Cookies

We mogen niet vergeten

Afgelopen maandag herdachten we de slachtoffers van 9/11. 9/11 staat tegenwoordig in het teken van de instortende WTC-torens. Maar we mogen niet vergeten dat het ook de dag was waarop in 1973 met behulp van de Verenigde Staten de staatsgreep tegen het democratisch gekozen Chileense regime van Salvador Allende plaatsvond.  Bij deze aanslag en direct erna vielen ongeveer net zoveel doden als bij de aanslag in 2001 in New York. Maar in de verdere jaren van zijn bewind werden een veelvoud van mensen op allerlei manieren gemarteld en vervolgd.
Vandaag moest ik er weer aan denken toen  ik met mijn zangmaatje het lied ‘We mogen niet vergeten’ zong. Hier te beluisteren (sorry voor een wat slordig begin).
[archiveorg BR089WeMogenNietVergeten width=470 height=30 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]
Er is nog veel meer leed wat we niet zomaar mogen vergeten. Daar weten de volgers van mijn site alles van. Maar ik moest dit gewoon ook even noemen. Volgende keer gaat het weer over vaders en familierecht enzo. Overigens was het uit elkaar rukken van families ook een ‘onmisbaar’ onderdeel van ook het dictatoriale regime van Pinochet dat Allende verdreef.
PS1: De CIA is natuurlijk niet de meest objectieve bron van informatie over de betrokkenheid van de VS in Chili. Maar als je deze pagina van hun eens aandachtig doorleest en je je een beetje een voorstelling probeert te maken van wat dit allemaal echt betekende dan kun je alleen al op grond hiervan constateren dat de VS decennia lang diepgaand betrokken was bij het valselijk verstoren van de democratische verhoudingen in Chili.
 

2 antwoorden op “We mogen niet vergeten”

  1. Joep,
    Dank je wel voor dit artikel. 1973 alweer en er is daarna nog zoveel gebeurd.
    Het moet tussen 1975 en ’77 geweest zijn toen de Chilenen Victor en zijn broer Boris contact met ons zochten. Ons was een afdeling van de CPN.
    De mannen waren actieve leden van de MIR, de linkse Chileense beweging die ook de lijfwacht van Allende vormden. Victor had in de gevangenis gezeten, was gemarteld, maar wist met hulp te ontsnappen, waarna ze met hun gezin naar Nederland vluchten. Victor werd een zeer goede vriend van ons tot het moment dat de broers weer naar Chile vertrokken.
    Er was in Nederland een groepje MIR-leden en andere slachtoffers, bijvoorbeeld van de Chileense Communistische Partij en symphatisanten, dat regelmatig (met ruime tussenposen) bij elkaar kwam. Ook het lied roept bij mij vele emotionele herinneringen op
    We hielpen ze met geld inzamelen voor de slachtoffers en op alle mogelijke andere manieren, op aangeven van de broers. Het was immers hun strijd en de onze slechts zijdelings.
    Hetaal is het contact met Victor, zijn vrouw Sonje en zijn zonen Pablo en Enrico verloren gegaan. Pablo is wat ik later begrepen heb, in Nederland gebleven. Vriendin gevonden waarschijnlijk.
    Groet, Gerrit

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.