Cookies

Categorie: pedagogiek

Geplaatst op

De opvoedingsverantwoordelijkheid van Wouter Bos.

……. ouderschap, waar het om vaders ging als een betrekkelijk irrrelevante pedagogische factor kon worden neergezet zonder wezenlijk verzet vanuit de opvoedingswetenschappen ….

Ergens in die zin, midden in een ingewikkeld wetenschappelijk artikel over vaderschap, onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid en ouderverstoting, zat ik te schuiven met woorden en gedachten, toen een journalist van Metro me belde om te horen wat ík daar nou van vond van Bos en Eurlings. Het duurde even voordat ik door had dat ook Wouter Bos zijn politieke loopbaan een flinke duw opzij had gegeven om aan zijn andere verantwoordelijkheid, vader van een gezin met 3 jonge kinderen, toe te komen.

Dat is precies eigenlijk wat ik bedoel met onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid.  Maar dan in de praktijk. Je hebt kinderen of je hebt ze niet. En als je ze hebt zijn ze net zo zeer op de vader aangewezen als op de moeder. Goed gezien van Wouter dus. Veel stemmen, vooral uit verbitterde feministische kringen menen echter dat je als vader per definitie niets goed doet. Dus dit zou ook wel weer niet deugen. Tante Cisca Dresselhuis door de bocht in het journaal.

Ach ja uiteraard kunnen ook ander motieven een rol spelen, maar voorop staat toch dat er een geweldig punt is gemaakt van vaderschap. En daar kan ik als vader alleen maar blij mee zijn.

Gaat Camiel nou ook kindertjes krijgen trouwens?

Wonderlijk gezicht is dat veel andere media over deze Wende dan geen váders aan het woord laten maar bij voorkeur een aantal verdachte emancipatietypes die eigenlijk het vaderschap nooit hebben willen zien. Laten we maar hopen dat de beslissing van Emiel en Wouter autonoom is genomen, los van de politieke context en ook een béetje los van hun vrouwen (die druk met elkaar hebben ge-sms-t naar het schijnt).  Dresselhuis vanavond bij Pauw en Witteman. Ik ga maar niet kijken denk ik.

Voor een grondige analyse bij ik-vader

Geplaatst op

Kanon van de opvoeding

Kanon
Kanon

Canon bedoel ik natuurlijk. Maar elke canon is ook een beetje
bedoeld als kanon waarmee meer dan een flinke deuk in een pakje boter wordt geschoten.
De Haagse Hogeschool (Rene Diekstra) heeft een canon gemaakt over de opvoeding. Verheugend is de plek die vaders daarin innemen.

“Is er helemaal geen vader in het gezin, en doet moeder de opvoeding alleen, dan hebben jongens een grotere kans om in de problemen te komen. Ze gaan zich bijvoorbeeld gewelddadig gedragen, of presteren slecht op school.
Ook meisjes zonder vader hebben het moeilijker. Ze hebben vaker seks voordat ze dat zelf echt willen, raken vaker ongewenst zwanger en stoppen vaker eerder met hun opleiding.”
En zo staan er nog wat bemoedigende woorden voor vaders. Een ware opluchting na jarenlang gezeur (van bijvoorbeeld het Dagblad Trouw) over het vermeende onnut van vaders. Dus zeker een flink gat in een pak koude boter.

De canon is wel érg positief over secundaire opvoeders als jeugdhulpverleners en scholen. Het is duidelijk dat die noodzakelijk zijn, maar te vaak komt het voor dat ze meer kapot maken dan je lief is.

Het Nederlands Dagblad pikte het vaderaspect van de canon goed op
De canon zelf

Geplaatst op

Een moeder voor Bowlby

Op een dag kwam de jonge Bowlby er achter wat hij gemist had in een moeder die het grootste deel van zijn verzorging en opvoeding aan een kindermeisje overliet (dat later weer verdween). Hechting. En daar heeft hij een punt van gemaakt. Onder andere met een lijvig rapport (1951) aan de Wereldgezondheidsorganisatie onder de titel Maternal Care and Mental Health. Hiermee maakte hij duidelijk dat je kinderen niet zonder consequenties voor hun geestelijk welzijn van hun primaire hechtingsfiguur kunt scheiden. Kinderen zijn níet zozeer aan moeders gehecht omdat daar het éten vandaan komt, maar omdat ze er een veiligheid in ervaren die cruciaal is. En snel voegde hij er achter aan dat dat natuurlijk niet perse alleen om moeders hoeft te gaan, maar ook andere primaire zorgers. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Bowlby door de hechting los te koppelen van de borstvoeding de kansen voor vaderschap heeft geopend en daarmee een begin van een einde heeft gemaakt aan de zogenaamde Tender years presumption.
En juist ook váders kunnen zich erop beroepen dat het verbreken van de veilige hechting met hun kind desastreus kan zijn.
Helaas wemelt het in kinderbeschermingsland van mensen die juist vinden dat Bowlby de gróndlegger is van de Tender years presumption en dat hij het onweerlegbare bewijs zou hebben geleverd dat je kinderen vooral bij de moeders moet laten. En dit verhaal werd onlangs weer eens dik aangezet in het Tijdschrift voor Jeugd en Familierecht met een artikel van voormalig kinderbeschermer Pieter Vermeulen.
En ja hoor, al die rechters en advocaten in ons land gaan weer los met dat verhaal.
De vader van Bowlby? Daar vraagt u wat. Aan die kant van de familielijn zit nogal wat Gemist Vaderschap. Maar graag ga ik er nog een keer over verder. Wie weet wel in genoemd tijdschrift. [youtube=http://www.youtube.com/watch?v=SMTIlXavtqU&hl=en_US&fs=1&]

Discussie tussen mij en, onder andere Pieter Vermeulen, op TV B&W
Lemma over Bowlby in Wikipedia

Ik moet in een blog wat kort van stof blijven en realiseer me dat ik daarmee een hoop nuances te kort doen. Dit terwijl het voor andere lezers misschien alweer een beetje zware stuff is. Indien u werk wilt maken van dit verhaal zou het goed zijn als u nog eens verder kijkt en googelt op fathers, Bowlby en attachment

Geplaatst op

Jongens raken achter

Jongens missen een structurerende stijl, een uitdaging, lichamelijkheid in het onderwijs. Daarom zie je dat het aantal jongens dat met succes VWO volbrengt terugloopt. Op een eerder blog hierover van mij was de discussie de laatste dagen al intensief gevoerd Netwerk besteedde er vanavond een item aan.

We hebben te maken met de zogenaamde feminisering van het onderwijs, maar ook van de opvoeding in het algemeen. Dat heeft te maken met het toenemend over-aanwezig zijn van vrouwen in het onderwijs. Jongens zien nog maar weinig mannelijke docenten op de diverse onderwijsniveau’s. Het heeft mijns inziens vooral te maken met de toenemende overheersing van vrouwelijke waarden en discriminatie van mannen en jongens. Dus ook los van de getalsmatige verhoudingen is er sprake van feminisering.

Dat laatste aspect werd niet genoemd in de Netwerkuitzending vanavond over dit probleem.
Een van de vrouweninstituten die die discriminatie van jongens en mannen preken is E-Qualitiy. Zie hiervoor mij andere blogs over dit onderwerp.

weblog feminisering weerlegT met recente discussie’s
al mijn weblogs over feminisering
De netwerkuitzending
achtergrond aan de hand van een artikel van Dorien pessers

Geplaatst op

Vangen…we krijgen onze kinderen terug!!

Het zal er wel niet echt van komen,  maar het idee is er. We krijgen als ouders de verantwoordelijkheid voor onze kinderen terug. Dat schijnt Rouvoet letterlijk te hebben verteld volgens het NRC.  Had hij dan al toegegeven dat hij ons die verantwoordelijkheid af had genomen? En heeft hij daar al excuses voor aangeboden? En nu… mogen wij nu het hem allemaal als soep door de vingers glijdt de troep komen opruimen die hij heeft aangericht? En ergo; gáát hij die verantwoordelijkheid wel terugleggen waar hij hoort. En ook, werken die rechters die ons onze kinderen uit handen trokken daaraan mee?
artikel NRC: Rouvoet: “voed kinderen weer zelf op”

Geplaatst op

De draak die kindertjes eet 2

Paul Vlaardingerbroek 12 jaar geleden in gesprek met zijn voormalige pupil, passlachtoffer Mylene
Paul Vlaardingerbroek 12 jaar geleden in gesprek met zijn voormalige pupil, passlachtoffer Mylene

„Het is makkelijk om een appèl te doen op hun rijke vader, maar de provincies moeten het probleem oplossen. Telkens bijspringen met geld werkt corrumptief.” Een uitspraak van Professor Paul Vlaardingerbroek over de wachtlijsten in de jeugdzorg.

Het begint door te dringen. We hebben het hier al vaak genoemd. De jeugdzorg, de draak, trekt geld aan om hun eigen bureaucratie op te tuigen, om allerlei volstrekt onnodige ingrepen te plegen, er ondertussen een hoop nodige na te laten. En dat alles poeslief gelardeerd met een beroep op “het belang van het kind”. Terwijl ze kinderen verslinden. Leest u het nog maar eens allemaal na onder de tag jeugdzorg op dit blog.

Ik zou aan Paul zijn uitspraak toe willen voegen: “Inderdaad geen groter beroep op vadertje staat, maar ook niet op moedertje staat”. Denkt u daar maar eens over na.

Wel meer beroep op vaders en moeders in plaats van op jeugdzorg. Wie voed wie ook al weer op?

Hulde, deze keer, voor Paul Vlaardingerbroek die als weinig anderen bekend is (als ex voogdijmederker) met de praktijk van dat werk.

Nou de drakenbestrijders van de politiek nog.

de categorie jeugdzorg op dit blog
artikel in NRC met Vlaardingerbroek

Geplaatst op

Laurakransen

De voornaam Laura wijst etymologisch naar laureaat, lauweren.

Laura Dekker is doet haar naam eer aan. Met haar bijna 14 jaar wil ze  in haar eentje de wereld rond zeilen met als drive daarmee dan de jongste te kunnen zijn met die prestatie. Haar ouders gaan er, voorzover bekend (de ouders zijn gescheiden), mee acco0rd  maar de leerplichtambtenaar trok aan de bel. Na de aankondiging dat deze wet omzeild kon worden kwam de zaak bij de Raad voor de Kinderbesch….  die daarmee naar de rechter trok. Ondertoezichtstellen die ouders, want allemaal te gevaarlijk.

Er zijn twee makkelijke reacties op dit verhaal denkbaar. Weg met de Raad en het moet gewoon maar kunnen of Nee dat mag nooit en alles in het werk stellen om het te blokkeren.

Ik wil graag een onderscheid maken tussen mijn mening over de opvoedkundige kwestie en de inschatting van de gevaren enerzijds en de vraag wat een overheidsingrijpen wenselijk maakt anderzijds.

Overheidsingrijpen in opvoedingsrelaties dient zich te beperken tot gevallen van kindermishandeling en dient niet te strekken tot ingrijpen in opvoedkundige keuzes.  Mijn opvatting, zoals ook internationaal verwoord in de verklaring van Langeac.

Maar dit neemt niet weg dat ik wel een mening heb over de opvoedkundige keuzes. Ik denk dat ik de ouders zou ontraden om aan de tocht van hun dochter mee te werken. Niet omdat ik niet van competitie en uitdagingen houdt. Zelfs uitdagingen met risico’s horen er wat mij betreft bij.

Wel vraag ik me af of het gezond is de competitie aan te gaan over wie de jongste is die deze tocht rond de wereld in 720 dagen volbrengt. Dat vind ik een beetje een merkwaardig soort competitie. Doet denken aan; wie bereikt het eerste de universiteit, wie is het eerste uit de luiers en meer van dat soort ongein.

Verder vraag ik me af of Laura de gevaren kan overzien. Dat laatste bezwaar deel ik met meer deskundigen. Die kwestie van de leeftijdscompetitie ben ik echter nog nergens tegen gekomen.

Ik gun Laura een hoop lauwerkransen, maar denk dat ze beter voor een andere bekroning kan gaan.  Ik heb echter niet alle wijsheid in pacht en ook niet alle kennis van de omstandigheden.  De Raad voor de Kinderb… heeft géén wijsheid en meestal een ontstellend gebrek aan kennis. Als er iemand is die het haar niet zou moeten verbieden dan is het wel de staat. En zelfs ondergetekende zou zich nooit aan zoiets durven wagen.

Zelf is me door de Raad voor de Kinderbescherming ooit kwalijk genomen dat ik liedjes zing met mijn dochter cq op een bakfiets reed met haar ( niet verstandig). Misschien ligt hierin nog een uitdaging voor Laura en haar ouders, tackel die Raad in ieder geval vast maar. Ik zal haar daar graag persoonlijk een Laurakrans voor brengen.

Het laatste nieuws over Laura

Of bakfietsen en liedjes zingen verstandig is….

Geplaatst op

alternatief

Vandaag is de opmaak van het boek VerPASseerd Ouderschap begonnen. Zo heet nu het boek met de werktitel Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. De laatste twee woorden zijn trouwens behouden in de ondertitel. Het is een heel loslaatproces. Tot het laatst als alles al eigenlijk af is ga je toch nog weer verbeteringen aanbrengen.

En juist die laatste paar verbeteringen lijken altijd nog noodzakelijker dan elke verbetering daarvoor. En toch gaat het om een oneindig proces dat je ergens moet beëindigen. Je kunt niet bezig blijven.

Mijn laatste verbeteringen waren wat relativeringen in ernstige opmerkingen over ouderschap in de jaren zeventig. In die tijd kwam de alternatieve hulpverlening van de grond. Het kreeg namen als JAC, Release en niet te vergeten de Soosjale Joenit in Den Haag. Bij de laatste kwam ik in die tijd zelf nogal eens binnenlopen. Men was daar altijd erg staat “ondermijnend” bezig. Zo kan ik me nog iets vaags herinneren van iemand die ernstige misstanden had ontdekt bij Justitie en dat wel even boven water ging tillen. Nooit meer iets van gehoord dus. Tegenwoordig blijft Justitie nog steeds ver onder water, tenzij u mijn weblog leest natuurlijk.

Eigenlijk zou je dus verwachten dat ik me nog steeds goed kan vinden in het werk dat toen bij die clubs werd verricht. Maar nu de andere kant. Men hield zich daar bezig met jongerenhulpverlening. Dit was ook maatschappijkritisch. Maar vooral ook ouderkritisch om niet te zeggen ouderondermijnend.

En die maatschappelijke kritiek? Ach, zoals u weet is de alternatieve hulpverleningsgeneratie uiteindelijk lekker ingekaderd in de genormeerde hulpverlening. Een ding zijn ze echter niet kwijtgeraakt; het afserveren van ouders. En dat afserveren is nu juist de kern geworden van die extreme staatsinmenging in het privéleven waar we nu mee te maken hebben, en die voor ouders en kinderen niets goeds oplevert.

Nou lijkt het me een mooie opgave voor u om uit te zoeken of ik het nu beter heb uitgelegd dan in mijn boek, andersom, of dat het elkaar aanvult.

Daartoe hebt u nu nog steeds de unieke mogelijkheid dat boek met een voorintekenkorting en zonder verzendkosten aan te schaffen. En die voorintekenprijs hebben we zelfs net nog iets verlaagd tot 12 euro. Dit vanwege het feit dat er wat minder afbeeldingen in verwerkt zijn dan eerst in de planning zat en ik graag van het begin af aan flinke voorraadbeheersing wens te doen. Overigens is het aantal pagina´s flink uitgebreid. Dus over informatie niets te klagen. Als u drie boeken tegelijk aanschaft krijgt u nog meer korting. U mag daarvoor ook andere boeken van Rela nemen. Maar let op deze aanbieding geldt tot aan de presentatie van het boek, waarvan overigens de datum nog niet bekend is.

meer informatie over het (bestellen van) boek Verpasseerd Ouderschap. over loyaliteitsmisbruik en ouderverstotingssyndroom