Cookies

Categorie: geschiedenis

Geplaatst op

jozef als bijrol

jozef
Over Jozef hebben we het weer niet. Maria en God de vader. En in plaats dat Jozef de wacht houdt, of althans zijn geest wordt de toegang tot de kerk bewaakt door een meneer die centjes vraagt om een verdere blik te werpen en aan de mis mee te doen. Fijn als je dan toch heilig hart-kerk heet, maar op welke plaats zit het hart van die tent dan vraag je je af?

En hierboven mijn zoon Joshua die op zijn school de hoofdrol Jozef speelt. Ook een bijrol kan een hoofdrol zijn. Daar kan ik verschillende dingen mee bedoelen. En met dat vraagstuk wilde ik jullie deze kerst dan ook maar opzadelen.

meer over Jozef

Geplaatst op

Moergrobben (Rechtersdictatuur 2)

Hel;tuin der aardse lusten, Jeroen Bosch“U bent een spotvogel en een schavuit, we weten het, maar u wilt mij toch niet wijsmaken dat een schilder zelf niet beslist wat er op zijn paneel zal verschijnen, in plaats dat voor u gedrochten en loeders opdoemen? ”

Eigenlijk lees ik vandaag liever in het boek Moergrobben van Theun de Vries, waar bovenstaande een citaat uit is. Een citaat dat wel wat past bij het onderwerp waar ik vandaag op terug zou komen (De vorige post hierover).

Het boek is een historische roman over de schilder Jeroen Bosch die een meester was in het binnenste buiten keren van de werkelijkheid. Een werkelijkheid waar iedereen met verbazing en toch afschuw naar kijkt. Hun eigen binnenwerkelijkheid namelijk en vooral ook de maatschappelijke binnenwerkelijkheid. Kortom waar is Jeroen Bosch als je hem nodig hebt om de Zutphense rechters te schilderen. En waar is Theun de Vries om dat allemaal te beschrijven. Dood helaas. Afin ik doe mijn best.

Ook voor Jan Hop en mij duiken die gedrochten en loeders elke keer weer op. Kun je besluiten om ze niet te zien?

Het is maffia, het zijn razzia’s en stasipraktijken van de monopolie-bedrijfstak familierecht. maar ga er maar weer eens aanstaan om het hier allemaal weer uit te leggen.

Gelukkig staan er een aantal prima dossiers op papa.nl.nu ( zie hieronder) en voor de variatie nu geen afbeelding van mijn eigen kunst maar een plaatje van het schilderij hel van Jeroen Bosch waarop we nog net zien hoe een Zutphense kinderrechter een kindje opeet onder het mom van het belang van het kind.

dossier rechters op papa.nl.nu
De vorige post hierover

Geplaatst op

De vader van Savanna

savanna vader
Telegraaf 30-9-2004

De ouders van Savanna zijn al veroordeeld. Dat zei Paul Witteman gisteren op tv. Daarmee was die verantwoordelijkheid gesteld, maar niet aangetoond. En waar is de verantwoordelijkheid van de gezinsvoogd?

De echte vader van Savanna zal het leuk vinden om te horen dat hij al is veroordeeld. Wie het is, die echte vader van Savanna, weten we niet, maar veroordeeld, door Witteman, is hij wel. Waarschijnlijk weet de echte vader van Savanna nog niet eens zeker dat hij de echte vader van Savanna is. Wel dat hij door de moeder van Savanna werd opgesloten en moest vluchten (zie tekstblokje hiernaast).

Eigenlijk was en is het bestaan van een echte vader van en voor Savanna geen optie. En waarom is dat geen optie? Misschien had hij het meisje kunnen redden van haar gewelddadige moeder net als de eerdere kinderen van deze moeder door de vader gered werden. In het maatschappelijke debat is het niet aan de orde. Het gaat om meer staat of meer moeder. Niet om meer vader. Nog niet eens om tijdig moeite te doen te achterhalen wie de vader is van een kind.

Vaders desalniettemin alvast veroordelen. Ach ja daar draaien we in Nederland onze handen niet voor om.

Meer hierover in ons boek Gemist Vaderschap.

Geplaatst op

sara en ammar revisited

Nou ja niet revisited. Het viel te verwachten. Alle mooie loze beloften van minister Bot ten spijt dat de vader Hafez altijd zijn kinderen mag zien krijgen we nu dus deze uitspraak van de advocaat van de moeder:

“Het is het beste voor de kinderen als het gezag alleen bij Janneke ligt, Later als ze ouder worden kunnen ze misschien weer contact opnemen met hun vader”.

Tegen die tijd zal het er wel grondig ingehamerd zijn dat ze dat beter kunnen laten. Want zo gaat dat immers in weerwil van de maatschappelijke mythe “dat het allemaal wel weer goed komt, dat je kind heus wel een keer op zoek gaat”

Hoe bot kan Bot zijn?

http://vaderseenzorg.nl/sara-ammar3.html

Geplaatst op

Rosa op de fiets

fietsertjeOver kind op fiets (hieronder) nog een kleine aanvulling. Vandaag is het 15 jaar geleden dat ik mijn dochter het laatst bij mij thuis zag. Mijn dochter op de fiets: een zeer indringend beeld.

Hiernaast een schilderij dat ik daarover maakte (in dezelfde serie waren er overigens ook vrolijkere).

Geplaatst op

Vader en zoon getekend

Bij vrienden in Amsterdam een prachtig boekje gezien met een grote verzameling tekeningen die een vader in het begin van de negentiende eeuw maakte van zijn kinderen.

De vertekening van de geschiedenis van vaders wil dat vaders nooit een warme emotionele band met hun kinderen hebben gehad. Dat eigenlijk nog zouden moeten ontwikkelen.

De op te tekenen waarheid is dat de industriële revolutie een sociale en emotionele breuk teweeg bracht in het gezin en vooral tussen vaders en kinderen.

Vaders zijn daardoor getekend. Ze zijn medogenloze gevoelsarme geweldgebruikers. Althans dat beeld wordt getekend.

De waarheid is dat ze ondanks alles nog steeds minder kinderen vermoorden, ontvoeren, mishandelen dan moeders.

Ik was onder andere in Amsterdam om opnieuw dat vaderschap getekend en geschilderd te krijgen. Een mooi project gaan we daarvoor opzetten. Zodat we opnieuw onszelf als vaders kunnen uittekenen als mensen, als ouders, met het gevoel dat daarbij hoort. Net als deze Jacob de Vos en net als Ostade die dat plaatje maakte dat op de site van SBO stond.

Geplaatst op

een schreeuw

Een schreeuw om vrijheid. Cry freedom; een film tegen apartheid. In de film worden kinderen misbruikt om ouders onder druk te zetten. Kinderen krijgen via een mooi T-shirtje zwavelzuur( oid) op hun gezicht. Een trucje van de agenten van de apartheid. Dat doen we hier niet. Ze zetten daar ook mensen zonder vorm van aanklacht in de gevangenis. Dat doen we hier niet.

Wel dus. Kinderen worden tegen hun ouders opgezet. Niet zozeer door de andere ouder maar door instanties. Instanties die niet functioneren, maar wel steeds meer geld krijgen. En nog sneller ingrijpen tegen ouders, lees ik vandaag jawel. Terwijl juist het ingrijpen van de overheid de slachtoffers als Savanna schept.

Mannen die binnenkort zonder aanklacht hun huis uit worden gezet zonder verweer. Omdat ze geweld zouden hebben gebruikt. Idem dito trouwens voor opgesloten vermeende terroristen. Ook mensen van Father4 Justice worden vervolgd.
Soms denk ik dat ik niet mag vergelijken. Maar het is onontkoombaar. Hoe gruwelijk het toen ook was. We mogen nooit denken dat we hier wel in de perfecte democratie leven. Die illusie is trouwens een verzwarende omstandigheid voor het beleven van het onrecht.

Geplaatst op

solidariteit tussen de generaties

Ik pinkte een traantje weg toen Jan Marijnissen sprak over solidariteit tussen generaties. Aanleiding was de aanval op de WAO. Maar toen het ging over kinderen die voor ouderen zorgen en ouders voor kinderen, leek het een verwijzing naar het principe van gelijkwaardig ouderschap. Dat principe wordt inmiddels door de SP ondersteund, zie hiervoor mijn verslag van het SP-congres. Mijn congresgevoel hangt aan een zware slinger. Een gevoel van solidariteit, hier voel ik me op mijn plaats, waardoor ik zelfs met respect naar Anja Meulenbelt kijk, die tijdens het congres al druk bezig is met haar laptop en fototoestel om haar weblog zo snel mogelijk te vullen. Anderzijds de angst dat mensen hier het opkomen voor vaderschap toch zien als reactionair. Dat ik een outlaw ben, en toch een beetje een outcast. Ik begrijp mezelf hierin. Maar ook vreemd als ik mezelf daar een praatje zie maken met de diverse politieke vertegenwoordigers.