Cookies

Patrick wijst de weg

Af en toe was er nog wel wat discussie over de route tussen Zoetermeer en Den Haag. Patrick wees uiteindelijk de weg. Daar ging wel eens wat in mis, maar iedereen was blij en tevreden met zijn leiding. Dat gold niet alleen voor het fysieke lopen, maar ook de rest van het verloop had Patrick prima in de hand. Twee keer een uitstekende toespraak een uitdagende stelling naar kamerlid Sven Koopman “Ik bied u geen 6 weken geen 12 weken maar drie maanden om met iets concreets te komen, maar anders staan we hier de volgende keer met meer mensen op de stoep”
Opvallend was ook de creatieve actie met de sponsjes die eerst een verbinding symboliseerden en vervolgens als natte sponsjes in de grote brievenbus van het Ministerie van Justitie en Vuiligheid verdwenen.
Het was een fysieke prestatie om in 7 dagen 200 kilometer te lopen met een rugzak van 17 kilo en een kinderwagen vol spullen. Het was nog wonderlijker hoe fris en monter op het eindpunt daar samen met ongeveer 70 mensen een uitroepteken achter werd geplaatst!!!
Hieronder ziet u de film die Nico van der Ham schoot van de bijeenkomst bij Justitie en op het Binnenhof. Daarna maakte Nico nog een filmpje waarin hij mij interviewde. Die laatste zal ik morgen ook op mijn blog zetten, maar nu verwijs ik daarvoor even naar zijn site.

Schadevergoeding

pappa+Het Leger des Heils denkt met een fooi van 7000 Euro schadevergoeding hun wangedrag in een omgangsweigeringszaak af te kunnen kopen. En erger ze denken daarmee ook nog een zwijgplicht op te kunnen leggen aan de benadeelde vader.
Bas van t Hoff, de vader in kwestie, heeft destijds met veel succes de strijd gevoerd om zijn kinderen weer bij zich te hebben. (zie hier de betreffende uitspraak. Nu voert hij een strijd tegen de soort instanties die het probleem veroorzaakten.
En dit is waar het om gaat. Het gaat niet tegen de moeder van zijn kinderen, want die is waarschijnlijk alleen maar meegesleurd in een draaikolk van emoties en geklooi van haar omgeving en instanties.
Het wegpoetsen van dit soort maatschappelijke problemen met een fooi is ook schering en inslag bij RK-misbruikschandalen. Het moet duidelijk zijn dat geen enkel geldbedrag de schade die is aangedaan goed kan maken.
Ik houd dit blog even kort om bij de actualiteit te kunnen blijven. Ik hoop het later nog wat aan te vullen.
excuusbrief
het gevecht van vader Bas
het opsplitsen van kinderen door rechters onder de noemer dat ze ondeelbaar zijn
 
Bewaren

Universiteit Maastricht: intimidaties in plaats van argumenten


(update kleine aanpassingen 300717 tot 11:34 uur. Let op: kleine aanpassing definitieve brief 16:34)
Een paar dagen geleden diende Ivo Vrijkotte een klacht wetenschappelijke integriteit in over Corine de Ruiter bij het klachtpunt van de Universiteit van Maastricht.
Inmiddels heeft de Universiteit gereageerd:  ‘In uw klachtschrijven gebruikt u bepaalde kwalificerende bewoordingen in de richting van prof. De Ruiter die in samenhang met de door u aangekondigde openbaarmaking de vertrouwelijke behandeling mogelijk in de weg staan. Daarenboven zijn deze bewoordingen ook smadelijk en lasterlijk en derhalve onrechtmatig. We dringen er met klem op aan dat u zich in het openbaar van hiervan onthoudt en waar u al met uw klachtschrijven de openbaarheid heeft gezocht o.a. https://joepzander.files.wordpress.com/2017/07/brief-aan-mevrouw-de-ruiter_zonder-ondertekening-1.pdf dit per direct ongedaan te maken.’
Ze weten dus nu al de uitkomst van de klachtbehandeling zou je kunnen zeggen. Lasterlijk en smadelijk zijn verenigt zich niet met de mogelijke kwalificatie ‘gegrond’. En ze willen die klachten ook allemaal in de geheime Maastrichtse achterkamertjes kunnen afwerken. Als er al iets te klagen zou zijn over eventuele smaad en laster dan had de Ruiter dat zelf moeten doen en niet het klachtpunt cq de decaan van de faculteit. Maar verstandiger was geweest eerst maar eens onderzoek te doen naar de zeer goed onderbouwde klacht en ondertussen alvast Ivo bedanken dat hij zoveel moeite heeft willen doen. Niets van dat alles dus.
Er is dus ook volstrekt niet duidelijk welke woorden door de Universiteit dan wel Corine (????) als lasterlijk of smadelijk worden ervaren. Hun reactie heeft niets inhoudelijks. Het is intimidatie in zijn puurste vorm.
Het gaat hier wel om klachten over onderzoek met een zeer grote impact op de samenleving. Het idee dat je het daarover in achterkamertjes zou moeten hebben is absurd. Of dat conform hun regels is?
Ivo laat zich natuurlijk niet intimideren. Maar zo kan er natuurlijk niet op verantwoorde wijze een klacht worden behandeld. Ivo richt zich nu naar het College van Bestuur. Brief aan College van Bestuur
Vorige blog met alle relevante links
PS! Inmiddels is duidelijk wat de geldende integriteitscode is omdat de universiteit die inmiddels naar Ivo heeft opgestuurd. Maar blijkbaar hebben ze bij het klachtpunt op de universiteit van Maastricht nog niet helemaal door wat er in hun eigen papieren staat. Zo staat er dat een klager nooit enig nadeel mag ondervinden van het indienen van een klacht. De hierboven beschreven intimidatie duidt echter op een, daarmee bepaald strijdige, handelswijze van het klachtpunt.
Lees ook de volgende blogs

Tv-oost serie Dwaze Vaders

update 180717; probleem openbaarheid wel benoemd; video
De meeste van mijn volgers zullen het niet gemist hebben. Maar zelf was ik tijdens de mooie serie uitzendingen die TV-Oost maakte over dwaze vaders, op vakantie. Ik geef de link naar de samenvattende tekst van tv Oost met de verwijzingen naar de 4 uitzendingen .    Kijk ook even terug naar de uitzending van 2 maanden geleden die eraan vooraf ging
In de film zeg ik onder andere dat problemen benoemd moeten worden. Natuurlijk moeten ze ook besproken worden, maar het probleem is dat allerlei onderdelen van het probleem ouderverstoting, vooral waar die te maken hebben met het functioneren van de rechtstaat niet worden benoemd. En nadat iets benoemd is kun je erover praten. Openbaarheid van uitspraken is niet benoemd in de uitzendingen zelf maar wel in de afkondiging en de disclaimer ( zie bijgaande video)
In de samenvatting die u vindt bij de link staat dat ik vind dat er gepraat moet worden. Maar praten heeft weinig zin als je het over sommige dingen niet mag hebben. Een goed voorbeeld is bijvoorbeeld ook deze discussie tussen Sietske Dijkstra, Karen Woodall, professor Corine de Ruiter en mij. Zowel Corine als Sietske hebben mijn vragen over de integriteit van wetenschappelijk onderzoek nog steeds niet beantwoord.
Ik kom op een en ander nog uitgebreid terug. Ik heb even tijd nodig om wat zaken op een rijtje te zetten. Misschien willen mijn volgers mij daarvoor verder even excuseren.

Hoe de staat ons gegijzeld houdt

Gijzeling of ontgijzeling? Dit plaatje is een onderdeel van een schilderij dat ik maakte met het beeld van de Erlkönig die een kind uit het leven kaapte.

De meeste lezers van mijn blog begrijpen inmiddels wat ouderverstotingssyndroom inhoudt. Een kind verstoot een ouder door constante druk, gijzeling, kortom loyaliteitsmisbruik van de andere, programmerende ouder. Het maakt zich de verstoting van de programmerende ouder eigen. Ik heb altijd proberen duidelijk te maken dat die loyaliteitsdruk niet alleen afkomstig is van de programmerende ouder maar ook van de instituten op meso-niveau en de staat op macro-niveau. In mijn lezing, alweer meer dan een maand geleden in Bratislava op een congres over emotionele kindermishandeling kwam ik tot nog verder gaande conclusies:

– Loyalty-abuse in Parental Alienation can be considered as a manifestation and a result of a broader existence of loyalty of civilians facing the powers that be. Even if loyalty is not in the own interests of civilians.

– Loyalty-abuse is simply one of the major mechanisms of power. Parental alienation is the excessive form of abuse of power finally originated in the behavior of our so called rule of law.

– As I have argued this abuse is manifested and persisted through manipulation practices at various levels. The child is urged to unknow about the reality of alienation on every level, We are also urged to unknow this reality.

En hoe staat het met mijn eigen loyaliteitsbindingen met de staat waarin ik leef? Ik moet toegeven die zijn hecht. Hecht maar verbrokkeld. Hoe langer hoe meer verziekt. Maar ook in het negatieve kan een loyaliteitsbinding zich voortzetten. Loskomen van deze gijzeling is niet eenvoudig wat schreeuwen. Het is constateren dat er al jaren diep van binnen iets zeer pijnlijk schuurt.

Ik ken de heftige en goed gelezen internetpublicisten die hun afkeer uiten in fuzzy geschreeuw. Soms zeggen ze daardoor iets wat raak is. Want soms moet je kwaad zijn om je vertoornde ziel bloot te leggen, de waarheid boven tafel te laten komen. Maar vaak heeft dat verzet ook iets onvoldragens. Het verzet in mij heeft ook soms vaak iets niet helemaal voldragens, maar dan vaak weer op een andere manier. Ik doe mijn best uiteraard. Onze maatschappij blinkt er in uit je ziel te beschadigen. Het dwingt je links of rechtsom tot loyaliteit. Het dwingt tot zielsvervuiling, het grijpt je zwakke plekken bij de lurven om ze nog zwakker te maken. Je wordt in Nederland niet snel in de gevangenis gegooid als publicist, maar ook dat komt overigens wel voor (maar niet zo vaak als in Turkije). Mensen die hun bek open trekken vinden zich uiteindelijk tegenover elkaar en slaan elkaar de hersens in onder het sadistische oog van de ware ‘powers that be’.

Het los laten van valse loyaliteit door kinderen met ouderverstotingssyndroom is zwaar. Sommige van mijn lezers kunnen zich daar zo langzamerhand wel een voorstelling van maken. Maar laten  we goed kijken naar onze eigen loyaliteitsbanden, alles wat we braaf blijven accepteren van deze staat. Braaf elke keer naar de verfoeide rechterlijke macht blijven stappen, bij jeugdzorg aankloppen voor een OTS om de programmerende ouder in het gareel te krijgen, meestal overigens zonder resultaat. Als we daar goed naar kijken hoe ook wij net als kinderen ons een verstotingssyndroom eigen maken ons tegen onze lief te hebben medemensen te keren, want ze zijn zus of zo in DSM te classificeren enzo, dan begrijpen we misschien pas goed hoe moeilijk kinderen het kunnen hebben. Laat ons liever onze zwakheden samen rapen en ze tot kracht maken. Met behoud van kritiek. En niemand hoeft zich door een ander te laten intimideren natuurlijk. Maar blijf kijken waar het vandaan komt.

Gebruikelijke oplossingen uit dit maatschappelijke loyaliteitsmisbruik, ontgijzeling zijn criminaliteit, gek worden, motorclubs, isolatie, vlucht in drugs, in onwetendheid (NOS-journaal) of naar drugs en gokken. Dat zijn dingen die mensen intuïtief dan wel bedacht kiezen om zich uit de dwingende druk van de maatschappelijke loyaliteit te bevrijden of zich eraan aan te passen. Net hoe je het bekijkt. Sneaky gedrag is misschien nog wel het meest gebruikelijke. Je kunt eigenlijk bijna niet meer recht voor zijn raap zijn. Iedereen kleed de kritiek naar de machten voorzichtiger in dan die naar zijn medemensen.  Veel vaders zijn in dit soort vaarwaters terecht gekomen, een beetje, helemaal.

Het gaat er hier natuurlijk niet om dat we niet wat over zouden mogen hebben voor het leven in een welvaartstaat. Natuurlijk. Maar wat ons geboden wordt is schijnwelzijn, brood en spelen op zijn best, wat bovendien nog extra ten koste gaat van kinderen en veel mensen in zogenaamd onderontwikkelde landen.  Wat ons geboden wordt is dictatuur. Ik kan niet alles nog een keer uitvoerig in dit, toch al uitgebreide, blog toelichten. U zult als u hier als argeloze lezer komt wat links moeten volgen. Dat kan bijvoorbeeld met de tags onder dit blog. Of bladert u terug door mijn recente blogs (bijvoorbeeld het systematische nep-wetenschapgebruik van de Raad voor de Kinderbescherming). Of leest u mijn publicaties. Of bekijk mijn mediaoptredens.

Wer reitet so spat durch nacht und wind? Es ist der Vater mit seinem kind.–Mein Vater, mein Vater jetzt fasst er mich an Erlkonig hat mir ein Leids getan! Goethe muziek Schubert

Raadsonderzoeken al 15 jaar gebaseerd op corrupt wetenschappelijk onderzoek

(aan directeur Raad voor de Kinderbescherming)

stripkaart-
Kaart naar aanleiding van uitspraken Spruijt

Geachte Mevrouw Roeters,
Gelieve bijgaand  het verslag van onze bijeenkomst van 8 maart jongstleden aan te treffen.
Ik kwam daar weer de passage tegen over het corrupte onderzoek van Dhr Spruijt waarnaar, voor zover ik het kan zien, nog regelmatig door uw organisatie wordt verwezen .
Graag wil ik u er persoonlijk op attenderen dat al bij het begin van het onderzoek van Spruijt op 11 september 2002 door mij, namens het actiecomité Stop Omgangsonrecht, erop werd gewezen dat de manier waarop dit onderzoek toen werd opgezet niet door de beugel kan. Ik schreef daar ook een artikel over dat in het Engelstalige blad In Search of Fatherhood werd gepubliceerd. Uw organisatie heeft zich hier niets van aangetrokken. Inmiddels zijn duizenden kinderen en ouders de dupe van dit ‘wetenschappelijk’ onderzoek.
Graag verneem ik van u of u bereid bent om publiekelijk een stelling in te nemen over deze gang van zaken en wat mij betreft aan te kondigen te stoppen met het gebruik van dit soort onderzoek. Mogelijk zit er ook nog een excuus in naar de vele kinderen en ouders die de dupe waren. Mogelijk beperkt dat excuus zich niet tot de laatste 15 jaar, aangezien het beleid daarvoor niet beter was (zoals ik uit eigen ervaring weet). Het onderzoek van Spruijt lijkt niet meer dan het op een ondeugdelijke manier verantwoorden van bestaand beleid.
Het lijkt me een goede zaak een en ander nog een keer in een gesprek door te spitten, zoals in het gesprek van 8 maart al was verzocht.
Met vriendelijke groet
Joep Zander
Dossier Spruijt  (over dit onderzoek)
verslag bijeenkomst raad def

vanavond tv oost

Vader/familierecht-item met oa Ed vd Werk en mij 12 mei op tv Oost. Na het nieuws van 17 uur en dan elk uur herhaald. Link voor uitzending gemist: http://m.rtvoost.nl/nieuws/267135/dwaze-vaders-boos-op-justitie?rubriek=3  Let op: er staat een fout in de aankondiging. Ik heb maar een van mijn twee kinderen, mijn dochter, een tijd gemist. Dus niet meervoud. Ik heb gevraagd om verbetering.
Een paar verdergaande uitspraken van mij, vooral over het gedrag van de rechterlijke macht, zijn er nog uit gebleven. Er komt echter waarschijnlijk nog een vervolg op deze aflevering.

Betrokkenheid en ouderverstoting

“Deze twee publicaties maken het ouderverstotingssyndroom echter enigszins verdacht. Zander is namelijk een voorvechter van het vaderrecht. Zijn publicaties zijn mede gebaseerd op persoonlijke negatieve ervaringen: hij strijdt al jarenlang voor het omgangsrecht van zijn eigen kinderen. Het ouderverstotingssyndroom komt hem, in zijn positie, dus goed van pas. Er is in dit geval dus wel aandacht voor het fenomeen, maar is dit wel juiste en objectieve aandacht?”
Met deze woorden betichtte collega (pedagoge?) Sanne Bosmans mij In 2004,  in verband met de 2 eerste boeken die onder mijn redactie, over ouderverstoting in Nederland verschenen, ervan een te grote betrokkenheid bij het onderwerp te hebben.
Tegen dit soort kritiek ben ik steeds weer aan blijven lopen. Onlangs maakte ik het mee dat een therapeutisch zeer waardevol gesprek met een volwassen ouderverstotingsslachtoffer door een therapeut werd weggezet als onprofessioneel roldoorbrekend. En ik maakte mee dat een contact van een ander zeer nabij volwassen ouderverstotingsslachtoffer met een verstoten vader (niet ik) door de therapeute van de eerste werd weggezet met de waarschuwing niet zijn therapeut te worden.
Betrokkenheid is bij ouderverstoting noodzakelijk anders overbrug je het onbegrijpelijjke, het tegen-intuïtieve karakter ervan niet. Er is een grote cognitieve afstand tussen een ‘professionele’ therapeut en de waarneming van ouderverstotingsprogrammering bij een op het eerste gezicht warme, verantwoorde relatie tussen een programmerende ouder en haar kind.
Over dit onderwerp zal ik binnenkort spreken op een congres. Nadere aankondiging volgt. In verband daarmee kreeg ik van meelezer R de volgende videotip die inderdaad zeer de moeite waard is in dit verband.

Heeft de Raad voor Kinderbescherming nog een noodrem?

“Dit is mij als kind overkomen, ik heb mijn vader verstoten. Nu zijn mijn kinderen hetzelfde lot beschoren lijkt het. Maar dat laat ik niet nog een keer gebeuren”  “Mijn vader spatte bijna uitelkaar toen ik vroeg wat de kinderbescherming had gedaan voor onze relatie” “Mijn moeder had er spijt van dat ze me tegen mijn vader had opgezet. ‘Maar iedereen, rechters, kinderbeschermers en andere omstanders lieten me in de waan dat het goed was’ zei ze ”
Twee van de vier leden van onze delegatie in het overleg met de directie van de Raad voor de Kinderbescherming en Corine de Ruiter hadden zelf ervaren hoe het is om slachtoffer te zijn van loyaliteitsmisbruik, het programmeren van ouderverstoting. Hoe langer hoe duidelijker tekent zich af hoe waanzinnig de rol is van de Raad voor de Kinderbescherming bij het veroorzaken van ouderverstoting. Je kunt er zelfs de vinger op leggen dat ze zelf veelvuldig manipulaties verrichten die onder dezelfde categorieën vallen als de manipulaties van de programmerende ouder. Ik roep dat al lang. Maar ik heb het nooit zo indringend verwoord zien worden als gisteren.
De Raad beloofde weer van alles op te pakken maar dat heb ik al vaker vernomen. Bijna twintig jaar geleden onderhandelden we ook met de landelijke directie. We dachten toen punten binnen te halen. Ik denk dat een punt echt is binnengehaald toen. Geen naamswijziging na scheiding meer voor kinderen onder de 12. Maar onderzoek naar ouderverstoting, ook een toezegging, pakte uit als het beruchte corrupte onderzoek van Ed Spruijt.

Eigenlijk werd er gisteren door een aantal mensen keihard aan de noodrem getrokken. Maar is de hendel van de noodrem nog wel echt verbonden met de rem zelf? We zullen het zien.
Onze delegatie komt nog met een uitgebreid verslag, maar omdat dat nog wel een paar dagen kan duren alvast dit eerste berichtje. We hebben besloten om iedereen mee te laten kijken wat er gebeurt.

B pakt zijn leven weer op

B gaat, mag, weer bij zijn tante wonen, nadat jeugdzorg samen met zijn moeder hem vergeefs, met valse machtiging en machtsmisbruik, probeerde te dwingen om in een bijna-gesloten jeugdinrichting te gaan wonen.  De oma van B deelde dat mee op de vorige blog die we over hem schreven.p1030511
Dat betekent dat dankzij de vele steun, de publiciteit, de onverzettelijkheid van B en zijn grootouders en tante, zijn strijd is gestreden. Hij heeft twee keer moeten onderduiken, ook om aan de illegale praktijken van jeugdzorg te ontsnappen. Met jeugdzorg zal hij nu niet snel meer te maken krijgen want over een paar maanden is hij volwassen. Ik denk B inmiddels goed genoeg te kennen om te verwachten dat hij zijn, door jeugdzorg opgelopen, trauma’s achter zich zal laten en dit hele gedoe vooral te zien als een geweldig sterke manier om volwassen te worden. Een transitie van jewelste zeggen we dan in de pedagogiek.
Ik las tot mijn genoegen dat B ook weer voorzichtig stappen zet naar zijn moeder, die samen met jeugdzorg dit hele drama in elkaar zette.  Je ouders blijven je ouders, ondanks alles. In vrijheid zal B hopelijk stapjes blijven zetten die hem van uit een volwassen optiek een nieuwe verbinding met zijn moeder laten ontdekken. De stappen naar zijn eigen vader heeft hij in de loop van het hele gedoe al gezet. Er is alle reden om dankbaar en verheugd te zijn. Een mooi eind van een lange geschiedenis (lees alle blogs hierover) B, ik wens je veel sterkte.
PS1 helaas kan jeugdbescherming Gelderland deze geschiedenis niet achter zich laten en dit lijkt B te dwingen om zich ook weer hier mee bezig te houden. Zie recenter blog.