Cookies

opnieuw verwijderd

dit is niet degene die het lijkt te zijn
Uw wikipedia censor: Geen disrupties aan mijn lijf

Op 23-02-2013 verwijderde versie van het wikipediaartikel over Joris Demmink. In een geschiedenis van censuur op dit lemma maar ook op andere lemma’s.
De volledige bronfile is hier te vinden De juiste opmaak en verwijsstructuur is alleen in een wiki te genereren. U kunt de tekst ook nog in de geschiedenis van wikipedia bekijken.

Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen,

Onderaan is een aanvulling opgenomen die ik heb overgenomen van Demmink Doofpot tot februari 2014 en daarna nog een stukje eigen compilatie.
———————————————————————————————————

Joris Demmink (Laren, 11 december 1947) is een gepensioneerde Nederlandse topambtenaar. Hij was van 2002 tot 1 november 2012 secretaris-generaal van het ministerie van Veiligheid en Justitie.

Demmink studeerde rechten aan de Rijksuniversiteit Leiden waar hij lid was van Minerva. Hij is sinds 1982 in dienst bij het ministerie van Justitie. Voordat hij secretaris-generaal werd, was hij onder meer hoofd van de directie Politie, directeur-generaal Rechtspleging en directeur-generaal Internationale Aangelegenheden en Vreemdelingenzaken.[1]

Omstreden

Op internet en in geschreven media circuleren hardnekkige verhalen rond Demmink. Ook zijn er aangiftes tegen hem gedaan en loopt er een Artikel 12 Sv-procedure om tot vervolging van Demmink over te gaan. Voor deze zaken heeft tot nu toe geen rechter het bewijs als sluitend geoordeeld en heeft nooit een veroordeling plaatsgevonden. Volgens de beschuldigingen is er sprake van belangenverstrengeling, aangezien Demmink zelf hoofd van Justitie was.

In 2003 werd Demmink door de bladen Panorama en de Gay Krant in verband gebracht met seksueel misbruik van minderjarige jongens.[2] De Rijksrecherche concludeerde in haar onderzoek dat er geen bewijzen waren voor strafbare feiten, waarop Panorama en de Gay Krant hun eerdere beweringen moesten rectificeren.[3] Iemand die in oktober 2003 aangifte deed tegen Demmink werd in juli 2004 door de politierechter bestraft met twee maanden voorwaardelijke celstraf. De verklaringen waren volgens de politierechter “onjuist en leugenachtig”.[4]

De in Nederland tot levenslang veroordeelde Koerdische Turk Hüseyin Baybaşin beschuldigde Demmink in 2007 ervan achter zijn veroordeling te zitten.[5]. Demmink zou onder druk zijn gezet door de Turkse overheid, die bewijs in handen zou hebben dat hij zich in Turkije schuldig zou hebben gemaakt aan pedofilie. Na onderzoek concludeerde het Openbaar Ministerie wederom dat er geen bewijs was voor een strafbaar feit.[6] Namens twee Turkse cliënten die verklaarden als minderjarigen door Demmink te zijn verkracht, deed de advocate Adèle van der Plas op 5 september 2011 aangifte. Het Ministerie van Veiligheid en Justitie en de minister zagen echter ”geen enkele aanleiding” om de topambtenaar te schorsen; het ministerie wees erop dat eerdere aangiftes in 2007 ook niet tot vervolging hadden geleid.[7][8] In februari 2012 besloot het Openbaar Ministerie geen strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar Demmink. Volgens het OM bestond er twijfel over de betrouwbaarheid van de aangifte.[9]

In september 2009 was er kritiek op Demmink wegens zijn declaratiegedrag. Demmink declareerde substantieel meer dan alle andere secretarissen-generaal, terwijl ook de verantwoording over het waarom van de declaraties ontbrak.[10] Minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin verklaarde hierop dat er van onregelmatigheden geen sprake was.[10]

Op 4 oktober 2012 hield de Helsinkicommissie van de Amerikaanse (USA) federale overheid, waarin voornamelijk senatoren en congresleden zitting hebben, een hoorzitting. Deze betrof de veronderstelde praktijken van Demmink, de chantagepositie van de Turkse versus de Nederlandse staat en de handhaafbaarheid van Nederland als eerste klas samenwerkingspartner in de bestrijding van kinderporno.[11]

Op 6 oktober 2012 schreef het Algemeen Dagblad dat Demmink in de jaren tachtig contact zou hebben gehad met de in 1991 vermoorde Haagse “jongenspooier” Dick Willard. Ook zou Demmink van zijn diensten gebruik hebben gemaakt.[12] Twee getuigen zeiden hun verhaal onder ede te willen herhalen. Het NRC meldde twee dagen later dat Demmink het AD voor de rechter zou dagen vanwege “onjuiste berichtgeving”. [13]

Op 24 oktober 2012 dienden twee Turkse mannen[14] [15] een “Beklag niet vervolgen van strafbare feiten”, beter bekend als een Artikel 12 Sv-procedure, in bij het Gerechtshof te ’s Gravenhage. Hierin verzoeken zij het Hof onder meer de vervolging van Demmink in te zetten.[16] De mannen deden in 2008 en 2010 al aangifte tegen Demmink.

Geschiedenis van de verdachtmakingen tegen Demmink

De zaak Demmink zou al zijn begonnen in 1978 toen er op de rechtbank te Den Haag minimaal twee pedofiele rechters zouden werken: Cornelis Stolk en kinderrechter Rueb.[17] Dit zou wijzen op het bestaan van het eerste pedofiele netwerk in Nederland. Via de zaak rond seriemoordenaar Koos H. in een uitzending van misdaadverslaggever Peter R. de Vries lekte in april 2010 uit dat rechter Cornelis Stolk zich aan de toen nog jonge Koos H. had vergrepen en in ruil voor orale seks zijn rijlessen had betaald.

In 1982 begon de carrière van Joris Demmink op het ministerie van Justitie, hetzelfde jaar waarin Koos H. tot een levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld.

Als op 17 maart 1991 het lijk van de kinderarts Joyce Labruyere wordt aangetroffen, is dit de eerste aanwijzing voor het bestaan van een Nederlands pedofiel netwerk.[18] Ze bleek te zijn vermoord en deze moord wordt sinds 2007 in verband gebracht met Joris Demmink[19] De moord is nog steeds onopgelost.

Drie jaren later, in 1994, dook de naam Demmink voor het eerst op in De Telegraaf in verband met misbruik van minderjarigen in politie-onderzoeken.[20]

Op 27 maart 1998 werd de Koerdische zakenman Hüseyin Baybaşin in Nederland aangehouden en vastgezet. Op 30 juli 2002 werd Baybaşin tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld, welke uitspraak na hoger beroep bij het Gerechtshof Den Bosch op 7 oktober 2004 en vervolgens in cassatie bij de Hoge Raad in stand bleef.

Ook na zijn veroordeling in hoger beroep ontkende Baybaşin schuldig te zijn aan de feiten waarvoor hij veroordeeld was. Hij zei het slachtoffer te zijn van een complot tussen de secretaris-generaal van het ministerie van justitie Joris Demmink en de Turkse overheid. Demmink zou het strafproces tegen Baybaşin onder druk van Turkije beïnvloed hebben omdat de Turken Demmink chanteerden met seksuele escapades met jonge jongens. Op 2 april 2007 deed Baybaşin aangifte tegen Demmink wegens het beïnvloeden van zijn strafzaak en seks met minderjarigen, ook deed hij aangifte tegen een officier van justitie die eveneens de strafzaak had beïnvloed. Op 13 april 2007 lichtte advocate Adèle van der Plas, destijds nog partner van de inmiddels overleden advocaat Pieter Herman Bakker Schut en de advocate van Baybaşin, de aangifte tegen Joris Demmink toe in EenVandaag.[21] Na een intern (niet openbaar) onderzoek besloot het Openbaar Ministerie om Demmink niet te vervolgen. [22] [23] Het onderzoek had uitgewezen dat er geen sprake was van enig strafbaar feit, aldus het OM. De aangifte was volgens het OM grotendeels gebaseerd op een ‘mysterieus’ aanvullend rapport dat volgens de advocaten van Baybaşin afkomstig was van de Turkse overheid. Volgens het OM konden de advocaten van Baybaşin geen duidelijkheid verschaffen over de authenticiteit van het document en was het onduidelijk wie de opstellers van het rapport waren. Deze beweringen werden door de advocaten van Baybaşin bestreden.[24]

Op 20 april 1998 besteedde het tv-programma Netwerk aan de affaire Demmink [25].[26][27]

Op 2 juli 2002 trad Piet-Hein Donner aan als Minister van Justitie in het Kabinet-Balkenende I. Enige maanden na het aantreden van Donner, werd Demmink op 1 november 2002 benoemd tot secretaris-generaal bij Justitie door minister Donner.[28][29] Donner was hiervóór informateur van het kabinet en lid van de Raad van State.

In mei 2003 begon de affaire-Fons Spooren te spelen die al spoedig zal uitgroeien tot de affaire-Demmink 2. In 2003 werd Demmink door de bladen Panorama en de Gay Krant in verband gebracht met seksueel misbruik van minderjarige jongens.[30] Op 9 augustus 2003 interviewde Panorama-journalist Fred de Brouwer oud-minister Hilbrand Nawijn over Demmink. Nawijn gaf vele details.[31]

Vervolgens publiceerden Panorama en de Gaykrant op 8 oktober 2003 informatie uit stukken waaruit blijkt dat Joris Demmink zowel in Eindhoven (Anne Frankplantsoen) als in Praag (sexbar Pinoccio) minderjarige kinderen heeft misbruikt. In beide gevallen zou Demmink hiertoe zijn dienstauto hebben ingezet. Frank L. meldde zich vervolgens bij de GayKrant als ‘super-getuige’.

Ook op 8 oktober 2003 interviewde Panorama-journalist Fred de Brouwer Frank L., die vertelde dat Demmink aanwezig was geweest bij de opnames van een pornofilm in Tsjechië waarbij een kind is overleden als gevolg van penetratie met een dildo.

Uiteindelijk deed Frank L. op 14 oktober 2003 aangifte tegen Joris Demmink wegens kindermisbruik. Minister Donner dreigde vervolgens op 15 oktober 2003 alle media die ˜de ambtenaar nader identificeerden voor de rechter te slepen en meldde ook dat er “nog geen spoor van rook is, laat staan vuur”.

De Rijksrecherche concludeerde vervolgens in haar onderzoek dat er geen bewijzen waren voor strafbare feiten, waarop Panorama en de Gay Krant hun eerdere beweringen moesten rectificeren.[32][33]

Frank L. werd op 22 juli 2004 veroordeeld wegens het doen van valse aangifte tegen Demmink. Hij krijgt echter niet de maximale straf van twee jaar cel, maar slechts twee maanden voorwaardelijk. De verklaringen waren volgens de politierechter “onjuist en leugenachtig”.[34]

Op 14 oktober 2004 verscheen op de website stelling.nl het bericht dat de chauffeur van Demmink, ene Mosterd, ‘vrij plotseling is overleden’ nadat hij ‘groeiende morele problemen had’ met de manier waarop Demmink de achterbank van zijn dienstauto inzette voor het landsbelang terwijl Mosterd stuurde.

Op 10 april 2007 verschenen op Kleintje Muurkrant berichten over de betrokkenheid van Demmink bij de staatsgreep van Desi Bouterse toen hij nog werkzaam was voor het Ministerie van Defensie (tot 1982): Volgens een CRI-bron zou de aanleiding tot het naar buiten dragen van Demmink bij Defensie van seksuele aard zijn geweest. Joris zou namelijk een bloeiende relatie hebben onderhouden met een jonge Surinaamse militair uit het Bouterse-team, dat in 1982 verantwoordelijk was voor de Decembermoorden. Ook Stan de Jong schrijft over dit aspect van de affaire.[35][36] Vervolgens kwam op 19 maart 2009 het VPRO-programma Andere Tijden met een uitzending over de staatsgreep van Bouterse in Suriname waarin Demmink een zeer opmerkelijke rol heeft gespeeld.[37]

Actualiteitenprogramma EenVandaag kwam op 13 juni 2007 met een uitzending over de affaire Demmink[38].

Op 18 mei 2009 confronteerde het team van JDTV (Joris Demmink TV), onder wie Micha Kat, Joris Demmink zelf bij zijn woonhuis in Den Haag met de beschuldigingen tegen hem van kindermisbruik. Demmink vluchtte zijn dienstauto in. Later deed Micha Kat een ‘megafoon-actie’ bij het Ministerie van Justitie.[39]

Kort daarna, op 26 mei 2009, werd bij het NS-station van Haarlem een enorme poster opgehangen om het volk te attenderen op het kindermisbruik van Joris Demmink. Binnen 24 uur werd deze banner echter met veel machtsvertoon verwijderd. De actie haalde de voorpagina van het Haarlems Dagblad en ook het Noord-Hollands Dagblad en de IJmuider Courant besteedden er aandacht aan.[40]

Het NRC Handelsblad publiceerde op 12 september 2009 een opvallend kritisch stuk over het externe declaratiegedrag van Joris Demmink. SP-Kamerlid Ronald van Raak sprak zelfs van een misstand.[41]

Op 26 oktober 2010 plaatste Micha Kat graffiti op het huis van Joris Demmink in Den Haag in felle oranje letters: PEDO, GEVAAR. Hij werd vervolgens gearresteerd en voor drie dagen vastgezet.

Op 24 november 2011 openbaarde advocate Adèle van der Plas op de site van haar BS Foundation (delen van) de ‘Demmink-tapes’ waarin twee Turkse mannen verklaren hoe ze als kind door Demmink zijn verkracht.

En in augustus 2012 werd de internationale website www.arrestdemmink.com gelanceerd. Omdat de zaak in Nederland niet aan te kaarten zou zijn, besloten diverse belanghebbenden ‘internationaal’ te gaan via het benaderen van politici in de VS en enkele NGO’s.

Vrij Nederland kwam ter gelegenheid van het naderende afscheid van Demmink als secretaris-generaal van Justitie, met een artikel over de affaire-Demmink op 1 oktober 2012.[42]. Hiermee wordt de zaak opnieuw in the spotlight geplaatst en dit werd door Micha Kat ‘Demmink-4’ genoemd.

Kort daarna vond op 5 oktober 2012 voor het Helsink-comité van het Amerikaanse State Department een hoorzitting plaats over de zaak-Demmink in het kader van de mondiale strijd tegen kinderhandel en kindermisbruik.

En een dag later kwam het AD met een artikel waaruit blijkt dat Demmink al vanaf het begin van de jaren ’80 kinderen bestelde via een criminele Haagse pooier.[43] Twee dagen later (op 8 oktober 2012) kwam er een vervolgpublicatie in het AD waarin een overzicht van de hele zaak Demmink stond en een aankondiging an de ‘actie’ die de politiek zou ondernemen. Vervolgens vragen diverse politieke partijen minister van Justitie Ivo Opstelten om een brief.[44] En eveneens op 8 oktober 2012 werd bekend, dat Joris Demmink het AD voor de rechter sleept wegens de recente publicaties waarmee hij voor het eerst een nieuwsmedium dagvaardt, bijna tien jaar nadat hij voor het eerst in de media werd beschuldigd.[45]

Joris Demmink trad 31 oktober 2012 af als secretaris-generaal van Justitie en ging met pensioen. Hij werd opgevolgd door Pieter Cloo.

Kamervragen over Demmink

Als eerste stelde kamerlid Raymond de Roon (PVV) op 4 april 2007 Kamervragen aan de minister naar aanleiding van de aangifte van Baybasin. Deze werden in recordtijd beantwoord: op 6 april. De minister zegde daarbij een ‘oriënterend onderzoek’ toe door het OM, iets wat wettelijk helemaal niet bestaat.[46]

Op 18 april 2007 stelde Jan de Wit (SP) aanvullende Kamervragen over de kwestie waarbij ook expliciet wordt gevraagd naar de aanwezigheid van Demmink op seksfeesten in Turkije.[47]

Op 7 mei 2007 stelden Fred Teeven (VVD) en Krista van Velzen (SP) Kamervragen over met name het bezoek door Demmink aan Baybasin in de gevangenis.[48]

Uiteindelijk op 15 juni 2007 stelden Van Velzen, Teeven en nu ook Jan de Wit hun laatste Kamervragen over de zaak Demmink. De Kamervragen werden door toenmalige minister van Justitie Hirsch Ballin beantwoord op 5 juli 2007. De minister gaf hierin aan dat de MIVD geen rapport had opgesteld over de vermeende seksuele misdrijven van de topambtenaar Joris Demmink.[49]

Ook in januari 2009 stelde De Roon (PVV) nog Kamervragen over Demmink na berichten dat justitie een derde aangifte (van Mustafa Y.) tegen Demmink niet in behandeling zou willen nemen[50]

Bronnen, noten en/of referenties

  1. Joris Demmink op Parlement & Politiek
  2. Lidy Nicolasen “Een hardnekkige fluistercampagne,” Volkskrant (14-07-2007).
  3. Bladen slikken beschuldigingen tegen topambtenaar in, Nova, 5 november 2003
  4. Voorwaardelijke cel na ‘onjuiste’ verklaring over topambtenaar, Omroep Brabant, 22 juli 2004
  5. Harry Lensink, Freke Vuijst “De jacht op Joris Demmink,” Vrij Nederland (25-09-2012)
  6. Geen strafrechtelijk onderzoek na aangifte Baybasin
  7. Bas Paternotte “De kwestie Joris Demmink,” geenstijl.nl (27-11-2011).
  8. De Pers, 6 sept. 2011, Wachten tot het weer overwaait.
  9. “Geen strafonderzoek topambtenaar om misbruik,” nu.nl (02-02-2012).
  10. a b Derk Stokmans “Topman Justitie dineerde voor 13 mille,” NRC Handelsblad (12-09-2009).
  11. Verslag Katholiek Nieuwsblad
  12. De topambtenaar, de Haagse pooier en zijn jongens, afdruk volledig artikel uit het Algemeen Dagblad [6 oktober 2012).
  13. Marcel Haenen “Justitietopman Demmink daagt AD voor de rechter wegens ‘onjuiste berichtgeving’,” NRC Handelsblad (8 oktober 2012).
  14. Beklag namens Osman B., website Bakker Schut Stichting.
  15. Beklag namens Mustafa Y., website Bakker Schut Stichting.
  16. Turkse slachtoffers vragen het hof Demmink te vervolgen, persbericht Bakker Schut Stichting, 24-10-2012.
  17. Naast J. Demmink nog meer pedofielen, Paradigma, 10 februari 2012
  18. De moord op Joyce Labruyre, Pasteurella blogspot, 31 december 1999
  19. Labruyere vermoord, Boinnk!!!, 11 juni 2011
  20. Topambtenaren in pedonetwerk, Seksdossiers in doofpot beland, Telegraaf 16 juni 2007
  21. en de doofpotcultuur, Boublog, 13 november 2008
  22. Aangifte van Hüseyin Baybaşin, april 2007
  23. Demmink: Geen maatregelen, wel onderzoek, EenVandaag, 13 april 2007
  24. Geen strafrechtelijk onderzoek na aangifte Baybasin, De Pers, 13 juli 2007
  25. Netwerk over Demmink, deel 1, Youtube JDTVbyKat, 2 april 2010
  26. Netwerk over Demmink, deel 2, Youtube JDTVbyKat, 2 april 2010
  27. Netwerk over Demmink, deel 3, JDTVbyKat, 2 april 2010
  28. Joris Demmink waarom werd hij destijds door Donner aangenomen, Geen Nieuws.com, oktober 2012
  29. Parlement & Politiek over Joris Demmink, Parlement.com, geraadpleegd 22 februari 2012
  30. Lidy Nicolasen “Een hardnekkige fluistercampagne,” Volkskrant (14-07-2007).
  31. Uit het dossier Demmink-2, deel 1, Klokkenluideronline.is, 18 november 2008
  32. Bladen slikken beschuldigingen tegen topambtenaar in, Nova, 5 november 2003
  33. NOS-journaal over rectificatie over Demmink, 5 november 2003, Youtube, FromBetweenInHeaven, 10 oktober 2012
  34. Voorwaardelijke cel na ‘onjuiste’ verklaring over topambtenaar, Omroep Brabant, 22 juli 2004
  35. Zie bericht onder Cold Turkey (13), FollowUp Kleintje Muurkrant Actueel Nieuws, geraadpleegd 23 februari 2012
  36. Joris Demmink, Bouterse, sex en de staatsgreep, Demminkdoofpot.nl, 15 april 2007
  37. Andere tijden Bouterse aan de macht, Uitzendinggemist.nl, 19 maart 2009
  38. De affaire Joris Demmink, Youtube, kanaal pierewiet200, 26 maart 2008
  39. JDTV Afl.26 – Op zoek naar Joris. Deel 2, Youtube, JDTVbyKat, 19 mei 2009
  40. Demonstratie tegen Joris Demmink in Haarlem, Youtube, suemetube, 6 juni 2009
  41. Topman justitie dineerde voor 13 mille, NRC Handelsblad, 12 september 2009
  42. Demminkcontrol, vn.nl (Vrij Nederland), 1 oktober 2012
  43. Justitiebaas had contact met pooier van jongetjes, AD.nl, 6 oktober 2012, 8:00 uur
  44. Kamer vraagt uitleg aan Opstelten over zaak Demmink, AD.nl, 8 oktober 2012, 6:21 uur
  45. Demmink daagt AD voor rechter, NOS.nl, 8 oktober 2012
  46. Kamervragen De Roon (PVV), Officiële bekendmakingen (Overheid.nl), 6 augustus 2007
  47. Vragen van het lid De Wit (SP) aan de minister van Justitie over een topambtenaar van het ministerie van Justitie. (Ingezonden 18 april 2007) (PDF), Parlis.nl (zoekmachine voor palrementsstukken)
  48. Kamervragen Teeven (VVD) en Van Velzen (SP)_De schijn van beïnvloeding van een oriënterend onderzoek + Nader antwoord van minister Hirsch Ballin (Justitie). (ingezonden 7 mei 2007), (PDF), Parlis.nl (zoekmachine voor parlementsstukken)
  49. Vragen van de leden Van Velzen en De Wit (beiden SP) en Teeven (VVD) aan de ministers van Justitie en van Defensie over een topambtenaar van het ministerie van Justitie en de schijn van beïnvloeding van een oriënterend onderzoek. (Ingezonden 15 juni 2007), Officiële bekendmaking (Overheid.nl), 30 juli 2007
  50. Aangifte tegen Joris Demmink – Kamervragen, PVV.nl, 27 januari 2009, 10:19 uur

Categorie:

Nederlands ambtenaar

Dossier gecensureerde wikipediapagina’s

Aanvulling vanaf eind 2012 met dank aan Demmink Doofpot:

24 oktober 2012: Demmink wordt lid van het Nederlandse Helsinki-Comité, een organisatie die zich bezighoudt met de naleving van internationale verdragen op het gebied van kinderrechten en mensenhandel. Het was nota bene de overkoepelende Helsinki Commission in de VS die Nederland tevergeefs opriep om Demmink te vervolgen voor het misbruik van kinderen, zodat de benoeming zeer grote vraagtekens zou moeten oproepen. Dit verklaart misschien waarom de toetreding van Demmink pas in februari 2013 naar buiten zou komen.

Oktober 2012: De Demmink-zaak krijgt internationaal steeds meer aandacht. In Turkije, maar ook in Duitsland, Frankrijk en op de Amerikaanse televisie wordt het schandaal breed uitgemeten. In Nederland haalt de zaak nog steeds maar mondjesmaat de publiciteit.

31 oktober 2012: Demmink krijgt een afscheidsreceptie aangeboden in de Ridderzaal. Onder de aanwezige hoogwaardigsheidsbekleders o.a. zijn voorganger Harry Borghouts en oud-minister van Justitie Hilbrand Nawijn, die beiden in het verleden niets van Demmink moesten hebben maar nu opmerkelijk genoeg toch even gezellig het glas komen heffen.

6 november 2012: De Turkse slachtoffers Mustafa Y. en Osman B., die beweren op jonge leeftijd door Demmink te zijn verkracht, zijn na bedreigingen ondergedoken. Sinds een publicatie in de Turkse krant Vatan hebben zowel Mustafa en Osman als Mehmet Korkmaz, de politieman die verklaard heeft de jongens aan Demmink te hebben moeten leveren, en ook journalist Buhran Kazmal die over de zaak geschreven heeft, bedreigingen ontvangen. Zij en hun gezinnen zouden gevaar lopen als ze hun beweringen niet intrekken.

4 december 2012: Er is opnieuw een advertentie van Jan Poot nodig om aandacht te vragen voor het feit dat Demmink, vlak voor zijn pensionering, de hele rechtspraak in Nederland nog even voor jarenlang naar zijn hand heeft gezet. Hij heeft de rechterlijke macht drastisch gereorganiseerd door benoeming van nieuwe presidenten van alle rechtbanken en gerechtshoven.

7 december 2012: In navolging van de Tweede Kamervragen van CDA’ers Omtzigt en Oskam, stelt voorzitter Volontè van de EVP, de grootste fractie in de Raad van Europa, vragen aan het Ministercomité over “Ernstige schending van de Lanzarote Conventie voor de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting en seksueel misbruik”.

20 december 2012: In het Amerikaanse Congres wordt in het Huis van Afgevaardigden een resolutie ingediend om het Internationaal Gerechtshof uit Nederland weg te halen. Het internationale Hof van Justitie, gevestigd in het Vredespaleis, geldt als het belangrijkste gerechtelijke orgaan in de Verenigde Naties. In de resolutie stelt opsteller Chris Smith dat geen enkele overheidsfunctionaris (Demmink wordt expliciet genoemd) boven de wet kan staan, zeker als het gaat om mensenhandel en kindermisbruik.

5 januari 2013: Er meldt zich een derde verkrachtingsslachtoffer van Demmink. Na Mustafa en Osman, die respectievelijk 12 en 14 jaar waren toen zij werden verkracht, is nu ook Yacine bereid is in detail te getuigen over misbruik door Demmink.

10 januari 2013: De CDA-Kamerleden Omtzigt en Oskam stellen opnieuw schriftelijke vragen over de Demmink-zaak aan de ministers van Veiligheid & Justitie en Buitenlandse Zaken. Zij verwijzen naar de resolutie van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden die oproept om Nederland te straffen voor de stelselmatige weigering de affaire Demmink fatsoenlijk te onderzoeken.

13 januari 2013: Columnist Jan Bennink noemt de Demmink-affaire op de opiniepagina van volkskrant.nl één van ‘de drie roestige spijkers die Nederland doen etteren’. Deze column zal korte tijd later de inspiratie vormen voor de oprichting van Stichting De Roestige Spijker.

25 januari 2013: De Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ) stelt bij de Turkse ambassadeur in Den Haag de intimidatie en mishandeling van de Turkse journalist Burhan Kazmali aan de orde. Kazmali heeft bericht over de Turkse verkrachtingszaak van Demmink en is daarna op straat bewusteloos geslagen. De twee verkrachtingsslachtoffers kregen geld aangeboden als zij hun klacht zouden terugtrekken. Toen zij weigerden, zijn ook zij bedreigd en mishandeld. Betrokken bij de bedreiging en mishandeling was Emin Arslan, de voormalige plaatsvervangend chef van de Turkse nationale politie die in de jaren negentig jongetjes voor Demmink ronselde.

31 januari 2013: De Turks-Nederlandse ex-politieman T.C. verklaart in een bijzonder onderzoek van de advocaat-generaal bij de Hoge Raad, dat de Nederlandse politie en leden van het OM ‘misdrijven’ hebben gepleegd bij het onderzoek tegen Hüseyin Baybasin. Politieman en tolk T.C. werkte als teamleider van 1988 tot 2005 in onderzoeken naar grote Turkse criminele organisaties.

4 februari 2013: Geïnspireerd door Volkskrant-columnist Jan Bennink wordt Stichting De Roestige Spijker opgericht. De stichting “wil onderzoeksjournalistiek inzake mogelijke misstanden bij de overheid bevorderen en persbreidel en doofpotpolitiek tegengaan”. De stichting schrijft een brief aan Demmink’s advocaat Knijff over de publicaties in het AD en dient een WOB-verzoek in bij minister Opstelten voor specifieke informatie over de zaak Demmink.

5 februari 2013: Welgeteld één werkdag nadat de Stichting De Roestige Spijker Demmink’s advocaat Knijff een brief schreef waar die met veel kabaal aangekondigde bodemprocedure tegen het AD nou toch bleef volgt eindelijk de dagvaarding. Advocaat Knijff was er “agendatechnisch” niet eerder aan toe gekomen.

12 februari 2013: Het Amerikaanse congreslid Chris Smith dient een nieuwe resolutie in bij het Huis van Afgevaardigden om het Internationale Hof van Justitie uit Den Haag weg te halen. De reden voor de motie is dat minister “Opstelten indicates that the Netherlands has repeatedly decided against a formal investigation into the allegations against Mr. Demmink”.

26 februari 2013: Minister Opstelten van Justitite beantwoordt (vijf dagen te laat) de kamervragen van Omtzigt en Oskam: ”Op basis van de niet als betrouwbaar beoordeelde aangifte, noch op basis van het daar opvolgende oriënterende feitenonderzoek is jegens de betrokken ambtenaar gebleken van een redelijk vermoeden van schuld”, aldus Opstelten. Voor het eerst stelt Opstelten niet meer keihard dat Demmink in de periode dat hij van verkrachting in Turkije is beschuldigd niét in dat land is geweest, maar dat “onderzoek geen bevestiging heeft opgeleverd dat de betrokken ambtenaar in de bedoelde periode in Turkije zou zijn geweest.”

20 maart 2013: Een voormalig gevangenisdirecteur richt zich tot Kamerlid Omtzigt met het bericht dat een persoonlijk assistente van Demmink, mw. Storm van ’s-Gravesande, heeft verteld dat zij voor hem afspraken moest regelen met minderjarige jongens toen hij nog directeur generaal buitenland op het Ministerie van Justitie was. De vrouw deed hierover haar beklag tijdens een dienstreis met ’topambtenaren, waaronder Rita Verdonk, naar Engeland.

20 maart 2013: Jan Poot maakt informatie publiek waaruit blijkt dat achtereenvolgens de CDA-kopstukken Donner en daarna Hirsch Ballin ‘hun’ Kamerlid Omtzigt hebben gewaarschuwd zich van verdere acties inzake Demmink te onthouden.

25 maart 2013: Justitie overschrijdt de wettelijke termijn voor het vrijgeven van WOB-informatie over Demmink aan Stichting De Roestige Spijker. Op 28 februari had het ministerie al vier weken uitstel aangekondigd, daar wordt nu nog eens een extra termijn aan toegevoegd tot 12 april.

9 april 2013: Terwijl Nederland zich druk maakt over het omstreden bezoek van de Russische president Poetin, vertoont het Russische TV1 avondjournaal een reportage over onder meer pedofielenvereniging Martijn en de affaire Joris Demmink. Onder meer advocate Adèle van der Plas en voorzitter Robert Rubinstein van Stichting De Roestige Spijker komen aan het woord.

10 april 2013: Stichting De Roestige Spijker steunt het Algemeen Dagblad in haar juridisch gevecht met Joris Demmink en kondigt aan zich in deze procedure bij het AD ‘te voegen’. De Stichting Stichting wil hierbij ook de in de VS geproduceerde documentaire Dutch Injustice: When Child Traffickers Rule A Nation onder de aandacht van het Nederlandse publiek brengen, een voornemen waartegen Demmink zich verzet.

15 april 2013: Uit het na veel uitstel eindelijk verkregen antwoord op het WOB-verzoek van de Stichting De Roestige Spijker blijkt dat het Ministerie van Veiligheid en Justitie de juridische procedure van Demmink tegen het Algemeen Dagblad betaalt. De krant schreef in oktober 2012 dat Demmink schandknapen geleverd kreeg via een Haagse pooier. Demmink vordert rectificatie. Volgens Minister Opstelten vergoedt de Staat de smaadprocedure omdat de publicaties verband houden met Demminks voormalige functie.

23 april 2013: Stichting De Roestige Spijker doet een aanvullend WOB-verzoek aan Justitie, om inzage te krijgen in hoe de beslissingen om Demmink’s juridische kosten te vergoeden tot stand zijn gekomen.

27 april 2013: Demmink’s advocaat Knijff maakt bezwaar tegen het verzoek van De Roestige Spijker om zich aan de zijde van AD te voegen in de procedure die hij tegen de krant heeft aangespannen.

Mei 2013: Katholiek Nieuwsblad brengt een artikel over de toetreding van Demmink tot de prestigieuze Haagse Sociëteit De Witte. Hij zit daar aan tafel met o.m. Ian de Jong, voorzitter van het Helsinki Comité die hem daar ook al binnenhaalde, en Hans Heinemann (voormalig ambassadeur te Praag, die Demmink daar meermalen zou hebben vergezeld bij zijn bezoeken aan jongensbordeel Pinocchio). Demmink is door de ballotage gekomen, ondanks bezwaar van zittend lid Prof. Smeets die daarop besloot te bedanken voor het lidmaatschap.

23 mei 2013: In de artikel 12-procedure van advocate Adèle van der Plas namens twee mannen die als kind door Demmink zeggen te zijn misbruikt, verschoont het gehele gerechtshof van Den Haag zich. Alle raadsheren kennen Demmink, al dan niet beroepshalve, persoonlijk. Het Hof wil dat het Gerechtshof Den Bosch de zaak overneemt.

25 juni 2013: Het Gerechtshof te Den Bosch stuurt de zaak weer door naar het Hof Arnhem, omdat bij het Bossche hof (danwel tegen beslissingen van dat hof) al procedures lopen in de zaak Baybasin, die in verband staat met de aanklacht van twee Turkse slachtoffers.

25 juni 2013: Stichting De Roestige Spijker stelt het Ministerie van Veiligheid en Justitie in gebreke omdat het aanvullend WOB-verzoek na 8 weken nog altijd niet gehonoreerd.

1 juli 2013: De Roestige Spijker wil de stafambtenaar van van Justitie, die volgens twee ex-collega’s heeft verteld ‘jonge jongens’ voor Demmink te hebben moeten regelen, als getuige horen. Ook wil de stichting beide gevangenisdirecteuren die dit hebben verklaard horen en dient daartoe bij de Rechtbank Utrecht een verzoekschrift in.

17 juli 2013: Turkse kranten presenteren een langverwachte ‘smoking gun’ met het bericht dat Demmink in 1996, ondanks de ontkenningen van zijn advocaat Knijff, op 20 juli 1996 Turkije is binnengekomen.” Dit blijkt uit het dossier waarin Demmink verdachte van verkrachting van minderjarigen is, maar dat is gesloten wegens ‘verjaring van de feiten’. Justitie verklaart: ‘In het dossier van verdachte Demmink zit een registratieformulier dat hij op 20 juli 1996 Turkije is binnengegaan en dat hij Turkije in 1996 ook weer heeft verlaten. Dit wordt nog eens bevestigd door meerdere getuigen.”

22 juli 2013: Advocaat Kaaks van Stichting De Roestige Spijker maakt bezwaar tegen de toedeling van de zaak Demmink/AD/De Roestige Spijker aan rechter mr. T. Veling bij de rechtbank Rotterdam. Veling was voorheen werkzaam bij landsadvocaat Pels Rijcken Droogleever Fortuijn en heeft daar veelvuldig namens het Ministerie van Justitie en ook voor Demmink zelf opgetreden.

8 september 2013: Op het laatste moment verschoont rechter Veling zich in de zaak Demmink/AD/De Roestige Spijker. Nadat de zaak door het ‘kamp Demmink’ al maandenlang is getraineerd, betekent dit late besluit van Veling opnieuw een forse vertraging in de zaak.

27 september 2013: Demmink verzet zich tegen het getuigenverhoor van een stafambtenaar van Justitie en twee van haar ex-collega’s die verklaren dat zij hen heeft verteld in het verleden ‘jonge jongens’ voor Demmink te hebben moeten regelen.

27 september 2013: Het Openbaar Ministerie stelt een nieuw onderzoek in naar het vermeende kindermisbruik door Demmink. Aanleiding voor het onderzoek is de brief van het Turkse OM waarin staat dat Demmink in 1996 Turkije is ‘ingereisd’, hoewel Demmink zelf en zijn advocaat dat al jarenlang ontkennen.

29 september 2013: De bekende Turkse mensenrechtenadvocate Eren Keskin, die in Turkije Demmink wegens kindermisbruik alsnog voor de rechter wil krijgen, meldt te stuiten op een muur van tegenwerking. Keskin werd internationaal onderscheiden voor haar juridische hulp aan onderdrukte en misbruikte vrouwen en wil de in Turkije verjaarde zaak van het seksueel misbruik van twee Turkse straatjongens in de jaren ’90 heropend krijgen: ”Toen ik hoorde dat deze zaak zogenaamd verjaard zou zijn, heb ik hem opnieuw aanhangig gemaakt. Ik stel dat er misdaden gepleegd zijn tegen de mensenrechten. Die feiten verjaren namelijk niet.”

1 oktober 2013: CDA-parlementariërs Omtzigt en Oskam stellen naar aanleiding van de nieuwe ontwikkelingen opnieuw Kamervragen, nu alles er op wijst dat zij bij de beantwoording van hun eerdere vragen door minister Opstelten steeds met een kluitje in het riet zijn gestuurd.

4 oktober 2013: 50+ fractievoorzitter in de Tweede Kamer Henk Krol treedt af na onthullingen over het niet betalen van pensioenpremies voor zijn personeel in zijn tijd als hoofdredacteur van Gay Krant. Krol laat zich ontvallen dat ‘mijn vijanden hebben gewonnen’. In een tv-interview met Eva Jinek in januari 2014 zou hij later een verband leggen tussen deze onthullingen en andere beschuldigingen aan zijn adres, en het feit dat hij minister Opstelten bij herhaling heeft gevraagd naar de Demmink-zaak.

19 oktober 2013: Advocaat Knijff citeert met droge ogen uit Demmink’s agenda van 1996 “dat hij op de datum van 20 juli 1996 in Nederland aanwezig was en enkele dagen daarna in Brussel”. Een opmerkelijke prestatie van Knijff, want in 2011 verklaarde hij nog dat deze agenda onvindbaar en, evenals zijn diplomatieke paspoorten en digitale reisgegevens uit de bewuste periode, zelfs vernietigd was.

13 november 2013: De Rechtbank Utrecht besluit het getuigenverhoor toe te staan waarom de Stichting De Roestige Spijker heeft verzocht. De stichting laat weten te hopen met het getuigenverhoor over Demmink de doofpot-zaak open te breken.

21 november 2013: Er wordt opnieuw een rechtszaak aangespannen tegen Demmink, die zich nu in vier zaken tegelijk moet verdedigen. Namens een Nederlandse man stelt letselschadeadvocaat Martin de Witte Demmink aansprakelijk voor schade die zijn cliënt heeft geleden omdat hij als minderjarige betaalde seks met hem zou hebben gehad.

December 2013: De Raad van State moet zich gaan buigen over de stelselmatige weigering –vier jaar lang– van het ministerie van Veiligheid en Justitie om informatie over Demmink te verstrekken aan de NOS. Vice-president van de Raad van State is oud-minister Donner, die indertijd Demmink benoemde en sindsdien te vuur en te zwaard heeft verdedigd.

16 december 2013: Het Gerechtshof Arnhem behandelt de artikel 12 procedure waarin advocate Adèle van der Plas zich namens twee Turkse slachtoffers verzet tegen de weigering van het OM om strafvervolging in te stellen tegen Demmink. Tijdens de zitting wordt duidelijk dat de Rijksrecherche heeft geconstateerd dat diverse gegevens in de ooit verdwenen maar recent weer opgedoken agenda van Demmink met o.a. Tipp-ex zijn gecorrigeerd. Toch ziet het OM nog altijd geen reden voor strafrechtelijk onderzoek.

21 januari 2014: Het Gerechtshof in Arnhem bepaalt dat het OM Demmink alsnog moet vervolgen. De uitspraak van het Hof wordt algemeen gezien als “Een blamage voor justitie, dat nu met lange tanden aan onderzoek begint”, zoals NRC het noemt.

5 februari 2014: Het OM laat weten te gaan starten met het strafrechtelijk onderzoek naar Demmink, en daarvoor een jaar (!) uit te zullen trekken.

eigen aanvulling (en wikisage):

De kosten die Demmink maakt voor zijn verdediging zijn tot nu toe gefinancierd door het Nederlandse ministerie van Justitie.[63] Minister Opstelten maakte in januari 2014 bekend dat hij met vergoeding van de advocatenkosten zou stoppen.[64] In mei 2015 stelde het Tweede Kamerlid Louis Bontes, dat het ministerie van Veiligheid en Justitie de Kamer onjuist zou hebben geïnformeerd over de kosten die de overheid maakte inzake Demmink. In de antwoorden van het ministerie aan Bontes werden slechts facturen genoemd uit de jaren 2013 en 2014. De rekeningen uit de jaren 2004, 2007, 2008 en 2009 werden buiten beschouwing gelaten. Als deze kosten wel meegerekend worden, is de overheid sinds 2004 zeker 172 duizend euro kwijt aan kosten die verband hielden en houden met Demmink.[65]

Maart 2014: Voor de rechtbank Utrecht worden belangrijke getuigen verhoort op verzoek van de stichting De Roestige Spijker.

In juli 2015 werd op het wikipedialemma weer informatie zonder enig argument weggehaald. Als represaille werd door de wikipediakliek (sorry ik weet geen beter woord) gedreigd het hele lemma te verwijderen onder andere omdat Joris Demmink nooit vervolgd zou zijn en nooit voor de rechter zou zijn geweest. Dit kan niet meer anders worden geclassificeerd als een pertinente leugen, want onder andere, hoe is het mogelijk, in strijd met de correcte maar veel te korte inhoud van dit lemma zelf.

Het onderzoek door het Openbaar Ministerie kwam af en toe in het nieuws; er werden geen en dan weer wel vorderingen geboekt met het onderzoek in Turkije.

In september 2015 werd er door de prominente wikipediagebruiker en ex=bestuurslid van wikimedia NL Ellywa weer een poging gedaan een lemma ¨affaire Demmink¨ te maken. helaas, censuur. onvoldragen prietpraat (sic) bronversie. Wel op wikisage

In Oktober 2015 bleek Demmink slachtoffer v.d. Well het voor elkaar te hebben om in een voorlopig getuigenverhoor Voormalige minister Opstelten, Staatssecretaris Teeven en Demmink zelf onder Ede te laten horen voor de rechtbank Amsterdam.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.