Cookies

Correcties verslag hoorzitting expertgroep

De expertgroep Ouderverstoting en complexe omgangsproblematiek, die mij hoorde als deskundige, heeft daarover een concept verslag geschreven dat ik mocht corrigeren. Ik zal hier niet alle correcties behandelen, ik ga er vanuit dat die worden verwerkt en dat het verslag door het expertteam zal worden gepubliceerd. Maar de algemene opmerkingen bij die correcties wil ik u niet onthouden. Ik verwijs hierbij ook naar eerdere blogs over deze kwestie. (vervolg onder plaatje)

kaart over de discriminerende uitspraken van schijndeskundige Dhr Spruijt een voorbeeld van systemische beïnvloeding

Algemene opmerkingen bij het corrigeren:

indeling en systeembenadering

Er is blijkbaar gekozen voor een thematische indeling van het verslag. Die loopt geloof ik niet helemaal samen met de chronologie. Dat heeft voordelen. Maar sommige dingen komen daardoor wel onder koppen terecht waar ik ze niet zo thuis vind horen. Ik pleit ook voor een kop preventie en een kop systeemkritiek. Preventie onder dwang en drang behandelen lijkt me niet goed. In ieder geval bleven er allerlei opmerkingen van mijn kant onbenoemd die ik dan toch maar even onder een systeemkopje heb gezet. Als dat niet kan zouden ze in ieder geval ergens anders moeten worden ondergebracht. Ik merk op dat sociale/sociologische deskundigheid onderbedeeld is in het expertteam. De kop “Drang en dwang “vind ik sowieso al gekleurd. Waarom niet het woord “handhaving” daarin opgenomen? En de kop “Gender” had van mij “Ongelijke behandeling” mogen heten. De keuze van koppen is van groot belang gezien het feit dat veel mensen dit soort verslagen scannen in plaats van helemaal lezen. Ik vind dat mijn inbreng koppen verdient die in voldoende mate een duiding zijn van de inhoud.

Waardenissues strafrechtelijk

Strafrechtelijke issues kunnen niet worden ondergebracht onder de noemer waardeinissues. Strafrechtelijke overtredingen van rechters, waar nota bene een verzwaarde strafmaat op staat, mogen zo niet worden afgedaan. Ik heb zelf, als door de rechtbank aangesteld deskundige meegemaakt dat een rechter valsheid in geschrifte pleegt over mijn inbreng als deskundige en alle machtsmiddelen inzette om mij in die hoedanigheid alsnog de mond te snoeren. Aangifte daarvan werd vervolgens genegeerd. In een ander geval. als door de verdediging opgeroepen getuige-deskundige heb ik meegemaakt dat ik niet aan het woord kwam omdat ik opvattingen heb over het functioneren van rechters. Aan dit soort machtsmisbuik moet een einde komen, anders komt er ook geen einde aan iets wat op dit moment valselijk wordt benoemd als vechtscheidingen.

Stimuleren van klokkenluidersverhalen in plaats van onderdrukken

Het goed tot zijn recht laten komen van opvattingen van deskundigen zoals ik, die vaak niet aan het woord worden gelaten kan het best gebeuren door ook niet gepubliceerde (indirect gecensureerde) artikelen alsnog te publiceren. Al eerder heeft in een met het expertteam gedeelde discussie Louis Tavecchio afgesproken dat hij zou proberen een artikel van mij in de rapportage oid op te nemen. Dit is een goede manier om de opvattingen die ik in het gesprek naar voren bracht in al zijn nuances te belichten.

Mijn correctie

Ik heb me niet bemoeid met de uitspraken van anderen, behalve waar dat nodig was omdat ik er aan refereerde. Ik heb het door mij genoemde jaar 1999 voor het hoofdartikel AD gecorrigeerd naar 2002. Ik heb overwogen om bij diverse opmerkingen van mij refererende links toe te voegen maar dat leek me een te grote ingreep. Uiteraard ben ik wel bereid om bij alles waar mogelijk de juiste referenties te leveren.

Verantwoordelijkheid nemen les 1: eigen afspraken

Luchtenveld vvd rechters
Voormalig parlementariër Luchtenveld over hoe zijn voorstel om rechters minder bij scheidingen enzo te betrekken door die rechters onderuit werd gehaald

Dit weekend was ik met een paar mensen erg geschokt betrokken bij een acute vechtscheidingscrisis. Zonder op de details daarvan uitvoerig in te gaan heb ik me voorgenomen minstens twee blogs te wijden aan de lessen die daaruit te leren vallen. Lessen die ik al 20 jaar hanteer, maar die ik graag, nogmaals, anderen duidelijk wil maken.  Voor de duidelijkheid, ik wil daarmee niet zeggen dat ik alles soepel langs me heen heb kunnen laten komen, maar ik ben wel een overlever geworden, zowel persoonlijk als maatschappelijk. Tot nu toe.
gv-presentatie
Op deze foto zowel Ruud Luchtenveld als van harry Bommel en ook nog Kees Vendrik en mijzelf.

Afin, vandaag de eerste les. Al weer bijna 20 jaar pleit ik voor het maken van vroegtijdige afspraken, voor de geboorte, liefst bij het maken van kinderplannen. In de internationale verklaring van Langeac uit 1999 kregen deze ideeën ook veel aandacht. Daarna schreef ik erover,  bijvoorbeeld samen met Harry van Bommel in de Staatscourant. Mijn laatste landelijke televisieoptreden, debat op 2 alweer enige jaren geleden, stond ook in dat teken. Daartussen ligt nog van alles. Ed Spruijt heeft een uitgeklede versie ervan overgenomen. Een directeur van jeugdzorg was enthousiast, het zou allemaal wel even in een campagne worden gegooid.
Essentieel bij deze vorm van afspraken maken is dat je de gangbare circuits buiten sluit. En dat is natuurlijk waar velen afhaakten. Jeugdzorg wil niet buitengesloten worden en rechters al helemaal niet. En dat was natuurlijk ook het punt bij mensen binnen de familierechtbeweging die het voeren van een campagne voor minder overheidsbemoeienis juist een vorm van overheidsbemoeienis vonden (bv de Waal).  Maar eigenlijk bedoelden ze natuurlijk dat ze te bang waren om zicht tegen rechters te keren. Ook Spruijt ging zich natuurlijk niet tegen zijn broodheren richten.
Maar hebben wij die rechters, jeugdzorgers enz. nodig? Nee eigenlijk niet. En die campagne van de overheid?  Nou nee. Spread the word! Ik moet toegeven dat een afspraak om niet naar de rechter te stappen formeel juridisch altijd kan worden doorbroken. Maar het wordt moeilijk om afstand te nemen van een eigen afspraak waar ook je omgeving intensief en in een ritueel bij is betrokken. Een Portugese universitair docente psychologie die ik dit weekend tijdens de krisisbewegingen sprak dacht dat het in haar land allemaal beter ging omdat er meer sociale controle is.  Ik durf er wat om te verwedden dat in heel veel gevallen afspraken die op een manier gemaakt worden zoals ik die voorsta,  heel veel zogeheten ‘vechtscheidingen’ gaan worden voorkomen.
Dus jullie kunnen dat gewoon doen. Afspraken maken. Als je al kinderen hebt kun je het ook nog steeds doen. Nou niet alleen kunnen; moeten! Als je eenmaal in de scheidingstrein zit wordt het moeilijk. Ik geef graag nog een keer een workshop om het helemaal duidelijk te maken. Doe het dan ook. Ga niet romantisch roepen dat het je niet kan overkomen. Afspraken over de zorg voor de kinderen, voor en na scheiding kunnen zelfs scheidingen zelf voorkomen!
Neem je verantwoordelijkheid.
Deze les ging dus over verantwoordelijkheid op micro-niveau. Laten we het in les 2 ook eens hogerop zoeken. Wat kun je samen met anderen buiten je vrienden en familie doen om de loyaliteitsproblemen van kinderen te tackelen?
In deze blog leg ik wat verder uit waaraan ik denk bij het maken van eigen afspraken.
pS1: Had ik dat nog gemist (dank je Iris) De notarissen hebben wel wat bedacht wat in de richting komt ik ben benieuwd hoe dat er precies uit ziet. Iemand ervaring?
 

Hoe prof. Corine de Ruiter ook wetenschappelijk onderzoek selectief bij elkaar shopt

Corine de Ruiter is tuchtrechtelijk twee maal veroordeeld voor het selectief bij elkaar shoppen van case-onderzoek in opdracht van een cliënt. Ook op macro niveau probeert ze nu volgens Ivo Vrijkotte dezelfde truc toe te passen. In haar onderzoek ‘Mythen over conflictscheidingen: de kennis van juridische en sociale professionals’ haalt ze onderzoek aan wat haar uitkomt aan zonder te kijken naar ander onderzoek wat geheel iets anders beweert. In haar caseonderzoek legde ze haar oor te luister bij een ouder zonder naar de eventuele strijdige informatie van de andere ouder op zoek te gaan. Ik vertel het even kort. Voor de precieze uitleg verwijs ik naar de klacht die Ivo Vrijkotte over haar naar de universiteit Maastricht, waar zij doceert, heeft gestuurd. Overigens pas nadat ze eerst de kans had gehad om zich te verweren tegen deze beweringen. Op een bijeenkomst met de landelijke directie van de Raad voor Kinderbescherming legde Sipke Baarsma haar het verwijt van de twee gegrond verklaarde klachten voor. Haar enige antwoord was: ‘Kent u het dossier?’ Daarop viel ik zelf in met de opmerking dat ik  het dossier heel goed ken. Ik heb het uitvoerig bestudeerd. Een inhoudelijk verweer heb ik niet langs zien komen. Ook niet toen ik dat haar nogmaals voorlegde in een discussie op linkedin. Kijk ik pik ook niet zondermeer alles wat klachtencommissies zeggen, maar kom dan met een verhaal of een verwijzing naar een verhaal. (Hier in de Volkskrant wel enig niet-inhoudelijk verweer)
Helemaal bijzonder is dat zij volgens Ivo ook inhoudelijk op macro-niveau hetzelfde deed als op micro-niveau. In het caseonderzoek voor cliënte vormen van mishandeling bij tegenpartij suggereren en daarover zelfs bij de media aan de bel hangen en in het macro wetenschappelijk onderzoek de aanwezigheid van dat soort misbruik uitvergroten. Ze dekt zichzelf in als het ware. Ze heeft niet het lef om aan te geven dat ze mogelijk door haar persoonlijke verleden bevooroordeeld zou kunnen zijn. dat hoor je wel te doen als wetenschapper.
Corine heeft goede connecties met de Raad voor de Kinderbescherming die zich niet bepaalt geneert voor het inhuren van wetenschappers die zich niet aan de wetenschappelijke mores houden. Wordt Corine de opvolgster van Ed Spruijt?
Lees de klacht van Ivo en verspreid hem. Brief aan mevrouw De Ruiter_(hier zonder ondertekening)
In de hierboven genoemde discussie op linkedin heeft Corine inmiddels op een aantal beweringen gereageerd.
ps 29-7-17: De Universiteit Maastricht heeft geantwoord met een poging tot intimidatie. Ze willen de klacht behandelen maar weten blijkbaar nu al dat de klacht smadelijk en lasterlijk is. Ze willen de klacht ook uit de openbaarheid hebben. Nieuw blog hierover met de reactie van Ivo Vrijkotte.

Doden door verkeerde (medicijn) combinaties

De verkeerde combinatie corrupte sociale wetenschap (Spruijt cs) en criminele  rechters levert jaarlijks, vermoed ik,  al gauw een paar honderd doden op. Maar gisteren werd ik geconfronteerd met een andere levensgevaarlijke combinatie; die van elkaar dwarszittende medicijnen.  Het systeem van de Nederlandse apotheker houdt namelijk niet bij dat je mogelijk nog medicijnen gebruikt die zijn voorgeschreven voor incidenteel gebruik. Ik gebruik wel eens een slaappilletje. Als u mijn blogs leest begrijpt u waarom. Die gebruik ik lang niet elke dag, en dat wordt ook heftig afgeraden want je bent zo verslaafd. Maar er staat wel op dat je er een per dag kunt slikken voor het slapen gaan.  En daardoor worden die slaappilletjes binnen 30 dagen ( het aantal pilletjes in de verpakking) afgeschreven door het apothekerssysteem. Ik had dat een jaar of 5 geleden ook al eens ontdekt en daarover een gesprekje met mijn toenmalige apotheek gevoerd. Gezien de moeizame discussie ( ja dat doet die computer nou eenmaal) ben ik van apotheek veranderd.  Maar gisteren was het weer zover. Ik heb een blaasontsteking en moest van de avondarts aan de penicilline. Ik kwam dus bij de ziekenhuisapotheek terecht. Daar bleek wederom dat de apothekersassistent geen direct zicht had op mijn slaapmiddelgebruik terwijl ik nog een flinke voorraad heb.  Dus het probleem is niet apotheekgebonden, het zit dus hoogst waarschijnlijk in het landelijk systeem.
Mijn huidige apotheek leek het probleem eerst te willen ontkennen. ‘Nee het verdwijnt niet uit het systeem’ Nee ok, niet helemaal. Op het eind had ze het toch door. Ja het medicijn verdwijnt na 30 dagen uit zicht. ‘Jaja ik zal het eens aankaarten’. Ik stel enige terugkoppeling op prijs om niet het gevoel te houden dat wat je ook zegt als klokkenluider altijd word opgevat als een vorm van querulantisme ( zoals bij het rechtssysteem). Ok ze zou het voorleggen en dan de farmaceut zelf opnieuw met mij contact laten opnemen. Maar het kon wel even duren. Hoeveel doden gaat dit nog langer duren dacht ik na het telefoongesprek.
Toevallig, of zou mijn kritiek zo snel doorwerken, (grapje)  zie ik nu na al deze acties dat er juist vandaag in het nieuws is dat er jaarlijks in Nederland 49.000 mensen in het ziekenhuis komen door verkeerd medicijngebruik. Welk deel daarvan wordt veroorzaakt door bovenstaand probleem?  Een ruige schatting, gok…. 1% misschien? Toch al gauw 500.  En de laatste jaren zijn er dus al duizenden gevallen. gewoon een ICT dingetje. Iets minder dan de helft ervan gaat er ook aan dood.
Afin ik heb nou dit blog geschreven en ik zal een link daarvan links en rechts doorgeven. Maar deze taak is nu ook aan u lezer. Hoeveel doden voorkomt u vandaag nog?  En dat wil dan nog niet zeggen dat u niets meer aan Spruijt cs hoeft te doen. Van die laatste ga je vaak niet direct dood, zijn pseudowetenschappelijke activiteiten werken meer als een soort sluipmoordenaar. Daar weten de vaste lezers van mijn blog over mee te praten.
Spruijt en dodelijke slachtoffers
PS 1. Foutje. Geen 49000 doden maar 49000 mensen in ziekenhuis. sorry. Maar desaniettemin heel erg. het aantal dodelijke slachtoffers is volgens deze berichten 17.000-20.000 Sorry dat ik wat door elkaar haalde. Maar de impact is nog steeds immens.

Pas op! Divorce Challenge; meer dan een rookgordijn; nog meer slachtoffers….

Hieronder een prima Blog van Anne-Marie van Mackelenbergh. Een paar details zou ik willen aanscherpen. En vooral wil ik iedereen oproepen om eens vanachter onze schermpjes vandaan te komen.
Er zijn details die veel scherper kunnen. Het boekje van Spruijt is niet alleen oud, maar vooral zeer corrupt tot stand gekomen. Dat is volgens mij een veel sterker argument. En zo zijn er nog wat dingen. We moeten ons niet af laten leiden door schijninspraak. Maar ook niet door een illusie dat het aanschrijven van de ombudsman of een commissie voor mensenrechten zal helpen. Wat een beetje zal helpen is actie, maar dan nog veel meer dan in het verleden. Ik zeg niet dat we al die clubs niet moeten aanspreken. Het is belangrijk om dat scherp en effectief te doen zodat ze zich niet kunnen beroepen op een ‘Wir haben es nicht gewusst’.
Anne-Marie:
Onderstaand is mijn belangrijkste blog tot nu toe door mij geschreven. Gewoon in begrijpbare taal, want daar hebben de instanties ook een handje van; moeilijke woorden, opdat wij het ook niet meer …
Bron: Pas op! Divorce Challenge; meer dan een rookgordijn; nog meer slachtoffers….

Hoogleraar recht=rechter?

befgajes in de bajesEen paar jaar geleden had ik het plan opgevat om een klacht in te dienen over het ontbreken van wetenschappelijke integriteit bij Dr Ed Spruijt. Vooral omdat hij er nogal merkwaardige collusiepraktijken op na hield. Hij liet justitie op een niet verantwoorde manier zijn onderzoek begeleiden (inclusief opdrachtgevende justitiemedewerkers in de begeleidingsgroep) . Een klacht hierover kan dan bij de betreffende speciaal benoemde klachtbehandelende hoogleraar worden gedeponeerd. Toen bleek mij dat die betreffende  klachtbehandelende Utrechtse hoogleraar recht (prof Hol) ook rechter was. Dus zelf op een nogal merkwaardige wijze de collusie tussen wetenschap en rechtspraak in stand houdt. Tsja dan moet je dus eerst het college van bestuur vragen om iemand anders als klachtbehandelaar toe te wijzen. Ik ben daar niet aan begonnen. Dit soort klachten worden zelden integer afgehandeld, zelfs niet zonder Prof Hol.
In een vorige post had ik het over de plannetjes van Prof Vlaardingerbroek om ouders gedwongen anti-conceptie te laten  ondergaan. Toen ik dit onderwerp nog eens terugzocht via Google zag ik dat Vlaardingerbroek dit plannetje eerder had gepresenteerd, maar dan als Rechter. Dat is natuurlijk nog Linker. Rechters dienen zich te onthouden van bemoeienis met wetgeving. Maar ze kunnen het niet laten. Maar moet je die Linkers horen schreeuwen als er een parlementariër iets zegt over de rechtspraak…….
Gisteren had ik een heel lang gesprek met een journaliste waarin ik memoreerde dat alle hoogleraren recht die ik onder de loep heb gehouden tevens rechter bleken te zijn.  Of nee er was geloof ik een uitzondering bedenk ik nu. Zou het zo kunnen zijn dat deze collusie inderdaad in de praktijk de regel is?
Misschien mag ik mijn lezers uitdagen om op zoek te gaan naar hoogleraren recht die geen rechter of dergelijke  zijn?

Zelfmoordvaders en "professor" Spruijt

De heer Spruitjes-de Wijs
De heer Spruitjes-de Wijs. Elke overeenkomst met bestaande personen is toeval

Door het stof gaan dat deed die vader uiteindelijk. Hij beet in het stoffige zand van het strand nadat hij een kogel door zijn kop had geschoten. Daarmee had hij dus voldaan aan de opdracht van mijnheer Spruijt aan vaders. ‘ga desnoods door het stof’ (Spruijt liet dat voor het eerst noteren in ‘Een nieuwe start’)
Gisterenavond Eenvandaag over het boek van Ton Lankreijer over de zelfmoord van een vader. Vlak nadat deze vader duidelijk was gemaakt dat hij het contact met zijn kind wel op zijn buik kon schrijven maakte hij er een eind aan. Uiteraard wist ook de redactie van Eenvandaag weer niets beters te bedenken dan om Ed Spruijt aan te rukken, die voor de gelegenheid tot professor (het staat althans nog niet in zijn linkedinprofiel)  werd omgedoopt.
Spruijt gebruikte weer eens een idee van de vaderbeweging (Verklaring van Langeac 1999) om het geheel uitgekleed en ontkracht aan het publiek te presenteren.  ‘Maak voor de geboorte afspraken over de opvoeding’.
Ik heb al eerder in een artikel in een repliek op Spruijt in het blad Pedagogiek in Praktijk aangegeven dat ook de sociale wetenschappen, als ze onzorgvuldig worden uitgeoefend, zoals bij Spruijt absoluut het geval is, doden op zijn geweten kan hebben. Dit soort wanpraktijken worden, in het geval van Spruijt, ook beloond met valse adoratie, valse loyaliteit en een  medaille.
Justitie heeft een site geopend om burgers goede ideeën te laten bedenken om de scheidingsellende te beëindigen. Maar echt goede ideeën zijn uiteraard niet welkom. Zoals “Spruijt eruit”.  De tegenpool van dat eindeloos ophemelen van Spruijt is niet alleen de ondergang van vaders maar meer ook nog van vaderactivisten en integere wetenschappers zoals ik. Integere sociale wetenschap, zeker in het aandachtsgebied scheiding, bestaat eigenlijk niet meer en kan niet meer. Zelf heb ik het dan ook inmiddels opgegeven om mijn promotietraject op de UvA af te maken. Voor een titel moet ik integere wetenschap inleveren. Zo lijkt het. Maar ik voel me ook door het heersende discours over vaders en de scheiding van hun kinderen heel ver naar de rand geduwd. Ik kan alleen nog maar overleven door me als outlaw te profileren. Ik ben niet van plan door het stof te gaan namelijk, en al helemaal niet met een kogel door mijn hoofd. Maar een dr-titel in Nederland; misschien maar beter niet ook.
Eenvandaag
Dossier Ed Spruijt
Afspraken maken voor de geboorte
 
 

Wie is van papier?

Afgelopen  vrijdag overleed psychiater/schrijver en verlicht filosoof Jan Foudraine. Zijn boek Wie is van hout? maakte 40 jaar geleden grote indruk op mij. Binnenste buiten en buitenste binnen. Niet de behandelde patiënt is van hout, nee hij voelde zich behandeld als hout. De orerende hoogleraar die hem als object in de collegezaal neerzette, was niet alleen van hout, hij had ook een houten plank voor zkbassen2ijn kop.
Het doet me denken aan die mooie omkering die vaderactivist, kinderbeschermingscliënt Gerben Rorije ergens rond 1998 pleegde. ‘Ik voel me behandeld als papier, maar het is eigenlijk dat kinderbeschermingsapparaat dat papier is en papier uitscheidt, uitschijt’. Dus pakte hij dat hele kinderbeschermingsbouwwerk in met kilometers papier. Zie de foto hiernaast.
Lees verder “Wie is van papier?”

Jeugdzorg als relatiezorg

in 2012 afgewerkte versie van het schilderij salomon 2 ter gedachtenis aan Peter Hoefnagels
in 2012 afgewerkte versie van mijn schilderij salomon 2 ter gedachtenis aan Peter Hoefnagels. Orwelliaanse dictatuur

” Meneer uw buren hebben gemeld dat u in uw tuin tegen uw vrouw zei dat u ook wel eens wilt koken en dat uw vrouw daar hartgrondig nee op zei.” “Ja en?” “Nou dan is er een risico dat u ruzie krijgt en misschien wel een scheiding en misschien wel vechtscheiding enzo. En omdat dat allemaal slecht is voor uw kinderen komen wij u nu even preventief leren te communiceren. Dat begint uiteraard met meer respect voor de kookkunsten van uw vrouw.” “Ja maar ik kan zelf ook goed koken…” “Nee niets daarvan. Mannen die koken zijn helemaal een risico voor de kinderen. Laten we u maar alvast onder toezicht stellen. Uw gedrag is trouwens eigenlijk ook een vorm van geestelijk geweld, huiselijk geweld dus. We kunnen u ook uit huis laten zetten.”
Als u denkt dat ik met bovenstaand voorbeeld overdrijf dan raad ik u toch eens aan om u eens in wat rapporten van jeugdzorginstanties te verdiepen. Mijzelf is ooit kwalijk genomen  dat ik liedjes zong met mijn kind bijvoorbeeld. Tot nu toe kwam jeugdzorg, kinderbescherming, kindcurator, rechter en co pas langs als er onénigheid was bij een partnerscheiding. Maar dat kan anders blijkbaar. Gemeenten en Jeugdzorg wil met hun neus boven op uw relatie gaan staan. Want uw relatie is een risico voor kinderen. Ouders moeten tijdig afspraken maken meldt een artikel in de regiopers.
Mooi natuurlijk dat het idee (verklaring van Langeac)  van tijdig afspraken maken over kinderen wordt opgepikt. Dat moeten ouders doen wat mij betreft. Daar heb ik zelfs de handen van jeugdzorgers voor op elkaar gekregen. Maar als zo vaak krijgen we nu een perverse variant van dit idee voorgeschoteld. Het idee was dat ouders zaken zelf zouden gaan regelen zodat ze trots kunnen zeggen. ¨Blijft u maar uit de buurt, we hebben onze zaken geregeld. En als er iets mis zou gaan dan hebben we onze eigen arbitrage ook geregeld.¨
Jeugdzorgers en initiatiefneemster Corry Haverkort gaan echter nu onze communicatie regelen en zogenaamd preventief ingrijpen. Want ouders zijn een risico voor hun kinderen. Vechtscheiding is mishandeling en jeugdzorg cs weten wel hoe ze daarmee moeten dealen. Toch zijn er veel onderzoeken die aantonen dat juist jeugdzorg er een rommeltje van maakt. Ik maakte onlangs nog mee hoe jeugdzorg dwars tegen de feiten in durft te schrijven dat een vader door de rechter een omgangsregeling zou zijn ontzegd. Liegen en bedriegen lost niets op, is in die context valsheid in geschrifte en maakt de zaken alleen maar erger.
Corry Haverkort is kunstenaar en ethica. Een paar jaar geleden belde zij mij op om mij te vertellen dat kunst verbindt. Na mooie gesprekken hierover ontdekte ze echter dat ik kritiek heb op het zogenaamd wetenschappelijk onderzoek van Ed Spruijt (zie oa mijn wetenschappelijke artikel in pedagogiek en de polemiek daarover). Alleen het blote feit dat ik kritiek had en heb op Spruijt, was voor haar aanleiding om de contacten met mij per direct te stoppen. Dat is niet alleen slechte communicatie, dat is géén communicatie. Dat heeft ze gemeen met haar Ed Spruijt zelf, want die vertikt het ook om inhoudelijk te reageren op kritiek. Corry Haverkort heeft ook een heel bijzondere opvatting over genderverhoudingen. Afin zij wil dus ouders gaan leren te communiceren. Ze is echter blijkbaar vooral goed in buitensluiten. En dat is iets wat in het familierecht al decennia lang gebeurt met ouders. Niets nieuws en alleen maar meer ellende dus.
Wijlen Prof. Hoefnagels merkte in verband met de bedrijfstak familierecht al in 1992 op
“Een overheid die achter de relatie wil komen wordt een dictatuur van Orwelliaanse allure”
Dit is precies wat hoe langer letterlijker staat te gebeuren! 
We willen minder jeugdzorgers meer zorg, minder zorgen.
PS: Ik wil mijn blogs af en toe kort houden, maar ik begrijp dat dit stuk vragen kan oproepen. Stelt u die gerust en klikt u vooral ook op de links in dit blog.
PS2: Ik wil wel ten gunste van Corry Haverkort aanstippen dat zij de weigering om met mij te communiceren wel zelf per telefoon aan mij heeft aangezegd. Er zijn er velen die slinkser achter mijn rug om opereren en zich daardoor onkwetsbaarder denken te kunnen opstellen.

De koninklijke weg

koninklijke wegGastblogger Henri schreef een recensie over het boek De Koninklijke Weg van Paul Kuijpers.

De Koninklijke Weg is een semi-autobiografische roman geschreven door Paul Kuijpers.
Hij beschrijft in deze roman d.m.v. fictieve personen en verschillende verhaallijnen zijn eigen ervaringen opgedaan na een scheiding en het gedwongen moeten missen van zijn beide dochters.
Het op deze wijze weergeven van wat je als vader meegemaakt hebt èn daarbij de kunst verstaan om het oordelen aan de lezer over te laten is verrassend en daarnaast buitengewoon knap te noemen.
Het boek toont de rauwe werkelijkheid van wat vaders meemaken, de rauwe werkelijkheid van de instanties, de sociale omgeving en de pijn van het gemis van je kinderen.
De Koninklijke Weg spiegelt de ervaringen van Paul Kuijpers en vele andere vaders en fungeert daarnaast als een spiegel voor een ieder die werkzaam is in de jeugdhulpverlening of het justitiële apparaat.

De schrijver heeft in zijn persoonlijke leven de `koninklijke weg` bewandeld. Hij heeft zich zelf continue opzij gezet omwille van het veel geprezen `rust voor de kinderen`.
Hij heeft het advies van Ed Spruijt opgevolgd en is door het stof gekropen omwille van zijn kinderen.
En toen de dag kwam dat hem hulp werd gevraagd door de moeder en zijn kinderen wàs hij er, om vervolgens met hulp van Jeugdzorg en justitie wederom verstoten te worden naar de zijlijn.

Het is het verhaal van immorele instanties die vragen een vader zich moreel te gedragen.
Het is het verhaal van onredelijke instanties die vragen een vader zich redelijk te gedragen.
Het is het verhaal van de verstoting van vaders in onze samenleving van hun kinderen.
Het is de rauwe werkelijkheid van het failliet van het belang van onze kinderen in onze maatschappij.

De Koninklijke Weg is een bijzonder boek, zonder rancune, zonder oordeel en zonder ideologie.
Ik spreek de wens uit dat dit boek zijn weg weet te vinden naar een ieder die werkzaam is op het gebied van kinderwelzijn.
Als ze durven…

Prijs 20,25
ISBN 9789402209525
Uitgeverij boekscout.nl

Henri Moll