Cookies

Geen vaderdagtrofee m/v?

Onderstaande blog is ter verantwoording en verduidelijking aan allen die betrokken zijn geweest bij de instelling van de vaderdagtrofee m/v
(en zelf ga ik op vaderdag een liedje spelen voor de bijeenkomst van monument van de onvervulde kinderwens in Apeldoorn)

De Vaderdagtrofee m/v werd in 2007 ingesteld door een aantal ouderorganisaties. Het Vader Kennis Centrum nam het op zich de uitreiking te organiseren. Er zijn diverse conflicten over geweest. Zie hiervoor. Na een conflict in 2014 werd het volgende afgesproken:
“Vader Kennis Centrum zal vanaf 2015 jaarlijks rondom Vaderdag, de Vaderdagtrofee m/v uitreiken. In dit verband is de benoeming van een hoogleraar op een deeltijd leerstoel aan de universiteit van Amsterdam afgewacht. Vanaf dat moment zal het door Zander ontworpen beeld als wisseltrofee worden uitgereikt (dat tot op heden werd geschonken om te behouden) en er zal een nieuw ontwerp van een andere kunstenaar worden geschonken om als beeldje te behouden.”      

Tekst uit de formele vaststellingovereenkomst 2014 tussen Joep Zander en het Vader Kennis Centrum waarbij door het Vader Kennis Centrum een advocaat namens hun werd betrokken, totale kosten voor hun volgens hun zelf destijds 5.500 Euro.  Aardige bijkomstigheid was dat het VKC uitdrukkelijk over het beeldje sprak als zijnde de oscar van de vaderbeweging een term die ook in de vaststellingsovereenkomst werd gebruikt.

Het beeldje is vervolgens in 2015 volgens bestuursleden B en W in het geheel niet uitgereikt.

“Het symposium van 2017 is pas 15 juni 2018 gehouden en Vera Bergkamp heeft de vaderdag trofee gewonnen, daar is genoeg over gepubliceerd geweest;” Bestuurslid B aan mij 28-03-19

“Ik staak deze discussie aangezien het tot niets leidt en heb geen zin in dit soort geneuzel.” Bestuurslid B aan mij 29-3-19

Ik kan alleen vaststellen dat de Stichting zich aan deze afspraken houdt, dus ik snap de het hele mail verkeer niet van Zander als van u en het verwijt dat de Stichting nalatig zou zijn geweest. (Bestuurslid B aan bemiddelaar 7-4-19)

In 2017 is er dus geen beeldje uitgereikt. In 2015 is het beeldje vaderdagtrofee m/v ook al niet uitgereikt en in 2019 zijn ze dat bij het VKC ook niet van plan lees ik. Of ze het de in 2018 wel hebben gedaan (gaat het hier echt om het beeldje en onder de correcte naam?) is niet met een foto o.i.d. aangetoond.

Mijn korte commentaar: Het gaat er niet speciaal om dat het een door mij gemaakt beeldje is, maar een trofee (eerder schilderij) die het VKC namens een hele beweging, die daar ook geld voor opbracht, mocht uitreiken.

Zie op 4:35 over de afschaffing van acties

Hoe zit dat ook alweer met samenwerken in de vaderbeweging?

Geel tegen zwart op bevrijdingsdag

ZWART

Het passeren van het gerechtshol Arnhem kan ik niet in stilte voorbij laten gaan. De plek waar ik herhaaldelijk als vader werd beledigd, geschoffeerd, waar we met een stuk of dertig vaders ons binnen in de hal vastketenden, waar het beruchte discriminerende formulier werd geproduceerd waarop vaders al bij voorbaat voorgedrukt de voogdij (gezag) werd ontzegd. De rechtbank waar ik met toestemming van de dienstdoende rechter optrad als raadsman voor vader Peter (zeer tegen de zin van de advocate van tegenpartij). De rechtbank die toestemming gaf tot inzage in een groot aantal uitspraken maar zich daarin liet overrulen door een clubje illegitiem georganiseerde rechtbankpresidenten. De rechtbank waar, tegen de zin van de kunstenaar een salomonsbeeld meters hoog buiten zicht werd gehouden maar die het beeld na de kritiek in mijn (ons) boek ‘Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context” op een veel zichtbaardere plek zette.

ontsmetting met joep
Ontsmettingseenheid van F4J bij het Arnhemse gerechtsgebouw.

De rechtbank waar ik met Fathers4Justice mee deed aan een decontaminatie-unit. De rechtbank met rechter van Son, die mij inschakelde als deskundige , maar daar halverwege het proces ineens mee stopte en toen valselijk beweerde dat ik was gestopt. Een brief van een medewerkster van de familieunit die mij volledig gelijk gaf in mijn irritatie hierover. Die rechtbank, dat gerechtshof  wil je niet onbecommentarieerd passeren , zeker niet als onderdeel van een grote groep gele hesjes. Dus ik riep wat kwade kreten in die richting. Kreten die geen nuance toonden en dat kan ook niet in die context. Maar als je goed op een rijtje zet wat mijn ervaringen zijn in dit gerechtsgebouw dat kan ik niet ontkennen dat daar ook goede tussen zitten. Er is iets merkwaardigs aan de hand. Het lijkt wel of er 2 heftig elkaar bestrijdende bewegingen zijn binnen dat gebouw, dat er ook nog mensen zijn die zich met tegenzin laten inperken door de dwang van bovenaf. De vice-president Hooft Graafland die ooit aanvankelijk inzage toeliet (“anders is het nietig”) in rechterlijke uitspraken is op dramatische wijze (ik citeer hier rechter van Son) van het toneel verdwenen. “Ook omgekomen bij een roei-ongeluk? vraag je je dan stiekem af, want oh ja er was ook nog iets met die Demmink-zaak en het Arnhemse gerecht.
De Gele Hesjes zijn de enige grote sociale beweging die fundamentele önderbouwde kritiek op het functioneren van de rechtstaat toelaat. Ten bewijze daarvan hieronder de toespraak van volhardend rechtzoekend vader Erik Groenendijk bij de demonstratie van afgelopen zondag, bevrijdingsdag in Arnhem. Geel tegen de zwarte togacriminaliteit. Een brug verder.

St Joseph (St Joep)

Ik geef de narcismevorsers onder jullie weer een mooie kans om een schot voor de open doel te scoren. Na mij weg te zetten als Grote Joep en de Grote Pedogoog (I.W twee blogs geleden) kan ik nu misschien definitief vanwege zelfheiligverklaring in het goede diagnostische hokje worden opgesloten.

Maar nee ik heb het gewoon over de heilige van vandaag, de vader van Jezus die Joseph heet en niet alleen naamheilige van mij maar ook patroonheilige van vaders in het algemeen. En die Joseph heet in Limburg gewoon Joep. In Sittard vind je dan ook vandaag de grootste Nederlandse jaarmarkt; de St Joepmert

In 2004 tijdens, en naar aanleiding van, de Fathers4Justice hype beklaagde de anglicaanse bisschop Stephan Lowe zich over de religieuze marginalisatie van Joseph en de exclusieve aandacht voor Maria in de diverse religies. Uiteraard zag hij een maatschappelijk verband.

Aardig in dit verband: Georges Moustaki over Joseph:

Niet te stuiten

“Eigenlijk is het gewoon staatsterreur” en  “Dit kun je geen democratie meer noemen”  Het zouden uitspraken van mijzelf kunnen zijn, maar in een breed activistisch overleg om het woord vechtscheiding maar ook de praktijk die ermee wordt aangeduid de wereld uit te krijgen werden dit soort kwalificaties zeer breed gedeeld. Ik heb het gevoel dat we als ouders, vaders met name, weer een beetje uit de lethargie kruipen die ons had bevangen na het neerslaan van de Fathers4Justice-opstand. Met neerslaan bedoel ik dan de operaties van de staat om enerzijds steeds meer repressie toe te passen op ouders, kinderen en burgers in het algemeen en anderzijds de beweging in te pakken (repressieve tolerantie). De dames en heren bij justitie kunnen hun borst nat maken.
Ik moet steeds denken aan een, in dit licht op het eerste gezicht wat merkwaardige strofe, van een lied van Bob Dylan. The times they are changing. Daarin komt het volgende tekst voor:
Come mothers and fathers
Throughout the land
And don’t criticize
What you can’t understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin’
Please get out of the new one
If you can’t lend your hand
For the times they are a-changin’.
Het lied komt uit de tijd dat de jonge generatie van de sixties zich onderworpen voelde aan de generatie voor hun. Een verzet dat tot zekere hoogte terecht was. Maar alras werd het zo geïnterpreteerd dat de bloedbanden door JAC’s Release en dergelijke per kind stuk voor stuk maar helemaal moesten worden doorgesneden. En van die obsessie zijn velen aan de linkerzijde van het politieke spectrum, waartoe ik ook behoor, nooit meer helemaal bevrijd. En dat heeft mede bijgedragen aan het ontwikkelen van een staatsterreur richting ouders en dus ook kinderen. Kinderen zijn nog steeds  ‘beyond your command’ maar je moet ze een hand kunnen geven (lend your hand). Dat juist wordt ons onmogelijk gemaakt. Stuitend.
Binnenkort zal ik me werpen op een geheel nieuwe versie van dit couplet waarbij ook de ouders wordt aanbevolen zich ‘beyond command’ van deze staatsdictatuur te begeven. Tot zo lang doen we het nog even met Dylan.

Niet te stuiten;
The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is
Rapidly fadin’
And the first one now
Will later be last
For the times they are a-changin’.

Brandend onrecht

Vader steekt zichzelf een brand

De regering en aanverwante gremia vergeten de geschiedenis van omgangsonrecht en vaderdiscriminatie. De verantwoordelijkheid  om de geschiedenis boven water te houden rust op de veteranen van de vaderstrijd.  De geschiedenis moet duidelijk te maken dat een stap terug naar zogenaamd omgangsrecht, omgangsonrecht in de praktijk, geen oplossing is in tegendeel. Onderstaande video was van het internet verdwenen door het verdwijnen van de site van Fathers for Justice. Bijgaand plaatje van de brandende Roemeense vader, Vasilica Grosu, op de voorpagina van een Roemeense krant stond nog steeds op vaderseenzorg.nl. Deze vader had vergeefs hulp gezocht in Nederland (video).
Overigens zijn dit soort dingen ook in Nederland gebeurd. In 1978 stak de Italiaanse vader NN* (op verzoek geanonimiseerd) zichzelf in brand voor de rechtbank in Almelo.

meer info op vaderseenzorg.nl

Geweten en Gezwegen

gezwegen3
Vandaag moest ik na een bezoek aan de website van Jan Hop en een vergeefs bezoek aan diverse, inmiddels blijkbaar opgeheven sites, zoals die van kunstenaar/ vaderactivist Marco Piono en Fathers4Justice denken aan een gedicht van Martin Niemöller . Dit gedicht gaat over het door de nazi’s oppakken van de een na de andere  groep ongewenste burgers.

Ik werd geïnspireerd voor een contemporaine variant:

 

Toen de staat de vaders weghaalden bij hun kinderen, heb ik gezwegen;

ik was immers geen vader.

Toen ze de kinderen ook bij hun moeders weghaalden, heb ik gezwegen;

ik was immers geen moeder.

Toen ze gezinnen niet meer relevant achtten, heb ik niet geprotesteerd;

ik dacht immers geen gezinslid te zijn.

Toen ze de de mensen die zich hiertegen verzetten aanpakten, heb ik niet geprotesteerd;

ik verzette me immers niet

Toen ze mij kwamen halen zag ik te laat dat ik ook kind moet zijn geweest van een vader en een moeder;

maar er was niemand meer, die nog protesteren kon.

niets voelen

Till the pain is so big you feel nothing at all (working class hero; John Lennon).

Kwam ik in allerlei versies tegen op You-Tube. Deze zin sprak met erg aan. Voor de Father-activists-hero’s. en daar dan direct achteraan: what ever happened to the heroes?

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=UvLVQ8_XeKA&hl=nl]

Vandaag speciaal voor superheld Dennis die een aantal filmpjes van Nederlandse superhelden, inclusief hemzelf op het youtube heeft gezet. Opdat we toch maar blijven voelen wat het is. Kinderen hebben, maar er niet voor kunnen zorgen.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=njG7p6CSbCU&hl=nl]

what happened to the heroes?
Beklimming Batman gerechtsgebouw te Den Haag
Film Protestactie bij de rechtbank in Haarlem
Beklimming Waalbrug door Spiderman te Nijmegen 2005
Beklimming Waalbrug door Robin The Wonder Boy 2006