Cookies

Op(-de-)kop geel hesje

gelehesjes voor gerechtsgebouwVoordat je het doorhebt en bijna ongewenst loop je op kop omdat niemand écht de leiding neemt. Dat leiding nemen in de gele hesjesbeweging, best een positief anarchistische beweging zou je kunnen zeggen, ja dat is wat. Veel mensen zijn bang te worden aangesproken op wat anderen doen. Dat heeft ook wel iets aardigs. Vandaag liep ik mee in Arnhem waar toch, al gauw zo’n 50 mensen meededen aan een rondje winkelcentrum en met 4 polizisten in gele hesjes erbij telt dat dan toch wel weer aardig op. Twee handhavers wezen de route aan want de aan donuts herkenbare leiding liep niet voorop maar tussen de betogers in. Zelf liep ik dus op een gegeven moment op kop en in die staat ook in staat om vrij opvallend wat kreten te roepen richting het gerechtsgebouw waar we langs liepen. Op de rug van mijn hesje stond Nederland Rechtersdictatuur. Maar dat stond op zijn kop (logisch hè?) wat me veel aanspraak opleverde hoewel niemand zich echt in die kreet verdiepte. De suggestie om de tocht maar op mijn handen verder te lopen heb ik wegens gevorderde leeftijd niet opgevolgd.
IMG_20181215_141743
Per saldo een brave montere tocht van een breed scala van mensen van allerlei pluimage en leeftijd. Er waren veel daklozen had ik de indruk en dat is ook een zeer vergeten groep.Ik was tevreden.
Naast Erik Groenendijk dus nu een tweede vaderdemonstrant bij de hesjes. Op naar een vaderblok. Oh ja en graag nog wat actieliederen!

ego aan het roer

Ook in de vaderbeweging moeten er mensen aan het roer staan. Zoals bij veel groepen in de verdrukking is dat de moeilijkste positie. Eigenlijk doe je het altijd fout. Daarom geen graag gewilde positie. Behalve voor de mensen die het met een sterk ego-belang doen.

De enkele keren dat ik dit soort posities had deelde ik ze met anderen. Desalniettemin is het op me nemen van die verantwoordelijkheden me niet in mijn koude kleren gaan zitten. Zo erg dat ik het al jaren niet meer doe. Ik trek me het teveel aan om voortdurend pispaaltje te zijn. Dat heeft me overigens altijd wel geïntrigeerd de nabijheid van die twee rollen.

Maar ook de andere kant is vaak niet prettig. Als je de leiding niet neemt hebben anderen dus de leiding. Die dat nog doen, zijn vaak zo gehard tegen kritiek dat ze terechte en onterechte kritiek niet meer kunnen onderscheiden, een gezonde blik op zichzelf ontberen. Leiding als egopopup die de in hun vaderschap getraumatiseerde een welkome pleister tegen het verlies van eigenwaarde biedt. Als zelfdenkende volger kan je het daar knap moeilijk mee krijgen.

Kapiteins aan het roer hoeven in storm niet te velen dat een matroos zich bemoeit met de stand van de zeilen. Maar anderzijds zou het hun dan ook alleen erom moeten gaan het schip een behouden vaart te bieden, moeten matrozen wel gewaardeerd worden en na de storm gewoon weer mee mogen denken. Kapitein aan het roer in de vaderbeweging vraagt vaderlijke stuurmanskunst in optima forma. Waar haal je dat vandaan?

Een paar jaar gelden zei ik, als forumlid van de vadertop, een keer dat het gezond zou zijn als in de vaderbeweging eens wat minder op het ego zou worden gespeeld. Een bestuurslid van de stichting Dwaze Vaders in de zaal merkte op “dat moet jij nodig zeggen” Kennelijk bedoeld om de bal naar mij terug te spelen. Hoewel het me irriteerde, de bal had nog geen halve seconde bij hemzelf gelegen, zit er niets anders op dan ook dit ter harte te nemen. En ik moet zeggen; ik verdedig mijn ego ook wel eens. Teveel? Ik vind het moeilijk. te zeggen. Ik laat me soms niet uit de geschiedenis schrijven terwijl ik misschien beter bezig kan zijn nieuwe geschiedenis te maken. Mij rest mededogen met mijn en andermans gekwetste ziel.