Corine de Ruiter is tuchtrechtelijk twee maal veroordeeld voor het selectief bij elkaar shoppen van case-onderzoek in opdracht van een cliënt. Ook op macro niveau probeert ze nu volgens Ivo Vrijkotte dezelfde truc toe te passen. In haar onderzoek ‘Mythen over conflictscheidingen: de kennis van juridische en sociale professionals’ haalt ze onderzoek aan wat haar uitkomt aan zonder te kijken naar ander onderzoek wat geheel iets anders beweert. In haar caseonderzoek legde ze haar oor te luister bij een ouder zonder naar de eventuele strijdige informatie van de andere ouder op zoek te gaan. Ik vertel het even kort. Voor de precieze uitleg verwijs ik naar de klacht die Ivo Vrijkotte over haar naar de universiteit Maastricht, waar zij doceert, heeft gestuurd. Overigens pas nadat ze eerst de kans had gehad om zich te verweren tegen deze beweringen. Op een bijeenkomst met de landelijke directie van de Raad voor Kinderbescherming legde Sipke Baarsma haar het verwijt van de twee gegrond verklaarde klachten voor. Haar enige antwoord was: ‘Kent u het dossier?’ Daarop viel ik zelf in met de opmerking dat ik het dossier heel goed ken. Ik heb het uitvoerig bestudeerd. Een inhoudelijk verweer heb ik niet langs zien komen. Ook niet toen ik dat haar nogmaals voorlegde in een discussie op linkedin. Kijk ik pik ook niet zondermeer alles wat klachtencommissies zeggen, maar kom dan met een verhaal of een verwijzing naar een verhaal. (Hier in de Volkskrant wel enig niet-inhoudelijk verweer)
Helemaal bijzonder is dat zij volgens Ivo ook inhoudelijk op macro-niveau hetzelfde deed als op micro-niveau. In het caseonderzoek voor cliënte vormen van mishandeling bij tegenpartij suggereren en daarover zelfs bij de media aan de bel hangen en in het macro wetenschappelijk onderzoek de aanwezigheid van dat soort misbruik uitvergroten. Ze dekt zichzelf in als het ware. Ze heeft niet het lef om aan te geven dat ze mogelijk door haar persoonlijke verleden bevooroordeeld zou kunnen zijn. dat hoor je wel te doen als wetenschapper.
Corine heeft goede connecties met de Raad voor de Kinderbescherming die zich niet bepaalt geneert voor het inhuren van wetenschappers die zich niet aan de wetenschappelijke mores houden. Wordt Corine de opvolgster van Ed Spruijt?
Lees de klacht van Ivo en verspreid hem. Brief aan mevrouw De Ruiter_(hier zonder ondertekening)
In de hierboven genoemde discussie op linkedin heeft Corine inmiddels op een aantal beweringen gereageerd.
ps 29-7-17: De Universiteit Maastricht heeft geantwoord met een poging tot intimidatie. Ze willen de klacht behandelen maar weten blijkbaar nu al dat de klacht smadelijk en lasterlijk is. Ze willen de klacht ook uit de openbaarheid hebben. Nieuw blog hierover met de reactie van Ivo Vrijkotte.
Tv-oost serie Dwaze Vaders
update 180717; probleem openbaarheid wel benoemd; video
De meeste van mijn volgers zullen het niet gemist hebben. Maar zelf was ik tijdens de mooie serie uitzendingen die TV-Oost maakte over dwaze vaders, op vakantie. Ik geef de link naar de samenvattende tekst van tv Oost met de verwijzingen naar de 4 uitzendingen . Kijk ook even terug naar de uitzending van 2 maanden geleden die eraan vooraf ging
In de film zeg ik onder andere dat problemen benoemd moeten worden. Natuurlijk moeten ze ook besproken worden, maar het probleem is dat allerlei onderdelen van het probleem ouderverstoting, vooral waar die te maken hebben met het functioneren van de rechtstaat niet worden benoemd. En nadat iets benoemd is kun je erover praten. Openbaarheid van uitspraken is niet benoemd in de uitzendingen zelf maar wel in de afkondiging en de disclaimer ( zie bijgaande video)
In de samenvatting die u vindt bij de link staat dat ik vind dat er gepraat moet worden. Maar praten heeft weinig zin als je het over sommige dingen niet mag hebben. Een goed voorbeeld is bijvoorbeeld ook deze discussie tussen Sietske Dijkstra, Karen Woodall, professor Corine de Ruiter en mij. Zowel Corine als Sietske hebben mijn vragen over de integriteit van wetenschappelijk onderzoek nog steeds niet beantwoord.
Ik kom op een en ander nog uitgebreid terug. Ik heb even tijd nodig om wat zaken op een rijtje te zetten. Misschien willen mijn volgers mij daarvoor verder even excuseren.
Heeft de Raad voor Kinderbescherming nog een noodrem?
“Dit is mij als kind overkomen, ik heb mijn vader verstoten. Nu zijn mijn kinderen hetzelfde lot beschoren lijkt het. Maar dat laat ik niet nog een keer gebeuren” “Mijn vader spatte bijna uitelkaar toen ik vroeg wat de kinderbescherming had gedaan voor onze relatie” “Mijn moeder had er spijt van dat ze me tegen mijn vader had opgezet. ‘Maar iedereen, rechters, kinderbeschermers en andere omstanders lieten me in de waan dat het goed was’ zei ze ”
Twee van de vier leden van onze delegatie in het overleg met de directie van de Raad voor de Kinderbescherming en Corine de Ruiter hadden zelf ervaren hoe het is om slachtoffer te zijn van loyaliteitsmisbruik, het programmeren van ouderverstoting. Hoe langer hoe duidelijker tekent zich af hoe waanzinnig de rol is van de Raad voor de Kinderbescherming bij het veroorzaken van ouderverstoting. Je kunt er zelfs de vinger op leggen dat ze zelf veelvuldig manipulaties verrichten die onder dezelfde categorieën vallen als de manipulaties van de programmerende ouder. Ik roep dat al lang. Maar ik heb het nooit zo indringend verwoord zien worden als gisteren.
De Raad beloofde weer van alles op te pakken maar dat heb ik al vaker vernomen. Bijna twintig jaar geleden onderhandelden we ook met de landelijke directie. We dachten toen punten binnen te halen. Ik denk dat een punt echt is binnengehaald toen. Geen naamswijziging na scheiding meer voor kinderen onder de 12. Maar onderzoek naar ouderverstoting, ook een toezegging, pakte uit als het beruchte corrupte onderzoek van Ed Spruijt.
Eigenlijk werd er gisteren door een aantal mensen keihard aan de noodrem getrokken. Maar is de hendel van de noodrem nog wel echt verbonden met de rem zelf? We zullen het zien.
Onze delegatie komt nog met een uitgebreid verslag, maar omdat dat nog wel een paar dagen kan duren alvast dit eerste berichtje. We hebben besloten om iedereen mee te laten kijken wat er gebeurt.
af-sprake-loos
Het is alweer dik een jaar gelden dat ik met jeugdzorgdirecteur Sitalsing afspraken maakte over een campagne voor vroegtijdige afspraken. Niets van terecht gekomen dus. Afspraken zijn van geen belang voor jeugdzorg en omstreken. En afspraken over afspraken lijken zelfs van nog minder belang.
Die afspraken werden gemaakt na een uitzending van debat op 2.
De opname/uitzending van “debat op twee” ging gepaard met een aantal merkwaardige shuffles. Op een of andere manier had er iemand achter mijn rug om zitten stoken om mijn positie in het geding te brengen. Toen er een proef van aankondiging werd gedaan bleek ik ineens niet meer deskundige te zijn maar te zullen worden afgestoft als Dwaze Vader. Dit wist ik te voorkomen. Maar in de uitzending bleek nog wel in welke richting men mij klem poogde te zetten. Ik zou bijvoorbeeld 20 jaar lang hebben geprocedeerd wat niet waar is.
Bij de voorbespreking van de uitzending was me al door de redactie verteld dat Liesbeth Groenhuijsen niet wilde dat haar functie van gedragsdeskundige bij de Raad voor de Kinderbesch… zou worden genoemd. Ik wist al dat Groenhuijsen eerder achter mijn rug om bij het NIP had zitten stoken toen ik een daar zeer gewaardeerde lezing had gehouden. Het verband lag voor de hand.
Pas was in de Volkskrant te lezen hoe in een kwestie een vader door hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter achter zijn rug om zwart was gemaakt bij een programma van Zembla. Bij dat Zembla programma was ik ook op een merkwaardige manier buiten spel gehouden.
Kortom zou het kunnen dat……? Ik wil er graag meer van weten.
Lees verder in mijn uitgebreide verslag over mijn betrokkenheid bij Debat op 2
Blog over de uitzending van debat op 2 met terugkijklink
Over bevooroordeelde deskundigen/ volkskrantartikel
debat op 2 analyse
De werking van Censuur over vaderschap: Het kanten gordijn
Wouter en Joep evalueren over Ik mis je zo van Viola Holt
Deskundigen bevooroordeeld tegen vaders
Over de zaak waar mijn laatste 2 blogs over gingen komt steeds meer boven water. En ik lijk geen ongelijk te krijgen lees ik in de Volkskrant. In de bedoelde zaak over een van de vader vervreemd jongetje, zijn nu al twee gedragsdeskundigen die eenzijdige rapportages maakten voor de moeder tuchtrechterlijk veroordeeld. Corine de Ruiter en Paul Pollman. Bepaald niet de eerste de besten. Nu heb ik geen onverbiddelijk geloof in wat voor een (klacht)rechterlijk college dan ook. En evenmin in de Volkskrant. Maar ik heb ook persoonlijk mogen constateren dat Paul Pollman weigerde om mij zijn verweer in de tuchtzaak toe te sturen nadat hij overigens eerst zelf contact met mij zocht. Ik had namelijk graag nog naar die uitspraak willen kijken om te kunnen beoordelen of het om een redelijke uitspraak ging. Ik ben altijd voor nog diepere Lees verder “Deskundigen bevooroordeeld tegen vaders”