Cookies

Rechters buiten het strafrecht

Jaartje geleden, geen antwoord behalve ontvangstbevestiging.

Op 07-04-2020 om 10:40 schreef Joep Zander aan Oost-Nederland@om.nl

Geachte dames, heren,

In 2015 was ik door de rechtbank Gelderland te Arnhem, rechter Lous van Son, per beschikking en tegen mijn zin, ingeschakeld als rechtbankdeskundige, pedagoog*. Het verdere verloop daarvan werd gekarakteriseerd door mijns inziens meerdere strafrechtelijke handelingen van de kant van de betrokken rechter en haar griffier. Ik heb destijds er vanaf gezien hier direct aangifte van te doen omdat ik geen vertrouwen meer heb in de afwikkeling van dit soort aangiftes (tegen justitiële functionarissen).

Blijkbaar heerst ook in dit soort zaken een overweldigende angstcultuur.

Onlangs maande een strafrechtadvocaat mij terloops dat ik als burger de plicht heb om aangifte te doen van strafbare feiten. Tegen ambtenaren geldt dat nog meer dan tegen gewone burgers, immers is de strafmaat in die gevallen niet voor niets vaak hoger. Ik wist dit al, maar het zette mij wederom aan het denken.

Zodoende schrijf ik u in ieder geval deze mail om hierbij aan te geven dat ik aangifte doe tegen Mevrouw Mr. van Son en haar griffier Mevrouw Sluijters. Relevant is te vermelden dat een andere functionaris van de rechtbank zich schriftelijk verontschuldigde voor het gebeuren en alsnog de betaling van mijn honorarium voor de op last van de griffier gestopte werkzaamheden, ging regelen.

Indien u bereid bent mij een reactie te sturen die openingen biedt voor een serieuze afhandeling van deze zaak dan ben ik bereid om verder er tijd in te steken om deze zaak nog een keer helemaal samen met u op een rij te krijgen. De kwesties zijn nog niet verjaard lijkt me. Onder andere gaat het om valsheid in geschrifte, laster en smaad, machtsmisbruik, maar er is meer aan de hand dat ik in overleg met u verder zou kunnen formuleren.
Graag ontvang ik van een bevestiging van ontvangst van deze aangifte.

met vriendelijke groet

Voor meer info over deze kwestie:  rechters liegen nooit natuurlijk/

*een eenletterig typefoutje gecorrigeerd

Hugo de Jonge stelde eerder verplichte anti-conceptie (de facto sterilisatie) voor

De angst dat er met de komende, mogelijk verplichte, vaccinatie heimelijk oneigenlijke doelen kunnen worden beoogd lijkt me ineens wat minder een te ver gaande uhhh complottheorie. Toen ik onderstaand filmpje bekeek dacht ik eerst nog dat het misschien wel een beetje uit context was of zo.

anderhalvemeterkop

Toen bedacht ik me dat dit een beetje vergelijkbaar was met verplichte sterilisatie uhh voortdurende anti-conceptie (o.a voor mensen in een moeilijke leefsituatie) die in 2016 in Rotterdam werd voorgesteld. Toen ik mijn blog daarover opzocht schrok ik nogal want het was Hugo de Jonge, toen nog wethouder van Rotterdam, die dit samen met Hoogleraar annex rechter Paul Vlaardingerbroek voorstelde. Deze Hugo de Jonge is nu minister van Volksgezondheid en vicepremier en dus verantwoordelijk voor iets anders wat er, mogelijk ook verplicht, aankomt, vaccinatie. Iemand die zichzelf waarschijnlijk tot de übermenschen rekent moet je dit soort touwtjes niet in handen geven. Maar dat is al gebeurd. Dus daarom zullen we heel erg moeten opletten en op tijd in actie moeten komen. Dit vooral omdat ook deze zelfde minister het volk heeft opgeroepen zijn beleid niet meer zo goed te volgen. We moeten volgens hem niet meer zo erg op de cijfertjes van Corona letten. Oh ja en WOB-verzoeken kunnen ook niet meer. Let op mensen!!!!

Minister de Jonge heeft het wel met allerlei verplichtingen die hij de burger oplegt. In het kader van de wet Wwvgz kun je ook al verplicht medicijnen toegediend krijgen en andere dwangzorg die op de eerste plaats is gericht op het handhaven van de openbare orde.

jeugdzorgers als kwetsbare soort

rechter2

(bijgewerkt 15-1 15:55; lees ook de reacties)

Vanmiddag uren doorgebracht op de rechtbank Arnhem vanwege de strafprocedure tegen vader Hendrik-Jan Oussoren vanwege vermeende laster, smaad en onttrekking aan het ouderlijk gezag.

Ik heb nu geen tijd er uitvoerig op in te gaan. Opvallende zaken:

Het wraakbare gedrag van de voorzitter van de militaire rechtbank. “U kunt niet overleggen met de moeder” Dat is uitermate vooringenomen en er werd ook geen enkel feit voor aangevoerd. Ik voelde me een medejood die te horen krijgt dat ie nu eenmaal niet goed in gesprek is met de NAZI’s.

De officier van justitie die in zijn requisitoir voor een groot deel de werkelijkheid zoals die uit de stukken bleek en helder was aangevoerd door Hendrik-Jan, negeerde. Ik zou willen spreken van (voorwaardelijk) opzettelijk onwaarheden debiteren door de Officier van justitie. Dit betrof bijvoorbeeld het vermeende wapengevaar van verdachte en vermeend gebrek aan informeren anderen over zijn voorgenomen acties. De officier had zijn requisitoir niet erg aangepast aan wat ter zitting bleek.

Het toppunt was wel dat de officier vond dat Hendrik-Jan geweld tegen hulpverleners moet worden verweten.  Dat zou dan geestelijk geweld zijn door het publiceren van een samenvatting van tuchtrechtuitspraken tegen deze hulpverlener, Hierin zou Hendrik-Jan dan de vreselijke (sic) vergissing hebben gemaakt dat een opdracht van de Raad voor de Kinderbescherming die door een rechter is geaccordeerd een opdracht van de Raad voor Kinderbescherming te noemen. Natuurlijk is het negeren van een opdracht van de rechter door de betreffende Jeugdhulpverlener nog veel erger dan een opdracht negeren van slechts de Raad voor de Kinderbeschermer. Onzinnig om het daarom dan laster te nomen, het is juist een understatement. Maar oh wat aardig…. voor geweld tegen hulpverlener zou hij dan toch maar geen verhoogde strafmaat vragen.

Verder kreeg de officier van de publieke tribune terecht de wind van voren toen hij zei dat je gewoon op een politiebureau aangifte kunt doen. Mij raakte het bijzonder omdat ik er een keer voor veroordeeld ben geworden dat ik dat deed ( lokaalvredebreuk zou dat zijn) In tweede aanleg ben ik er op deze zelfde rechtbank overigens van vrijgesproken.

Zo gaat dat dus met kritiek op het familierechtbedrijf; de repressie wordt steeds ingenieuzer en heftiger. Hendrik-Jan vermeed niet om ook de schuld bij de rechterlijke macht te leggen. Dank je Hendrik Jan, maar persoonlijk zou ik niet eens meer aan dit toneelstuk mee hebben willen werken.

meer info: https://svensnijer-essays.blogspot.com/2019/01/machtsmisbruik-door-regiecentrum.html

De justitieketen loopt vast in zijn eigen modder

Ze kunnen het werk allemaal niet meer aan zegt hoge rechter Buruma. Ja en daarom willen ze natuurlijk allemaal meer geld. Maar ondertussen is Buruma de vlag op de modderschuit van totale verloedering bij de rechterlijke macht. Zie hiervoor de discussie die ik onder andere met hem voerde.

slager1
Cartoon van mij over Buruma

Uiteraard deed het bericht van de NOS me ook denken aan het doek Babel de los bandidos waarop die instortende justitieketen goed is te zien.
 
babel shirtAl jaren voer ik op de site vaderseenzorg.nl het motto: minder rechters , meer recht; minder jeugdzorgers, meer zorg.
Te beginnen bij Ybo Buruma.
 

Ouderverstoting, een praktisch filosofisch gesprek


Er valt een hoop te bloggen dezer dagen. Ik heb te weinig tijd om hier tekst bij te maken maar dat had interviewer Leo al gedaan. op: https://denk-wijzer.nu/wat-is-ons-grootste-probleem/. let op de tekst daar oa gaat over zijn case, niet over mij en het zijn zijn gedachten die overigens op veel punten de mijne raken.
In het gesprek hebben we onder andere verkend welke impact ouderverstoting heeft vanuit de vier basisemoties; bang, bedroefd, boos en blij. Al onderzoekende bleken er nog meer emoties een rol van betekenis te spelen. Niet alleen een leuk, maar vooral ook een zinvol gesprek.
Leo schreef het artikel Wat is ons grootste probleem? dat op praktische filosofische wijze onderzoekt hoe het speelveld van mens en overheid in elkaar zit. Toegespitst op de mens die zijn kind liefheeft. Leo waagt zich eraan het monster in de ogen te kijken door zijn emoties te beschouwen die hijzelf bij het gemis van zijn kinderen ervaart. Zie: op: https://denk-wijzer.nu/wat-is-ons-grootste-probleem/.
Ik ben Leo erg dankbaar voor dit mooie gesprek en de mooie manier waarop hij dit gesprek heeft gemonteerd (dit is maar een heel klein deel van het hele gesprek) . Misschien hebben jullie er ook wat aan. Misschien is het de moeite waard om dit breed te delen?
 

onaangepast aangepast (de gekkies 2)

Door mijn vorige blog over de gekkies van de jeugdzorg en de finale omdraaiing van de psychiatrische werkelijkheid a la “van dik hout zaagt men planken” van Jan Foudraine ( ik neem mijzelf even op de schop) kreeg ik weer inspiratie om het liedje ‘onaangepast’ van de  Belgische groep Vuile Mong en zijn vieze gasten op you tube te zetten. Het was daar niet te vinden namelijk. En natuurlijk wilde ik dit even zelf inzingen. En toen stuiterde ik nog op een stukje tekst dat ik voor deze versie nog even heb aangepast. Klaagde Vuile Mong er in 1980 of daaromtrent nog over dat er aan de dwazen en onaangepasten geen geld werd uitgegeven en aan wapens daarentegen wel. Tegenwoordig wordt er in een drang tot aanpassing juist wel heel erg veel geld in de jeugd en geestmiszorg gestoken. Daarmee zijn ook onze geest en relaties gekapitaliseert, een dingetje waar geld aan verdiend kan worden.  Speciaal opgedragen aan Psycho, systeem en andere peuten, jeugdzorgers meer in het bijzonder en speciaal Corine de Ruiter.

Verder bedacht ik  nog dat ook het volgende citaat van Matthias Matussek over de Duitse jeugdzorg nog even gelezen moet worden:

“Doch das Gros ist eine triste, lebensfeindliche, verdrossene Planstellenschwemme mit Pensionsanspruch. Gutmeinende, gar idealistische Helfer halten dieses Milieu nicht lange aus. Sie steigen aus und brechen ihr Schweigen. Aussteiger, die sich der Zeitschrift ex anvertraut haben, berichten von Ritualen der Hilfsverweigerung für Väter, von Floskelsprache, von Aktenfäl- schungen, Umdatierungen und von verschwitztem Corpsgeist.”

“Ein durchaus lustiges Milieu. Stirbt ein Vater, wird schon mal eine Flasche geköpft, weil es nun einen Stänkerer weniger gibt und damit eine Akte geschlossen werden kann. Flaschen werden im übrigen auch ohne direkte Anlässe geköpft – der Anteil von Alkoholikern und Tablettensüchtigen ist hoch.

« Die meisten», so ein Aussteiger, «haben den Schritt zur Familienbildung, oft auch nur zur Paarbildung, selbst nie geschafft, führen sich in ihrem Beruf aber als Übereitern auf, die stets wissen, wie eine Familie zu funktionieren hat.»

Fast unnötig zu sagen, dag ein hoher Prozentsatz von Heimkindern von Alleinerziehenden aus der Helferindustrie stammt. Jeder neuen « Kundin » wird sozusagen das Fangnetz der eigenen Lebensniederlage übergeworfen, der eigenen Bezichungsskepsis und vor allem der eigenen verschlagenen Sozialstaatsmentalität. Wo gibt es etwas zu holen? Im Zweifel immer beim Mann.

Jugendämter sind die Hölle des sozialdemokratischen Wohlfahrtselends. So erscheinen sie eine Art Endlagerung für alles, was unbegabt, arbeitsunlustig, verquasselt und frühvergreist, von festen Arbeitszeiten, festem Gehalt und festen Feindbildern träumt.

Dass der Stuttgarter Sozialbürgermeisterin, die auch die Dienstherrin über die jugendämter ist, im vergangenen jahr eine Bombendrohung zugestellt wurde, ist ein kleines Wunder. Das Wunder besteht darin, dass sich nur diese einzige Bombendrohung erhalten hatte und nicht jeden Tag eine. Und dass tatsächlich noch keine Bomben in jugendämtern wie dem von Düsseldorf-Eller gezündet wurden, zeigt einrnal mehr, wie gross die Langmut der Elendsklientel ist, die sich von diesem Haufen inkompetenter Planstelleninhaber(innen) drangsalieren lägt.

Diese sind selbst dann noch tückisch, wenn ein Vater seine Kapitulation unterschreibt. Zermürbt von den Katz-und-Maus- Spielen der Mutter – sic hatte sich selbst an die vereinbarten vierzehntägigen Besuchszeiten von drei Stunden nicht gehalten -, gab ein Arzt auf. Er hatte seinern Anwalt einen Zeitungs- ausschnitt geschickt, in dem von einem Amokläufer irn Gerichtssaal die Rede war. So möchte er nicht enden, schrieb der Arzt an seinen Rechtsvertreter, er wolle das gerichtliche Gezerre urn seine Kinder nicht mehr fortsetzen.

Eine Kopie dieser Kapitulationserklärung hatte er dem Ju gendamt geschikt. Das reagierte prornpt: Wegen des beigefügten Zeitungsausschnittes wurde der Arzt angeklagt, «einen anderen mit der Begehung eines gegen ihn gerichteten Verbrechens bedroht zu haben».

Tatsächlich gestand die Sozialbürgermeisterin, dag es öfter Morddrohungen gäbe, nicht nur gegen sich, sondern auch den jugendamtsleiter und die Mitarbeiter. Tätlichkeiten seiien mittlerweile an der Tagesordnung. Es brodelt. Es kracht. Und bald wird der Zorn überkochen.

Schon vor geraumer Zeit bildeten sich Initiativen von jugend- amtsgeschädigten, die Widerstand organisierten. Sie dokumentierten Hunderte von Fällen von Amtsmissbrauch. Sie begleiten Betroffene bei ihren Gängen zum jugendamt,  Mathias Matussek Die vaterlose Gesellschaft Reinbek 1998

De goeden niet te nagesproken, ik leg er nog maar even de nadruk op, maar Matthias zegt het zelf ook al.

En nog weer een citaat via Etty Hillesum om even al deze toorn te plaatsen:

Allereerst moeten we vaststellen dat er een toorn bestaat die biologische betekenis heeft. Toorn is vaak een beveiliging tegen kwaad. De ziel staat op en weerstaat het kwaad met diepe verontwaardiging. Waarschijnlijk had Nietzsche gelijk toen hij zei: “Uw deugd heeft weinig te betekenen als ze zich niet laat opzwepen tot woede” Als we niet meer in staat waren woedend te zijn dan zouden we worden tot “morele koeien, in onze plompe onbehaaglijkheid” Jezus kon vol toorn zijn. “Hij keek toornig om zich heen, bedroefd zijnde over de verharding hunner harten” Maar let wel: het was toorn vermengd met smart. Hij was ‘bedroefd’. Dat is het onderscheid tussen gewettigde en ongewettigde toorn. Als er een ondergrond is van zedelijke gekwetstheid, zedelijke smart en niet van persoonlijke wrok in onze toorn dan is die toorn goed en waardevol en gezond.  Het Werk, Etty Hillesum blz 417, Hier citeert Etty Stanley Jones

De gekkies van jeugdzorg

Een stelletje verstrooide mensen die van elke realiteit of verbinding met de werkelijkheid zijn losgeslagen. Als een paar gekken die in een psychiatrische inrichting zijn beland waar ze desalniettemin toch niet thuis zijn. Hun waanzinnige gedrag heeft immers een werking en een officiële status.
De beschrijvingen in Trouw van vergaderingen in de jeugdzorg tarten al elke beschrijving, maar alla het ís een beschrijving. Hoe erg moet het zijn als de onderzoekers van Fontys er niet bijzitten. Dan wordt het niet alleen niet beschreven dan is het ook niet meer te beschrijven. De enigen die er nog van kunnen getuigen zijn soms de ouders en kinderen aan de andere kant van het proces die zo gek nog niet zijn. Ouders en kinderen die ons proberen uit te leggen hoe die idiotie bij hun is aangekomen maar die er uiteindelijk natuurlijk ook knettergek van worden.
https://www.sosjeugdzorg.nl/media/k2/items/cache/64d93d666355a43c4a86679a030d35b6_Generic.jpg

lino zww2
Je hebt gekkies en gekken

Het is zo erg dat ik het soms niet eens meer wil lezen of aanzien. Dat is een frappante constatering omdat ik net wel 2 brieven uit Westerbork van Etty Hillesum nog een keer heb zitten lezen. terecht zegt Etty over die beschrijving zelf:
‘En nu heb ik U, door mijn langdurig gepraat, misschien wel in de veronderstelling gebracht, dat ik U iets verteld heb over Westerbork? Wanneer ik dit Westerbork voor mijn geestesoog laat oprijzen, in al zijn facetten en in zijn bewogen geschiedenis, in al zijn geestelijke en materiële noden, dan weet ik, dat ik daarin op geen enkele wijze geslaagd ben. En bovendien: dit is een zeer eenzijdig relaas. Ik zou mij er een voor kunnen stellen, dat meer vervuld was van haat en verbittering en opstandigheid.’
Ik weet nog hoe ik tien jaar geleden voor mijn boek Gemist Vaderschap een aantal van die waanzinnige verhalen over jeugdzorg en kinderbescherming opschreef. Mutatis mutandis zou ik het bovenstaande citaat van Etty kunnen overnemen en natuurlijk tegelijkertijd het gevoel hebben dat ik appels met deurknoppen vergelijk. Maar toch , we zijn al decennia lang bezig een idioot apparaat op te tuigen dat generatie op generatie verziekt, en vooral trouwens de verhouding tússen die generaties verziekt. In de jaren 70 legden Mulock Houwer en Hoefnagels al uit hoe je dat kon veranderen. Met een perverse draai is iets beetje van hun opvattingen overgenomen.  Het is alweer meer dan tien jaar geleden dat mijn boek Gemist Vaderschap verscheen, het is 5 jaar of zo geleden dat Clarijs de inertie bij jeugdzorg beschreef.En dan was er nog de cie Samson die meende dat je je beter maar bij de perversiteit van Jeugdzorg neer kon leggen, want dan kun je wat veranderen door in contact te blijven, of zoiets.
vervolgblog

Hoe de staat ons gegijzeld houdt

Gijzeling of ontgijzeling? Dit plaatje is een onderdeel van een schilderij dat ik maakte met het beeld van de Erlkönig die een kind uit het leven kaapte.

De meeste lezers van mijn blog begrijpen inmiddels wat ouderverstotingssyndroom inhoudt. Een kind verstoot een ouder door constante druk, gijzeling, kortom loyaliteitsmisbruik van de andere, programmerende ouder. Het maakt zich de verstoting van de programmerende ouder eigen. Ik heb altijd proberen duidelijk te maken dat die loyaliteitsdruk niet alleen afkomstig is van de programmerende ouder maar ook van de instituten op meso-niveau en de staat op macro-niveau. In mijn lezing, alweer meer dan een maand geleden in Bratislava op een congres over emotionele kindermishandeling kwam ik tot nog verder gaande conclusies:

– Loyalty-abuse in Parental Alienation can be considered as a manifestation and a result of a broader existence of loyalty of civilians facing the powers that be. Even if loyalty is not in the own interests of civilians.

– Loyalty-abuse is simply one of the major mechanisms of power. Parental alienation is the excessive form of abuse of power finally originated in the behavior of our so called rule of law.

– As I have argued this abuse is manifested and persisted through manipulation practices at various levels. The child is urged to unknow about the reality of alienation on every level, We are also urged to unknow this reality.

En hoe staat het met mijn eigen loyaliteitsbindingen met de staat waarin ik leef? Ik moet toegeven die zijn hecht. Hecht maar verbrokkeld. Hoe langer hoe meer verziekt. Maar ook in het negatieve kan een loyaliteitsbinding zich voortzetten. Loskomen van deze gijzeling is niet eenvoudig wat schreeuwen. Het is constateren dat er al jaren diep van binnen iets zeer pijnlijk schuurt.

Ik ken de heftige en goed gelezen internetpublicisten die hun afkeer uiten in fuzzy geschreeuw. Soms zeggen ze daardoor iets wat raak is. Want soms moet je kwaad zijn om je vertoornde ziel bloot te leggen, de waarheid boven tafel te laten komen. Maar vaak heeft dat verzet ook iets onvoldragens. Het verzet in mij heeft ook soms vaak iets niet helemaal voldragens, maar dan vaak weer op een andere manier. Ik doe mijn best uiteraard. Onze maatschappij blinkt er in uit je ziel te beschadigen. Het dwingt je links of rechtsom tot loyaliteit. Het dwingt tot zielsvervuiling, het grijpt je zwakke plekken bij de lurven om ze nog zwakker te maken. Je wordt in Nederland niet snel in de gevangenis gegooid als publicist, maar ook dat komt overigens wel voor (maar niet zo vaak als in Turkije). Mensen die hun bek open trekken vinden zich uiteindelijk tegenover elkaar en slaan elkaar de hersens in onder het sadistische oog van de ware ‘powers that be’.

Het los laten van valse loyaliteit door kinderen met ouderverstotingssyndroom is zwaar. Sommige van mijn lezers kunnen zich daar zo langzamerhand wel een voorstelling van maken. Maar laten  we goed kijken naar onze eigen loyaliteitsbanden, alles wat we braaf blijven accepteren van deze staat. Braaf elke keer naar de verfoeide rechterlijke macht blijven stappen, bij jeugdzorg aankloppen voor een OTS om de programmerende ouder in het gareel te krijgen, meestal overigens zonder resultaat. Als we daar goed naar kijken hoe ook wij net als kinderen ons een verstotingssyndroom eigen maken ons tegen onze lief te hebben medemensen te keren, want ze zijn zus of zo in DSM te classificeren enzo, dan begrijpen we misschien pas goed hoe moeilijk kinderen het kunnen hebben. Laat ons liever onze zwakheden samen rapen en ze tot kracht maken. Met behoud van kritiek. En niemand hoeft zich door een ander te laten intimideren natuurlijk. Maar blijf kijken waar het vandaan komt.

Gebruikelijke oplossingen uit dit maatschappelijke loyaliteitsmisbruik, ontgijzeling zijn criminaliteit, gek worden, motorclubs, isolatie, vlucht in drugs, in onwetendheid (NOS-journaal) of naar drugs en gokken. Dat zijn dingen die mensen intuïtief dan wel bedacht kiezen om zich uit de dwingende druk van de maatschappelijke loyaliteit te bevrijden of zich eraan aan te passen. Net hoe je het bekijkt. Sneaky gedrag is misschien nog wel het meest gebruikelijke. Je kunt eigenlijk bijna niet meer recht voor zijn raap zijn. Iedereen kleed de kritiek naar de machten voorzichtiger in dan die naar zijn medemensen.  Veel vaders zijn in dit soort vaarwaters terecht gekomen, een beetje, helemaal.

Het gaat er hier natuurlijk niet om dat we niet wat over zouden mogen hebben voor het leven in een welvaartstaat. Natuurlijk. Maar wat ons geboden wordt is schijnwelzijn, brood en spelen op zijn best, wat bovendien nog extra ten koste gaat van kinderen en veel mensen in zogenaamd onderontwikkelde landen.  Wat ons geboden wordt is dictatuur. Ik kan niet alles nog een keer uitvoerig in dit, toch al uitgebreide, blog toelichten. U zult als u hier als argeloze lezer komt wat links moeten volgen. Dat kan bijvoorbeeld met de tags onder dit blog. Of bladert u terug door mijn recente blogs (bijvoorbeeld het systematische nep-wetenschapgebruik van de Raad voor de Kinderbescherming). Of leest u mijn publicaties. Of bekijk mijn mediaoptredens.

Wer reitet so spat durch nacht und wind? Es ist der Vater mit seinem kind.–Mein Vater, mein Vater jetzt fasst er mich an Erlkonig hat mir ein Leids getan! Goethe muziek Schubert

Ouders toch…Laat je niet intimideren door de Raad of Jeugdzorg. Sta op, juist in het belang van jouw kind

Een opzienbarende blog van Anne Marie van Mackelenbergh over intimidatiepraktijken. Niet alleen maakt jeugdzorg zich op om limaatschap van kritische oudergroepen verdacht te maken. Minder kritische oudergroepen lijken de intimidatie alleen maar te ondersteunen. Overigens hoop ik dat Anne-Marie’s pessimisme over de oproep van TV–Oost niet bewaaarheid wordt. Maar als er in het ministerie van justitie al zo’n angstcultuur heerst dat er niet over kan worden gepraat, wat moet de burger dan wel niet aan angstcultuur ondergaan……
De intimidatie via raadsrapporten is al een oud gegeven. In mijn boek Gemist Vaderschap beschreef ik hoe mensen werd afgeraden lid te worden van Stichting Dwaze Vaders en hoe andere ouderorganisaties tegen de Dwaze Vaders werden opgezet. Inmiddels zijn de Dwaze Vaders een braaf clubje geworden dus zul je zoiets niet snel meer vernemen.
Zelf ben ik ook heel vaak het slachtoffer geworden van intimidatie door staatsangehörigen en angehauchte dubieuze clubs.

Tv Oost zoekt vaders in het oosten van het land

Tv Oost maakt een vervolguitzending over vaders die hun kinderen niet zien. Rechters en Kinderbeschermers worden zwaar onder vuur genomen ( zie: http://m.rtvoost.nl/nieuws/267135/dwaze-vaders-boos-op-justitie?rubriek=3%C2%A0 ). Er zijn nog vaders uit het Oosten nodig voor de vervolguitzending. Breek uit de angstcultuur, trek je mond open! Meld je bij Jauke Boerdam: j.boerdam@rtvoost.nl
( He zucht door enerzijds automatische hoofdletters in veel programma’s en anderzijds ander (meer) hoofdlettergebruik in het Engels maak ik veel fouten; sorry)