De sfeer waar in je proeft dat mensen wat anders doen dan ze pretenderen hoog te houden. Priesters en andere vertrouwensfiguren, die kinderen misbruiken, slaan. Niet alleen dat soort daden van fysiek misbruik zelf, maar de sfeer en houding dat het er natúúrlijk helemaal niet om ging om te doen wat je zegt. Dat je maar een slemiel bent als je dat wel probeert. Dat is de onderliggende kloe van deze viezigheid.

Die meester die door de juf in de tweede klas als het dreigbeeld werd voorgehouden, want wee je gebeente werd je met zijn rietje op je blote kont geslagen in het schoonmaakhok van de school. Dat hok was een duister kamertje naast het heilighartbeeld. Een keer moest ik mee. Ik geloof dat er mij toen niets gebeurd is. Maar het beeld zit er goed in. En voordat dit een erg manonvriendelijk stukje dreigt te worden wijs ik er nog maar eens op dat de voor mij meest vertrouwde persoon de juf van klas 2 was. Juist díe leverde mij uit aan een sadist.

Erg pregnant werd die dubbele moraal bij de verkennerij (scouting) waar je ook nog een belofte moest afleggen op een moraal die als dubbele moraal bedoeld was. Zelf richtte ik toen maar een eigen klub op die daardoor wel wat rigide was in de uitvoering van de regels. Dat krijg je dan.

Ooit werkte ik als groepsopvoeder in een internaat waar ik de bedompte sfeer van de dubbele moraal voelde rondzweven. Waar kinderen volgens een structuurmodel werden opgevoed, dus vrij autoritair, door een instituut dat de regeltjes helemaal niet zo nauw neemt. Uiteraard liepen die jongens in die groep voortdurend weg. En zelf ben ik daar ook snel weer weggegaan. Toen een jaar of tien geleden allerlei verhalen de ronde gingen over seksueel misbruik door paters in tehuizen moest ik vaak aan dat internaat denken, waar ik maar een klein half jaar had gewerkt. Zou…… Ik praatte er met een vroegere collega over, die ik in Deventer nog wel eens tegenkom. Of hij wel ooit iets had gemerkt. Er waren toch jongetjes die op vrij vreemde momenten bij de pater-directeur moesten komen. Hij kon er niets van bevestigen. Dus het bleef bij een vage indruk.
Vandaag lees ik in de NRC dat er uit die periode bij het Wezeveld in Twello wél een melding is van misbruik.

De dubbele moraal heeft echter ook nog een dubbele bodem. Nu zijn geestelijken bloot komen liggen. Die geestelijken fungeerden vaak als kinderbeschermers. In die hoek zullen we nog veel verder moeten zoeken. Niet alleen seksuéél misbruik door kinderbeschermers, maar allerhande kindermishandeling door kinderbeschermers en andere justitiebonzen. De ergste dingen komen niet het eerst, maar het laatst, aan het licht. Goed dat we nu die paters flink aanpakken, maar daar moet het niet bij blijven. Nog steeds willen we niet echt zien wat er in het hier en nu nog steeds gebeurt. Door de mensen die, misschien nog wel meer dan religieuzen pretenderen de moraal hoog te hebben, maar in feite de broek laag laten zakken.

Je kunt proberen daar aangifte van te doen. Maar niemand zal het interesseren. Net zo min als het dertig jaar geleden iemand had geïnteresseerd als je aangifte had gedaan van alles, dat nu wel ineens de vraag oproept waarom toen niemand aangifte deed. Als geen ander weet ik uit ervaring dat aangifte in dit soort gevallen leidt tot vervolging van degene die aangifte doet.

Wij worden gedwongen loyaal te zijn aan idioten die geen vertrouwen en zeker geen loyaliteit waard zijn.

Dit blog zou iets met vaderschap te maken moeten hebben? Pater omnipotentum? Eigenlijk het tegenovergestelde van vaderschap dat juist een duiding zou moeten zijn van gezag. En gezag is juist gebaseerd op een samenstel van integriteit en overtuigingskracht.

persoonlijk en politiek verhaal van Peter Tromp
misbruikkaart van NRC
poging tot aangifte, leidend tot vervolging van de aangever
later toegevoegd: dit was vlak voordat ik daar kwam werken