Cookies

kinderhandel

money makesKinderen worden bij Chinese ouders met geweld weggehaald en aan Nederlandse adoptieouders verkocht. Dat is ongeveer de strekking van een netwerk-item van vanavond. Chinezen hebben goed naar ons gekeken om te zien hoe je dat soort praktijken moet verdedigen. Het belang van het kind natuurlijk.

Het wrange is dat ik toevallig een paar Chinese adoptiekindertjes ken. En dan is de verleiding toch weer ongewild groot om te zeggen dat ze het nog niet zo slecht hebben.

Het heen en weer schuiven met Nederlandse kinderen gebeurt óók onder het motto belang van het kind. Het líjkt geen handel. Maar het is het wel. Een hele jeugdzorgindustrie verdient er hun brood mee. Kinderen worden met politie en kinderbescherming weggehaald bij hun ouders. De redenen zijn vaak dubieus. Maar altijd belang van het kind…. en met justitia-keurmerk. Echt handjeklap van hier mijn kind en daar jouw geld komt hier nog maar weinig voor. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw overigens nog wel. Toen werden er door Nederlandse kindertehuizen ook kinderen verkocht aan adoptieouders.

Die Chinese ouders hebben het heel erg moeilijk en ik hoop ook dat Eric van Muiswinkel het meepakt in zijn China-boycot. Nederlandse ouders die hun kinderen zien verdwijnen in de duistere armen van vadertje staat krijgen die aandacht helaas (steeds) minder. Maar gisteren belde er een vader dat ie er wat aan ging doen met Netwerk.

Een al weer bijna jaar oud alarmerend volkskrantartikel internationale adoptie

beurs, pers en scheiding

hartsconflictDe scheidingsbeurs, die was aangekondigd als een geweldig event ( zie ook hieronder) heeft veel persaandacht maar weinig mensenaandacht getrokken. Wel was er gelukkig vader Ad Verdiesen die er nog maar een keer de aandacht op vestigde dat vaders er na de scheiding bekaaid afkomen. Het grote publiek ziet de beurs blijkbaar als een poging om je beurs te rollen.

Van Een Vandaag overigens na een poging ze allerlei interessante invalshoeken uit de doeken te doen te horen gekregen dat ze geen oorspronkelijke invalshoek voor de scheidingsbeurs konden bedenken.

Die geldtrekkerij van rechters, advocaten en middelaars is misschien niet origineel meer, maar het laten horen van een geluid daartegen was bepaald wel origineel geweest. De gedachte van Een-vandaag om daar kunst bij te betrekken was ook een leuke aanzet. Jammer dat er dus niets van gekomen is. Maar dit lijkt me meer te maken hebben met de macht van het kapitaal dan het gebrek aan creativiteit.

Of misschien waren ze wel beurs.

bedrijfstak familierecht
zie ook deze prachtige belgische cartoon over de beurs

This post in English 

roodkapje en het salomonsoordeel

salomonsoordeelEr daalt een krijtkring uit de hemel neer. Als je de bloedband niet relevant acht voor de bepaling van ouderschap dan moet dat op een andere manier beslist worden. Zo Goddelijk moet de regisseuse van het Noord Nederlands Toneel hebben gedacht.

Ik heb meerdere malen naar de Kaukasische Kreidekreis omgekeken in artikelen waarin ik de wijsheid van het salomonsoordeel inriep. Brecht is een stap verder dan de bijbel doordat hij het salomonsoordeel niet meer exclusief tot biologisch moederschap beperkte. Hij breidt het echter niet uit naar vaderschap.

Bij deze uitvoering moest ik echter wel heel erg denken aan Roodkapje en de boze mannenwereld zoals dat eerder door Myriam Tonelotto ook al was verfilmd in haar vadervijandige film In nomine Patris. En als je voor een soort sprookjesvertolking kiest schiet je dikwijls in goed en slecht-metaforen.

Een kind is inherent geen eigendom, als het zo wordt beschouwd wordt het kwaad gedaan. De biologische band is in de regel een goede manier om te voorkomen dat een kind als eigendom wordt beschouwd. Andere vermeende kindbelangen door de staat en zijn rechters aangevoerd om het kind aan de een of de ander toe te wijzen hebben dikwijls met toe-eigening van het kind door de staat te maken. Waar rechter Azdak in het stuk ook werkelijk zo wijs(?) is om volgens de oude wijsheid te oordelen en het kind niet toe te delen aan de gene die het hardst rukt, faalt de moderne westerse rechter.

Rest de intrigerende vraag wat Brecht in zijn Amerikaanse jaren triggerde om dit stuk te schrijven. Hoe stond het met zijn eigen kinderen? Verwerkte hij ongenoegen, schuldgevoel of machteloosheid van zichzelf, als vader, in dit stuk? Tips van mijn lezers zijn welkom.

meer salomonsoordeel in het familierecht
Over de film van Tonelotto

450px-salomon-schallerPS: Guus Kuijer heeft in deel 4 van ‘De bijbel voor ongelovigen”een heel originele opvatting over het salomonsoordeel. Volgens hem zouden de mogelijke moeders na de keuze om het kind doormidden te hakken juist allebei de ander elkaar het kind hebben willen gunnen. Salomon zou dan het kind aan een derde hebben meegegeven die de omgang met beide moeders regelde. Op den duur kwam het tussen de moeders tot een vergelijk. Kuijers veronderstelt dat de gekende bijbelversie vooral bedoeld was om vrees voor het gezag aan te wakkeren. Het zwaard zou niet de oplossing moeten brengen. Kunstenaar Schaller liet het zwaard weg uit zijn beeld bij de rechtbank Arnhem. Mogelijk heeft dat een overeenkomst met de visie van Kuijer.

dag van de mensenrechten

Of het is geen dag gewoon vandaag, of er zijn geen rechten, of ik ben geen mens.

Ik weet niet of het daartoe helpt als ik toch weer eens in de fakkeloptocht ga meelopen vanavond. Misschien zie ik er wel mensen. Dat wel?

Moergrobben (Rechtersdictatuur 2)

Hel;tuin der aardse lusten, Jeroen Bosch“U bent een spotvogel en een schavuit, we weten het, maar u wilt mij toch niet wijsmaken dat een schilder zelf niet beslist wat er op zijn paneel zal verschijnen, in plaats dat voor u gedrochten en loeders opdoemen?

Eigenlijk lees ik vandaag liever in het boek Moergrobben van Theun de Vries, waar bovenstaande een citaat uit is. Een citaat dat wel wat past bij het onderwerp waar ik vandaag op terug zou komen (De vorige post hierover).

Het boek is een historische roman over de schilder Jeroen Bosch die een meester was in het binnenste buiten keren van de werkelijkheid. Een werkelijkheid waar iedereen met verbazing en toch afschuw naar kijkt. Hun eigen binnenwerkelijkheid namelijk en vooral ook de maatschappelijke binnenwerkelijkheid. Kortom waar is Jeroen Bosch als je hem nodig hebt om de Zutphense rechters te schilderen. En waar is Theun de Vries om dat allemaal te beschrijven. Dood helaas. Afin ik doe mijn best.

Ook voor Jan Hop en mij duiken die gedrochten en loeders elke keer weer op. Kun je besluiten om ze niet te zien?

Het is maffia, het zijn razzia’s en stasipraktijken van de monopolie-bedrijfstak familierecht. maar ga er maar weer eens aanstaan om het hier allemaal weer uit te leggen.

Gelukkig staan er een aantal prima dossiers op papa.nl.nu ( zie hieronder) en voor de variatie nu geen afbeelding van mijn eigen kunst maar een plaatje van het schilderij hel van Jeroen Bosch waarop we nog net zien hoe een Zutphense kinderrechter een kindje opeet onder het mom van het belang van het kind.

dossier rechters op papa.nl.nu
De vorige post hierover

Nederland een rechtersdictatuur

Rechtspraak is een vergeten onderdeel van de democratie. En dat is wel zo gemakkelijk…. voor de rechters. Rechters dulden geen tegenspraak. Nou ja… een beetje dan. Maar als iemand door heeft dat er in die rechtbanken dikwijls niet openbaar maar geheim wordt rechtgesproken, er ook geen publieke uitspraak is ( wat volgens art 6.1 Europees verdrag voor de rechten van de mens absoluut moet) dan krijg je gewoon het woord niet in Nederland, want iedereen is bang voor rechters. En niet voor niets. Rechters kunnen je namelijk terugpakken. Dat klinkt zwaar, maar het is waar. Dat heeft ook Jan Hop nu weer voor de zoveelste keer ondervonden. Hij mag twee jaar lang niet meer als procesvertegenwoordiger optreden in de rechtbank Zutphen. Omdat hij heeft gezegd dat er bij de jeugdzorg allerlei onfrisse praktijken zijn. Iets wat hij volstrekt heeft aangetoond. Onder andere in de zitting waarin het ging over de vraag of hij de deur kon worden gewezen.

Voor dat aantonen moet je dan overigens niet in de uitspraak zelf kijken (het mocht eens iemand op een idee brengen) maar in de weergave van de mensen die op de publieke tribune zaten.

Kinderrechter Quik-Schuijt kan rustig op de radio beweren dat slechts een kleine minderheid van vaders problemen met kontakt met hun kinderen heeft. En die paar zijn dan ook een beetje gek. Volgens Quik-Schuit dan. Daar bedoelt ze mij onder andere mee. Een leugen en een infame beschuldiging zonder enige grond.

Ik maak me zo kwaad dat ik nu besluit morgen dit verhaal af te maken (in deze post of in een vervolgpost). Nu de goedheilig man. Misschien kan zwarte Piet de Zutphense rechters effe in de zak stoppen voor een enkele reis Spanje.

dossier Nederland een rechtersdictatuur
vorige post: de rechtbank zutphen wil haar kritikaster kwijt
de vervolgpost: moergrobben (rechtersdictatuur 2)
verslag zitting Hop
uitspraak Jan Hop
Over de openbaarheid van uitspraken

De rechtbank Zutphen wil haar kritikaster kwijt


Jan Hop bestrijdt met een grote hoeveelheid procedures, namens gedupeerden, het machtsmisbruik van de monopoliebedrijfstak familierecht. Het is dan ook een wonder dat er nu een rechtbank opstaat die zegt dat hij méér aangiftes, méér hoger beroepen en klachtprocedures moet voeren. Ze willen hem desalniettemin weigeren als procesvertegenwoordiger.

De rechtbank Zutphen, waar vader Jan Hop ooit zelf klant was, voelt als geen ander de hete adem van deze fabuleuze autodidactische procesvertegenwoordiger in zijn nek. Ze hadden daar genoeg van al zijn aantijgingen tegen rechters en voogdijmedewerkers. Corrupt, vals, bedrieger, stasipraktijken, razzia. Het vervelende voor hun is dat Jan die aantijgingen aan hun, allemaal perfect kan staven. En meestal doet hij ook aangifte als het om strafbare feiten gaat. Ook tegen rechters. Een groot probleem daarbij is dat veel politiebureaus dit soort aangiften simpelweg weigeren op te nemen. Zelf ben ik een keer een politiebureau uitgekogeld omdat ik aangifte wilde doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. En in plaats dat die agenten vervolgd werden werd ik vervolgd ( in eerste instantie veroordeeld in beroep vrijgesproken). Ook Jan verhaalde weer van zo’n politiebureau.

Nou die paar aangiftes en klachten die nog niet waren gedaan moest Jan dan maar snel gaan doen vond men. Dat beweerde men althans in de procedure tegen Jan waarin zij hem het recht wilden ontzeggen als procesvertenwoordiger op te treden.

Afijn, alles bijelkaar een mooie gelegenheid voor Jan om zijn verhaal nog eens in de grote samenhang, voor publiek, neer te zetten. Jan bedankte de rechters daarvoor en ook rechters deden hun best om vriendelijk te blijven; dat spelletje hebben ze op hun communicatiecursus wel geleerd. Desalniettemin is het nettoproduct van deze vertoning waarschijnlijk dat alleen nog maar advocaten als procesvertegenwoordiger worden toegelaten. Advocaten die bang zijn om hun mond open te trekken als ze een rechter zien. Laat staan dat ze durven te wraken. Iedereen is bang voor de rechterlijke macht. Er is geen gezag maar intimidatie en gebrek aan democratische controle.

een uitgebreider verslag op de website papa.nl.nu
de site van Jan Hop
mijn aangifte in Zwolle

De vader van Savanna

savanna vader
Telegraaf 30-9-2004

De ouders van Savanna zijn al veroordeeld. Dat zei Paul Witteman gisteren op tv. Daarmee was die verantwoordelijkheid gesteld, maar niet aangetoond. En waar is de verantwoordelijkheid van de gezinsvoogd?

De echte vader van Savanna zal het leuk vinden om te horen dat hij al is veroordeeld. Wie het is, die echte vader van Savanna, weten we niet, maar veroordeeld, door Witteman, is hij wel. Waarschijnlijk weet de echte vader van Savanna nog niet eens zeker dat hij de echte vader van Savanna is. Wel dat hij door de moeder van Savanna werd opgesloten en moest vluchten (zie tekstblokje hiernaast).

Eigenlijk was en is het bestaan van een echte vader van en voor Savanna geen optie. En waarom is dat geen optie? Misschien had hij het meisje kunnen redden van haar gewelddadige moeder net als de eerdere kinderen van deze moeder door de vader gered werden. In het maatschappelijke debat is het niet aan de orde. Het gaat om meer staat of meer moeder. Niet om meer vader. Nog niet eens om tijdig moeite te doen te achterhalen wie de vader is van een kind.

Vaders desalniettemin alvast veroordelen. Ach ja daar draaien we in Nederland onze handen niet voor om.

Meer hierover in ons boek Gemist Vaderschap.

sara en ammar revisited

Nou ja niet revisited. Het viel te verwachten. Alle mooie loze beloften van minister Bot ten spijt dat de vader Hafez altijd zijn kinderen mag zien krijgen we nu dus deze uitspraak van de advocaat van de moeder:

“Het is het beste voor de kinderen als het gezag alleen bij Janneke ligt, Later als ze ouder worden kunnen ze misschien weer contact opnemen met hun vader”.

Tegen die tijd zal het er wel grondig ingehamerd zijn dat ze dat beter kunnen laten. Want zo gaat dat immers in weerwil van de maatschappelijke mythe “dat het allemaal wel weer goed komt, dat je kind heus wel een keer op zoek gaat”

Hoe bot kan Bot zijn?

http://vaderseenzorg.nl/sara-ammar3.html

het monster voeden

Vandaag Peter v.d Voorde van Dads on the air uit Australië op bezoek gehad. Iemand die veel weet van de vaderbeweging en wat vaders overkomt. Hij maakt een toer door Europa om belangrijke mensen uit de beweging te interviewen. Daar hoorde ik blijkbaar ook bij.

Het is fijn om je een internationale beweging te voelen en dat voelt toch meer als je live iemand tegenkomt dan in mailtjes en andere internetdingetjes. Meestal begint een ontmoeting met iemand uit een ander land met een poging om duidelijk te maken dat het daar veel slechter is dan in Nederland en vice-versa hier veel slechter dan daar. En dat blijkt dan meestal zo ongeveer uit te komen dat het in de hele westerse wereld gewoon slecht geregeld is voor vaders en kinderen. Hoewel zowel Peter als ik dat al langer wisten probeerde ik toch nog even te memoreren dat Australie equal-parenting in de wet heeft . Een doekje voor het bloeden zegt Peter.

Peter en ik lopen bijna tegelijkertijd met dezelfde mooie ideeën rond . We voeden al tientallen jaren het monster van de juridische stand terwijl het gemiddeld niets oplevert. We willen daar wat aan doen. Laten we goede moed houden.

zie: http://www.dadsontheair.net/