Cookies

Mannenactiviteiten

Hierboven ziet u het activiteitenschema van Mannencentrum Salomon te Deventer. Zo trof ik het vandaag aan op hun goed verstopte website. Op dit schema kunt u zien waaraan u vorige en eervorige maand had kunnen deelnemen. Het zou goed uitkomen als u vrouw bent vooral als u op empowerment uit bent. De markeringen zijn van mij.

Vaderdag

Wensly met oudste dochter

Er valt veel te klagen maar ook veel te winnen op zo’n mooie dag. Vaderschap is alive and kicking. Op straten, op pleinen en in de harten van moeders, kinderen, opa’s oma’s en gelukkig ook steeds meer vaders zelf. Een prachtig voorbeeld vind ik genomineerde Wensly Francisco die de vaderdagtrofee m/v net niet won.Een prachtig positief rolmodel iemand met een opvatting en een persoonlijke inzet voor zijn kinderen maar ook voor zijn eigen gemiste vaderschap.

Toen ik hem de hand drukte zei hij: “Ach ik bén ook niet zo’n netwerker. Dat is niet zo mijn ding.” Jammer  (van wat?) toch denk ik dan. Maar wat dan ook heel goed is dat hij net zo stralend blijft uitstralen wat hij is. Een vader in hart en nieren.

Ik wens alle lezers van dit blog een fijne vaderdag. Misschien wens ik jullie wel dat jullie dit blog pas morgen lezen want dan hebben jullie vandaag met je kind buiten rond gehangen misschien. Of ook als je je kind niet ziet dit toch omgezet in een mooie wandeltocht. Maar een reactie mag ook wel hoor. natuurlijk.

nominatierapport Wensly Francisco met toelichting

ps: (toevoeging 22-6-2012)Dat Wensly eigenlijk juist wel een goede netwerker is is te begrijpen uit zijn herhaaldelijke, en gehonoreerde verzoeken om vooral ook zijn producent en regisseur Frank van Osch in het zonlicht te zetten in de nominatietekst. En ik wil daar zelf nog wel een keer aan toevoegen: zonder Frank was het niet gelukt, Frank heeft gezorgd voor de voortgang voortzetting, regiebijdrages en nog veel meer wat wij ons van een afstand niet eens kunnen voorstellen. Want de film en tv wereld is een keiharde bussiness. Zonder goede producent kom je nergens. Zonder goede producent ben je aan de goden overgeleverd. Dank je Frank, heel veel dank, het kan niet vaak genoeg worden gezegd.  zelf heb ik ook veel ervaring opgedaan met televisieproducenten die zozeer een hekel aan zichzelf hebben dat ze ook andere vaders niet normaal aan het woord willen laten. Zo niet Frank van Osch. Dus nog een keer; veel dank Frank. Ook voor je regiewerk trouwens; indrukwekkend!

Wel wat minder goed nieuws over de netwerkkwaliteiten van Frank van Osch; hij is vergeten Wensly te noemen in de aftiteling van die andere drie films: idee: Wensly Francisco.

wel zijn en vadercentra

Welzijnswerk was ooit bedoeld om mensen te helpen zich te verweren, mensen te ondersteunen die zich verweren, mensen kracht te geven, mensen een aangename omgeving te bezorgen.

Ik ben zelf ooit welzijnswerker geweest. Ook toen was het al een moeilijke positie tussen overheid en gebruikers en werd de subsidie door de overheid wel als middel gebruikt om wat al te principiële opsteling van buurthuiswerkers en opbouwwerkers te temperen. In de vakbond en daarbuiten heb ik heel wat afgekaart over die moeilijke positie.

Vadercentra zijn vanaf de eerste initiatieven bevochten door mannen aan de basis van de samenleving. Ja, ik was er daar een van. Toen was het bijna onmogelijk om steun te krijgen. Het Julianafonds ( nu Oranjefonds) meende dat ‘vaderschap slechts een klein deel uitmaakt van de opvoeding’. Transact (later opgegaan in Movisie) bleek niet erg volhardend in haar steun voor het initiatief.

Dankzij Anita Schwab, een zeer verdienstelijk welzijnswerkster, kwam er in het Haagse Laakkwartier een florerend vadercentrum. Het Oranjefonds sprong ineens wel bij en na een paar jaar kwam minister Plasterk met een grote zak geld. Toen was Movisie er weer als de kippen bij om allerlei initiatieven te “ondersteunen” want voor begeleiding was ook veel geld beschikbaar gesteld. En zo zag je in allerlei plaatsen vadercentra van de grond komen die vooral gedreven werden door de lust van welzijnsmolochen om geld binnen te halen. Zo zag ik in Deventer ineens een mannencentrum ontstaan waaraan weinig inhoudelijke grondslag of basis viel te ontdekken behalve wat bijelkaar geplakt welzijnsjargon. Alles onder begeleiding van Movisie  dat zich tot dan toe meestal op vrouwen-en moederzaken profileerde of cursussen organiseerde om mannen hun lesje te leren (huiselijk geweld).  Zo kon het gebeuren dat enige tijd in Amersfoort twee vadercentra-initiatieven naast elkaar bestonden. Een onder hoede van het welzijnswerk en Movisie, en een andere die vooral werd gedreven door enkele vaders tegengewerkt door die plaatselijke welzijnsorganisatie. Je kunt raden wie er met het grote geld vandoor ging.

Ook binnen de vaderbeweging zijn er mensen die menen dat deze vorm van angehauchte machtsvorming moet. Zo denk ik er niet over. Macht is goed als het niet gecorrumpeerd is, anders is het een ondergraving van macht van gewone mensen en wordt het omgekeerde bereikt van wat welzijnswerk ooit beoogde.

over de geschiedenis van vadercentra

over mannencentrum salomon

Mrs Zander

mijn genderswitch

Mrs. J Zander. Dat krijg je ervan als je je interesseert voor het nieuws over emancipatie van, in dit geval, E-Quality. Dan is deze adressering de gedwongen genderwissel. Het wordt eigenlijk ondenkbaar gevonden dat mannen zich interesseren voor een organisatie die zich bezig houdt met emancipatie, gezin en diversiteit. Oh nee het woord gezin is eraf gevallen en diversiteit ook. Sinds de nieuwe fusie is er een heel andere wind gaan waaien onder leiding van Prof. Römkens, die in haar introductiebrief van de nieuwe organisatie uitlegt dat het voortaan gewoon weer over vrouwen-emancipatie moet gaan.

Renée Römkens is degene van de nogal valse onderzoeken waaruit zou moeten blijken dat het eigenlijk altijd mannen zijn die zich schuldig maken aan huiselijk geweld.

Uitgerekend een (andere) dame van deze organisatie, Saskia de Hoog, komt op het komende vaderdagsymposium in Amsterdam uitleggen hoe vaders moeten worden ondersteund als opvoeder. Ik ben voor uitwisseling en discussie maar is het nu wel het moment om iemand van deze organisatie als eerste spreekster aan het woord te laten. Laat die damesorganisaties ons nou eerst een keer gewoon toestaan vader te zijn, de autonomie van dat vaderschap te respecteren en ons vooral daarin te steunen.

Soms lijkt het wel of vaderschap altijd eerst langs moeders moet lopen en discussie over vaderschap langs moederorganisaties. Een verhouding geplaatst als een lijn in plaats van een driehoek.

If you can’t beat them

Wij vaders worden al jaren lang geslagen. En flink raak ook. Als wij worden mishandeld, geestelijk , maar ook lichamelijk wordt dat ontkend. Zeer bruut ontkend, omgedraaid. Dit gebeurt door “wetenschappers” als Professor Römkens. Laat nou uitgerekend deze vrouw directeur worden van de nieuwe samenvoeging van de instituten E-Quality en Alettta. Daarbij neemt ze klip en klaar, in haar introductiebrief, afstand van het jarenlange beleid van E-Quality om emancipatie wat breder te zien dan vrouwenemancipatie alleen. Niet dat het ooit veel voorstelde, maar toch… En laat nou juist op dat moment het VaderKennisCentrum een van de andere topmensen van die club, Saskia de Hoog,  ook niet zo bekend om haar goede doordenkertjes over vaderschap het eerste woord voeren op het vaderdagsymposium. Ik ben vóór een dialoog. Maar als eerste aan het woord, na zo’n bedenkelijke beleidswijziging, na het aanstellen van zo’n directeur? Ik vind dat een vreemd signaal. Al decennia  wordt de vaderbeweging gekenmerkt door het laten vallen van activisten in eigen gelederen te behoeve van samenwerken met mensen die het niet verdienen om mee samen te werken. De enige weg uit ons dal is solidariteit. Deze coalities breken ons. Sommige vaders zullen zich geslagen voelen en ook voor de zoveelste keer vérslagen. If you can’t beat them let them beat you……………?

in de kop lijkt het nog aardig, maar lees de tekst. De kop is nu al ontmaskerd als de schone schijn. klik voor vergroting

ps: Dat Mrs in de adressering. Eerst dacht ik laat ik daar nou gewoon maar om glimlachen. Dat soort dingen, maar dan omgekeerd, overkwam vrouwen vroeger ook vaak. Aan de andere kant past het wel in het betoog.
Meer over Saskia de Hoog

stoere omafietsen

fiets van echte oma
zadelhoesje

“Stoere omafietsen met vele extra`s zoals een bakkersrek, ouderwetse dingdong bel en uiteraard de bekende klapstandaard” zo luidt de reclame van een grote fietsenwinkel. Voor het begin van Joshua’s eerste middelbare schooljaar was het beeld nog dat er een echte stoere jongensfiets moest komen. Maar ineens werd bij alle partijen duidelijk dat de echte mode omafietsen met bakkersrekken is. Een nieuwe vorm van unisex-fietsen. Niet met zo’n stang halverwege, nee gewoon oma, maar wel met stoer bakkersrek. In Joshua’s geval ook nog een keer echt oma, dus echt van oma geërfd bedoel ik. En om op te vallen goud geschilderd.

Overigens niet helemaal ongevaarlijk die zware bakkersrekken op het stuur. Ik heb er al een paar builen mee zien vallen.

Ik dacht me géén buil te hoeven vallen aan een echt unisex(?) bloemerig zadelhoesje. Dacht ik dus… Wat is dat nou pap? Wat is er dan mis mee zoonlief? Nou die bloemetjes dat lijken wel die van mamma’s fiets! Helemaal kunnen en willen we de sekse-verschillen niet afschaffen. Maar er zit wel elastiek in.
Misschien zelf maar even een mooi stoer mannelijk patroontje op de zadelhoes schilderen…..

Schilderen met je kind

Beeld uit de kortfilm “papa” van Iris

Zelf is me door de Raad voor de Kinderbescherming verweten dat ik liedjes zong en op een bakfiets reed met met mijn kind ( Ja echt) “Wel leuk maar niet verstandig” vonden ze. Dat ik ook schilderde met mijn dochter werd er niet bij vermeld.
Ik moest daaraan denken toen ik een recente examenfilm van Iris Kuntkes bekeek. Daarin is de vader ook kunstenaar en stuitert op moeders pogingen de gezamenlijke dochter van al dat leuks af te houden. Een mooi helder verhaal. Maar wat er aan ontbreekt is het structurele kantje. Want al die manipulaties van moeders (vaders soms) zouden niets voorstellen als er geen Rechters en Raden waren die dit soort wangedrag grofweg belonen.

Over die structurele kant van de zaak, de samenhang tussen ouderverstoting en vaderschapsdiscriminatie op micro, macro en meso-niveau schreef ik een artikel dat net vandaag werd gepubliceerd in New Male Studies.

Mijn dochter schilderde met mij op een muur

Een mooi herkenbaar beeld uit de film is waar de dochter geschminkt rondloopt en schildert met haar vader. Het deed me erg denken aan het plaatje dat ik hier naast laat zien van mijn geschminkte dochter toen ze ongeveer 4 jaar was.

Ik sta hier ongeveer in janken uit te barsten en denk terug ( zie vorige blog) hoe ik als vader eigenlijk gedwongen wordt dat soort gevoelens niet te laten zien.

De film is hier te vinden.
Ook mijn artikel is gratis toegankelijk deze keer.

Terugkijken naar dominant moederschap

Een al dan niet verwilderde haardos met een lach en een traan. Autonoom Vaderschap tegenover de dominant permissieve opvoedingsstijl van moeders. Zo benoem ik maar even een paar beelden en gedachten tijdens de dag durende videosessie  met Wouter Hanhart. Met de videocamera in de losse hand elkaar filmen. Soms met ieder een camera tegelijk elkaar filmend.

Op de tv draaiden we intussen een video van onze vorige filmsessie in 1996 waarin we terugkeken op een uitzending van “ik mis je zo”  eerder datzelfde jaar. En die keek weer terug op mijn acties rond het verlies van het contact met mijn dochter. Waaronder een 12 dagen durende serieuze hongerstaking. Moeilijkdoenerij zul je als lezer licht  denken. Oude koeien. Maar misschien komt dat omdat we niet gewend zijn terug te kijken naar vadergeschiedenis. Het was leerzaam te ontdekken dat we toch weer nieuwe analyses hadden voor al die eerdere verschijnselen. Zo kun je ons in het bijgaande filmpje horen in een discussie over dominante permissiviteit (het wordt uitgelegd!). We plaatsen dat niet alleen op de opvoedingsstijl van vele moeders, maar ook op de manier van interviewen die Viola Holt en Else Marie van den Eerenbeemt toepasten op mij. Leer het in dit 6 minuten durende filmpje.

Autonoom vaderschap is een begrip dat ik graag gebruik om het belang van relatief onafhankelijke opvoederschap van vaders aan te duiden. Ik gebruikte dat vaak zomaar tussendoor, totdat Louis Tavecchio het een keer aanhaalde in een speech bij de opening van mijn Frieswijk-tentoonstelling. Nu gebruik ik het wat bewuster. Eens zal het net als het begrip “onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid” een plek krijgen in een wetenschappelijk artikel.  Permissieve dominantie is een begrip dat nog niet bekend was maar eigenlijk een mooie samenvatting geeft voor wat autonoom vaderschap in de weg staat.

Dit is een blog, dus ik moet mij beperken. In het kort gezegd wordt moederlijke permissieve dominantie het best uitgedrukt met de zin: “Jantje ga jij nu even met pappa spelen” Voor spelen kunnen ook wel andere  dingen worden ingevuld waarmee de boodschap wel wat minder wrang wordt, maar in dit verband nietverandert. De boodschap is dat Jantje aan de ene kant van moeder staat en Papa aan de andere kant. Mamma zegt heel aardig dat Jantje er wel even langs mag om met pappa te spelen. Maar de verhoudingen worden gekenschetst door een lijn, met de vader op het ene eind, het kind op de andere en de moeder er tussen in. Aardig, permissief maar dominant. Heel dominant, want wat moet je er als vader tegenin brengen? Zeg je dan tegen de moeder; “bemoei je er niet mee!”?  Ik denk dat dat verkeerd afloopt. Mogelijk wordt dat uitgelegd als dat je je kind afwijst, of geen goede vader bent.Procedures in het familierecht hebben ook zo’n soort karakter. Als je maar ja en amen roept gaat het een hele tijd goed, totdat van vaders niet meer dan een slap aftreksel van moeders over is. En ja, waar dienen vaders dan voor. Trouw schreef het ooit al: Vaders zijn nergens voor nodig.

Autonoom vaderschap betekent dus: uit die lijn stappen. In het geval van Viola en Else-Marie was die lijn overigens nog wat enger. Hier zat ik in het midden. Maar wel een beetje in de tang. Je ziet me wat terugbuigen om autonomie te zoeken. Maar dat was toen in 1996 in de moeilijke omstandigheid van een semi-live uitzending waar je op de komma kon worden gesneden best wel moeilijk.

Een eerdere post hierover

Dank je Anja

Schema uit " de ziekte bestrijden, niet de patiënt". oorspronkelijk Stichting Ombudsvrouw

Mijn échte volgers weten het. Ik kanker wel veel op het historische en reëel bestaande feminisme, maar vaak ben ik het ook dankbaar. Er valt zoveel van te leren. Dat geldt natuurlijk ook voor Anja Meulenbelt. Ik snap niet waar ze zich in verstopt, mannenangst, mannenhaat….? Maar haar boeken lees ik af en toe graag. In een van die boeken kwam ik vandaag bijgaand schema tegen. Stof tot nadenken voor veel mannen. Voor de eerste drie fases maakt het eigenlijk niet uit of je links of rechts begint te lezen. Daarna zul je moeten beslissen of het doorlopen van deze drie fases nou juist heeft geleerd tot welke groep je behoort; onderdrukker of onderdrukte. Succes ermee. Ook verderop lijken enkele fases op elkaar. Cruciaal is de woede. Die komt maar aan een kant voor. Daarom vindt Anja kwade vaders ook zo’n verwerpelijk verschijnsel denk ik.

En solidariteit he, jongens denk daar nou eens aan. Als iets ons vooruit helpt is het dat wel!!

Gevangen is?

moeder in de bak?

Het lijkt wat op een moeder in een gevangenis. Het plaatje rechts stond eerst bij mijn vorige blog over vaders die misschien wel liever in de gevangenis zouden zitten dan hun kind te missen. Maar op een of andere manier zag ik er een moeder in. Ik schreef daar al over in een commentaar bij die blog, waar je nu een ander plaatje kunt aantreffen. Ik ontdekte dat ik ergens in een overheidsforum ervan “verdacht” werd de moeder van mijn dochter in de gevangenis te hebben gekregen vanwege onttrekken van vader aan kind vice versa? Moet ik nou zeggen “was het maar waar”? Nee ook niet echt. Zover zou het niet mogen komen. Uiteindelijk is er misschien geen andere oplossing….

Maar eigenlijk moeten die rechters in de bak. Nóg een ander plaatje dus…. Rechters misbruiken hun macht als ambtenaar. Dat is strafbaar. Ze doen dat in sommige gevallen als organisatie (de illegitieme ASZM en later de Raad voor de Rechtspraak, werkgroep kinderrechters) en dat terwijl ze juist als rechter expliciet ook individueel onafhankelijk dienen te zijn. Ze overtreden wetten in samenwerking, een samenwerking gericht op wetsovertreding. Ze zetten de politiek onder druk. Die samenwerking strekt ook tot buiten de rechterlijke macht.

juridiculous
Dat heet dan de onderlinge afhankelijkheid in de familierechtketen. Quik Schuijt speelt in een en ander, als senator, vooraanstaand en leidend kinderrechter, een belangrijke rol. Maar iets meer achter de schermen zitten waarschijnlijk de grote poppenspelers. Zoals dat ook in criminele organisaties vaak het geval is.
Dat woord “ook” in de laatste zin. Durf ik dat ook weg te halen. Ik laat het aan de lezer over.


What the hell is ASZM en meer over de vorming van de rechtersdictatuur afdeling Nederland


hoe zit dat met de openbaarheid van uitspraken?

vorige blog inclusief o.a de uitgebreide reactie van Wouter