Cookies

gemist vaderschap op internationale vrouwendag

Joep expo Deventer Post 070318 fragmentToch leuk om te melden op internationale vrouwendag een mooi artikel in de Deventer Post over mijn expositie over Gemist Vaderschap. Goede titelkeuze die verwijst naar mijn boek Gemist Vaderschap dat nog steeds in de uitverkoop bij mij (relapublishing) verkrijgbaar is.
Artikel Deventer Post (voorpagina bovenaan en blz 9).
Voor de duidelijkheid: er zijn twee miniconferenties in/rond mijn expositie. Een op 16 maart 19.30 over scheiding en kinderen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen en een op 8 april 10.30 over vaderdiscriminatie en de geschiedenis van vaderschap.

Gedeeld vaderschap (Mannenactiviteiten 2)

(Let op dit verhaal begint wat cynisch maar eindigt tamelijk gelukkig.)

Ach laat ik er een keer gewoon naar binnen stappen. Mannencentrum Salomon op een hete dag in juni, vandaag dus. Als er iets in ons land hoge drempels heeft dan zijn het wel welzijnsinstellingen. In ieder geval voor mijn gevoel. Ik ben zelf welzijnswerker geweest en toen stapte ik altijd met een verlicht gevoel zomaar over de drempel.  Maar als potentieel onderwerp van bemoeienis ligt dat soms anders. Maar zeker bemoeienis kan ook heel goed zijn. Dat vond ik vroeger als welzijnswerker ook al.

In de tuin stond al een man de bloemetjes bij te houden en twee trappen op binnen werd er gekookt. Ik probeerde wat te vragen over het mannencentrum, maar erg veel respons was er niet. Koffie? Vroeg ik. Ja dat was er nog ergens. Even later kwam de coördinator binnen stappen. Leuk dat je er bent; zullen we daar even gaan praten wijzend naar een apart lokaal.

Zo gezegd zo gedaan. Hij legde me wat uit over mannencentrum Salomon en het belang ervan dat mannen wat doen voor de samenleving. Vanuit zijn eigen ervaring wist hij hoe goed het werkt als je je inzet in deze maatschappij. Ik merkte op dat ik niet het gevoel heb dat dat altijd wordt gewaardeerd. Waardering voor mijn komst naar het centrum was er wel en ik werd ook direct aan tafel genood om een hapje mee te eten. Daar raakte ik in gesprek met een vader die zo goed als geen contact meer heeft met zijn 4 kinderen ver weg in Pakistan. Nadat hij mij zijn verwondingen toonde, vertelde ik natuurlijk ook wat over de lasten en lusten van mijn vaderschap.

Dat is wat ik bedoel zei ik in het vervolggesprek met Zekria. Vader zijn als kans en als wond. Daar zou het over kunnen gaan hier. Vaderschap is wat mannen bindt, raakt en verwondt. Ok en daar gaan we iets mee doen. Vervolgens kreeg ik wat te horen over zijn eigen vaderschap. Precies ook de wonden en kansen.Dat zie ik dan graag in jullie activiteiten terug , in jullie programma.

Ik hoop dat ik ze ook echt veel steun geven aan deze activiteit. Dat ik het niet alleen hoef te trekken. We gaan het verder exploreren.

Per saldo dan toch wel goed dat het bestaat Salomon.

papa kan toveren

vaderwegkunst1
animatie op basis van wikipedia-afbeelding gnu

Een plaatje uit de impress-presentatie (zoiets al powerpoint maar dan niet van de firma klein-zacht) bij mijn lezing over vaderschap en kunst.

Hoe je kunst kunt gebruiken om de verloren relaties terug te verbeelden en terug te veroveren. Een geslaagde lezing in het Havenkwartier in Deventer bij de manifestatie Een prognose voor de toekomst.

Vóór mij was een dame die het had over de ellende die varkensouders wordt aangedaan als hun kinderen bij ze weg worden gehouden. Vaak een onderschat probleem. Ik ben het daar helemaal mee eens.  Soms lijkt het erop dat vaders nog minder zijn dan varkens. Maar wel mogen ze van de heer Ed Spruijt door het stof kruipen als ze de in de klem komen.

Jammer dat je dit gemist hebt. Maar je kunt me nog altijd bij je in de buurt uitnodigen.

dossier over verbeelding van vaderschap

Vaderschap en narcisme

Gemist vaderschap

“De  titel roept wel al vragen bij me op: gemist vaderschap: het gaat dus niet (!) om de kinderen maar om het vaderschap, en gemist geeft aan dat er geen hoop meer is..de hoop voorbij zeg maar”

Deze reactie kreeg ik onlangs van een vader die meent dat hij de oplossing voor alle vaders heeft gevonden die hun kind niet meer zien. Gewoon het conflict erover ontwijken en uit de weg gaan. Deze wijsheid had hij opgedaan na een stapel dure procedures. Inmiddels heeft hij klaarblijkelijk afstand gedaan van zijn vaderschap. Hij benoemt vaders die dat niet doen als narcist. Immers vaderschap is blijkbaar alleen  gericht op vaders zelf.  Zelf is hij nu geen vader meer, maar heeft wel weer een relatie met zijn kind zegt hij. Je kunt je afvragen waarop een relatie met een kind is gebaseerd als het niet een relatie is die benoemd mag worden.  Wel zegt hij “zat gisterenmiddag mijn dochter tegen me aan”. Tegen een wildvreemde blijkbaar? Of misschien toch tegen haar vader? Stiekem vader zijn.  Dat is denk ik wat inderdaad al decennia lang heel veel vaders doen. “The real love that dare not speak its name.” zoals Bob Geldof het noemde.

De schijnwijsheid dat je vooral niet moet opkomen voor de liefde en opvoedingsrelatie tussen een vader en een kind wordt al jaren met een nietsontziende arrogantie ten toon gespreid. Aan de top van deze verkondiging van het wijze woord staan de beleidsmakers die dagelijks hun brood verdienen door het actief frustreren van de relatie tussen vaders en kinderen. “Je kunt liefde niet afdwingen” heet dat ook wel. Of  Spruijt’s “doe je uiterste best om de communicatie met je ex-vrouw open te houden en ga desnoods door het stof”

Aan de basis van die vernedering bungelen reeds jaar en dag vele vaders die zich die onderwerping eigen maken. Uncle-Tom gedrag noem ik dat vaak.

Zelf heb ik het ook ooit gedaan, en ik merkte hoe weinig succes dat had.

Ik pleit er nergens voor om maar zoveel mogelijk conflict in de lucht te houden, geenszins. En sommige vaders mogen best wat vaker naar de keerzijdes van hun gedrag kijken, en soms zelfs dimmen in hun eventuele negatieve uitingen over de moeder van hun kinderen.  Maar maatschappelijk moet de strijd zeker gevoerd worden.  En vooral omdat er nog perspectief is omdat de lacune “gemist vaderschap” moet worden opgevuld. Niet omdat het al te laat is, maar omdat het hoog tijd is voor de herwaardering van vaderschap als zijnde de onvoorwaardelijke opvoedingsrelatie tussen een vader en zijn kinderen.

Mijn lezers weten ( zie de flap) dat Emiel Smulders en ondergetekende de titel Gemist Vaderschap zó bedoeld hebben.  De hier aangehaalde vader gaat dat binnenkort lezen. Ik ben benieuwd.

boek Gemist Vaderschap
Een artikel hierover (misbruik van psychologie en psychiatrie) van Maarten Legene