1 mei is sinds de industriële revolutie bekend als de Dag van de arbeid. Vooral de invoering van de 8-urige werkdag was van het begin af aan een strijd die met deze dag samenhing. Vaders zorgden vanaf de industriële revolutie hoe langer hoe meer op afstand, in de fabriek, voor het gezinsinkomen. Daardoor werd het moeilijker het vanzelfsprekende dichtbije contact met hun kinderen te onderhouden. Liefde op afstand. Vrouw en kinderen werden vrijgesteld van arbeid buitenshuis. Vaders werden de helden van hun gezin, maar vaak afwezig. Later werden ze om dezelfde omstandigheden door de derde golf feministen als een soort antihelden weggezet. En dan druk ik me zacht uit.
De achturige werkdag was een manier om werk, privé en rust meer in balans te brengen. Daar werd door de arbeidersbeweging voor gevochten. Laten we dit vandaag gedenken.
Joep breit
Af en toe kan ik de aandrang niet weerstaan me te bemoeien met activiteiten die in de regel als typisch vrouwelijk worden gezien. Zorgen voor je kind, pedagoog zijn, kinderwerk doen, kunnen daar momenteel onder worden gerekend.
In mijn wijk is een plan ontstaan om een drie kilometer lange sjaal te breien. Uiteraard moet die sjaal -in clubkleuren van buurtgenoot Go-Ahead, rood geel zwart en ook wat wit geloof ik- de onderlinge verbinding illustreren van de bewoners van Voorstad Deventer. Het leek me een mooi idee daar op zijn minst ook een klein stukje van te breien. Als man mag je niet achterblijven bij zoiets vind ik. Dus op deze foto zie je me in een typische vrouwenomgeving met een activiteit die meestal door vrouwen wordt beoefend.
Bij zo’n activiteit in Deventer zijn er dan ook altijd mensen die me nog kennen van mijn hongerstaking 20 jaar geleden als Dwaze Vader op de Brink alhier. Had ook te maken met de zogenaamde vrouwenactiviteit kinderen opvoeden, wat niet mocht van de Raad voor de kinderbescherming.
Er moeten toch nog wel wat mannen zijn die eigenlijk wel kunnen breien. Mijn zoon heeft op de vrije school wel breien geleerd. Hij kon me dan ook helpen bij een paar losse steken. Oorspronkelijk was breien geloof ik ook helemaal niet zo speciaal een vrouwenactiviteit. Het werd bijvoorbeeld ook veel door herders gedaan. Pedagoog was dertig jaar geleden ook helemaal niet speciaal een vrouwenberoep, maar dat is het wel in sneltreinvaart aan het worden. Tijd voor positieve discriminatie. En ja, mijn lapje mag klein zijn, maar er is me een goede plek beloofd in het grote geheel.
PS: Na de eerste reacties heb ik besloten de reactiemogelijkheden voor dit blogje te sluiten. U kunt desgewenst mij bereiken via: http://joepzander.nl/formjoepa.htm
Armlengte afstand van gevaarlijke vrouwen
‘Allemaal wat dichter op elkaar gaan staan’, zei de kaasboer vanochtend tegen de groeiende dubbele rij voor zijn stal toen die zo groot werd dat ze het marktpad dreigde te blokkeren.
Omdat alle koeienkaas hier maar 7,95 per kilo is, wil het op deze plek op de markt wel eens vaker dichtslibben (jaja kom er vooral ook nog bij). De marktmeester heeft daar uiteraard bezwaar tegen gemaakt, zodat de kaasboer nu verplicht af en toe oproept om de rij te krommen en dichter tegen elkaar aan te schuiven.
Vanochtend maakte een man uit de andere rij (die altijd uiteraard sneller aan de beurt is) bezwaar tegen deze oproep om aan te schuiven. ‘We moeten toch een armlengte afstand bewaren?’ Deze opdracht van mevrouw de burgemeester van Keulen was eigenlijk niet aan mannen gericht, maar deze man had erover nagedacht besefte ik me in een split second. Dus zei ik direct tegen een mij onbekende achterbuurvrouw in de rij. ‘Ja u moet wel een beetje op afstand gaan staan want misschien wordt u wel handtastelijk’ Uiteraard was dit heel grappend bedoeld, waarop ze ook weer heel grappend wat plagende stootjes in mijn richting uitdeelde. Zoals zo vaak in lange rijen van mensen (rijen van auto’s werkt anders) werd het vanochtend weer beregezellig, zodat ik eigenlijk wel blij was dat die meneer in die andere rij eerder aan de beurt was. Toen ik had afgerekend kreeg ik van mijn achterbuurvrouw nog een gezellige por extra mee. Moet kunnen, vonden we allebei van harte.
En toch kun je je af vragen wat er zou zijn gebeurd als de sekserollen omgedraaid hadden gelegen. Ik had zo’n aardige achterbuurvrouw dat dat het ook heus wel goed was gekomen als ík haar die por had gegeven. Maar bij andere vrouwen in de rij weet ik dat toch maar niet zo net. Wat zou de Christelijke burgemeester van Deventer daar nu van vinden? En hoe moet het nu met carnaval trouwens. Voor de rij bij de kaasboer zal dat geen probleem zijn want die zie ik er tegen die tijd wel voor aan om in noodgevallen spontaan aan te haken voor een polonaise.
uit-gezond-en vader
Weer een mannetje voor een drie-in-een-provideraanbod. Ik schijn recht te hebben op een goedkoper tarief. Jaja. Net als ik begin repliek te geven vliegt er laag een heel groot vliegtuig over. In de richting van de Oekraine denk ik met enige angst. Ah een hercules zegt de verbindingsverkoper. Hij is namelijk in Bosnië geweest, vertelt hij. Oh militaire missie begrijp ik. Als we even later binnen zijn verkooppraatje hebben afgewerkt vraag ik nog even door. Ja het was te zwaar antwoordt de man. De uitzenddruk was te groot. Een half jaar weg is teveel voor vrouw en kinderen en dat half jaar terug is dan eigenlijk ook teveel want dat zijn ze juist helemaal niet gewend pa continu thuis. Dus helemaal fout. Gescheiden. En de kinderen, vraag ik angstig? Goed contact. Ik laat even een zucht glippen. Maar met dat uitgezonden worden ben ik dus gestopt zegt de man.
Poolse vaders in Nederland, Nederlandse vaders in Bosnië en straks in de Oekraïne (De Oekraine moet ik van mijn broer zeggen, met lidwoord graag) en zo maar door. Vaders worden uitgezonden, ver uit, en gezond is het niet vaak. Maar ze deden het voor vrouw en kinderen. Een moeilijke verbinding. Of ik met mijn huidige verbindingenleverancier of deze nieuwe door ga weet ik nog niet.
Oorlogspropaganda met kinderen en vadercensuur
Ik heb een tijd volgehouden om op deze blog niet te publiceren over de toenemende oorlogsinspanning in de wereld. Dit blog gaat immers over vaderschap. Maar uiteraard gaat oorlog ook over vaderschap. En zeker ook over gemist vaderschap. Ik kan mij herinneren dat ik ooit een schokkende demografische grafiek onder ogen kreeg waarin je ‘mooi’ kon zien wanneer de grote oorlogen plaatsvonden. Daar zag je namelijk een ontzettende dip in het geboorteoverschot van mannen. Op een of andere manier is het beangstigend om te zien hoe deze oorlogen de demografie hebben beïnvloed. Maar uiteraard is dat pas de eerste gedachte. Daar achter ga je je dan weer voorstellen hoe al die miljoenen zijn omgekomen, hoe daar ook telkens weer kinderen waren die hun vader moesten missen. Hoe dit invloed had op de verbinding tussen vaders en kinderen in het algemeen.
Afin ik ga het dus toch heel kort over de huidige oorlogsdreiging hebben. Propaganda en censuur zijn een onlosmakelijk onderdeel van de aanloop naar een oorlog. Het enge is dat we dat nu juist de laatste maanden in alle hevigheid zien gebeuren. De valse en/of eenzijdige berichtgeving rond de MH17-beschieting is daar een goed voorbeeld van.Ik beveel u onderstaand filmpje aan om daar in een paar minuten grip op te krijgen. Let op! Hier komt ie:
Opvallend is dat bij de propaganda altijd misbruik wordt gemaakt van het sentiment over kinderen. Ook in dit filmpje worden de kinderen misbruikt om propaganda te voeren (middels knuffels) Het lijkt Spruijt wel. En daar kom ik bij een essentie. Propaganda en censuur is al decennia lang een middel om ouders tegen elkaar en vooral alles en nog wat tegen vaders op te hitsen. Daar maakt Spruijt zeker onderdeel van uit. Dat we dit hebben laten gebeuren schiep gewenning aan en voorwaarden voor deze censuur en vooral gewenning aan het ontwijken van de ellende waar je aan bloot gesteld wordt als je daar iets tegen wilt ondernemen.
Opmerkelijk genoeg gaan er momenteel geruchten dat het ergens tegen mij juridische stappen worden voorbereid om dingen van mijn blog te verwijderen. Niet door de heer Spruijt, Sonneveld, Quik-Schuijt of dergelijke nee. Het schijnt dat het Vader Kennis Centrum dit karweitje voor de dames en heren wil opknappen. Misschien gaat het nog maar om een kleinigheidje, maar het kan evenzogoed wel de voorloper zijn van veel meer.
Voor meer antidotum voor de westerse propaganda verwijs ik u graag naar mijn favoriete internetplek voor dit soort zaken. Waarbij aangetekend dat ik ook Poetin graag kritisch en sceptisch wil volgen en mevrouw Bou een wat merkwaardig standpunt heeft over vaderschap.
Ik raad u in het algemeen aan om belangrijke berichten die u leest op internet, filmpjes plaatjes zoveel mogelijk te downloaden en op een aparte schijf op te slaan en die te verstoppen op een plek waarvan u zich kunt voorstellen dat er in de tweede wereldoorlog radio’s werden verstopt om naar Radio Oranje te luisteren. U denkt dat ik overdrijf. Ja zo gaat dat, ook dat is een deel van de propaganda. Tot het te laat is.
eerdere blog over de eerste wereldoorlog en mannen
Elsevier over de overeenkomst waarmee het MH17 onderzoek geheim
PS (schilderij is inmiddels terug): Inmiddels heeft het bestuur van het Vader Kennis Centrum medegedeeld dat ze inderdaad mijn schilderij vaderdagtrofee m/v onder zich heeft. Dat ze dat moeten teruggeven. Maar ook wonderlijk genoeg dat ze dat niet doen zolang ik niet een contract teken waarin allerlei andere eisen staan (waaronder censuur op deze site). En ik mag dat geen verduistering althans eigendomsdelict noemen.
Hierbij de letterlijke bepalingen uit het contract:
– “Dat het gebruik van het schilderij als Vaderdagtrofee een wisseltrofee-karakter heeft, d.w.z. dat de jaarlijkse winnaar de trofee slechts in bruikleen krijgt voor de periode van het jaar waarin hij/zij de prijs heeft gewonnen en totdat dezelfde trofee opnieuw aan een nieuwe winnaar zal worden uitgereikt” en “Dat het schilderij door Joep Zander onder condities van dit reglement voor onbepaalde tijd en zolang als dat gebruik voor dit doel duurt zonder extra kosten, anders dan de nu in 2007 te maken onkosten, beschikbaar wordt gesteld,”
Liever een meisje
100 jaar geleden begon de eerste wereldoorlog. Aanleiding om dit blog van mij opnieuw te posten. In de screenprint van Youtube een doorkijk op het historisch slachtofferschap van mannen.
gender buiten beeld
Deze maand leverde ik, onder de titel “Gender in beeld” een beeld/tekst bijdrage aan Raffia, het genderblad van de Nijmeegse universiteit. Omdat het ook voor mijn vaste lezers een minder bekend werk van me is laat ik hier even een scan zien.
De gelegenheid ook maar weer eens gebruikt om te kijken hoe zo’n blad tegenwoordig omgaat met vaderschap. Vaders zijn immers de helft van ouderschap, en ouderschap is het thema van dit nummer. Mwah ik heb geen problematisering van de positie van vaders aangetroffen (behalve dus in mijn eigen bijdrage). Het gaat toch vooral over problemen van moeders en vrouwen. In de redactionele inleiding van het nummer komt het woord moeder(s) 2 keer voor, het woord vrouw(en) eveneens 2 keer, het woord kinderen 3 keer, het woord ouders 1 keer en het woord ouderschap 2 keer. Geen enkele keer dus het woord man of vader. Hoewel het begrip vader wel en enkele keer in andere artikelen voorkomt is dat slechts als bijverschijnsel.
Meer kunst van mij over vaderschap
Artikel van mij (Engels) over kunst en vaderschap
Bomans over vaders en kinderwagens
leidend en lijdend
“Het beste is dus maar om die bozige mannen niet ál te serieus te nemen – een strategie die vrouwen in de loop der eeuwen hebben geperfectioneerd en waarvan veel te leren valt. Prijs de man om zijn kracht, schep kleine eilandjes waar hij mag schieten en voetballen zonder dat anderen daar last van hebben.”
Als het dagblad Trouw uitpakt over vrouwen en mannen dan is het weer uitkijken geblazen. Weliswaar neemt schrijfster Leoni Breebaart ons mee op een pleidooi tegen het politiek correcte mannengedrag (Demonstreren uit solidariteit met vrouwen die last zouden hebben van blikken naar hun rokjes) Maar dan die uitspraak over bovenaangehaald minachtend vrouwengedrag. Boze mannen vooral niet serieus nemen en afschepen met wat leuke speeltjes. De vrouw als peuterleidster van haar man.
herontbinding revisited; gegijzeld kind bij moeder weg?
Heeft jeugdzorg Amsterdam op een zorgvuldige manier het contact tussen kind en vader hersteld of op onbeschaamde wijze de kinderen uit handen van de moeder gerukt?
Een paar dagen geleden begon ik een blogpost op deze manier:
Klokkenluiders voor de rechter dagen, kritische ondersteuners de voet dwars zetten, tegenwerken als de commissie Samson langskomt om te kijken hoe het met seksueel misbruik binnen jeugdzorg staat. Zelfs het boek dat Arnold Heertje over misstanden in de jeugdzorg wil schrijven willen ze alvast van tevoren censureren. Vroeger moest je je boek eerst bij de kerk inleveren om het stempel Nihil Obstat te krijgen, nu doe je dat bij jeugdzorg.
Ok, dit klopt nog steeds redelijk. Maar is de kwestie zelf die Heertje in aanvaring bracht met Jeugdzorg Amsterdam werkelijk zo hemeltergend?
Inmiddels heb ik daarover het nodige geschreven op de plek van die vorige blog, die ik wegens twijfel even had verwijderd.
Ik heb geprobeerd via verschillende bronnen informatie te krijgen over de kwestie. Lees verder “herontbinding revisited; gegijzeld kind bij moeder weg?”
Herontbinden
Op deze plek had ik een blog geschreven over de aanvaring tussen Jeugdzorg Amsterdam (BJAA)en professor Heertje zie: http://www.parool.nl/parool/nl/224/BINNENLAND/article/detail/3644311/2014/04/29/Jeugdzorg-daagt-Arnold-Heertje-over-column.dhtml. Het ging hierover: http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/column/arnold-heertje/jeugdzorg-ontvoert-jongetje. Parool ziet het dus eigenlijk niet goed want pikt de verkeerde case op.
Vanwege twijfels over een kwestie die door Heertje is aangesneden heb ik deze blog even uit de lucht gehaald. Er is veel mis met jeugdzorg, maar ik wil niet het risico lopen ze toevallig indirect via Heertje te bekritiseren voor iets wat wellicht goed, of niet al te slecht , is opgelost.
Het gaat waarschijnlijk om deze kwestie: http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/column/arnold-heertje/jeugdzorg-ontvoert-jongetje. De eerste vraag is of het zo is dat Heertje hier verzwijgt (dan wel niet weet?) dat het om ingrijpen ten behoeve van een herstel van het contact met de vader zou gaan.
Vervolgvragen gaan dan eventueel over de kwestie of dat terecht was, of dat op een adequate en proportionele manier is gebeurd, hoe de contacten met beide ouders inmiddels verlopen en eventueel wat Heertje al dan niet heeft bewogen.
Daarnaast wil ik graag nog het volgende statement afgeven; onderdeel van elke lezing die ik geef over ouderverstoting:
Het herstellen van een relatie met een verstoten ouder dient overdacht decisief en met compassie te gebeuren. Het wegrukken van de kinderen uit het huis van de programmerende ouder met behulp van veel politie en anderen is in het algemeen niet de goede methode. Het beeld moet niet zijn dat kinderen bij de moeder worden weggehaald, maar de andere ouder bij de kinderen wordt toegelaten. Dit kan bijvoorbeeld door de moeder even weg te halen.
Verder heeft jeugdzorg cs vaak boter op haar hoofd omdat er een periode van gerommel en onrust is gecreëerd die vooraf gaat aan ingrijpen. Deskundigheid over dit soort transitieprocessen bij ouderverstoting ontbreekt bij jeugdzorg. Ik heb over deze processen althans wel nagedacht.
Veel meer info inclusief een openbare uitspraak in de zaak in kwestie waarin de namen van de betreffende medewerkers gewoon zijn terug te vinden: http://www.slachtoffersjustitie.nl/wordpress/2014/04/30/2549_door-professor-heertje-genoemde-namen-staan-gewoon-op-het-internet-openbare-vonnissen-van-op-voorspraak-van-jeugdzorg-veroordeelde-ouders/ (ter verificatie: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHAMS:2014:549)
Eerdere en fundamentele en ook zeer interessante uitspraak in deze zaak: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2013:7841
Het kort geding tegen Heertje blijkt uitgesteld vanwege het idee van de rechter om het achter gesloten deuren te behandelen (!!)http://www.telegraaf.nl/binnenland/22575539/__Kort_geding_Heertje_uitgesteld__.html
Inmiddels is er een nieuwe rechter op de zaak.
Joep Zander
zie mijn volgende blog hierover: http://joepzander.wordpress.com/2014/05/04/herontbinding-revisited-gegijzelde-kinderen-bij-moeder-weg/