be. Even if loyalty is not in the own interests of civilians.

– Loyalty-abuse is simply one of the major mechanisms of power. Parental alienation is the excessive form of abuse of power finally originated in the behavior of our so called rule of law.

– As I have argued this abuse is manifested and persisted through manipulation practices at various levels. The child is urged to unknow about the reality of alienation on every level, We are also urged to unknow this reality.

En hoe staat het met mijn eigen loyaliteitsbindingen met de staat waarin ik leef? Ik moet toegeven die zijn hecht. Hecht maar verbrokkeld. Hoe langer hoe meer verziekt. Maar ook in het negatieve kan een loyaliteitsbinding zich voortzetten. Loskomen van deze gijzeling is niet eenvoudig wat schreeuwen. Het is constateren dat er al jaren diep van binnen iets zeer pijnlijk schuurt.

Ik ken de heftige en goed gelezen internetpublicisten die hun afkeer uiten in fuzzy geschreeuw. Soms zeggen ze daardoor iets wat raak is. Want soms moet je kwaad zijn om je vertoornde ziel bloot te leggen, de waarheid boven tafel te laten komen. Maar vaak heeft dat verzet ook iets onvoldragens. Het verzet in mij heeft ook soms vaak iets niet helemaal voldragens, maar dan vaak weer op een andere manier. Ik doe mijn best uiteraard. Onze maatschappij blinkt er in uit je ziel te beschadigen. Het dwingt je links of rechtsom tot loyaliteit. Het dwingt tot zielsvervuiling, het grijpt je zwakke plekken bij de lurven om ze nog zwakker te maken. Je wordt in Nederland niet snel in de gevangenis gegooid als publicist, maar ook dat komt overigens wel voor (maar niet zo vaak als in Turkije). Mensen die hun bek open trekken vinden zich uiteindelijk tegenover elkaar en slaan elkaar de hersens in onder het sadistische oog van de ware ‘powers that be’.

Het los laten van valse loyaliteit door kinderen met ouderverstotingssyndroom is zwaar. Sommige van mijn lezers kunnen zich daar zo langzamerhand wel een voorstelling van maken. Maar laten  we goed kijken naar onze eigen loyaliteitsbanden, alles wat we braaf blijven accepteren van deze staat. Braaf elke keer naar de verfoeide rechterlijke macht blijven stappen, bij jeugdzorg aankloppen voor een OTS om de programmerende ouder in het gareel te krijgen, meestal overigens zonder resultaat. Als we daar goed naar kijken hoe ook wij net als kinderen ons een verstotingssyndroom eigen maken ons tegen onze lief te hebben medemensen te keren, want ze zijn zus of zo in DSM te classificeren enzo, dan begrijpen we misschien pas goed hoe moeilijk kinderen het kunnen hebben. Laat ons liever onze zwakheden samen rapen en ze tot kracht maken. Met behoud van kritiek. En niemand hoeft zich door een ander te laten intimideren natuurlijk. Maar blijf kijken waar het vandaan komt.

Gebruikelijke oplossingen uit dit maatschappelijke loyaliteitsmisbruik, ontgijzeling zijn criminaliteit, gek worden, motorclubs, isolatie, vlucht in drugs, in onwetendheid (NOS-journaal) of naar drugs en gokken. Dat zijn dingen die mensen intuïtief dan wel bedacht kiezen om zich uit de dwingende druk van de maatschappelijke loyaliteit te bevrijden of zich eraan aan te passen. Net hoe je het bekijkt. Sneaky gedrag is misschien nog wel het meest gebruikelijke. Je kunt eigenlijk bijna niet meer recht voor zijn raap zijn. Iedereen kleed de kritiek naar de machten voorzichtiger in dan die naar zijn medemensen.  Veel vaders zijn in dit soort vaarwaters terecht gekomen, een beetje, helemaal.

Het gaat er hier natuurlijk niet om dat we niet wat over zouden mogen hebben voor het leven in een welvaartstaat. Natuurlijk. Maar wat ons geboden wordt is schijnwelzijn, brood en spelen op zijn best, wat bovendien nog extra ten koste gaat van kinderen en veel mensen in zogenaamd onderontwikkelde landen.  Wat ons geboden wordt is dictatuur. Ik kan niet alles nog een keer uitvoerig in dit, toch al uitgebreide, blog toelichten. U zult als u hier als argeloze lezer komt wat links moeten volgen. Dat kan bijvoorbeeld met de tags onder dit blog. Of bladert u terug door mijn recente blogs (bijvoorbeeld het systematische nep-wetenschapgebruik van de Raad voor de Kinderbescherming). Of leest u mijn publicaties. Of bekijk mijn mediaoptredens.

Wer reitet so spat durch nacht und wind? Es ist der Vater mit seinem kind.–Mein Vater, mein Vater jetzt fasst er mich an Erlkonig hat mir ein Leids getan! Goethe muziek Schubert

Tsja misschien zegt het toch wel wat…….

Bijgewerkt 16.20. zegt het toch wel wat.
Het door mij aanvankelijk als tamelijk nietszeggend betitelde antwoord van de directie van de Raad voor de Kinderbescherming op (oa) mijn brief /blog van 21 mei vindt u hieronder. Maar bij nader inzien kom ik er op terug dat het niets zegt.
Het zegt namelijk het volgende:

  • De Raad voor de Kinderbescherming ontkent niet dat het onderzoek van Spruijt (door Roeters verkeerd gespeld) corrupt is
  • De Raad erkent dat het onderzoek nog wordt gebruikt, wat ze aanvankelijk ontkenden.
  • Hoewel ze beweren dat er nog ander onderzoek wordt gebruikt wordt dat niet genoemd. Verder ben ik best geneigd aan te nemen dat er soms nog wel eens iemand een ander onderzoek gebruikt. Maar grosso modo is Raadsonderzoek gebaseerd op de corrupte fake-wetenschappelijke literatuurstudie van Spruijt

Maar ja… ze denken er met dit antwoord dus wel mee weg te komen……
Geachte heer Zander en mevrouw Van Woerkom,
De RvdK wordt in alle gevallen geleid door het belang van het kind. Het kind staat te allen tijd centraal en op grond daarvan handelen wij. Wij gaan ervan uit dat deze centraalstelling van het kind ook in het belang is van de ouders.
Het is overigens juist dat de RvdK met de heer Spruyt heeft samengewerkt, de heer Spruyt heeft in opdracht van de RvdK literatuurstudie gedaan. Dat wil niet zeggen dat wij ons laten leiden door één enkele wetenschapper.
Onze gedragsdeskundigen hebben aandacht voor meerdere studies die handreikingen bieden.
Zoals in mijn mail van 20 maart naar u is gecommuniceerd, hebben wij op 8 maart jl. de onderstaande vier actiepunten gehaald uit de thema’s die toen besproken zijn:
– De tijdigheid van interventie;
– Het netwerk als preventief en ondersteunend middel;
– Het onderzoek naar feiten n.a.v. signalen vervreemding/verstoting;
– Actualiseren en verbreden van wetenschappelijke kennis.
Deze actiepunten zijn geagendeerd in onze organisatie. U kunt ervan uitgaan dat onze raadsonderzoekers en gedragsdeskundigen daar kennis van nemen.
Ik vertrouw erop u zo voldoende te hebben geïnformeerd,
Hartelijke groet,
Annette Roeters