Cookies

Vaderbashing

“Wat we kwijt zijn geraakt is dat we eens heerlijk de schuld konden geven aan het systeem en aan mannen.” In een recent interview met Anja Meulenbelt in het blad Grenzeloos staat het nog een keer voor de duidelijkheid. Nou gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat Anja dit citaat in een, heel klein beetje, relativerende context laat neerschrijven.

Dat wil echter niet zeggen dat ze het manbashing kan laten. Maar daar hebben we het al eerder over gehad. Een erg “mooi” voorbeeld van expliciete vaderbashing kunt u hier vinden onder de blogpost erkennen. Vast wel geïnspireerd door de schaamte-voorbij dame van het feminisme.

Weet u wat grappig is. Het citaat van Anja komt uit interview van haar met een trozkisties blad, waar ik ook ooit een interview over vaderschap aan gaf. Vooral dat laatste viel me destijds erg mee. Het is namelijk niet een erg manvriendelijk blad. Ooit ben ik net als Anja overigens een wijle trozkistisch geschoold en heb daar net als Anja om vergelijkbare redenen afstand van genomen. Eigenlijk ben ik minstens zo feministisch als Anja (hoewel is Anja wel feministisch?) En de schaamte ook al heel lang voorbij. En met zo’n overeenkomsten sta je dan toch nog recht tegenover elkaar, in de praktijk.

En dan nog iets op metaniveau. Ik typte net het woord manvriendelijk en zie dat mijn tekstcorrector (Firefox) het woord niet wenst te accepteren en het woord vrouwvriendelijk …zie… wel! Ik had al eens eerder ontdekt dat manzijn niet, en vrouwzijn door de wordtekstcorrector wel werden geaccepteerd.

En, hiephoi, vandaag een nieuwe tekstcorrector gevonden voor het nieuwe boek Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. een tekstcorrector(v) die wél snapt dat manvriendelijk een mooi woord is.

Anja in Grenzeloos (link vernieuwd)
Mijn interview aan grenzeloos (de bronlink is verbroken, sic!; Ik zal het artikel binnenkort even scannen)

verkrachting

“Ik kan niet beschrijven hoe het voelt om kleine meisjes met verminkte vagina’s uit te leggen dat zij nooit kinderen kunnen krijgen.” Hier is een Congolese arts aan het woord over verkrachte vrouwen, meisjes.

Soms moet ik mezelf even ergens flink knijpen. Wil ik wel man zijn? Want hier zijn mannen echt toch meestal de dader. Maar in dit soort gevallen zijn er ook mannen die vader zijn van die meisjes. Die het moeten aanzien en soms zelf levend begraven worden nadat moeder en kind verkracht en toegetakeld zijn.

Veel mannen hebben hun gevoel en positie van vaderschap verloren. Ze zijn erger geworden dan beesten. Om te voorkomen dat mannen beesten worden en erger is het wel nodig om ze niet bij voorbaat als beesten af te schilderen. Vaderschap is een mooie invalshoek om de goede zorg en verantwoordelijkheid te voelen.

Vanuit die verantwoordelijkheid schreef ik dit blogje. Als vader, met zorg om de voortdurende verzieking van kinderen en de kwetsbare kinderkern van ieder mens.