Alle kritiek die ik heb op de Katholieke en andere kerken kan niet verhelen dat ik op een opzienbarende wijze steun vond bij Katholieke en andere Christelijke instellingen. Nadat ik er al aan gewend was dat ieder stuk dat je schrijft voor een krant moet worden gladgestreken door de politiek correcte moraal was het een opluchting toen het Katholiek Nieuwsblad in 2001 een erg scherpe tekst van mij over het falen van de rechterlijke macht publiceerde.

Het is ook het Katholiek Nieuwsblad dat nog steeds consequent de kwestie Joris Demmink volgt en becommentarieert. Dus niet alleen maar incidenteel en af en toe. En zo is het ook de Amerikaanse christelijke universitair hoofddocent (associate professor) Stephen Baskerville die al jaren de vaderbeweging voorziet van degelijke analyses over het familierechtbedrijf (divorce-industry) en het belang van familiebanden. Daarbij maakt hij wel eens opmerkingen die je goed moet lezen voordat je ze werkelijk begrijpt. Je moet bijvoorbeeld goed begrijpen dat Islamisme wat anders is dan de Islam als religie. Ook maakt hij wel eens opmerkingen die wat mij betreft over de streep gaan. Maar ook dan hoeven ze nog niet integraal de prullebak in. Als hij ageert tegen de seksepolitiek van feminisme en homoseksualisme wil dat niet zeggen dat hij een vrouwen/homohater is. Waar hij een verband legt tussen de diverse ´ismes´ wil dat nog niet zeggen dat hij ontkent dat er naast een verband tussen de opkomst van het fascisme en homobeweging niet ook en vooral onder Hitler een extreme vervolging van homo´s plaatsvond (overigens ging het  na Hitler gewoon door met die vervolging in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Jodenvervolging) .

Waarom reageren al zijn tegenstanders zo kort door de bocht. Wel dat kan ik eenvoudig uitleggen. Toen ik de vorige zin opschreef voelde ik hoe zeer ik bevreesd ben in één hokje te worden gezet met homohaters en homofoben. Terwijl ik juist heel erg en nog steeds voor homorechten pleit, en ook alle persoonlijke aspecten daarvan graag onder ogen wil zien. Daar heb ik ook over geschreven. Hetzelfde geldt voor vrouwenrechten. Dus de angst voor dat hokje maakt misschien dat andere mensen extremer en minder wetenschappelijk ageren dan redelijk is. Als ik niet in hokje A wil dan zal ik om dat duidelijk te maken hokje B moeten kiezen. Daarmee komt dus de  vrijheid van academische meningsuiting in het geding.

Ergens zag ik ook langskomen dat Baskerville ´erger is dan McCarthy´ (vervolger van communisten in de jaren 50). Als je nu de vorige alinea van mij terugleest kun je ook veronderstellen dat het misschien wel precies andersom is. Baskerville dreigt te worden buitengesloten. Hoewel moeilijk aan te tonen, denk ik dat de veronderstelling dat er wetenschappers met dit soort standpunten al een aantal keren zijn buitengesloten, klopt.

Nogmaals; ik heb ook een flinke dosis kritiek op Baskerville. Maar ik denk dat een open wetenschappelijke houding kan leiden tot een dialectische discussie. Waarbij in een confrontatie met zijn ideeën een nieuw inzicht, een synthese kan ontstaan.

Als je bijvoorbeeld doordenkt over dat bloedlinke punt van homoseksualiteit en facisme.  Volgens sommigen zouden homo-erotische aspecten onderdeel uitmaken van de opkomende fascistische organisaties. Zou het niet zo kunnen zijn dat de vervolging van homo´s een naar buiten gedraaide zelfbestrijding was.  Heel vaak, en m.i terecht heeft de homobeweging gesteld dat homo´s pesten goed een uitdrukking kan zijn van innerlijke onzekerheid  over de eigen seksuele identiteit. En waarom zoudat soort zaken zich ook niet weerspiegelen in maatschappelijke en politieke bewegingen. Dan is fascistische homohaat een uiting van zelfonderdrukking in de fascistoïde persoonlijkheid. Ik geef mijn theorie graag op voor een betere. Het gaat mij vooral om de noodzaak van wetenschappelijke discussie.

De facto worden vrouwen en mannen en ook  vrouwen en mannenbeweging tegen elkaar opgezet door het familierechtbedrijf. En idem worden lesbische rechten verworven over de rug van vaderrechten. Vaders hebben nog steeds geen wettelijk recht hun eigen kinderen te erkennen. Medemoeders zouden die rechten wel moeten krijgen. Ja het is ingewikkeld maar zoek het even op want dit is een blog en toevallig geen wetenschappelijk artikel. Ik pleit dus in een niet-wetenschappelijk artikel voor meer wetenschap. Ja ik weet het. Graag krijg ik de kans dat schot voor open doel nog een keer in te trappen.

En wat betreft christendom en andere religies; je kunt ze op een verdachte hoop gooien en/of je kunt er soms hoop aan ontlenen. Ik doe toch liever het laatste. Per saldo, onder behoud van ernstige kritiek op het reëel bestaande christendom. Christenisme zou Baskerville dat noemen? Of zou hij zover niet gaan in de kritische houding naar zijn eigen geloof?

Ik eindig bij een mooi, en voor zijn tegenstanders wellicht wat ontnuchterend, citaat van Stephen Baskerville.

´What we can do is to love the person while hating the evil they do – the message of Christianity, Islam, civil disobedience, creative non-violence, and every other humane doctrine. We can teach them what the Bible, Gandhi, and Martin Luther King all taught: that “unmerited suffering is redemptive.” We can teach them the one central principle of both religion and political action: that salvation requires sacrifice.´ (uit Fathers’ Rights Are Fathers’ Duties)

artikel en liedje van mij over homorechten en homohuwelijk

´Klagen over rechters´ een artikel van mij uit 2001 in het Katholiek Nieuwsblad

Nu met voetnoten!!!De tekst van de lezing van Baskerville

De reactie van Baskerville op de kritiek; discussie aan de hand van vragen studenten