Cookies

Tag: Jan Hop

Geplaatst op

Moergrobben (Rechtersdictatuur 2)

Hel;tuin der aardse lusten, Jeroen Bosch“U bent een spotvogel en een schavuit, we weten het, maar u wilt mij toch niet wijsmaken dat een schilder zelf niet beslist wat er op zijn paneel zal verschijnen, in plaats dat voor u gedrochten en loeders opdoemen? ”

Eigenlijk lees ik vandaag liever in het boek Moergrobben van Theun de Vries, waar bovenstaande een citaat uit is. Een citaat dat wel wat past bij het onderwerp waar ik vandaag op terug zou komen (De vorige post hierover).

Het boek is een historische roman over de schilder Jeroen Bosch die een meester was in het binnenste buiten keren van de werkelijkheid. Een werkelijkheid waar iedereen met verbazing en toch afschuw naar kijkt. Hun eigen binnenwerkelijkheid namelijk en vooral ook de maatschappelijke binnenwerkelijkheid. Kortom waar is Jeroen Bosch als je hem nodig hebt om de Zutphense rechters te schilderen. En waar is Theun de Vries om dat allemaal te beschrijven. Dood helaas. Afin ik doe mijn best.

Ook voor Jan Hop en mij duiken die gedrochten en loeders elke keer weer op. Kun je besluiten om ze niet te zien?

Het is maffia, het zijn razzia’s en stasipraktijken van de monopolie-bedrijfstak familierecht. maar ga er maar weer eens aanstaan om het hier allemaal weer uit te leggen.

Gelukkig staan er een aantal prima dossiers op papa.nl.nu ( zie hieronder) en voor de variatie nu geen afbeelding van mijn eigen kunst maar een plaatje van het schilderij hel van Jeroen Bosch waarop we nog net zien hoe een Zutphense kinderrechter een kindje opeet onder het mom van het belang van het kind.

dossier rechters op papa.nl.nu
De vorige post hierover

Geplaatst op

Nederland een rechtersdictatuur

Rechtspraak is een vergeten onderdeel van de democratie. En dat is wel zo gemakkelijk…. voor de rechters. Rechters dulden geen tegenspraak. Nou ja… een beetje dan. Maar als iemand door heeft dat er in die rechtbanken dikwijls niet openbaar maar geheim wordt rechtgesproken, er ook geen publieke uitspraak is ( wat volgens art 6.1 Europees verdrag voor de rechten van de mens absoluut moet) dan krijg je gewoon het woord niet in Nederland, want iedereen is bang voor rechters. En niet voor niets. Rechters kunnen je namelijk terugpakken. Dat klinkt zwaar, maar het is waar. Dat heeft ook Jan Hop nu weer voor de zoveelste keer ondervonden. Hij mag twee jaar lang niet meer als procesvertegenwoordiger optreden in de rechtbank Zutphen. Omdat hij heeft gezegd dat er bij de jeugdzorg allerlei onfrisse praktijken zijn. Iets wat hij volstrekt heeft aangetoond. Onder andere in de zitting waarin het ging over de vraag of hij de deur kon worden gewezen.

Voor dat aantonen moet je dan overigens niet in de uitspraak zelf kijken (het mocht eens iemand op een idee brengen) maar in de weergave van de mensen die op de publieke tribune zaten.

Kinderrechter Quik-Schuijt kan rustig op de radio beweren dat slechts een kleine minderheid van vaders problemen met kontakt met hun kinderen heeft. En die paar zijn dan ook een beetje gek. Volgens Quik-Schuit dan. Daar bedoelt ze mij onder andere mee. Een leugen en een infame beschuldiging zonder enige grond.

Ik maak me zo kwaad dat ik nu besluit morgen dit verhaal af te maken (in deze post of in een vervolgpost). Nu de goedheilig man. Misschien kan zwarte Piet de Zutphense rechters effe in de zak stoppen voor een enkele reis Spanje.

dossier Nederland een rechtersdictatuur
vorige post: de rechtbank zutphen wil haar kritikaster kwijt
de vervolgpost: moergrobben (rechtersdictatuur 2)
verslag zitting Hop
uitspraak Jan Hop
Over de openbaarheid van uitspraken

Geplaatst op

De rechtbank Zutphen wil haar kritikaster kwijt


Jan Hop bestrijdt met een grote hoeveelheid procedures, namens gedupeerden, het machtsmisbruik van de monopoliebedrijfstak familierecht. Het is dan ook een wonder dat er nu een rechtbank opstaat die zegt dat hij méér aangiftes, méér hoger beroepen en klachtprocedures moet voeren. Ze willen hem desalniettemin weigeren als procesvertegenwoordiger.

De rechtbank Zutphen, waar vader Jan Hop ooit zelf klant was, voelt als geen ander de hete adem van deze fabuleuze autodidactische procesvertegenwoordiger in zijn nek. Ze hadden daar genoeg van al zijn aantijgingen tegen rechters en voogdijmedewerkers. Corrupt, vals, bedrieger, stasipraktijken, razzia. Het vervelende voor hun is dat Jan die aantijgingen aan hun, allemaal perfect kan staven. En meestal doet hij ook aangifte als het om strafbare feiten gaat. Ook tegen rechters. Een groot probleem daarbij is dat veel politiebureaus dit soort aangiften simpelweg weigeren op te nemen. Zelf ben ik een keer een politiebureau uitgekogeld omdat ik aangifte wilde doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. En in plaats dat die agenten vervolgd werden werd ik vervolgd ( in eerste instantie veroordeeld in beroep vrijgesproken). Ook Jan verhaalde weer van zo’n politiebureau.

Nou die paar aangiftes en klachten die nog niet waren gedaan moest Jan dan maar snel gaan doen vond men. Dat beweerde men althans in de procedure tegen Jan waarin zij hem het recht wilden ontzeggen als procesvertenwoordiger op te treden.

Afijn, alles bijelkaar een mooie gelegenheid voor Jan om zijn verhaal nog eens in de grote samenhang, voor publiek, neer te zetten. Jan bedankte de rechters daarvoor en ook rechters deden hun best om vriendelijk te blijven; dat spelletje hebben ze op hun communicatiecursus wel geleerd. Desalniettemin is het nettoproduct van deze vertoning waarschijnlijk dat alleen nog maar advocaten als procesvertegenwoordiger worden toegelaten. Advocaten die bang zijn om hun mond open te trekken als ze een rechter zien. Laat staan dat ze durven te wraken. Iedereen is bang voor de rechterlijke macht. Er is geen gezag maar intimidatie en gebrek aan democratische controle.

een uitgebreider verslag op de website papa.nl.nu
de site van Jan Hop
mijn aangifte in Zwolle