Cookies

Verantwoordelijkheid nemen les 2: kijk naar jezelf

Ik had beloofd les 2 te wijden aan een groter plan dan het gezin. Maar het voelt beter om nu eerst naar een kleiner plan te kijken en het te hebben over onze verantwoordelijkheid om naar onszelf te kijken. Een hele moeilijke omdat zoiets natuurlijk niet bij jou begint maar bij mij.  En wat moet ik daarover zeggen zonder weer overdreven kwetsbaar te gaan doen. De toestanden rond mijn dochter leidden ertoe dat ik een aantal keren rondjes begeleid zelfinzicht heb gemaakt. Dat is me niet altijd bevallen, want de meeste begeleiders en therapeuten begrijpen niets van wat je als vader kan overkomen in deze maatschappij als ze het niet zelf hebben meegemaakt. En zelfs in dat laatste geval willen ze er vaak zo hard niets van weten dat deze ervaring zich verdringend tegen hun cliënt keert. Desalniettemin blijft voor mij de volgende wijsheid van Etty Hillesum van kracht:
“Omstandigheden zullen er immers altijd zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte, moet men aanvaarden, wat niet belemmert dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren. Maar men moet weten uit welke motieven men die strijd voert en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.”
Zelf zei ik het zo in een interview met Marieke Vroom voor het boek ‘Een nieuwe Start‘: ‘Ik vind dat je samen de verantwoording moet nemen: samen in therapie gaan of begeleiding zoeken om de omgangsregeling uit te werken. En geen juridische procedure aanspannen om de andere ouder rechten te ontzeggen. Dat is een manier om je eigen problemen te ontwijken.’
Mijn verantwoordelijkheden houden niet in dat ik de hele dag achter mijn toetsenbord ga zitten om de meest onmogelijke vragen en opmerkingen van allerlei mensen te beantwoorden, want dan kom ik ook  nooit ergens anders aan toe. Vandaag heb ik nog iemand na twee mailtjes moeten uitleggen dat hij toch echt beter eerst goed mijn al opgeschreven teksten kan lezen. Waarna ik wel een half uur piekerde over de vraag of dat niet te arrogant was.
Hoe dan ook kan iedereen kritiek op mij indirect (relevante kritiek met reactie) en ook direct spuien op mijn linkerwangpagina. Deze laatste pagina is geheel ongemodereerd. Hoewel als er ook anderen beledigd worden zal ik misschien toch moeten ingrijpen. Maar tsja voorlopig staat er vooral niets op deze pagina. Jullie weten wat ik bedoel met Linkerwang? Daar bedoel ik dit mee: ALS IEMAND JE OP DE RECHTERWANG SLAAT, KEER HEM DAN OOK DE ANDERE WANG TOE. (Matteüs 5, 38-45). En ‘hem’ mag ook ‘haar’ zijn natuurlijk. Maar niets dus tot nu toe. Misschien pleit dat wel voor de wijsheid van dit bijbelcitaat. Maar misschien denkt u er anders over. Overigens is ook de rest van mijn blog in principe niet gemodereerd. Er wordt pas achteraf gekeken of iets er mee door kan, en daarbij laat ik het meeste toe. Er is één uitzondering.
Ondanks al die moeite om naar mezelf te kijken mis ik misschien nog wel eens wat. Of misschien wel juist veel, Zeg het maar! Het pakket aanklachten dat het Vader Kennis Centrum mij een paar jaar geleden per advocaat liet toekomen moet ik dat ook nog online  zetten? Met mijn reactie, het al geschreven verweerschrift dat er niet om liegt? En hoe beschaamd of beledigd zal die andere kant zich dan weer voelen? Ja ik vraag me wat af.  En misschien willen lezers wel duidelijk leiderschap zonder kwetsbare zelfkritiek. Met zelfkritiek had Lenin het ook niet ver geschopt. Enzo, ja dat is dan ook allemaal fout afgelopen met de Sovjet Unie.
Zo nu heb ik het dus vooral over mijzelf gehad, nu jullie? Toch eerst een beetje over de clubjes boven ons?
Bijna 20 jaar geleden kreeg het unithoofd Raad voor de Kinderbescherming Mulder een spiegel van een aantal Dwaze Vaders, en hij keek erin.
unitmanager mulder met spiegel
In die tijd wist de Raad voor de Kinderbescherming (WOPR) zelfs het volgende te produceren:

“Al eerder is vastgesteld dat de juridische procedure alléén, met inbegrip van de adviserende rol van de Raad voor de Kinderbescherming én de uiteindelijke rechterlijke beslissing, niet kan beletten, en in een aantal opzichten zelfs bevordert dat het fundamentele recht van het kind op een gezonde en even wichtige ontwikkeling en uitgroei naar zelfstandigheid langdurig en ernstig wordt bedreigd. Een dergelijk, indirect en onbedoeld schadelijk effect van raadsaktiviteiten is in strijd en onverenigbaar met de waarborgfunktie van de Raad ten aanzien van de rechten van het kind”

Maar helaas degene die dit formuleerde is afgevoerd of zo.  Zo is dit blog toch nog even macro aangeland, nu weer terug naar micro en foon:
Vrede, liefde, verbinding, hoop, geloof. Onderstaande video past hier. En inclusief, als altijd inclusief, spiegel.
https://youtu.be/o1SzE_dtUfw

Pauze tussen les 1 en 2

 

 

de chaos
 
die ons kijken leert
 
vormt nieuwe zinnen

 
 
 
(citaat uit het gedicht Dit trage ogenblik in Nieuwe Zinnen van Alina Sedee/Buvé in 2014 opgedragen)


les 1

Bewaren

Verantwoordelijkheid nemen les 1: eigen afspraken

Luchtenveld vvd rechters
Voormalig parlementariër Luchtenveld over hoe zijn voorstel om rechters minder bij scheidingen enzo te betrekken door die rechters onderuit werd gehaald

Dit weekend was ik met een paar mensen erg geschokt betrokken bij een acute vechtscheidingscrisis. Zonder op de details daarvan uitvoerig in te gaan heb ik me voorgenomen minstens twee blogs te wijden aan de lessen die daaruit te leren vallen. Lessen die ik al 20 jaar hanteer, maar die ik graag, nogmaals, anderen duidelijk wil maken.  Voor de duidelijkheid, ik wil daarmee niet zeggen dat ik alles soepel langs me heen heb kunnen laten komen, maar ik ben wel een overlever geworden, zowel persoonlijk als maatschappelijk. Tot nu toe.
gv-presentatie
Op deze foto zowel Ruud Luchtenveld als van harry Bommel en ook nog Kees Vendrik en mijzelf.

Afin, vandaag de eerste les. Al weer bijna 20 jaar pleit ik voor het maken van vroegtijdige afspraken, voor de geboorte, liefst bij het maken van kinderplannen. In de internationale verklaring van Langeac uit 1999 kregen deze ideeën ook veel aandacht. Daarna schreef ik erover,  bijvoorbeeld samen met Harry van Bommel in de Staatscourant. Mijn laatste landelijke televisieoptreden, debat op 2 alweer enige jaren geleden, stond ook in dat teken. Daartussen ligt nog van alles. Ed Spruijt heeft een uitgeklede versie ervan overgenomen. Een directeur van jeugdzorg was enthousiast, het zou allemaal wel even in een campagne worden gegooid.
Essentieel bij deze vorm van afspraken maken is dat je de gangbare circuits buiten sluit. En dat is natuurlijk waar velen afhaakten. Jeugdzorg wil niet buitengesloten worden en rechters al helemaal niet. En dat was natuurlijk ook het punt bij mensen binnen de familierechtbeweging die het voeren van een campagne voor minder overheidsbemoeienis juist een vorm van overheidsbemoeienis vonden (bv de Waal).  Maar eigenlijk bedoelden ze natuurlijk dat ze te bang waren om zicht tegen rechters te keren. Ook Spruijt ging zich natuurlijk niet tegen zijn broodheren richten.
Maar hebben wij die rechters, jeugdzorgers enz. nodig? Nee eigenlijk niet. En die campagne van de overheid?  Nou nee. Spread the word! Ik moet toegeven dat een afspraak om niet naar de rechter te stappen formeel juridisch altijd kan worden doorbroken. Maar het wordt moeilijk om afstand te nemen van een eigen afspraak waar ook je omgeving intensief en in een ritueel bij is betrokken. Een Portugese universitair docente psychologie die ik dit weekend tijdens de krisisbewegingen sprak dacht dat het in haar land allemaal beter ging omdat er meer sociale controle is.  Ik durf er wat om te verwedden dat in heel veel gevallen afspraken die op een manier gemaakt worden zoals ik die voorsta,  heel veel zogeheten ‘vechtscheidingen’ gaan worden voorkomen.
Dus jullie kunnen dat gewoon doen. Afspraken maken. Als je al kinderen hebt kun je het ook nog steeds doen. Nou niet alleen kunnen; moeten! Als je eenmaal in de scheidingstrein zit wordt het moeilijk. Ik geef graag nog een keer een workshop om het helemaal duidelijk te maken. Doe het dan ook. Ga niet romantisch roepen dat het je niet kan overkomen. Afspraken over de zorg voor de kinderen, voor en na scheiding kunnen zelfs scheidingen zelf voorkomen!
Neem je verantwoordelijkheid.
Deze les ging dus over verantwoordelijkheid op micro-niveau. Laten we het in les 2 ook eens hogerop zoeken. Wat kun je samen met anderen buiten je vrienden en familie doen om de loyaliteitsproblemen van kinderen te tackelen?
In deze blog leg ik wat verder uit waaraan ik denk bij het maken van eigen afspraken.
pS1: Had ik dat nog gemist (dank je Iris) De notarissen hebben wel wat bedacht wat in de richting komt ik ben benieuwd hoe dat er precies uit ziet. Iemand ervaring?
 

Poging tot doodslag en ouderverstoting

tkjp3def#Toegevoegd  link naar artikel over PAS en geestelijke mishandeling zie onder.  jurisprudentie art300-4

Kinderen die opgroeien met ouderverstoting en ouderverstotingssyndroom oplopen hebben een verhoogd risico op depressie, angstgevoelens en per saldo suïcide.
Instellingen die met de symptomen van ouderverstotingssyndroom worden geconfronteerd maar dat miskennen, falen op een ernstige manier. Vooral als daarbij het volgende een rol speelt:

  • Geen benul van het bestaan dan wel de betekenis van ouderverstotingssyndroom, ondanks dat dit fenomeen al sinds 1999 deel uitmaakt van de Nederlandse literatuur en de jurisprudentie en dit soort instellingen de plicht hebben om zich te vergewissen van de nieuwste wetenschappelijke inzichten.
  • Onzorgvuldig waarnemen van symptomen.
  • Projectie en ontkenning van eigen maatschappelijke en persoonlijke betrokkenheid bij het ontstaan van Ouderverstotingssyndroom die tot ontkenning leiden van het probleem.
  • Zelf verder programmeren van ouderverstoting bij cliënten al dan niet gelardeerd met denigrerende opvattingen over handelen, waarheidsvinding en verantwoordelijkheid in de richting van (volwassen) kinderen en hun verstoten ouders. Het miskennen van ernstige regressie zonder perspectief. Het ondersteunen en goedpraten van programmerend gedrag van ouders en instellingen.

Bovengenoemde punten kunnen leiden tot een duiding van geestelijke mishandeling. Dit is strafbaar volgens de wet art 300 lid 4 wetboek van strafrecht ( zie mijn artikel daarover in het boek Moeder-Kind-Vader, een drieluik over ouderverstoting).  Dit geldt met name als in het latere leven van een ( volwassen geworden) kind symptomen als suïcide en depressie verkeerd worden gediagnosticeerd en daardoor versterkt.  Dit probleem treedt dus met name op bij instellingen in de Geestelijke Gezondheidszorg.
Als bovenstaand aangeduide geestelijke mishandeling van toepassing is dan kan worden gesteld dat deze mishandeling de dood tot gevolg kan hebben. Ook als het om zelfdoding gaat. Daarbij dient voorwaardelijke opzet te worden aangetoond. Met deze waarschuwing daarbij afgeleverd is een sterk begin gemaakt met het ter kennis brengen van een levensgevaarlijke situatie en het duiden van de plicht daar iets mee te ondernemen. Bij het negeren van deze waarschuwing komt voorwaardelijke opzet in zicht.

TKJP-0001
artikel TVKJP

Ook zal ik hier nogmaals verwijzen naar de zeer gerichte literatuur, bijvoorbeeld mijn artikel in het Tijdschrift voor Kinder en Jeugdpsychotherapie (zie plaatje met klikbaar onderschrift).
Ook certificerende instanties, inspecties en verzekeraars mogen zich eens op de kop krabben over hun medeverantwoordelijkheid.
Ik zal niet verhelen dat bij het schrijven van dit blog enige persoonlijk motief aanwezig is, al ga ik daar even niet verder op in. De instelling waar ik inspiratie opdeed voor dit blog mag zich diep schamen. Maar de bedoelde pro-fessionele instelling is zeker niet de enige instelling in de Geestelijke Gezondheidszorg die verstoten ouders als persona non grata behandelt en (volwassen) kinderen in de gevarenzone brengt.
PAS en Geestelijke mishandeling MKV (hoofdstuk uit drieluik ouderverstoting 2004
PS1 ( Met dank aan Abdel) Aanvullend op mijn eerdere jurisprudentieverwijzingen in het artikel in het boek MKV:

Hof Den Haag 31 mei 2017:
Hoewel in de wetsgeschiedenis van artikel 300 Sr niet wordt gesproken over de geestelijke gezondheid kan naar het oordeel van het hof niet worden uitgesloten dat de wetgever ook dit belang beoogt te beschermen. In ieder geval biedt de in het vierde lid van artikel 300 Sr genoemde gelijkstelling van mishandeling met benadeling van de gezondheid aanknopingspunten voor strafbaarheid van niet alleen het veroorzaken van lichamelijke pijn, letsel of onlust, maar ook voor mishandelingen van psychische aard. Het hof is van oordeel dat niet iedere kleinerende of denigrerende handeling of opmerking als mishandeling in de zin van artikel 300 Sr kan worden aangemerkt. Het komt aan op de omstandigheden van het geval, waaronder de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht of gemaakt.
PS2: Poging tot doodslag vind ik in bepaalde situaties en verdedigbare verdachtmaking. Een lichtere aantijging is Dood door schuld. Daar zijn hulpverleners eerder voor vervolgd. Mocht iemand serieus wat ondernemen met dit blog dan is het zaak goed af te wegen welke verdenking wordt geponeerd.
PS2; ik ga niet langer verhelen dat mijn persoonlijke motief in deze is geïnspireerd door Pro Persona Lunteren.

We mogen niet vergeten

Afgelopen maandag herdachten we de slachtoffers van 9/11. 9/11 staat tegenwoordig in het teken van de instortende WTC-torens. Maar we mogen niet vergeten dat het ook de dag was waarop in 1973 met behulp van de Verenigde Staten de staatsgreep tegen het democratisch gekozen Chileense regime van Salvador Allende plaatsvond.  Bij deze aanslag en direct erna vielen ongeveer net zoveel doden als bij de aanslag in 2001 in New York. Maar in de verdere jaren van zijn bewind werden een veelvoud van mensen op allerlei manieren gemarteld en vervolgd.
Vandaag moest ik er weer aan denken toen  ik met mijn zangmaatje het lied ‘We mogen niet vergeten’ zong. Hier te beluisteren (sorry voor een wat slordig begin).
[archiveorg BR089WeMogenNietVergeten width=470 height=30 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]
Er is nog veel meer leed wat we niet zomaar mogen vergeten. Daar weten de volgers van mijn site alles van. Maar ik moest dit gewoon ook even noemen. Volgende keer gaat het weer over vaders en familierecht enzo. Overigens was het uit elkaar rukken van families ook een ‘onmisbaar’ onderdeel van ook het dictatoriale regime van Pinochet dat Allende verdreef.
PS1: De CIA is natuurlijk niet de meest objectieve bron van informatie over de betrokkenheid van de VS in Chili. Maar als je deze pagina van hun eens aandachtig doorleest en je je een beetje een voorstelling probeert te maken van wat dit allemaal echt betekende dan kun je alleen al op grond hiervan constateren dat de VS decennia lang diepgaand betrokken was bij het valselijk verstoren van de democratische verhoudingen in Chili.
 

'redelijk vermoeden' heet later 'speculatie en veronderstellingen'

Gerechtshof Den Bosch (zitting Arnhem) i.c. artikel 12 procedure vervolging Demmink op 20-1-2014:  Naar het oordeel van het hof zijn uit de oriënterende feitenonderzoeken wel voldoende feiten en omstandigheden naar voren gekomen, waaruit een redelijk vermoeden van schuld voortvloeit dat beklaagde zich schuldig heeft gemaakt aan de overige door klager gestelde strafbare feiten. ……………………….Beveelt dat door de officier van justitie bij het Landelijk Parket een strafvervolging tegen [beklaagde] zal worden ingesteld ter zake van het misdrijf omschreven in artikel 242 van het Wetboek van Strafrecht.
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHSHE:2014:61
Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 18-08-2017: Er is namens klager aangevoerd dat het onderzoek nieuw bewijs zou hebben opgeleverd. Naar het oordeel van het hof heeft het onderzoek – integendeel – overtuigend aangetoond dat er ten aanzien van de gerezen verdenkingen slechts sprake is van speculaties en veronderstellingen.
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHARL:2017:6716
Alles wat wikipedia daarover schrijft: Demmink was geregeld in het nieuws omdat hij beschuldigd werd van strafbare feiten. Er is echter door het Openbaar Ministerie nooit reden voor vervolging geconstateerd. Het Gerechtshof in Arnhem bepaalde in augustus 2017 dat het Openbaar Ministerie hierin gelijk had.
(alle vet opmaak van mij)
Ik heb niet veel behoefte aan verder inhoudelijk commentaar. Ik heb al eerder opgemerkt dat een redelijke en betrouwbare rechtsgang in Nederland niet mogelijk is zolang als ons justitiële apparaat en de Rechterlijke macht voor iedereen zeer aantoonbaar en zeer evident corrupt is.
Een aantal voormalige hooggeplaatste justitiemedewerkers geeft wel commentaar
Dossier Nederland rechtersdictatuur
 

Dijkdoorbraken en zandzakken

Twee maanden geleden bereikte ik samen met de facebookgroep (h)erken ouderverstoting een dijkdoorbraak in de openbaarheid van uitspraken doordat het hof Den Bosch de hele serie uitspraken van een raadsheer over 2016 vrijgaf. Zoals te verwachten viel reageerde niet iedere rechtbank hier positief op. Wat minder te verwachten viel was dat ook in eigen kring door een paar mensen (waaronder ‘zelfs’ een jurist) wat meesmuilend werd gedaan over deze duidelijke overwinning. Kortom de zandzakken werden aangesleept om het gat in de dijk te dichten, en die zandzakken kwamen soms uit onverwachte hoek. De rechtbank Breda en het Hof Den Haag hebben negatief gereageerd op verzoeken om openbaarheid van uitspraken cq publicatie. Maar het gat in de dijk zal en kan niet meer worden gedicht. De overwinning op de intransparantie en arrogantie van de rechterlijke macht heeft velen geïnspireerd. Ook Patrick Damhuis roerde het punt zondag in zijn toespraak tot Tweede Kamerlid Sven Koopmans uitdrukkelijk aan. En we gaan er dan ook met Sven over verder. Ook al omdat Sven eerder duidelijke uitspraken deed over de noodzaak van openbaarheid. Op een of andere manier is het wel wonderlijk dat het juist een VVD-er is die deze confrontatie niet helemaal uit de weg gaat. Immers de VVD is juist sterk verbonden met het angstwekkende justitiebolwerk door het leveren van achtereenvolgende ministers van Justitie. Illustere voorgangers van Sven zoals Otto Vos en Ruud Luchtenveld (klik>laatste alinea) hebben echter wel hun nek uitgestoken tegenover het justitieapparaat en de Rechterlijke macht.

vos
1998: VVD-er Otto Vos in de lentemars

Zondag kreeg ik van Nico van den Ham de gelegenheid om de kritiek op het rechtelijke machtsmisbruik nog eens goed op een rijtje te zetten. En ik moet zeggen dat is goed gelukt. Zie onderstaande video. Wat een mooie plek daarvoor zo tussen de ridderzaal, Eerste en Tweede Kamer.
We willen nu een matrix maken met een overzicht van alle gerechten met uitkomsten van inzage en publicatieverzoeken. Een beetje name and shame.

Dossier rechtersdictatuur
Argumenten rond openbaarheid van uitspraken
Bewaren

Patrick wijst de weg

Af en toe was er nog wel wat discussie over de route tussen Zoetermeer en Den Haag. Patrick wees uiteindelijk de weg. Daar ging wel eens wat in mis, maar iedereen was blij en tevreden met zijn leiding. Dat gold niet alleen voor het fysieke lopen, maar ook de rest van het verloop had Patrick prima in de hand. Twee keer een uitstekende toespraak een uitdagende stelling naar kamerlid Sven Koopman “Ik bied u geen 6 weken geen 12 weken maar drie maanden om met iets concreets te komen, maar anders staan we hier de volgende keer met meer mensen op de stoep”
Opvallend was ook de creatieve actie met de sponsjes die eerst een verbinding symboliseerden en vervolgens als natte sponsjes in de grote brievenbus van het Ministerie van Justitie en Vuiligheid verdwenen.
Het was een fysieke prestatie om in 7 dagen 200 kilometer te lopen met een rugzak van 17 kilo en een kinderwagen vol spullen. Het was nog wonderlijker hoe fris en monter op het eindpunt daar samen met ongeveer 70 mensen een uitroepteken achter werd geplaatst!!!
Hieronder ziet u de film die Nico van der Ham schoot van de bijeenkomst bij Justitie en op het Binnenhof. Daarna maakte Nico nog een filmpje waarin hij mij interviewde. Die laatste zal ik morgen ook op mijn blog zetten, maar nu verwijs ik daarvoor even naar zijn site.