Cookies

Meppeler Stalkingsaffaire

Dit is geen blog, maar een, min of meer openbare, researchpagina over een historisch gebeuren dat een grote rol speelde bij het aannemen van de anti-stalkingswet. Reacties zijn wel mogelijk.
Hier zijn twee vaders betrokken. Maar dat Johan Last vader is, lijkt geen grote rol te spelen in het verhaal zoals dat van NOVA hioeronder. Toch was dat de hoedanigheid waarin hij door de moeder van zijn kinderen in de rug was geschoten. Dat gebeurde namelijk toen hij een cadeautje bracht voor zijn kinderen waarmee hij geen contact kon onderhouden.
Hoewel mijn compassie aanvankelijk vader Johan Last betrof heb ik ook wel te doen met de vader en ook de moeder van de moeder in kwestie, Liesbeth. Zij moeten iets merkwaardigs hebben zien gebeuren met hun kleinkinderen. lees vooral het artikel van Rob van Altena onderaan deze pagina.
beeld en geluid last en de meppeler stalking deel

Dit plaatje gaat over de stalkingaffaire Johan Last die ooit ook in Meppel speelde en ook tot een zeer onterechte beoordeling leidde

De tweede zaak, die van Johan en Liesbeth L., haalde ook de voorpagina’s van dagbladen. Kritiekloos namen deze Liesbeths beweringen over dat haar ex-man haar jarenlang belaagd en de laatste keer bijna gewurgd zou hebben en dat zij hem daarom in de rug had geschoten. In werkelijkheid was zij, nadat zij in l995 met meenemen van de twee kleuters plotseling het echtelijk huis had verlaten, in een patroon van steeds weer aantrekken en afstoten vervallen. Dat Johan bij zulke tegenstrijdige signalen nog alles inzette om het huwelijk te redden is niet onbegrijpelijk en vanuit christelijk standpunt eigenlijk loffelijk te noemen. Bovendien wilde hij absoluut zijn kinderen niet verliezen: elke gescheiden vader loopt immers 40-50% kans om na verloop van tijd alle contact met de kinderen kwijt te raken. In l996 mocht Johan nog flink meehelpen aan Liesbeths nieuwe woning, ook financieel; er was ook weer sex. Toen de woning ingericht was, beeindigde Liesbeth de relatie opnieuw. Toen kwamen er moeilijkheden over de omgang met de kinderen. Johan gebruikte regelmatig stoer bedreigende taal maar in hardhandigheid deed Liesbeth bepaald niet voor hem onder en verhalen over zware mishandeling tijdens het huwelijk zijn later door derden verzonnen om haar te helpen. Het is zonder meer bewijsbaar dat er mensen zijn gepolst om Johan tegen forse betaling om te brengen en Liesbeths vuurwapen was bewijsbaar afkomstig uit kringen van de Amsterdamse drugsmaffia. Johans zogenaamde wurgpoging was in scene gezet door Liesbeth zelf, in aanwezigheid van weer een andere helper. Terwijl Liesbeth wegens poging tot moord een maand of acht gevangen zat, werd Johans omgang met de kinderen geheel stopgezet en nu Liesbeth weer op vrije voeten is, mag zij de kinderen opvoeden, terwijl Johan, die van agressie tegen de kinderen zelfs nooit beticht is, hen niet meer dan anderhalf (l 1/2) uur per maand mag ontmoeten en dan nog in aanwezigheid van een gezinsvoogdes en op proef.
Na deze jammerlijke zaken tussen moeders die beschuldigen en vaders die hun kinderen niet willen missen, zijn feministische juristen en uitgesloten vaders – buiten elkaar om – blijkbaar tot hetzelfde standpunt gekomen: zulke zaken moeten niet onder de omschrijving van een stalkingdelict vallen. Mogen de voorstanders van de anti-stalkingwet en de media hier nota van nemen.
Rob van Altena medewerker Nieuwsbrief Dwaze Vaders
N.B.: Alles wat over de zaken van Nico M. en Johan L. in dit artikel staat, is geheel verifieerbaar aan de hand van documenten uit hun dossiers, die in ons bezit zijn. zie: http://vaderseenzorg.nl/johanlast.html

pleit KG johan last