Cookies

een schilderij dat zijn werk gaat doen

uitreiking vaderdagtrofee m/v 2007 aan SP-ers Krista van Velzen en Harry van BommelAlsof ik een kind de wereld in stuur. Mijn schilderij als vader(dag) trofee. Het is niet alleen een aardigheidje voor de winnende SP. Dit schilderij gaat de kijker iets duidelijk maken.

Niet dat ik dat allemaal kan uitleggen, en dat heb ik dan ook niet gedaan. Mijn werk als schilder is af. Harry van Bommel en Krista van Velzen namen het schilderij met verve in ontvangst ( zie hiernaast de foto van Mark Schneiders).

Genomineerde Groen-Linksers en VVD-ers waren er nergens te bekennen, dus maar even goed dat juist de SP de prijs heeft gewonnen. Wel slordig dat juist de nacht ervoor SP-senator Quik-Schuijt eventjes de vloer aanveegde met het gelijkwaardig-ouderschaps-standpunt van haar collega’s in de Tweede Kamer. Als we de Blok aan het been-prijs nog ter beschikking hadden had QS een mooie kans gemaakt.

vaderdagtrofee
artikel in spits
blok aan het been prijs
mijn toespraak bij de uitreiking

vaderdag begint 20 november

de vaderdagtrofeeHet lijkt een beetje merkwaardig een vaderdagtrofee m/v op de dag van de rechten van het kind uit te reiken. Maar daarmee ga je twee problemen te lijf.

Ten eerste is het belang van een vader natuurlijk niet anders dan dat van een kind. Vaderschap is een relatie. Een relatie die het verdient om er te zijn. Net als de relatie moeder-kind. Het belang van een relatie, zeker een ouder-kind-relatie is ongeveer de kern van menselijkheid.

Ten tweede is het een beetje mager om op slechts een dag het vaderschap te vieren. Het vaderschap dient dagelijks gevierd te worden. Elke dag dat je als vader met je kind bent. Maar ook elke dag, en dat kunnen er veel zijn, dat je niet bij je kind bent. Hoewel dat vieren in dat laatste, veelvoorkomende, geval ook een aanklacht zal zijn. Tegenwoordig worden er weken van de spiritualiteit, het mishandelde kind enzovoorts gehouden. Vaderschap is minstens belangrijk genoeg voor een dik semester (van november tot juni) elk jaar weer. Doet zich nogmaals de vraag voor; waarom dat andere semester niet. Ach laten we dat dan het semester van het moederschap maken. Dan hebben we daarmee duidelijk gemaakt waar het om gaat; beide ouders even belangrijk voor het kind, gelijkwaardig verdeelde zorg. Het hele jaar door en elk jaar weer. wanneer beginnen we?

vaderdagtrofee m/v

(O)Pa

kiempjes in diasporaAf en toe verbaasd hoe mijn zoon Joshua leuke dingen van mij oppikt. Soms bang dat hij ook verkeerde dingen kan oppikken. Tsja ik ben ook maar een mens nietwaar ook al denken sommigen van niet. En dan de dingen die hij nog van zijn opa blijkt te hebben opgepakt, zoals zijn liefde voor de natuur.

Het is erg persoonlijk, maar een bezoek aan het graf van mijn eigen vader hoort toch in een weblog met miniatuurtjes over vaderschap. Een paar van mijn sporen van het project diaspora paterna eindigen hier met een paar net uitgekomen eikeltjes. Kiemen van zaden ook in een van de objecten van het kunstproject ( zie hiernaast).

Het is natuurlijk natuur; zo van dood en leven. Bijzonder dat het ongepland allemaal voorbij komt. En dan Jan Wolkers ook. Ook voorbij. Maar daar zal nog veel aan ontspruiten.

diaspora paterna finitum?

kinderbox in bosTegen een rechter zei ik ooit dat ik best begreep dat de moeder van mijn dochter last heeft van het feit dat ik besta (af en toe wat van me laat horen, in de krant sta). Alleen zou die subjectieve overlast bepaald niet eindigen bij het beeindigen van mijn activiteiten, zelfs niet bij mijn dood. Zelfs de grafzerk zou nog een teken des aanstoots kunnen zijn.

Mijn kunstproject Diaspora paterna (zie eerdere post) kent eigenlijk geen einde. Ook al doen sommige vaders en gehersenspoelde kinderen hun best het vaderschap te vergeten. Er blijft een spoor.

Hiernaast een foto van een opvouwbare kinderbox/bedje ergens gedumpt in een bos in het buitengebied van Deventer. Het sluit eigenlijk naadloos aan op mijn kunstproject. Als ik de bruataliteit had gehad had ik het er zelf neergelegd. Dit is echter niet het geval. Het bedje ligt er alleen. Er is geen sprake van grootschaliger dump van vuil.

Misschien besloot een man hier zijn auto te parkeren voor een uitbundige vrijpartij met zijn nieuwe vriendin en was dat het moment waarop het bedje in de, toch al kleine, auto in de weg lag. Functie had het niet meer. De laatste keer dat hij zijn kind mee kon nemen en bij zijn moeder met hem kon … kon wat ja…spelen, zijn, omgang hebben. wat voor woord moet je daar eigenlijk voor gebruiken……was in ieder geval al weer maanden geleden. En met deze vriendin een nieuw kind……….. Hij moest er niet aan denken.

Misschien liep het ook anders? Wie het weet mag het zeggen.

zie ook : diaspora paterna

oktoberkind

Oktober is de maand van de verjaardagen van mijn kinderen. Ik heb ze nu net allemaal achter de rug. Bij de moeder van Rosa een brief met dvd door de bus gedaan daarop :voor gebruik in familiekring ( anders had ik die kopie misschien ook niet mogen maken). Het gaat hier natuurlijk ook om de familiekring al ligt die nogal uitelkaar.

Mijn moeder bracht traditiegetrouw ook een cadeautje.

In een prachtig zonnetje genoten van de verjaardag van mijn zoon Joshua en tussen de bedrijven door een verhaaltje over mijn eigen vaderschap gemaakt voor Henk van IKvader ten behoeve van Mens Health.

Liselore Gerritsen maakte een mooi liedje over oktoberkinderen.

“Dat is waarom een oktoberkind niet gelooft in laatste dingen
’t Zal een herfstdag als een lentedag bezingen.”

Dit liedje is vanaf de geboorte van mijn dochter populair bij mij. Nou hóóp ik nog dat het populair wordt bij háár. Dat onze eerste nieuwe ontmoeting zo’n herfstdag mag zijn die een lentedag wordt.

koningin

Lang leve de koningin is de titel van een mooie film van Esme Lammers, de kleindochter van schaakgrootmeester Max Eeuwe en dochter van oud landdrost Han Lammers. Als ik nog s ooit iets belangrijks mag worden wil ik ook graag drost heten, whatever that i.c may be. Maar dat terzijde.

De film gaat over een meisje dat haar vader terugvindt nadat ze zo goed schaken heeft geleerd dat ze tegen haar vader in een simultaan kan spelen. En daarna komt alles weer goed. Dankzij de schaakkoningin. Deze week hield ik voor kinderen een inleiding over de ze film. Die inleiding begon zo:

Ik heb wel eens een brief geschreven naar de koningin, maar die was lang niet vriendelijk en ook zag ik wel eens een koninginneportret in een rechtszaal; ook al niet vriendelijk. Dus mij zal je dat (lang leve de koningin) niet horen roepen in het algemeen. Maar……

Ik vond het , al zeg ik het zelf, een mooie inleiding waarin ik kinderen iets kon vertellen over kunst, mijzelf en over vaders en kinderen.

Wie meer wil lezen kan mijn inleiding nalezen op mijn website (zie hieronder). Ondertussen ben ik benieuwd of Esme de film vanuit haar eigen ervaring schreef. Maar ik weet niet of we dat nog ooit te horen krijgen…..

lang leve de koningin

diaspora paterna

Verdwenen, verstrooid, verzaaid, verwaaid, verweesd, verdrongen, verdwaasd, verzonnen, verdrongen, verdaasd, verjaagd, verspreid.flesje pappa

Vaderschap in de verdrukking. 22 objecten aangebracht in de expositie Salon 2007 van Deventer kunstenaars. Eerst een paar dagen nagedacht en objectjes gemaakt. Gisteren verwerkt in en door het gebouw. Een diasporisch kunstwerk over diasporisch vaderschap.

Vaderschap een kunst, of een kunstje dat ons vaders geflikt wordt.

meer lezen over de expositie en dit project

Rosa op de fiets

fietsertjeOver kind op fiets (hieronder) nog een kleine aanvulling. Vandaag is het 15 jaar geleden dat ik mijn dochter het laatst bij mij thuis zag. Mijn dochter op de fiets: een zeer indringend beeld.

Hiernaast een schilderij dat ik daarover maakte (in dezelfde serie waren er overigens ook vrolijkere).

meisje op fiets

filmstill van father and daughter, klik hier voor een korte clipEen meisje op de fiets over de dijk, een puber op de fiets over diezelfde dijk, puber met vriendje enzovoorts. En wat doet ze daar? Ze zoekt haar vader. Haar vader die daar ergens uit het zicht verdween.

Ik heb er een paar keer bij moeten janken. En ook mijn goede Duitse vriend Gerhard was hier tot tranen geroerd.

De animatie Father and Daughter (Michael Dudok de Wit, 2000) hakt erin. Niet alleen voor vaders die hun kind niet meer zien, maar blijkbaar voor heel veel kijkers. De film leverde niet alleen een oscar op, maar is inmidddels ook opgenomen in de Nederlandse filmcanon.

Nederlandse fimcanon. Ja prima. Maar het is natuurlijk wel een internationale film. Zonder tekst, dus voor iedereen te volgen. Ook qua inhoud ja.
De film geeft precies het beeld wat ik voor me zie voor de komende tijd; duizenden, miljoenen kinderen op zoek naar hun vader. En mijn eigen dochter zal daar misschien ook bij zitten. Maar ik ben gelukkig wel vindbaarder dan die vader in de film…. nou ja… letterlijk dan.

De film is momenteel gecomprimeerd op YouTube te vinden (http://www.youtube.com/watch?v=rlYgNGIgqiQ) maar ik beveel sterk de kwaliteit van het origineel aan.

Vader en zoon getekend

Bij vrienden in Amsterdam een prachtig boekje gezien met een grote verzameling tekeningen die een vader in het begin van de negentiende eeuw maakte van zijn kinderen.

De vertekening van de geschiedenis van vaders wil dat vaders nooit een warme emotionele band met hun kinderen hebben gehad. Dat eigenlijk nog zouden moeten ontwikkelen.

De op te tekenen waarheid is dat de industriële revolutie een sociale en emotionele breuk teweeg bracht in het gezin en vooral tussen vaders en kinderen.

Vaders zijn daardoor getekend. Ze zijn medogenloze gevoelsarme geweldgebruikers. Althans dat beeld wordt getekend.

De waarheid is dat ze ondanks alles nog steeds minder kinderen vermoorden, ontvoeren, mishandelen dan moeders.

Ik was onder andere in Amsterdam om opnieuw dat vaderschap getekend en geschilderd te krijgen. Een mooi project gaan we daarvoor opzetten. Zodat we opnieuw onszelf als vaders kunnen uittekenen als mensen, als ouders, met het gevoel dat daarbij hoort. Net als deze Jacob de Vos en net als Ostade die dat plaatje maakte dat op de site van SBO stond.