Cookies

maak van je woede gerichte toorn

toorn
Toorn. Allereerst moeten we vaststellen dat er een toorn bestaat die biologische betekenis heeft. Toorn is vaak een beveiliging tegen kwaad. De ziel staat op en weerstaat het kwaad met diepe verontwaardiging. Waarschijnlijk had Nietzsche gelijk toen hij zei: “Uw deugd heeft weinig te betekenen als ze zich niet laat opzwepen tot woede” Als we niet meer in staat waren woedend te zijn dan zouden we worden tot “morele koeien, in onze plompe onbehaaglijkheid” Jezus kon vol toorn zijn. “Hij keek toornig om zich heen, bedroefd zijnde over de verharding hunner harten” Maar let wel: het was toorn vermengd met smart. Hij was ‘bedroefd’. Dat is het onderscheid tussen gewettigde en ongewettigde toorn. Als er een ondergrond is van zedelijke gekwetstheid, zedelijke smart en niet van persoonlijke wrok in onze toorn dan is die toorn goed en waardevol en gezond. Het Werk, Etty Hillesum blz 417, Hier citeert Etty Stanley JonesEen bijschrift invoeren

‘Als je te veel aanschurkt bij het tuig dat onze kinderen en gezinnen kapot maakt door zich consequent niet aan de wet te houden dan slaat de agressie die dat tuig oproept naar binnen toe. Dan raak je zelf zwaar gewond en ben je geneigd je medestanders jouw wrevel op hun schouders te laden’
Dat was vandaag mijn stelling over de manier waarop mensen in deze beweging elkaar weer eens zo erg het leven zuur maken dat het tot uit elkaar vallen leidt. En ik markeerde ook vandaag, het punt waarop deze verwrongen manier om niet vooruit te komen mijn energie niet weer eens zal opslorpen. Want voordat je het weet is er weer eens iemand, een persoon of een organisatie die juist de onderlinge samenwerking bij je grootste vijand voor de voeten wil gooien, de rechterlijke macht. Het zou niet de eerste keer zijn dat een ‘prominente’ doch geperverteerde vaderorganisatie (en dergelijke) liever mij dan de rechterlijke macht bestrijdt en rechterlijke procedures om niets probeert op te zetten. En ik ben ook zeker niet de eerste die dit overkomt. Zover laat ik het dus niet komen. En ik vind het ook geen gezeur om het daarover te hebben.
Het moet dus allemaal precies omgekeerd. We moeten de macht recht in de ogen kijken en onze pijlen richten naar waar ze op gericht moeten worden. Toorn heet dat. Dat kijken naar de macht lukt niet zo erg en dat richten dus al helemaal niet. Deze drive laten we ons elke keer weer ontnemen, met alle gevolgen van dien. De woede richt zich op medestanders, en die medestanders zitten op hun beurt in dezelfde positie. Het is een pressurecooker met een wanddikte van enkele meters.
Een van de aspecten waar ik het tot nu toe zelden over heb is dat je je kunt afvragen of de vaderbeweging en contreien zich terecht de kritiek van vrouwenorganisaties op de hals heeft gehaald die wezen op de ego-patriarchale aspecten (zie bijvoorbeeld Tonelotto). Zoals ook in algemenere zin maakt de vrouwenbeweging dan echter te weinig onderscheid tussen de, inderdaad vaak uit mannen bestaande toppen van organisaties en de gemiddelde man die zelf ook te leiden heeft onder dat patriarchaal ego-gedrag. Ego-mannetjesmakers waar vaak dezelfde vrouwen zich weer graag tegen aan schurken.
Bovenstaande analyse van mij is al oud en ik herhaal hem, in varianten, elke keer weer, maar blijkbaar zijn er weinig mensen die dit tot zich door willen laten dringen.
Zie voor oudere analyses:
tegen de wind in (2001)
verraden in plaats van de macht in de ogen kijken (2012-2014) met verwijzingen naar artikelen uit 2006 en 2000
En volg op die plekken ook de links onder deze artikelen!

Holocaust day

aangeraakt
Gisteren was het holocaust herinneringsdag. Vandaag was de bijeenkomst in Amsterdam bij het kunstwerk van Jan Wolkers.
Aanvankelijk zou vandaag de opening van mijn expositie in het Etty Hillesum Centrum zijn geweest. Vanwege deze herinneringsdag werd het verplaatst naar 14 januari. Een toelichting die ik bij een van mijn schilderijen gaf past echter vandaag.
Het schilderij Geraakt schilderde ik naar aanleiding van de volgende uitspraak van Etty Hillesum:

‘En nu heb ik U, door mijn langdurig gepraat, misschien wel in de veronderstelling gebracht, dat ik U iets verteld heb over Westerbork? Wanneer ik dit Westerbork voor mijn geestesoog laat oprijzen, in al zijn facetten en in zijn bewogen geschiedenis, in al zijn geestelijke en materiële noden, dan weet ik, dat ik daarin op geen enkele wijze geslaagd ben. En bovendien: dit is een zeer eenzijdig relaas. Ik zou mij er een voor kunnen stellen, dat meer vervuld was van haat en verbittering en opstandigheid.’ Etty Hillesum Brieven uit Westerbork aan twee zussen.
Ik vergeleek deze machteloosheid tot communiceren met wat ik en veel vaders vaak meemaken. Het valt niet meer uit te leggen hoe het er aan toe gaat als je van je kinderen wordt gescheiden. Noch op micro nog op macro schaal. Het hele gebeuren is doortrokken van perverse geestelijke mishandeling. Vandaag hoorde ik in een van de herdenkingsprogramma’s nog de functie van de kapo’s aanduiden, de joden die in de kampen de anderen eronder hielden en vaak nog erger waren dan de nazi-beulen zelf.
Het zet bij mij en bij u allemaal gedachten op gang die ik nu ook maar niet probeer onder woorden te brengen.

Nieuw verband

nieuw verband def2

Expositie Joep Zander in Etty Hillesum Centrum

Vanaf kerst is er een nieuwe expositie van de Deventer Beeldend kunstenaar Joep Zander te zien in het Etty Hillesum Centrum.

Pedagoog en kunstenaar Joep Zander is bekend van zijn acties en publicaties rond gemist vaderschap. Ook zijn kunst draait veelal rond dit thema. Het schilderij Pappa? werd besproken in de Eerste Kamer en hij maakte het beeldje vaderdagtrofee m/v dat jaarlijks wordt uitgereikt.

Zander heeft een citaat van Etty Hillesum al 20 jaar als een van zijn persoonlijke lijfspreuken op zijn site staan. In zijn expositie wil hij ook aansluiten bij de anti-discriminatie-functie van het Etty Hillesum Centrum. Vaderschapsdiscriminatie.

Vaders worden, volgens Zander, al minstens sinds halverwege de negentiende eeuw gediscrimineerd.

Een van de sterkste voorbeelden daarvan was een formulier van de rechtbank Arnhem dat Zander in 1994 ontdekte waarop bleek te zijn voorgedrukt dat moeders de voogdij zouden krijgen (en vaders een omgangsregeling). Volgens Zander is er nog weinig veranderd.

De emancipatie van vaderschap heeft het afgelopen decennium flinke stappen vooruit gemaakt, maar de repressie tegen vaders is volgens hem nog dik aanwezig.

De expositie van voornamelijk schilderijen wordt gekenmerkt door krachtige lijnen en kleuren.

De expositie is open vanaf 27 december 2017 maar de officiële opening zal vanwege de feestdagen pas plaatsvinden op 14 januari 2018. De opening zal gepaard gaan met muziekoptredens en korte lezingen rond het thema.

De openingstijden zijn: woensdag, zaterdag, zondag 13-16 uur Roggestraat 3

Nadere informatie: Joep Zander en Etty Hillesum Centrum

U kunt bellen met Joep Zander: 0570-621784 of 0629073291

 

onaangepast aangepast (de gekkies 2)

Door mijn vorige blog over de gekkies van de jeugdzorg en de finale omdraaiing van de psychiatrische werkelijkheid a la “van dik hout zaagt men planken” van Jan Foudraine ( ik neem mijzelf even op de schop) kreeg ik weer inspiratie om het liedje ‘onaangepast’ van de  Belgische groep Vuile Mong en zijn vieze gasten op you tube te zetten. Het was daar niet te vinden namelijk. En natuurlijk wilde ik dit even zelf inzingen. En toen stuiterde ik nog op een stukje tekst dat ik voor deze versie nog even heb aangepast. Klaagde Vuile Mong er in 1980 of daaromtrent nog over dat er aan de dwazen en onaangepasten geen geld werd uitgegeven en aan wapens daarentegen wel. Tegenwoordig wordt er in een drang tot aanpassing juist wel heel erg veel geld in de jeugd en geestmiszorg gestoken. Daarmee zijn ook onze geest en relaties gekapitaliseert, een dingetje waar geld aan verdiend kan worden.  Speciaal opgedragen aan Psycho, systeem en andere peuten, jeugdzorgers meer in het bijzonder en speciaal Corine de Ruiter.

Verder bedacht ik  nog dat ook het volgende citaat van Matthias Matussek over de Duitse jeugdzorg nog even gelezen moet worden:

“Doch das Gros ist eine triste, lebensfeindliche, verdrossene Planstellenschwemme mit Pensionsanspruch. Gutmeinende, gar idealistische Helfer halten dieses Milieu nicht lange aus. Sie steigen aus und brechen ihr Schweigen. Aussteiger, die sich der Zeitschrift ex anvertraut haben, berichten von Ritualen der Hilfsverweigerung für Väter, von Floskelsprache, von Aktenfäl- schungen, Umdatierungen und von verschwitztem Corpsgeist.”

“Ein durchaus lustiges Milieu. Stirbt ein Vater, wird schon mal eine Flasche geköpft, weil es nun einen Stänkerer weniger gibt und damit eine Akte geschlossen werden kann. Flaschen werden im übrigen auch ohne direkte Anlässe geköpft – der Anteil von Alkoholikern und Tablettensüchtigen ist hoch.

« Die meisten», so ein Aussteiger, «haben den Schritt zur Familienbildung, oft auch nur zur Paarbildung, selbst nie geschafft, führen sich in ihrem Beruf aber als Übereitern auf, die stets wissen, wie eine Familie zu funktionieren hat.»

Fast unnötig zu sagen, dag ein hoher Prozentsatz von Heimkindern von Alleinerziehenden aus der Helferindustrie stammt. Jeder neuen « Kundin » wird sozusagen das Fangnetz der eigenen Lebensniederlage übergeworfen, der eigenen Bezichungsskepsis und vor allem der eigenen verschlagenen Sozialstaatsmentalität. Wo gibt es etwas zu holen? Im Zweifel immer beim Mann.

Jugendämter sind die Hölle des sozialdemokratischen Wohlfahrtselends. So erscheinen sie eine Art Endlagerung für alles, was unbegabt, arbeitsunlustig, verquasselt und frühvergreist, von festen Arbeitszeiten, festem Gehalt und festen Feindbildern träumt.

Dass der Stuttgarter Sozialbürgermeisterin, die auch die Dienstherrin über die jugendämter ist, im vergangenen jahr eine Bombendrohung zugestellt wurde, ist ein kleines Wunder. Das Wunder besteht darin, dass sich nur diese einzige Bombendrohung erhalten hatte und nicht jeden Tag eine. Und dass tatsächlich noch keine Bomben in jugendämtern wie dem von Düsseldorf-Eller gezündet wurden, zeigt einrnal mehr, wie gross die Langmut der Elendsklientel ist, die sich von diesem Haufen inkompetenter Planstelleninhaber(innen) drangsalieren lägt.

Diese sind selbst dann noch tückisch, wenn ein Vater seine Kapitulation unterschreibt. Zermürbt von den Katz-und-Maus- Spielen der Mutter – sic hatte sich selbst an die vereinbarten vierzehntägigen Besuchszeiten von drei Stunden nicht gehalten -, gab ein Arzt auf. Er hatte seinern Anwalt einen Zeitungs- ausschnitt geschickt, in dem von einem Amokläufer irn Gerichtssaal die Rede war. So möchte er nicht enden, schrieb der Arzt an seinen Rechtsvertreter, er wolle das gerichtliche Gezerre urn seine Kinder nicht mehr fortsetzen.

Eine Kopie dieser Kapitulationserklärung hatte er dem Ju gendamt geschikt. Das reagierte prornpt: Wegen des beigefügten Zeitungsausschnittes wurde der Arzt angeklagt, «einen anderen mit der Begehung eines gegen ihn gerichteten Verbrechens bedroht zu haben».

Tatsächlich gestand die Sozialbürgermeisterin, dag es öfter Morddrohungen gäbe, nicht nur gegen sich, sondern auch den jugendamtsleiter und die Mitarbeiter. Tätlichkeiten seiien mittlerweile an der Tagesordnung. Es brodelt. Es kracht. Und bald wird der Zorn überkochen.

Schon vor geraumer Zeit bildeten sich Initiativen von jugend- amtsgeschädigten, die Widerstand organisierten. Sie dokumentierten Hunderte von Fällen von Amtsmissbrauch. Sie begleiten Betroffene bei ihren Gängen zum jugendamt,  Mathias Matussek Die vaterlose Gesellschaft Reinbek 1998

De goeden niet te nagesproken, ik leg er nog maar even de nadruk op, maar Matthias zegt het zelf ook al.

En nog weer een citaat via Etty Hillesum om even al deze toorn te plaatsen:

Allereerst moeten we vaststellen dat er een toorn bestaat die biologische betekenis heeft. Toorn is vaak een beveiliging tegen kwaad. De ziel staat op en weerstaat het kwaad met diepe verontwaardiging. Waarschijnlijk had Nietzsche gelijk toen hij zei: “Uw deugd heeft weinig te betekenen als ze zich niet laat opzwepen tot woede” Als we niet meer in staat waren woedend te zijn dan zouden we worden tot “morele koeien, in onze plompe onbehaaglijkheid” Jezus kon vol toorn zijn. “Hij keek toornig om zich heen, bedroefd zijnde over de verharding hunner harten” Maar let wel: het was toorn vermengd met smart. Hij was ‘bedroefd’. Dat is het onderscheid tussen gewettigde en ongewettigde toorn. Als er een ondergrond is van zedelijke gekwetstheid, zedelijke smart en niet van persoonlijke wrok in onze toorn dan is die toorn goed en waardevol en gezond.  Het Werk, Etty Hillesum blz 417, Hier citeert Etty Stanley Jones

De gekkies van jeugdzorg

Een stelletje verstrooide mensen die van elke realiteit of verbinding met de werkelijkheid zijn losgeslagen. Als een paar gekken die in een psychiatrische inrichting zijn beland waar ze desalniettemin toch niet thuis zijn. Hun waanzinnige gedrag heeft immers een werking en een officiële status.
De beschrijvingen in Trouw van vergaderingen in de jeugdzorg tarten al elke beschrijving, maar alla het ís een beschrijving. Hoe erg moet het zijn als de onderzoekers van Fontys er niet bijzitten. Dan wordt het niet alleen niet beschreven dan is het ook niet meer te beschrijven. De enigen die er nog van kunnen getuigen zijn soms de ouders en kinderen aan de andere kant van het proces die zo gek nog niet zijn. Ouders en kinderen die ons proberen uit te leggen hoe die idiotie bij hun is aangekomen maar die er uiteindelijk natuurlijk ook knettergek van worden.
https://www.sosjeugdzorg.nl/media/k2/items/cache/64d93d666355a43c4a86679a030d35b6_Generic.jpg

lino zww2
Je hebt gekkies en gekken

Het is zo erg dat ik het soms niet eens meer wil lezen of aanzien. Dat is een frappante constatering omdat ik net wel 2 brieven uit Westerbork van Etty Hillesum nog een keer heb zitten lezen. terecht zegt Etty over die beschrijving zelf:
‘En nu heb ik U, door mijn langdurig gepraat, misschien wel in de veronderstelling gebracht, dat ik U iets verteld heb over Westerbork? Wanneer ik dit Westerbork voor mijn geestesoog laat oprijzen, in al zijn facetten en in zijn bewogen geschiedenis, in al zijn geestelijke en materiële noden, dan weet ik, dat ik daarin op geen enkele wijze geslaagd ben. En bovendien: dit is een zeer eenzijdig relaas. Ik zou mij er een voor kunnen stellen, dat meer vervuld was van haat en verbittering en opstandigheid.’
Ik weet nog hoe ik tien jaar geleden voor mijn boek Gemist Vaderschap een aantal van die waanzinnige verhalen over jeugdzorg en kinderbescherming opschreef. Mutatis mutandis zou ik het bovenstaande citaat van Etty kunnen overnemen en natuurlijk tegelijkertijd het gevoel hebben dat ik appels met deurknoppen vergelijk. Maar toch , we zijn al decennia lang bezig een idioot apparaat op te tuigen dat generatie op generatie verziekt, en vooral trouwens de verhouding tússen die generaties verziekt. In de jaren 70 legden Mulock Houwer en Hoefnagels al uit hoe je dat kon veranderen. Met een perverse draai is iets beetje van hun opvattingen overgenomen.  Het is alweer meer dan tien jaar geleden dat mijn boek Gemist Vaderschap verscheen, het is 5 jaar of zo geleden dat Clarijs de inertie bij jeugdzorg beschreef.En dan was er nog de cie Samson die meende dat je je beter maar bij de perversiteit van Jeugdzorg neer kon leggen, want dan kun je wat veranderen door in contact te blijven, of zoiets.
vervolgblog

Vaderexpositie in anti-discriminatiecentrum Etty Hillesum

Etty Hillesum
Een pleister op elke wonde

Soms moet het goede nieuws er even gelijk uit. Omdat er al genoeg moeilijk nieuws op mijn blog staat en omdat het ook een beetje haast heeft. In het eerste kwartaal van 2018 ga ik met  mijn kunst exposeren in het Etty Hillesum Centrum Deventer. En dat is voor mij een heel belangrijke plek. Voor een kunstenaar lijkt het ultieme om in een museum te hangen. Voor mij als kunstenaar en pedagoog is het belangrijk dat zoveel mogelijk dingen op hun plaats vallen.
Toen ik twintig jaar geleden mijn persoonlijke website opbouwde was een van de dingen die daar het eerst opkwamen een citaat van Etty Hillesum.  Deze spreuk staat nu op  de belangrijkste muur in de voormalige synagoge, nu het Etty Hillesum Centrum.
spreuk
Wat mij vooral aansprak in de spreuk was de mooie verbinding tussen jezelf aanspreken en de wereld aanspreken. Deze zin is voor mij ook een nuancering van het gemak van een andere spreuk. God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen; de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.  Een spreuk die bij de meeste mensen er toe zet in slaap te vallen.  De spreuk van Etty lijkt ook wat vrijblijvend maar zet daardoor juist aan tot het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Het zal duidelijk zijn dat Etty heeft gepleit voor verbeteren en veranderen. Een mooie bijbelse sreuk die dit aanvult en eigenlijk nog revolutionairder is is de volgende: Alles is mogelijk voor wie gelooft. (Marcus 9:23)
nieuw verband 3-
voorlopig ontwerp affiche

De aanleiding voor het organiseren van deze tentoonstelling lag in een ander citaat van Etty. Mijn betrokkenheid bij Etty houdt verband met Deventer.
Dus nu ga ik bedenken welke schilderijen het goed gaan doen onder die 7 meter lange muur recht onder die spreuk.  Bijzonder is dus ook dat het Etty Hillesum Centrum ook de functie vervult van anti-discriminatiecentrum. En mijn tentoonstelling komt dan ook in het licht te staan van discriminatie, vaderschapsdiscriminatie. vaderdiscriminatie mindertekst
Vaders worden zo ernstig gediscrimineerd dat je vaak niet eens mag zeggen dat ze worden gediscrimineerd.  Dat gaan we nu weer een beetje doorbreken.

Verantwoordelijkheid nemen les 2: kijk naar jezelf

Ik had beloofd les 2 te wijden aan een groter plan dan het gezin. Maar het voelt beter om nu eerst naar een kleiner plan te kijken en het te hebben over onze verantwoordelijkheid om naar onszelf te kijken. Een hele moeilijke omdat zoiets natuurlijk niet bij jou begint maar bij mij.  En wat moet ik daarover zeggen zonder weer overdreven kwetsbaar te gaan doen. De toestanden rond mijn dochter leidden ertoe dat ik een aantal keren rondjes begeleid zelfinzicht heb gemaakt. Dat is me niet altijd bevallen, want de meeste begeleiders en therapeuten begrijpen niets van wat je als vader kan overkomen in deze maatschappij als ze het niet zelf hebben meegemaakt. En zelfs in dat laatste geval willen ze er vaak zo hard niets van weten dat deze ervaring zich verdringend tegen hun cliënt keert. Desalniettemin blijft voor mij de volgende wijsheid van Etty Hillesum van kracht:
“Omstandigheden zullen er immers altijd zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte, moet men aanvaarden, wat niet belemmert dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren. Maar men moet weten uit welke motieven men die strijd voert en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.”
Zelf zei ik het zo in een interview met Marieke Vroom voor het boek ‘Een nieuwe Start‘: ‘Ik vind dat je samen de verantwoording moet nemen: samen in therapie gaan of begeleiding zoeken om de omgangsregeling uit te werken. En geen juridische procedure aanspannen om de andere ouder rechten te ontzeggen. Dat is een manier om je eigen problemen te ontwijken.’
Mijn verantwoordelijkheden houden niet in dat ik de hele dag achter mijn toetsenbord ga zitten om de meest onmogelijke vragen en opmerkingen van allerlei mensen te beantwoorden, want dan kom ik ook  nooit ergens anders aan toe. Vandaag heb ik nog iemand na twee mailtjes moeten uitleggen dat hij toch echt beter eerst goed mijn al opgeschreven teksten kan lezen. Waarna ik wel een half uur piekerde over de vraag of dat niet te arrogant was.
Hoe dan ook kan iedereen kritiek op mij indirect (relevante kritiek met reactie) en ook direct spuien op mijn linkerwangpagina. Deze laatste pagina is geheel ongemodereerd. Hoewel als er ook anderen beledigd worden zal ik misschien toch moeten ingrijpen. Maar tsja voorlopig staat er vooral niets op deze pagina. Jullie weten wat ik bedoel met Linkerwang? Daar bedoel ik dit mee: ALS IEMAND JE OP DE RECHTERWANG SLAAT, KEER HEM DAN OOK DE ANDERE WANG TOE. (Matteüs 5, 38-45). En ‘hem’ mag ook ‘haar’ zijn natuurlijk. Maar niets dus tot nu toe. Misschien pleit dat wel voor de wijsheid van dit bijbelcitaat. Maar misschien denkt u er anders over. Overigens is ook de rest van mijn blog in principe niet gemodereerd. Er wordt pas achteraf gekeken of iets er mee door kan, en daarbij laat ik het meeste toe. Er is één uitzondering.
Ondanks al die moeite om naar mezelf te kijken mis ik misschien nog wel eens wat. Of misschien wel juist veel, Zeg het maar! Het pakket aanklachten dat het Vader Kennis Centrum mij een paar jaar geleden per advocaat liet toekomen moet ik dat ook nog online  zetten? Met mijn reactie, het al geschreven verweerschrift dat er niet om liegt? En hoe beschaamd of beledigd zal die andere kant zich dan weer voelen? Ja ik vraag me wat af.  En misschien willen lezers wel duidelijk leiderschap zonder kwetsbare zelfkritiek. Met zelfkritiek had Lenin het ook niet ver geschopt. Enzo, ja dat is dan ook allemaal fout afgelopen met de Sovjet Unie.
Zo nu heb ik het dus vooral over mijzelf gehad, nu jullie? Toch eerst een beetje over de clubjes boven ons?
Bijna 20 jaar geleden kreeg het unithoofd Raad voor de Kinderbescherming Mulder een spiegel van een aantal Dwaze Vaders, en hij keek erin.
unitmanager mulder met spiegel
In die tijd wist de Raad voor de Kinderbescherming (WOPR) zelfs het volgende te produceren:

“Al eerder is vastgesteld dat de juridische procedure alléén, met inbegrip van de adviserende rol van de Raad voor de Kinderbescherming én de uiteindelijke rechterlijke beslissing, niet kan beletten, en in een aantal opzichten zelfs bevordert dat het fundamentele recht van het kind op een gezonde en even wichtige ontwikkeling en uitgroei naar zelfstandigheid langdurig en ernstig wordt bedreigd. Een dergelijk, indirect en onbedoeld schadelijk effect van raadsaktiviteiten is in strijd en onverenigbaar met de waarborgfunktie van de Raad ten aanzien van de rechten van het kind”

Maar helaas degene die dit formuleerde is afgevoerd of zo.  Zo is dit blog toch nog even macro aangeland, nu weer terug naar micro en foon:
Vrede, liefde, verbinding, hoop, geloof. Onderstaande video past hier. En inclusief, als altijd inclusief, spiegel.
https://youtu.be/o1SzE_dtUfw

profielwerkstuk over complottheorie mag niet

Een pleister op elke wonde
Etty Hillesum: Een pleister op elke wonde

Gisteren was ik toeschouwer en toehoorder bij de presentatie van een aantal profielwerkstukken op de school van mijn zoon. Het werkstuk van mijn zoon zelf gaat over ‘de geur van regen’ een mooi poëtisch, maar ook technisch onderwerp. Maar daar ga ik het nu even niet over hebben. Er was ook een presentatie over complottheorieën die vooral in het kader van het vak filosofie bleek te vallen. Sterker nog als het ergens anders onder was gevallen was het niet doorgegaan zo vertelde de docent filosofie. ‘Want we hebben een tijd geleden besloten dat complottheorieën geen onderwerp voor een werkstuk meer mogen zijn.’ Het mocht dan ook niet echt gaan over een specifieke complottheorie maar moest meer gaan over waarheidsvinding, scepticisme etc. Verder wil ik er kort over zijn. 9/11 werd toch even snel neergezet als een dag waar 2 torens instorten (ipv 3) en ook holocaustontkenners blijken complotdenkers hoewel de holocaust natuurlijk gewoon gaat over het feitelijke complot van de nazi’s tegen de joden (en Roma’s en Homo’s en Politieke denkers). Oftewel het zal duidelijk zijn dat complotdenken juist een gezonde benadering is. Als mensen proberen wij de wereld aan te sturen en de machtigen in deze wereld zijn vooral machtig omdat ze dat met verve doen. Dat aansturen doen ze in een zekere samenhang dus dat is altijd een complot tegen de minder machtigen. Al dan niet for better sake, daar valt natuurlijk over te discussiëren.
Gisterenochtend was er weer een of andere rechtersfiguur op het journaal die vond dat politici zich teveel met de rechtspraak bemoeien. Alsof die politici allemaal gevaarlijke predatoren zijn die rechters in de kuiten bijten. Terwijl het, God betere, juist de rechters zijn die al decennia lang, op grote schaal en structureel de wet totaal negeren als het ze zo uitkomt. En vooral ook als die wet iets over hun eigen functioneren bepaalt. Ondertussen proberen ze die wet ook nog zelf te schrijven, dringen met dubbele petten het parlement binnen en gillen dus als zielige slachtoffers als er ook maar een parlementariër het waagt om ergens zijn mond over open te trekken. Het gaat hier aantoonbaar om een complot ( ja er is aantoonbaar en onder valse vlag over vergaderd door het befgajes) van rechters tegen de rechtstaat. En dat proberen ze te camoufleren door precies het omgekeerde te beweren. En per saldo is het zo langzamerhand allebei waar. De staatsmachten hebben elkaar in een perverse greep van angst en verderf. Nou u begrijpt wel dit epistel is niet de inleiding voor een profielwerkstuk voor het Etty Hillesum Lyceum. Wat zou Etty Hillesum daarvan vinden. Zou zij misschien kunnen vinden dat je de dreigende aantasting van de rechtstaat, ook als dat toevallig door rechters zelf gebeurt gewoon aan de kaak moet kunnen stellen?
Onder Joseph McCarthy (communistenjacht VS jaren 50) wist je nog een beetje tegen welke maatschappijkritiek de gevestigde orde zich keerde. Met de introductie van complotdenkers als te bestrijden groep treedt ook nog eens een grote willekeur op in de bestrijding van tegenstanders. McCarthy was bekend om zijn zwak onderbouwde beschuldigingen (zelf complotter?), tegenwoordig is het al voldoende als je een verkeerde indruk wekt want een criterium tot vervolging levert de beschuldiging van complotdenken nooit op.
Kijk hoe angstig politici zijn.
Maar zie ook wat ik zelf van politici en dergelijke noteerde over angst voor de Rechterlijke Macht.

Carmel scholen stappen over op gelijke informatievoorziening beide ouders

Etty Hillesum
Etty Hillesum: een pleister op alle wonden…..

Na wat gedoe is de school waar ook mijn zoon op zit, overgeschakeld op gelijkwaardige informatievoorziening voor beide ouders. Vandaag lees ik dat in een brief van de directie. Dus zowel ik, als zijn moeder, krijgen die informatie nu, en niet slechts een van ons beiden. We kunnen het goed met elkaar vinden, maar je zou er zomaar ruzie van kunnen krijgen. Over hoe de fout in elkaar zat wordt wat vaag gedaan in de brief, maar het resultaat telt.
Eerst leek het of de computer het niet aan zou kunnen om het onderscheid in ouder1 en ouder2 los te laten. Je mag je afvragen of die computer een zelfstandige verantwoordelijkheid heeft (rechtspersoon?).
Het was mij inmiddels gebleken dat het probleem voor alle 12 scholengemeenschappen die onder de koepel Carmel vallen hetzelfde was. Omdat het probleem ook door mij bij de centrale juridische dienst is aangekaart, mag ik aannemen dat het ook op al die scholen nu is opgelost en het computersysteem is (of wordt) aangepast. Het gaat om tienduizenden kinderen en ouders. Het is inmiddels 19 jaar geleden dat de wet in deze werd aangepast. En ik mag hopen dat het zo langzamerhand eens op alle scholen is doorgedrongen dat die wet moet worden uitgevoerd. Ik heb me al vele malen over dit probleem moeten buigen (vooral voor anderen, soms op de scholen van mijn kinderen voor anderen, soms op andere scholen). En toen ik het weer tegenkwam ben ik, echt waar, in een jankbui uitgebarsten. Het voelde zo pijnlijk omdat het telkens het trauma triggerde van die eerste keer toen het om mijn vervreemde dochter ging. Toen werd aanvankelijk gewoon de hoorn erop gegooid.
Ik had eigenlijk besloten om de wereld in deze zin de wereld te laten. Ik heb wel genoeg geknald met schoolhoofden en klachtencommissies met politici… en helaas met vaderorganisaties die veel beloven en weinig doen. Afin deze keer bleek het ook zonder klachtencommissie te kunnen. Misschien toch de echte Etty Hillesum mentaliteit? Zucht. Scholen volg dit goede voorbeeld! Dus Carmel-ouders (zie voor alle Carmel-scholen) gebruik je rechten. En andere ouders; laat je ook niet op de kop zitten, en laat je vooral niet uit elkaar drijven!!

zie ook mijn eervorige aanvaring

PS: In bovenstaande post stond aanvankelijk een opmerkelijke vergissing. Het is namelijk niet 9 maar 19 jaar geleden dat een wet werd aangenomen waarin ouders gelijke toegang tot schoolinformatie werd gegund. Zelfs voor mij is dat volledig onbegrijpelijk geworden. Blijkbaar zo onbegrijpelijk dat ik een soort fehlleistung maakte, of een soort wishfull thinking pleegde…. Twee decennia negeren van wetten…. En zo kom je tot dat soort foutjes. Opmerkelijk. Ook geen van mijn lezers had het opgemerkt tot nu toe.
Verder zijn er overigens nog wat verwikkelingen in casu bovenstaande die mogelijk wat afbreuk doen aan mijn enthousiasme. U hoort van mij.

Etty Hillesum 100 jaar; niet berusten

……………een pleister op vele wonden…((c) Joep Zander

Ik ben wel vaker een dag te laat met een verjaardag. Meestal vinden mensen dat niet heel erg. Je reageert niet als een robot, of robotgestuurd ( automatisch via je digitale maatjes). Soms vergeet je het, soms ben je te laat, soms zit je helemaal fout. Ik ben niet perfect gelukkig.
Ik kijk dus nu, een dag later, terug op de verjaardag van Etty. Mijn zoon zit op het Etty Hillesum Lyceum. Dan mag je dus wel wat verwachten. Wat vooral is blijven hangen zijn de pogingen van de school om hem als 15-jarige te laten koekhappen ter gelegenheid van deze verjaardag.

Zelf deed ik een ijverige poging om een van de lijfspreuken van Etty, die ik ook bij mijn uitgangspunten heb gevoegd aan hem uit te leggen:

“Omstandigheden zullen er immers altijd zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte, moet men aanvaarden, wat niet belemmert dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren. Maar men moet weten uit welke motieven men die strijd voert en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.” 

Deze zin is voor mij ook een nuancering van het gemak van een andere spreuk. God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen; de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.  Een spreuk die bij de meeste mensen een moeilijke dialectiek tussen kunnen en willen onopgelost laat. Afin per saldo hebben ze allebei wel iets. Ik ben ook maar zoekende natuurlijk.

Bij Etty en haar tekst voel ik meer verbinding en liefde.  “Men zou een pleister op vele wonden willen zijn”  staat dan ook op het monument hier op de Welle in Deventer.  Ik bedenk me dat ik op de Taize-viering in Deventer onlangs pleisters uitdeelde zonder daarbij speciaal aan Etty te hebben gedacht. Dat ik dus ook een pleister op vele wonden zou willen zijn laat onverlet dat ik er zelf nog wel een paar kan gebruiken. Niet berusten, wonden voorkomen, wonden helen. Of is dat ongeveer hetzelfde? Kunnen we alleen wonden voorkomen als we andere wonden helen?

Een ontmoeting in 1994 bracht mij voor het eerst met de thema’s van Etty in aanraking, die toen ook al leken op mijn eigen thema’s