Cookies

Wat leerde jij vandaag op school

Speciaal voor de leraren onder mijn lezers en vooral die ene die dankzij mijn vorige blog het in de klas over asjoera gehad heeft, deze gouden ouwe. Pete Seeger’s What did you learn in school today?. Als je daar een beetje goed naar luistert begrijp je hoe in 1964 het klimaat langzaam rijp werd voor de grote studentenopstanden in de USA tegen de Vietnamoorlog.
Die tijd breekt weer aan, dat we door de overheidspropaganda heen kijken en de leugens niet meer pikken.

I learned our government must be strong,
It's always right and never wrong.
Our leaders are the finest men,
And so we elect them again and again.
And that's what I learned in school today, that's what I learned in school

Wat me echter vooral opviel is dat de oude linksen best goed begrepen dat ook het justitiesysteem niet deugt.

I learned that justice never ends

Bij modern links moet je vooral niet aankomen met kritiek op het reëel bestaande rechtssysteem. Zelfs bij mijn eigen partij, de SP, is dat not done.
Ook mijn zoon leert nog net als ik vroeger van de zorgvuldigheidseisen in de trias politica zoals de openbaarheid van uitspraken. Sprookjes dus.
En beste leraren en pappa’s nou niet met zijn allen dit lied in het klaslokaal gaan zingen hoor! Want je weet; liedjes zingen is verboden! Zelfs onschuldige liedjes kunnen nog tot vreemde gedachten leiden.

Pete Seeger heeft nog meer inspirerende liedjes gezongen. Oh ja het lied is gemaakt door Tom Paxton trouwens.
PS1 Toen ik mijn zoon vroeg wat hij vandaag op school had geleerd zei hij ‘niets!’ Dit is enigszins in tegenspraak met zijn 9,4 voor wiskunde.

wessen Welt

muziekfragment van Lob des LernensWessen Welt ist die Welt? Een passage uit het solidariteitslied van Brecht en Eisler. Omdat ik graag net wil doen of ik niet hoor bij die ultrarechtse rakkers van de vaderbeweging, houd ik graag af en toe iedereen voor de gek door mee te doen aan linkse activiteiten, en lid te zijn van een linkse partij (SP). Ook mijn geschiedenis (bio) heb ik voor dat doel aangepast. Dus nu lijkt het net of ik eigenlijk een feminist ben met linkse zo niet ultralinkse sympathieën en dat alleen maar om het ongelijk van Myriam Tonelotto (zie link) aan te kunnen tonen.

Heb ik u nu toch een beetje op het verkeerde been gezet. Dan heb ik u ongeveer waar ook Brecht zijn toeschouwers graag wilde hebben. Dat dient om te zorgen dat u vooral zelf blijft nadenken.

Strijdliederen gezongen op het Deventer Brechtfestival. Sommige zinnen moet je natuurlijk wel eens met een korreltje zout nemen. Het begrip proleet zou ik niet meer gebruiken. Onze dirigent legde er zelf al de nadruk op dat Brecht bepaald niet wilde dat we een militante toon zouden aanslaan. Dan waren er natuurlijk vrouwen die de zinsnede Lerne Frau in der Küche niet aanstond. Ja daar stonden de vrouwen omdat de mannen in de gevangenis zaten zoals de voorafgaande subzin aangaf: Lerne, Mann im Gefängnis

Het werpt wel een soort licht op een makkelijk automatisme bij veel vrouwen. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat Brecht vond dat die vrouwen maar in hun keukens moeten blijven. Ik denk dat Brecht dus vond dat ook de keuken een soort gevangenis kan zijn en dat je door onderwijs te volgen (Lob des Lernens heet het muziekstuk) je kunt bevrijden. Geen slechte raad en prima in lijn met het feministische gedachtegoed. Maar niet in lijn met de feministische slachtoffercultuur, vandaar deze oprispingen vrees ik.

Bij het solidariteitslied moest ik denken aan het gebrek aan solidariteit in de vaderbeweging en hoe dat een verschijnsel is van alle tijden bij groepen die in een moeilijke hoek zitten. Misschien kunnen we dat eens updaten.

En dus: Wessen Welt ist die Welt? Tsja, in ieder geval niet van de machtsmisbruikers, niet die van de staat, niet die van andere grote bazen ( ook al heten ze kleinzacht) . Maar ook die machtsmisbruikers waren ooit onschuldige kinderen.

Deventer Brechtfestival
Myriam Tonelotto en de “rechtse vaderbeweging”