Cookies

Tag: Barack Obama

Geplaatst op

Ook grote vaders hebben kleine kinderen

Ontegenzeggelijk hebben Amerikaanse presidenten de laatste jaren meer aandacht besteed aan vaderschap. Clinton hield alweer wat jaartjes geleden een pleidooi voor het omturnen van alle moederschapsprogramma’s tot ouderschapsprogramma’s. Dat is hard nodig want in de states groeit 23 % van de kinderen op zonder vader.

Ook Obama is al sinds zijn verkiezingscampagne bezig met vaderschap. Zelf valt hij regelmatig te zien met zijn kinderen. Hij poogt een rolmodel te zijn. Ook met de viering van 100 jaar vaderdag was hij weer opvallend aanwezig met een vaderdagspeech.
In zijn pogingen om de verantwoordelijkheid voor hun kinderen (of het gebrek daaraan) weer bij vaders te leggen mist hij echter een cruciaal punt. Dat is dat veel vaders werden en worden buitengesloten.
Daar heb je ze weer de dwaze gescheiden vaders enzo, hoor ik een aantal van u roepen.
Zucht doe ik dan.
Ook op de viering van 100 jaar vaderdag in Nederland waren dit soort kwesties niet van de lucht. Kon het niet allemaal een stukje positiever. Waarom 3 genomineerden voor de vaderdagtrofee m/v met een geur van gescheiden vaderschap (Hoorde Deon van Moorsel dan ook tot die categorie?)?
Ik hoorde Henk Hanssen van Ikvader pleiten voor meer kwantitatief evenwicht.
Zelf pleit ik voor inhoudelijk betrekken van beide kanten op elkaar.
Ik hoorde pleiten voor onthechte verkondiging van de problemen. Onthecht oke, maar niet zonder emotie zou ik zeggen. Kijk naar Martin Luther King, Nelson Mandela, kijk naar de grote veranderingen en veranderaars. Deden zij het zonder emotie, nee. Wel bij tijd en wijle onthecht van hun persoonlijke woede in die zin dat ze zich met hun kwaadheid en toorn plaatsen in een maatschappelijke strijd zonder zichzelf te verliezen.
In Nederland prijzen we ons gelukkig dat beide kanten van de vaderbeweging (de positieve praktijk versus de terechte kritiek) zich sterk op elkaar betrokken voelen zodat een integrale benadering van het vaderschap op basis van argumenten en inhoud mogelijk is. Geen kwantitatief maar een kwalitatief evenwicht dus.

Zorg kan niet zonder recht. Niet onthecht dus.

Obama op vaderdag en de kritiek daarop.

Geplaatst op

persoonlijk en politiek

Het persoonlijke is politiek geldt nog steeds alleen voor vrouwen. Anja Meulenbelt mag rustig een paar nachtkastjes vol persoonlijk leed tot politiek verheffen, juist ook met betrekking tot haar moederschap.
Als je dat als vader doet wordt je afgeserveerd. Ja ook door andere vaders helaas.
Als we kijken naar mensen die deze wereld veranderden dan zijn ze altijd open geweest over de manier waarop ze zelf met beide benen in de modder stonden en zich persoonlijk en politiek emancipeerden. Obama is daarvan een recent voorbeeld.

Zelf heb ik daarom al een tijd geleden besloten mij niets meer aan te trekken van mensen die menen dat je als betrokken vader geen boek mag schrijven over ouderverstotingssyndroom. De praktijk is namelijk dat zo ongeveer alle auteurs en acteurs in het veld familierecht en vaderschap betrokken zijn. Het komt er dus eigenlijk op neer dat je wat mag zeggen als je je betrokkenheid ontkent. En dat is nu juist de slechtste voorwaarde om tot een betrouwbaar en transparant verhaal te komen. Obama die zijn gezicht wit verft of Mandela die net doet of hij niet in de gevangenis heeft gezeten.

Gisteren op bezoek bij een bekende wetenschapper/auteur op het gebied van familierecht en bemiddeling. Hij durft wel om zichzelf te laten zien. Soms indirect, maar ook direct.
U zult daar in het nieuwe boek over het ouderverstotingssyndroom het een en ander over terug kunnen vinden. Dat boek komt eraan, ook al hebben we vertraging opgelopen, stap voor stap komt de publicatie dichterbij.

nieuw boek over ouderverstotingssyndroom
voorbeeld van diskwalificatie als auteur

Geplaatst op

kunnen en willen

een eerdere zwarte doorbraak
een eerdere zwarte president voor zijn doorbraak

Als je niet wílt kún je niet en als je niet kúnt wíl je soms niet meer. Een bekend adagium voor veel hopeloze vaders.

yes, we can.

Wél willen en nu ook kúnnen; dát moeten vele zwarte Amerikanen gevoeld hebben bij de verkiezing van Barack Obama. Ik heb op mijn blog al meerdere keren aangegeven dat Eigenlijk geen van de presidents en vicepresidentskandidaten in de USA vaders veel te bieden heeft. En over bieden gesproken, Biden ook niet dus.

Maar desondanks kan de mentale instelling van het Obama-front een les voor ons zijn.

Zelf was ik afgelopen weken ook niet erg in een constructieve stemming en willen en kunnen hadden mij even niets te bieden.  Dat is soms de realiteit. Maar laat het éven zijn. Laten we opkomen voor wat we belangrijk vinden. Onze kinderen. Een gemeenplaats die ik in het kader van verkiezingen veel gehoord heb. Maar nergens wordt dat punt zo letterlijk genomen als in de vaderbeweging en de beweging voor een humaner familierecht.

De vaderdagspeech van Obama

Geplaatst op

zwart

Jaren geleden zat ik eens, als enige man, bij een vrouwendiscussie over een zogenaamd toekomstscenario voor het regionale emancipatiebureau. Een van de opmerkelijkste gebeurtenissen daar was een opmerking van een caribische emancipatiewerkster. Dat gedoe over mannen meer betrekken bij de zorg voor de kinderen hoefde van haar niet. We moesten ook maar eens wat specifieker kijken naar de verschillen tussen groepen vrouwen. Caribische vrouwen hadden het altijd zelf en alleen gedaan en dat hoefde voor haar niet te veranderen. Ze betitelde het eigenlijk als een soort racisme om de normen van de blanke emanciaptiewerksters op te leggen aan zwarte vrouwen.

Aan deze gebeurtenis moest ik denken toen ik in de krant las dat de zwarte presidentskandidaat Barack Obama het voorzien had op de afwezige zwarte vader.

Een oproep aan zwarte vaders om je verantwoordelijkheid te nemen is nooit weg. Ik las dat in de States 60 procent van alle zwarte kinderen zonder vader opgroeit. Maar het leek er een beetje op dat Obama ook de schúld bij de zwarte vaders legt. daar denk ik genuanceerder over. Het lijkt er een beetje op dat Barack wat makkelijk zijn éigen gemiste vader projecteert op al die andere. Hoewel; ben wel benieuwd wat die vader van Barack er zelf van vindt trouwens.

In dit geval kunnen we trouwens spreken van enkele vormen van vooroordelen die we genderracistisch kunnen noemen. Ze maken onderscheid naar ras en sekse tegelijk.

Barack Obama mist vaderschap (DePers)