Dit weekend was ik met een paar mensen erg geschokt betrokken bij een acute vechtscheidingscrisis. Zonder op de details daarvan uitvoerig in te gaan heb ik me voorgenomen minstens twee blogs te wijden aan de lessen die daaruit te leren vallen. Lessen die ik al 20 jaar hanteer, maar die ik graag, nogmaals, anderen duidelijk wil maken. Voor de duidelijkheid, ik wil daarmee niet zeggen dat ik alles soepel langs me heen heb kunnen laten komen, maar ik ben wel een overlever geworden, zowel persoonlijk als maatschappelijk. Tot nu toe.
Afin, vandaag de eerste les. Al weer bijna 20 jaar pleit ik voor het maken van vroegtijdige afspraken, voor de geboorte, liefst bij het maken van kinderplannen. In de internationale verklaring van Langeac uit 1999 kregen deze ideeën ook veel aandacht. Daarna schreef ik erover, bijvoorbeeld samen met Harry van Bommel in de Staatscourant. Mijn laatste landelijke televisieoptreden, debat op 2 alweer enige jaren geleden, stond ook in dat teken. Daartussen ligt nog van alles. Ed Spruijt heeft een uitgeklede versie ervan overgenomen. Een directeur van jeugdzorg was enthousiast, het zou allemaal wel even in een campagne worden gegooid.
Essentieel bij deze vorm van afspraken maken is dat je de gangbare circuits buiten sluit. En dat is natuurlijk waar velen afhaakten. Jeugdzorg wil niet buitengesloten worden en rechters al helemaal niet. En dat was natuurlijk ook het punt bij mensen binnen de familierechtbeweging die het voeren van een campagne voor minder overheidsbemoeienis juist een vorm van overheidsbemoeienis vonden (bv de Waal). Maar eigenlijk bedoelden ze natuurlijk dat ze te bang waren om zicht tegen rechters te keren. Ook Spruijt ging zich natuurlijk niet tegen zijn broodheren richten.
Maar hebben wij die rechters, jeugdzorgers enz. nodig? Nee eigenlijk niet. En die campagne van de overheid? Nou nee. Spread the word! Ik moet toegeven dat een afspraak om niet naar de rechter te stappen formeel juridisch altijd kan worden doorbroken. Maar het wordt moeilijk om afstand te nemen van een eigen afspraak waar ook je omgeving intensief en in een ritueel bij is betrokken. Een Portugese universitair docente psychologie die ik dit weekend tijdens de krisisbewegingen sprak dacht dat het in haar land allemaal beter ging omdat er meer sociale controle is. Ik durf er wat om te verwedden dat in heel veel gevallen afspraken die op een manier gemaakt worden zoals ik die voorsta, heel veel zogeheten ‘vechtscheidingen’ gaan worden voorkomen.
Dus jullie kunnen dat gewoon doen. Afspraken maken. Als je al kinderen hebt kun je het ook nog steeds doen. Nou niet alleen kunnen; moeten! Als je eenmaal in de scheidingstrein zit wordt het moeilijk. Ik geef graag nog een keer een workshop om het helemaal duidelijk te maken. Doe het dan ook. Ga niet romantisch roepen dat het je niet kan overkomen. Afspraken over de zorg voor de kinderen, voor en na scheiding kunnen zelfs scheidingen zelf voorkomen!
Neem je verantwoordelijkheid.
Deze les ging dus over verantwoordelijkheid op micro-niveau. Laten we het in les 2 ook eens hogerop zoeken. Wat kun je samen met anderen buiten je vrienden en familie doen om de loyaliteitsproblemen van kinderen te tackelen?
In deze blog leg ik wat verder uit waaraan ik denk bij het maken van eigen afspraken.
pS1: Had ik dat nog gemist (dank je Iris) De notarissen hebben wel wat bedacht wat in de richting komt ik ben benieuwd hoe dat er precies uit ziet. Iemand ervaring?
Duyven onder dak uit
Ik heb samen met het comité stop omgangsonrecht een keer het gebouw van de kinderbescherming directie Oost bezet. Daar heb ik nooit iets aan verheimelijkt, ik kwam er zelfs mee in het NOS-journaal. Heel veel verschilde het niet met inbraak. We braken niet in, maar het hing wel een beetje tegen lokaalvredebreuk aan. Ik ben nu wel ineens bang nooit meer kamerlid te mogen worden-niet dat ik ambitie heb overigens-. Namen van ambtenaren heb ik ook wel eens (zonder adressen) op mijn site gepubliceerd (joepzander.nl). Ik heb nooit geroepen dat je ze moet bedreigen, en dat meen ik ook. Ik ben een keer flink van leer getrokken tegen een medeactivist die tegen een kinderbeschermingmedewerker begon te roepen; “we zullen jouw kinderen eens bij je weg halen”. Maar ja Wijnand Duyvendak heeft ook nooit gezegd dat je ambtenaren moet bedreigen. Ik zit er dan ook niet mee om nog een extra duit in het zakje te doen. Er moet méér ingebroken worden in overheidsgebouwen om de informatie waar de burger recht op heeft boven water te halen.
En waarom? wel. In de tijd van Wijnands inbraken kon je nog wel eens wat loskrijgen van een ambtenaar, je kon ze ook nog gewoon bellen en dan kreeg je nog wel eens ongewone dingen te horen, zoals “nou mijnheer Zander, u bent dan uw kind kwijt; ik kan geen brood voor mijn kinderen verdienen als ik u gelijk zou geven”. Tegenwoordig wordt je onder alle omstandigheden omgeleid via voorlichters die per definitie niets zeggen. Zo ben ik weken bezig geweest voorlichters met vragen naar ambtenaren te sturen zonder dat daar enig antwoord uitkwam. Bijvoorbeeld over de vraag waarom de cijfers over kindermishandeling tegenwoordig niet meer worden uitgesplitst naar sekse.
Je kunt wel elke keer proberen daar procedures over te voeren, maar daar breek je dat wansysteem niet mee open.
Onlangs hoorde ik nog van kamerlid Jan de Wit, dat zelfs hij geen informatie meer rechtstreeks van ambtenaren krijgt. Desalniettemin bleef steun van hem voor Wijnand uit.
Zo worden al die kamerleden braaf gehouden. Als je niet netjes op hok blijft vlieg je eruit. Duif onder het dak uit, Duyvendak onderuit, mede dank zij hemzelf, braaf afgenokt. You look sensational. Met dank ook aan die slijmjurk die de groenlinksen aanvoert.
mijn eigen site, met veel namen van ambtenaren
de acties tegen de kinderbescherming Oost
Hoofdletter Vrouwendag
Behalve 8 maart vrouwendag is er ook nog een Vrouwendag. Maria lichtmis, 2 februari.
De schrijver Pieter Louwerse schreef in de negentiende eeuw een gedicht over deze dag waarin, zogenaamd bij uitzondering, de vrouw des huizes wat te vertellen heeft, het volgende:
Zij heet, maar Vader zegt het nooit,
Zooveel als onderdaan,
En moet ook onder Zijn bestuur
En Zijn’ bevelen staan.
Zóó wordt verteld, zóó wordt geleerd;
Maar ‘k zag er nooit iets van;
Want Moeder heerscht als Vrouw in huis,
En Vader heerscht als man.
Over allerlei zaken rond vrouwendag valt nog meer te vertellen. Bijvoorbeeld dat ik misschien vergeten ben dat in ontwikkelingsland Zambia relatief veel meer vrouwen hoogleraar zijn dan hier. Dit zou volgens Harry van Bommel (weblog) duiden op een nog grotere achterstand van de vrouwen hier te lande. Ik heb echter het vermoeden dat dit feit meer te maken heeft met de relatief lage beloning van hoogleraren in dat soort landen. Zo is er ook in Portugal lange tijd een relatief grote hoeveelheid vrouwen hoogleraar geweest. Vrouwen vullen nogal vaak minder betaalde functies is een gangbare redenering in feministische kring.
Ik wil ook nog even melden dat het dagblad Trouw een mooie vrouwenbijlage had gisteren, met daarin zeker ook aandacht voor de positie van mannen. Nog steeds weinig, maar het gaat vooruit met de, misschien wel, minst slechte krant van Nederland.
dossier emancipatie op papa.nl.nu
het wikipedialemma Vrouwendag met verwijzing naar gedicht
een schilderij dat zijn werk gaat doen
Alsof ik een kind de wereld in stuur. Mijn schilderij als vader(dag) trofee. Het is niet alleen een aardigheidje voor de winnende SP. Dit schilderij gaat de kijker iets duidelijk maken.
Niet dat ik dat allemaal kan uitleggen, en dat heb ik dan ook niet gedaan. Mijn werk als schilder is af. Harry van Bommel en Krista van Velzen namen het schilderij met verve in ontvangst ( zie hiernaast de foto van Mark Schneiders).
Genomineerde Groen-Linksers en VVD-ers waren er nergens te bekennen, dus maar even goed dat juist de SP de prijs heeft gewonnen. Wel slordig dat juist de nacht ervoor SP-senator Quik-Schuijt eventjes de vloer aanveegde met het gelijkwaardig-ouderschaps-standpunt van haar collega’s in de Tweede Kamer. Als we de Blok aan het been-prijs nog ter beschikking hadden had QS een mooie kans gemaakt.
vaderdagtrofee
artikel in spits
blok aan het been prijs
mijn toespraak bij de uitreiking
Harry looks sensational
Ik probeer mijn weblog uit. U hoort van mij