Cookies

Belang van het kind of staatsgeheim?

sharleyne staatgeheim
(20-11 19.25: lees de uitgebreide reactie’s)
Volgens advocaat Sébas Diekstra, die de Wobprocedure voor Remouchamps voert, is dat uitzonderlijk. ,,Hoe kan het onderzoek naar de dood van een 8-jarig meisje de veiligheid van de staat raken? Ik heb dit nog nooit meegemaakt. We houden er rekening mee dat het OM het staatsgeheim misbruikt om eventuele fouten niet te hoeven erkennen.”
Bijna 17 jaar geleden onderhandelde ik met een groep vaders die net een kinderbeschermingsgebouw hadden bezet, met de landelijke directie van de Raad voor de Kinderbescherming. Een van de punten was naamswijziging na scheiding. De Raad was het met ons eens dat dit niet meer in het belang van het kind kon worden geacht. Maar ze wilden hun nek niet uitsteken omdat ze zich gebonden voelden aan ambtelijke loyaliteit. Ik zei toen: “maar het belang van het kind gaat toch boven alles?” Toen was het even stil. En het heeft blijkbaar aan het denken gezet, want een tijdje later is de mogelijkheid van dat soort naamsveranderingen flink teruggebracht.
Ook in de zaak Sharleyne gaat het niet meer om het belang van het kind, maar om het belang van de staat. Verstoppen dus maar. Maar dit soort zaken zijn slechts een voorbeeld van hoe het heel vaak gaat! Vaak bleken vaders buiten spel gezet. Maar gelukkig hebben we in deze kwestie weer te maken met een vader die het er niet bij laat zitten. Lees op onderstaande link:
Eerdere blogs en artikelen van mij over deze en soortgelijke zaken.
Volgende blog: Om door het stof?
AD hierover

Jeroen Recourt is zelf het probleem

laatste aanvulling: 270217
Af en toe roep ik wel eens wat waarvan ik achteraf denk “oei, dat gebéurde, maar zou het nog steeds gebeuren. In mijn blog over verboden profielwerkstukken schreef ik over de Rechterlijke macht:
“Ondertussen proberen ze die wet ook nog zelf te schrijven, dringen met dubbele petten het parlement binnen en gillen dus als zielige slachtoffers als er ook maar een parlementariër het waagt om ergens zijn mond over open te trekken.”
Ik doelde daar op mensen als Dittrich, Wolfson, Quik Schuijt die als rechter voor het leven ook nog eens volksvertegenwoordigster dachten te kunnen zijn. En dat is in strijd met een van de basisprincipes van de Trias Politica, de scheiding der machten. Ooit ageerde ik op de voorpagina van het gratis dagblad De Pers tegen het feit dat Quik Schuijt deze dubbele pet op had.
Maar hoe staat het er nu voor? Vroeger kwam ik wel eens in de Tweede en Eerste Kamer, maar dat is de laatste 10 jaar een stuk minder geworden. Dus toch maar eens zoeken in de boeken. De eerste waar ik via google op stuitte was, hoe is het mogelijk, Jeroen Recourt, de initiatiefnemer van Divorce Challenge. Tevens rechter dus. Dat werpt nog eens een extra rood licht op de kritiek die ik al eerder op dit gebeuren had geuit.

Afin dat was een toevalstreffer. D66 staat bekend als rechterspartij. Hoe zou het er dáar nu voostaan. Jawel 2 keer beet. Judith Swinkels is zelfs familierechter geweest. Fatma Koser Kaya is maar liefst een dag actief kantonrechter geweest volgens haar biografie, vreemd , maar hoe dan ook dus nog steeds rechter. Ik ga er bij de fractie nog even achteraan.

Ik heb even geen zin om ook de andere fracties helemaal door te werken, en dan nog eens de Eerste Kamer waar traditioneel het rechterscompartiment relatief groter is. Het principe zal echter duidelijk zijn. De rechterlijke macht doorbreekt nog steeds op grove wijze de scheiding der machten. Dit leidt onder andere tot onaanvaardbare inmenging, juist in het familierecht.
Naast het feit dat deze functievermenging in strijd is met de principes van de Trias Politica kan nu al feitelijk worden vastgesteld dat de beroepsgroep rechters enorm is oververtegenwoordigd in de Tweede Kamer
Zie hieronder de screenprint met de opvattingen van voormalig kamerlid Luchtenveld hierover.
PS1: Tweede Kamerfractie van D66 gebeld. “Namens wie belt u?”” Ik bel als burger.” oh…..”
Tsja daar rekenen ze bij de democraten niet meer zo erg op dat er burgers bellen. In feite is in hun hele communicatie slechts voorzien met perswoordvoerders.
Afin ze zoeken het uit over die bio van Fatma. U hoort van mij.

luchtenveld20rechterslobby
Luchtenveld over de tirannieke rechterslobby (laatste alinea).

Vaderdag zoeken en vermijden

beeldje trofee
vaderdagtrofee m/v

Ik wens mijn vele vadervolgers een mooie vaderdag. Du moment ik dit schrijf weet ik dat een aantal vaders nauwelijks nog wil weten dat er zoiets als vaderdag bestaat. Verstoten, verguisd, vergeten, vervreemd. Vaders die het hebben meegemaakt willen het vaak niet meer weten. Hoewel ik een prima en levende relatie heb met mijn beide kinderen vertoon ik zelf ook deels vermijdingsgedrag.
Maatschappelijk voel ik me er ondanks alles buiten staan. Ik vermijd de confrontatie met de uitreiking van de vaderdagtrofee m/v die, als het gegaan is zoals afgesproken, ten dele weer bestaat uit het uitreiken van een door mij ontworpen beeldje. Ik wil ook niet van jullie weten of dat wel gebeurd is of niet. Ik kan er niet meer tegen om er mee om te gaan ten positieve noch ten negatieve. Er is me teveel strijd om geweest, teveel stress, te veel uitsluiting, teveel ….. ach ik wil dat niet eens meer opschrijven.
Ik zie in het groot iets wat veel vaders in het kleiner meemaken, afstand naar iets dat misschien omarmd moet worden, maar misschien ook wel niet omdat de omarming, ondanks het positieve, aan brandplekken doet denken. Ik zie iets wat ik liever niet zie bij mezelf, wat ik velen heb verweten. Zelfs deleuke  Google Doodle over vaderdag, heeft u hem al gezien, riep tegenstrijdige gevoelens op.
Even voelde ik de angst dat ik geen vaderdag zou vieren met mijn kinderen. Mijn zoon teveel aan zijn proefwerkweek bezig, en zou mijn dochter eraan denken? Voelde me bijna verlaten. Maar dat bleek nergens voor nodig. Vanochtend niet de gebruikelijke vaderdagbrunch met mijn zoon, maar wel met mijn dochter. En ik heb er van genoten. een mooi gesprek over verlating, maatschappelijke verantwoordelijkheid en Tarik Z (maar liefst 4 jaar cel?) die mijns inziens, niet helemaal handig, in ieder geval iets dééd tegenover onze Orwelliaanse staatsomroep die ook vadernieuws vaak verzweeg. Niets doen steekt daar misschien toch armzalig tegenover af.
Hart, ziel en hoofd erbij dat is wat telt bij een echte beslissing, deed hij dat? Kan ik dat nog wel? Ik herinner mij een aantal situaties, zoals mijn beslissing, dit jaar alweer 20 jaar gelden, om in hongerstaking te gaan. Daar was ik helemaal bij, en dat werkte.
Straks pannenkoeken eten met mijn zoon. En dan gaan we het vast over heel wat anders hebben. Dus dat komt helemaal goed vandaag!
dossier vaders en censuur
hongerstaking 20 jaar geleden

1984: google gaat wissen

zoek d1
Dhr D op mijn weblog
zoek l1
Mevrouw G op mijn weblog
zoek s1
Dhr S op vaderseenzorg.nl
Mevr QS op zowel blog als vaderseenzorg
Mevr QS op zowel blog als vaderseenzorg

1984 van Orwell is op hoe langer hoe meer manieren terug te vinden in aspecten van de samenleving anno 2014.
Op zichzelf klinkt het heel aardig dat je als je onheus wordt bejegend je je zoekresultaten uit Google kan gaan laten wissen. Op zich een goede zaak. Privacy mijnheer. Ik heb ook wel eens namen verwijderd bij oude misstanden. Geef mensen een kans. De praktijk zou echter wel eens anders kunnen zijn. Zoals vaak als het gaat om de bescherming van privacy is het een arbitrair argument. De privacy van de ene werd de schending van de privacy van de ander. Privacy voor judiciabelen in het familierecht is per saldo bescherming van rechters tegen controle door het volk. Geen openbaarheid van uitsp[raken; recht tegen de grondwet en EVRM 6-1 in.

Het zijn vooral de grote jongens en meisjes met een goede advocaat die hun naam gewist zullen krijgen vrees ik. Terwijl die hotemetoten het meest publiek ter verantwoording zouden moeten staan. In ieder geval is het risico groot dat straks de kritische sites over Joris Demmink niet meer zullen worden teruggevonden terwijl hij nog voor de rechter moet komen. Nu nog staat mijn blog meestal op de 4de plaats (na Wikipedia en 2 keer Demmink Doofpot en soms Peter R de Vries) bij het zoeken op google naar Joris Demmink.

Het lijkt me dus slim als u de sites die kritische informatie geven over wat er in het land en de wereld gebeurt nu gaat bookmarken of volgen. Van Wikipedia moet u het ook niet meer hebben en van de grote main-stream-media ook niet. Straks weet u wellicht niet meer waar u het zoeken moet, immers Google zocht altijd voor u. Daarmee heeft Google bijna een monopolie op zoeken verworven.
Ik heb hiernaast even een aantal schermafdrukken geplaatst van de resultaten 4 op personen gerichte zoekopdrachten waar dit blog of door mij onderhouden sites hoog in staan. Ik heb de persoonlijke voorkeur en dergelijk uitgezet. Door te klikken op het plaatje kunt u het verder bestuderen (screenprints van 27-06-14).
Volgen van deze blog hier links boven knopje klikken. Bladwijzer of Bookmark in uw menu 5de van links in firefox. Doe het liever te vroeg dan te laat.
Tot ziens op deze blog.

Ben ik vandaag te paranoia? Of bekruipt u nu zelfs de angst dat de zoekopdracht Joep Zander mee verdwijnt?
Of denkt u aan een handige pr-campagne voor mijn eigen schrijfsels onder hoede van een smoes?

Google actie volgens NOS
Iets uitgebreider in het Engels; geen duidelijkheid over verwijderbeleid
dossier openbaarheid uitspraken