Cookies

Pedagoochstelaars

SC20121108-120015-1
Zo had ik ooit een mannelijke pedagoochelaar afgebeeld. Dit kan dus worden beschouwd als een opsoringsbericht.

‘Tsja het zijn allemaal vrouwen die bij ons lesgeven’ was het antwoord van een docente van de afdeling pedagogiek van de Hogeschool van Amsterdam. ‘Er zijn namelijk geen mannen te vinden’ vervolgde ze. ‘Hoe heeft u dat geprobeerd’ vroeg ik haar. Nou we doen er echt van alles aan. Ok, mij is nooit een vacature gemeld terwijl ik toch eerste graads bevoegd ben om les te geven. Wat doen jullie dan wel , hoe werven jullie eigenlijk? Spreken jullie gericht mannen aan? Nou nee, we werven vooral mond op mond. Zo…… Ja dus de meeste docenten zijn vrouwen en die zitten vooral natuurlijk in vrouwennetwerken waarin ze geheel toevallig alleen vrouwen vinden? Old womans network? Je zou mogen hopen dat vrouwen wat geleerd hebben van de manier waarop ze zelf buiten de deur werden gehouden voor allerlei functies, maar nee hoor, ze pedagoochelen net zo vreemd als mannen (of erger…) als ze de kans krijgen.
Ik was u nog een verslagje verschuldigd van een aangename en leuke meeting van het vakblad Pedagogiek in de Praktijk. Dit ter gelegenheid van hun honderdste nummer en de presentatie van een boekje met pedagogische ervaringsverhalen waarvan ik er ook een had geschreven. De bijeenkomst was al in december, maar ik was er nog niet zo aan toegekomen het op te schrijven.
Een andere blooper is ook zeer vermeldenswaardig. Een wetenschappelijk medewerker van de Universiteit van Amsterdam meende dat er geen mannelijke kandidaten waren geweest (2013) voor de post van hoogleraar vaderstudies. Toevallig ken ik een Amerikaans universitair docent van de duidelijk mannelijke kunne die wel had gesolliciteerd. (Zie dit blog). De man(!) die ik sprak was naar eigen zeggen van dichtbij betrokken bij de procedure. Dus als je dan solliciteert als mannelijke (ped)agoog dan is er nog een kans dat dat niet eens door iedereen wordt opgemerkt. Zo iemand, Stephen Baskerville, blijft verstrikt in iets wat Warren Farrell het kanten gordijn zou noemen.
Verder nog meer leuke gesprekjes die ik helaas voor een deel al weer vergeten ben. Oh ja wat over het smeulende feminisme van Anja Meulenbelt versus van Gennep. Of zoiets.
En dan hebt u nu nog een blogje tegoed over de uitkomsten van ‘Scheiden zonder schade’ van Rouvoet. Ik kan alvast verklappen dat ik van dat verhaal, ondanks positieve elementen, alweer buikpijn krijg. vrijdagavond 16 maart 19.30 gaan we het behandelen in Deventer op een miniconferentie met onder andere Cees van Leuven en Abdel Ytsma. Zet het alvast in je agenda! Geeft het door. Toegang gratis door samenwerking met de gemeentelijke CU-fractie.
 
 

vrouwen van de wereld gefeliciteerd

beleden roos
Cobi Schreijer zette het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen” op haar plaat “plant een roos”

Wereldvrouwendag is in het verleden voor mij nogal eens aanleiding geweest om nog eens flink van leer te trekken over de misstanden die het feminisme naast een paar goede zaken, toch heeft aangericht.

Toen ik gisterenmiddag de nieuwe Google-Doodle voor de vrouwendag van vandaag zag wilde ik dat direct gaan aanpassen met mannentekentjes en andere mooie dingen. Tot me inviel dat ik ook gewoon vandaag eens extra aardig kon doen tegen al die vrouwen die ik in de afgelopen jaren er van langs heb gegeven omdat ze maar niet wilden zien dat vaders af en toe behoorlijk in het verdomhoekje zitten. Want het zijn natuurlijk op de eerste plaats ook vrouwelijke medemensen.  En verder aan de vrouwen die ik toch al aardig vond, daar ga ik vandaag nog wat aardiger tegen doen.En dan wilde ik dat gelijk maar voorzien van een mooi muziekje. Bijvoorbeeld “ik hou van alle vrouwen” gezongen door de Belgische groep Rum. Maar mooier is eigenlijk nog het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen”van Joke Smit. Dit lied staat al jaren op mijn inspiratiepagina. Dit lied is het mooiste wat ik van het feminisme mee heb genomen. Een lied waar ik gewoon achter sta. Nou ja, als het maar duidelijk is dat jongens misschien dan wel moeten worden bevrijd van de plícht tot flink en stoer doen, maar dat ze niet hoeven te worden bevrijd van het flink en stoer doen op zich, want dat is eigenlijk best af en toe wel een mooi jongetjesding. Ja het aardige van het lied is dat twee coupletten over vrouwen gaan, een over mannen en een over de mensen in het algemeen.

Ik zag ook net dat Anja Meulenbelt een half jaar geleden een blogje aan mijn favoriete vrouwenlied heeft gewijd. Het verbaast me elke keer weer hoe mensen die 80% hetzelfde denken zo tegenover elkaar kunnen komen te staan. Ik bedoel dus waarom praat zo’n vrouw niet gewoon met me? Volgens mij……nou ja… Zij linkt in haar blog naar de prachtige vertolking door Cobi Schreijer. Maar het wordt natuurlijk gewoon tijd dat ik als man dat lied opneem. Gezongen heb ik het wel eerder.

In de loop van deze dag heb ik zinnen uit dit lied toegewezen aan:

* Rietje Mees, rechter die me op een andere 8 maart het contact met mijn dochter ontzegde: Waar onrecht niet als een natuurgegeven wordt beschouwd.
* Anja Meulenbelt, die alles in zich heeft om wijs te zijn, wat een zoektocht: Waar rimpels niet de eenzaamheid voorspellen, maar paspoort zijn naar wijsheid, aanzien, ‘s werelds raadsvrouw zijn.
* XB: Die het liever over mensen heeft in plaats van mannen en vrouwen, maar zelf een prachtige vrouw is: Er is een land waar mensen willen wonen
* Edith S, mijn zingmaatje-diva:: Nou ja we gaan het hele lied nog een keer zingen toch?
* Aggie F, waarvan ik voor het eerst van dit lied hoorde en waar de accoorden vandaan komen: Waar moeder niet hetzelfde is als huisvrouw
* Gretha S: Waar vrouw-zijn niet betekent: tweederangs en bang en klein
* Gerda Dijksman, de politiefunctionaris met een vreemde passie over mannelijk geweld:Waar niemand wint ten koste van een ander
* Mevrouw Römkens, idem:Waarin geweld door niemand meer geduld wordt
* T B, was dat niet waar het over ging?: Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk
* Nanneke Quik Schuijt, in de hoop dat we gaan uitdragen dat mannen juist ook vaders zijnen daarom 100% nodig: Er is een land waar mannen willen wonen
* Liesbeth Groenhuijsen, dat liefde en verbondenheid meer telt: Waar vrouw en man elkaar niet hoeven haten, maar eindelijk bondgenoten kunnen zijn
* Rosa, dochter, ik wens haar flinke, maar ook kwetsbare toe: Waar jongens van de plicht tot flink en stoer doen zijn bevrijd
* Rosalie R: Waar angst en rouw niet weggemoffeld worden
* Joke Smit: Dat is het land waar mensen willen wonen, het land waar de saamhorigheid bestaat

Het is mij nog niet gelukt om alles op 8 maart voor elkaar te krijgen, vooral mijn opname is nog niet om over naar huis te schrijven. Ik had ze de nacht voor 8 september al opgenomen, maar het kan hopelijk beter. Moeilijke akkoorden en ook de melodie vergt de nodige aandacht. Mijn akkoordenschema heb ik van bovengenoemde Aggie. Maar ik twijfel of ze wel helemaal goed zijn doorgekomen. Dus graag tips?

Mijn voorlopige vertolking (versie 2) staat hier, ik ben dus nog niet tevreden: 

De hele tekst staat al minstens 10 jaar, maar ik dacht zelfs nog een paar jaartjes langer op mijn website

Eigenlijk ontbrak er nog een couplet aan het leid van Joke: Er is een land waar kinderen willen wonen ( overigens heeft ze het daar wel over)

praat-je over jeugdzorg en socialisme?

De Russiche Jonge Pionier Morozov die volgens de (mytische?) overlevering zijn vader zou hebben verraden aan de communistische staat. bron wikipedia

Zucht. Precies dertien minuten communicatie met een communicatiemedewerker van de SP-kamerfractie. Mijn eigen partij. Het was best een zinvol gesprek, maar ik moet moeite doen het onderwerp te beperken tot de communicatie an sich. En me niet kwaad maken als ik na kamerlid Kooiman en ex-kamerlid Langkamp ook nog  Quik-Schuijt en Meulenbelt te berde breng. Met deze laatsten kan ik zelf ook niet communiceren. Eigenlijk vooral omdat ze de bui al voelen aankomen en ook niet meer met mij willen communiceren, omdat ik in hun ogen kwaad ben. Ja en?

Nu ging het over de communicatie van iemand anders met de SP-fractie. Niet netjes genoeg en dan wordt de toegang geblokkeerd. Geen communicatie. Ik snap het en ik snap het niet. Een gedachte blijft overeind. Er is eigenlijk geen communicatie meer mogelijk tussen de mensen die zich hard maken tegen de misstanden in de jeugdzorg en rechtstaat enerzijds en volksvertegenwoordigers anderzijds.. De frustratie is te hoog opgelopen. Zelf trek ik me ook liever op mijn weblog terug dan om te proberen de diverse SP-dames iets duidelijk te maken. Tsja en er komt veel terecht en langs op mijn weblog maar Kooiman en Langkamp komen hier dus nu terecht, maar vast niet langs.

Met de SP is het soms makkelijker, maar ook moeilijker communiceren. Ze zijn gevoelig voor misstanden maar ook gevoelig voor meer staat voor kinderen. Meer geld in de jeugdzorg. “Ja maar we moeten de nodige zorg toch niet beknotten omdat er ook misstanden zijn” Dat zo de hengelbereidheid naar  kinderen waar wellicht nog wat jeugdzorg aan kan worden toegevoegd groter wordt dringt niet door.. Dat meer jeugdzorg de afgelopen jaren gewoon heeft geleid tot minder welzijn voor kinderen is voor de SP blijkbaar nog steeds niet doorgedrongen. Ondanks de toch verontrustende signalen van de commissie Samson, extra risico op seksueel misbruik. Alsof het niets is.

Sommige mensen wijzen op de oude leninistische gedachtengoederen die de SP mogelijk parten zouden kunnen spelen. En inderdaad de gelijkenissen met het verhaal van de Russische jonge pionier Pavlik Morozov borrelen wel eens bij mij boven. Er zijn denk ik wel een paar verbanden. Maar ook een paar verbanden niet.

Verder zou de SP zich kunnen realiseren dat goede banden met het veld soms aardig kunnen zijn (Kooiman en Langkamp komen uit de jeugdzorg, waarschijnlijk zijn veel SP-leden werkzaam in de jeugdzorg) maar ook een kritisch oordeel in de weg kunnen staan.

Ik heb per saldo goede hoop dat dit korte gesprek zin heeft gehad.

Wikipedia over Morozov

Elke post op dit blog heeft een aantal Tags. Een daarvan is Anja Meulenbelt. Ter gelegenheid daarvan nam ik zelf nog eens al mijn blogjes door die iets te maken hebben met Anja. Ik vond daar zulke juweeltjes tussen zitten dat ik u die exercitie ook durf aan te bevelen. leest!

Dank je Anja

Schema uit " de ziekte bestrijden, niet de patiënt". oorspronkelijk Stichting Ombudsvrouw

Mijn échte volgers weten het. Ik kanker wel veel op het historische en reëel bestaande feminisme, maar vaak ben ik het ook dankbaar. Er valt zoveel van te leren. Dat geldt natuurlijk ook voor Anja Meulenbelt. Ik snap niet waar ze zich in verstopt, mannenangst, mannenhaat….? Maar haar boeken lees ik af en toe graag. In een van die boeken kwam ik vandaag bijgaand schema tegen. Stof tot nadenken voor veel mannen. Voor de eerste drie fases maakt het eigenlijk niet uit of je links of rechts begint te lezen. Daarna zul je moeten beslissen of het doorlopen van deze drie fases nou juist heeft geleerd tot welke groep je behoort; onderdrukker of onderdrukte. Succes ermee. Ook verderop lijken enkele fases op elkaar. Cruciaal is de woede. Die komt maar aan een kant voor. Daarom vindt Anja kwade vaders ook zo’n verwerpelijk verschijnsel denk ik.

En solidariteit he, jongens denk daar nou eens aan. Als iets ons vooruit helpt is het dat wel!!

Anja eruit Nanny blijft

Het kostte even moeite om de definitieve kandidatenlijst voor de SP in de Eerste Kamer te vinden. Maar ik heb hem nu toch. Anja Meulenbelt is eruit, waarmee het boegbeeld van ongelijkwaardig ouderschap, wat ze immers in persona vertegenwoordigde, uit het politieke spectrum is verdwenen. Nanneke Quik-Schuijt staat echter op de 8ste plaats, waarmee nog veel ellende behouden blijft. Zij was het immers die dwars op het amendement van haar partijgenoot Jan de Wit ging staan, die het gelijkwaardig ouderschap in de wet introduceerde.

Aan haar wijdde Peter Prinsen nog een prachtig weblog over waarheidsvinding en jeugdzorg. In een discussie met Peter Prinsen begreep ik dat er mensen zijn die haar een geweldig charisma toeschrijven. Misschien, dacht ik zelf, heeft Nanneke het charisma van de Nanny. Een doordenkertje. Als ik meer tijd heb kom ik hier nog op een en ander terug. Maar dat jullie het nieuws maar alvast hebben.

weblog Peter Prinsen
dossier waarheidsvinding
dossier Quik-Schuijt

naschrift: Ik heb uiteindelijk wel SP gestemd. Gelukkig stond QS op de 9de en niet op de 8ste plaats (foutje in de lijst die ik van het partijbureau van de SP kreeg). Ze is er dus net niet ingekomen.

Dries en de afdrijving

Dries van Agt is  me vooral bijgebleven van de rellen rond abortuskliniek Bloemenhove. Hij wilde deze sluiten. Gisteren was hij bij Pauw en Witteman om zijn steun aan het Palestijnse volk uit te leggen. In zijn politieke loopbaan had hij vaak voor Israël gekozen en hij heeft daar al weer een hele tijd spijt van. Spijt die hij nu in de vorm van een boek heeft gegoten.

Ik ben in het algemeen zeer onder de indruk van mensen die kritisch naar hun eigen verleden kijken en daar ook iets mee doen.

Bij mij hangt nu de vraag hoe Dries van Agt naar zijn eigen anti-abortusverleden zou moeten kijken. Ik was zelf in de tijd van die acties voor Bloemenhove vrij reflexmatig voor abortus en ook voor de feministische eisen voor volstrekte autonomie in de vrouwelijke besluitvorming. Moederlijke besluitvorming eigenlijk, maar zo werd het meestal niet genoemd om het sentiment dat het een beginnend kind is te onderdrukken vermoed ik.

Ik ben niet beland bij een totale 180 graden omzwaai. Maar ik kijk er wel inmiddels anders tegenaan. Abortus moet soms kunnen en vòòr het feminisme leidde het absolute abortusverbod tot veel misstanden. Maar het idee dat abortus een kwestie is waar mannen niets mee te maken hebben verwerp ik inmiddels hartgrondig. Vader en moeder ben je zeker al vanaf de conceptie, misschien zelfs wel vanaf het moment dat er een bedoeling is om een kind te maken.  Dat is mijns inziens ook het goede moment om een ouderschapsplan te maken. Het is trouwens ook de wens van het feminisme dat vaders zich verantwoordelijk voelen voor de conceptie. Zoals meer bij het feminisme voorkomt werd die verantwoordelijkheid in de praktijk maar naar één kant uitgelegd.  Wel plichten maar geen rechten voor mannen. Hoe je je als man in godsnaam dan verantwoordelijk moet voelen voor je kinderen is mij een raadsel gebleken.

Het zou goed zijn als vriend van Agt dit punt nog eens zou belichten. Was zijn tegenstand tegen Bloemenhove een dogmatisch katholieke reactie, of had het ook elementen in zich van gezamenlijk gedragen ouderschap. En hoe ziet hij dat nu?

Dit brengt me bij een van de dragers van het feminisme, Anja Meulenbelt. Nog géén 180 graden draai. Voor de Palestijnse kwestie hoeft dat ook niet, dat heeft ze altijd al gezien zoals Dries nu. Maar met betrekking tot die abortuskwestie, zou ze al aan een klein draaitje toe mogen zijn. Ik zie dat ze de laatste tijd nog weinig aan het woord komt in emancipatiezaken. Zo zag ik een nummer van het SP-kaderblad voorbij komen dat het thema Emancipatie belichtte zonder een stukje van haar prominente lid Meulenbelt.  Een teken aan de wand misschien. Met oude aartsvijand, nieuwe bondgenoot Dries als voorbeeld misschien?

Het onderwerp Israël heeft met vrouwen gemeen dat het onderwerp als vanzelf wordt geassocieerd met slachtofferschap. En dat is geen fictie natuurlijk. Maar slachtofferschap mag nooit legitimeren tot wandaden.

meer over de Bloemenhove-akties

de verklaring van Langeac (gezamenlijk beslissen)

senatrice,………..

Ja sorry lezer. Het gaat alweer over zo’n SP-vertegenwoordigster. En ik ben alweer kwaad. Waar haalt Nanneke Quik-Schuijt het vandaan om die pertinente onzin te repeteren over dat verreweg de meeste ouders het na scheiding wel goed regelen.  Ze bedoelt zeker haar medesenatrice Anja die haar kind alleen opvoedde. Dat valt zeker onder goed geregeld? Wat zal ik er nog verder aan toevoegen. Lees de onderzoeken, lees mijn boeken. Jarenlang hebben we ervoor gevochten dat op zijn minst de cijfers door de politiek onder ogen zouden worden gezien. Bij de regering is dat dan eindelijk doorgedrongen. Maar waar is Quik-Schuijt als de waarheid aangehoord moet worden? Als je niet weet waar het over gaat moet je je mond houden Nanneke. En dan een motie ondersteunen die om meer omgangsondersteuning vraagt. Hoe kom je erbij. Je hoort zelf bij de voorhoede van rechters die omgang jarenlang onmogelijk maakte. Hef eerst jezelf op. Verlaat je SP-zetel. Jouw soort (rechters) hoeven we niet om zich met omgang en zorg te bemoeien. En dat voor een partij waar ik lid van ben. Die in haar verkiezingsprogramma vóór gelijkwaardig ouderschap is. En die “dus” een senatrice heeft die er “niet rouwig om zou zijn als er meer 1-oudergezag zou worden opgelegd”, zoals ze in tweede termijn meende te moeten opmerken.

Gelukkig (in opbeurende zin) was ik zelf gisteren niet in Den Haag en wél op een SP-kerngroepvergadering in Deventer waar nog steeds wel voor gelijkwaardig ouderschap wordt gepleit.

Ik hoop dat het zogenaamde wetsvoorstel Donner niet doorgaat. En daar is weer een kleine kans voor aanwezig gezien het feit dat nogal veel senatoren, overigens verschillend-soortige bezwaren hebben geopperd.

de passage over eenhoofdig gezag uit het stenogram van de Eerste Kamer
Quik-Schuijt toespraak 18 november 2008
meer documentatie over de discriminerende houding van Quik-Schuijt

ps:( 3-6-2013). Nanneke Quik-Schuijt heeft inmiddels toegezegd met mij in gesprek te gaan over een aantal pijnpunten. Als daar iets over te melden valt zal ik dat mijn lezers laten weten. Inmiddels is er een gesprek geweest tussen mevrouw Quik-Schuijt enerzijds en mijn dochter en ikzelf anderzijds. Ik voel me nog niet vrij daar uitvoerig over te rapporteren. het ligt daarvoor ook nog te gevoelig. Zie overigens ook mijn latere blogs.

Vaderbashing

“Wat we kwijt zijn geraakt is dat we eens heerlijk de schuld konden geven aan het systeem en aan mannen.” In een recent interview met Anja Meulenbelt in het blad Grenzeloos staat het nog een keer voor de duidelijkheid. Nou gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat Anja dit citaat in een, heel klein beetje, relativerende context laat neerschrijven.

Dat wil echter niet zeggen dat ze het manbashing kan laten. Maar daar hebben we het al eerder over gehad. Een erg “mooi” voorbeeld van expliciete vaderbashing kunt u hier vinden onder de blogpost erkennen. Vast wel geïnspireerd door de schaamte-voorbij dame van het feminisme.

Weet u wat grappig is. Het citaat van Anja komt uit interview van haar met een trozkisties blad, waar ik ook ooit een interview over vaderschap aan gaf. Vooral dat laatste viel me destijds erg mee. Het is namelijk niet een erg manvriendelijk blad. Ooit ben ik net als Anja overigens een wijle trozkistisch geschoold en heb daar net als Anja om vergelijkbare redenen afstand van genomen. Eigenlijk ben ik minstens zo feministisch als Anja (hoewel is Anja wel feministisch?) En de schaamte ook al heel lang voorbij. En met zo’n overeenkomsten sta je dan toch nog recht tegenover elkaar, in de praktijk.

En dan nog iets op metaniveau. Ik typte net het woord manvriendelijk en zie dat mijn tekstcorrector (Firefox) het woord niet wenst te accepteren en het woord vrouwvriendelijk …zie… wel! Ik had al eens eerder ontdekt dat manzijn niet, en vrouwzijn door de wordtekstcorrector wel werden geaccepteerd.

En, hiephoi, vandaag een nieuwe tekstcorrector gevonden voor het nieuwe boek Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. een tekstcorrector(v) die wél snapt dat manvriendelijk een mooi woord is.

Anja in Grenzeloos (link vernieuwd)
Mijn interview aan grenzeloos (de bronlink is verbroken, sic!; Ik zal het artikel binnenkort even scannen)

persoonlijk en politiek

Het persoonlijke is politiek geldt nog steeds alleen voor vrouwen. Anja Meulenbelt mag rustig een paar nachtkastjes vol persoonlijk leed tot politiek verheffen, juist ook met betrekking tot haar moederschap.
Als je dat als vader doet wordt je afgeserveerd. Ja ook door andere vaders helaas.
Als we kijken naar mensen die deze wereld veranderden dan zijn ze altijd open geweest over de manier waarop ze zelf met beide benen in de modder stonden en zich persoonlijk en politiek emancipeerden. Obama is daarvan een recent voorbeeld.

Zelf heb ik daarom al een tijd geleden besloten mij niets meer aan te trekken van mensen die menen dat je als betrokken vader geen boek mag schrijven over ouderverstotingssyndroom. De praktijk is namelijk dat zo ongeveer alle auteurs en acteurs in het veld familierecht en vaderschap betrokken zijn. Het komt er dus eigenlijk op neer dat je wat mag zeggen als je je betrokkenheid ontkent. En dat is nu juist de slechtste voorwaarde om tot een betrouwbaar en transparant verhaal te komen. Obama die zijn gezicht wit verft of Mandela die net doet of hij niet in de gevangenis heeft gezeten.

Gisteren op bezoek bij een bekende wetenschapper/auteur op het gebied van familierecht en bemiddeling. Hij durft wel om zichzelf te laten zien. Soms indirect, maar ook direct.
U zult daar in het nieuwe boek over het ouderverstotingssyndroom het een en ander over terug kunnen vinden. Dat boek komt eraan, ook al hebben we vertraging opgelopen, stap voor stap komt de publicatie dichterbij.

nieuw boek over ouderverstotingssyndroom
voorbeeld van diskwalificatie als auteur

promiscue

Vrouwen zijn ook promiscue. Volgens sommige opvattingen over de geschiedenis hadden oude samenlevingen promiscuïteit als uitgangspunt. En dat uitgangspunt is inmiddels een lastig punt van discussie met een medeauteur van een artikel waaraan ik werk.

Promiscue betekent dat je wisselende sexpartners hebt. Jarenlang werd mannen verweten dat ze deze stijl aanhingen. Er is echter veel grond om aan te nemen dat vrouwen er ook wat van kunnen. Promiscuïteit was ooit de basis voor matrilineariteit. Althans volgens theoretici als Johann Jakob Bachofen dus. Immers werd de geslachtsgemeenschap los gezien van de voortplanting waardoor de inbreng van de mannen onduidelijk was. Vervolgens trad de patrilineariteit in, die ook weer gekoppeld werd aan sprookjes over de inbreng van de man. Volgens sommige zou de moeder meer een voedingsbodem zijn voor een compleet afgeleverd product van de man. Afin zo langzamerhand zouden we allemaal moeten weten dat de inbreng van beide geslachten in de voortplanting even belangrijk is. Hoewel… hier en daar viert de moederschapsideologie nog hoogtij. Voormalig kamerlid Mieke v.d. Burg van de PvdA zei mij eens dat echte gelijkstelling pas zou komen als mannen ook kinderen baren.

Op grond van bovenstaande menen sommigen in de vaderbeweging dat de tweede-golf feministen een vrouwelijke promiscuïteit hebben opgevoerd waarmee de matrilineariteit weer werd ingevoerd. Niet valt te ontkennen dat vooraanstaande tweede-golf feministen als Anja Meulenbelt hun promiscuïteit niet onder stoelen of banken staken (zie haar boek “De schaamte voorbij”). En dit liep inderdaad gelijk op met een toenemende neiging tot moederschapsverheerlijking (althans de facto). Maar of het een uit het andere voorkomt? Uit de vele door haar beschreven gezellige vrijpartijtjes van Anja kwamen geen kinderen voort. Behalve uit die eerste met de vader van haar kind. Juist het promiscue leverde geen kinderen op. Inmiddels hadden we dan ook de pil.

Kortom dit soort verbanden zijn ingewikkeld en niet altijd onderling oorzakelijk. Merkwaardig is dat in weerwil van allerlei vooroordelen over mannen het juist vrouwen zijn die tweede leggen creëren zo bleek onlangs uit onderzoek van het NIDI. En bij die nesten van moeders zijn de vaders dikwijls de voorbijgangers. Is vrouwelijke promiscuïteit daarom de oorzaak, en mannelijke promiscuiteit niet. Hebben mannen belang bij monogaam gedrag? Mwah daar gedragen ze zich geloof ik niet naar. Het zijn wel de vrouwen die soms misbruik maken van die promiscuïteit om de matrilineariteit in te voeren.
Dit gebeurt vaak door te liegen over hun vruchtbaarheid of hun pilgebruik en dankzij het feit dat onze samenleving er nog steeds weinig waarde aan hecht om vaderschap eenduidig vast te stellen. En dat is iets waar mannen ook niet altijd aan willen. Soms omdat een relatie met het kind naar verwachting onmogelijk wordt gemaakt.

Je kunt hierin vele kanten op. Dat maakte ook wel dat er in een artikel over de geschiedenis van de loyaliteit van het kind, mijns inziens voor moest worden gekozen om het begrip promiscuïteit ten dele buiten beschouwing te laten of er anders veel meer woorden voor uit te trekken.

Jammer dat deze zaken zo emotioneel liggen dat een grondige discussie blijkbaar moeilijk is.
Ik heb u, lezer deze keer met een ingewikkeld verhaal belast in plaats van een snel miniatuurtje. Sorry, maar ik ben toch benieuwd naar jullie reacties.

Bachofen op de Duitse Wikipedia
NIDI over de tweede leg