Cookies

profielwerkstuk over complottheorie mag niet

Een pleister op elke wonde
Etty Hillesum: Een pleister op elke wonde

Gisteren was ik toeschouwer en toehoorder bij de presentatie van een aantal profielwerkstukken op de school van mijn zoon. Het werkstuk van mijn zoon zelf gaat over ‘de geur van regen’ een mooi poëtisch, maar ook technisch onderwerp. Maar daar ga ik het nu even niet over hebben. Er was ook een presentatie over complottheorieën die vooral in het kader van het vak filosofie bleek te vallen. Sterker nog als het ergens anders onder was gevallen was het niet doorgegaan zo vertelde de docent filosofie. ‘Want we hebben een tijd geleden besloten dat complottheorieën geen onderwerp voor een werkstuk meer mogen zijn.’ Het mocht dan ook niet echt gaan over een specifieke complottheorie maar moest meer gaan over waarheidsvinding, scepticisme etc. Verder wil ik er kort over zijn. 9/11 werd toch even snel neergezet als een dag waar 2 torens instorten (ipv 3) en ook holocaustontkenners blijken complotdenkers hoewel de holocaust natuurlijk gewoon gaat over het feitelijke complot van de nazi’s tegen de joden (en Roma’s en Homo’s en Politieke denkers). Oftewel het zal duidelijk zijn dat complotdenken juist een gezonde benadering is. Als mensen proberen wij de wereld aan te sturen en de machtigen in deze wereld zijn vooral machtig omdat ze dat met verve doen. Dat aansturen doen ze in een zekere samenhang dus dat is altijd een complot tegen de minder machtigen. Al dan niet for better sake, daar valt natuurlijk over te discussiëren.
Gisterenochtend was er weer een of andere rechtersfiguur op het journaal die vond dat politici zich teveel met de rechtspraak bemoeien. Alsof die politici allemaal gevaarlijke predatoren zijn die rechters in de kuiten bijten. Terwijl het, God betere, juist de rechters zijn die al decennia lang, op grote schaal en structureel de wet totaal negeren als het ze zo uitkomt. En vooral ook als die wet iets over hun eigen functioneren bepaalt. Ondertussen proberen ze die wet ook nog zelf te schrijven, dringen met dubbele petten het parlement binnen en gillen dus als zielige slachtoffers als er ook maar een parlementariër het waagt om ergens zijn mond over open te trekken. Het gaat hier aantoonbaar om een complot ( ja er is aantoonbaar en onder valse vlag over vergaderd door het befgajes) van rechters tegen de rechtstaat. En dat proberen ze te camoufleren door precies het omgekeerde te beweren. En per saldo is het zo langzamerhand allebei waar. De staatsmachten hebben elkaar in een perverse greep van angst en verderf. Nou u begrijpt wel dit epistel is niet de inleiding voor een profielwerkstuk voor het Etty Hillesum Lyceum. Wat zou Etty Hillesum daarvan vinden. Zou zij misschien kunnen vinden dat je de dreigende aantasting van de rechtstaat, ook als dat toevallig door rechters zelf gebeurt gewoon aan de kaak moet kunnen stellen?
Onder Joseph McCarthy (communistenjacht VS jaren 50) wist je nog een beetje tegen welke maatschappijkritiek de gevestigde orde zich keerde. Met de introductie van complotdenkers als te bestrijden groep treedt ook nog eens een grote willekeur op in de bestrijding van tegenstanders. McCarthy was bekend om zijn zwak onderbouwde beschuldigingen (zelf complotter?), tegenwoordig is het al voldoende als je een verkeerde indruk wekt want een criterium tot vervolging levert de beschuldiging van complotdenken nooit op.
Kijk hoe angstig politici zijn.
Maar zie ook wat ik zelf van politici en dergelijke noteerde over angst voor de Rechterlijke Macht.

Vaders en homo´s op de bijbelse hoop

familierechtbedrijf-divorce-industry

Alle kritiek die ik heb op de Katholieke en andere kerken kan niet verhelen dat ik op een opzienbarende wijze steun vond bij Katholieke en andere Christelijke instellingen. Nadat ik er al aan gewend was dat ieder stuk dat je schrijft voor een krant moet worden gladgestreken door de politiek correcte moraal was het een opluchting toen het Katholiek Nieuwsblad in 2001 een erg scherpe tekst van mij over het falen van de rechterlijke macht publiceerde.

Het is ook het Katholiek Nieuwsblad dat nog steeds consequent de kwestie Joris Demmink volgt en becommentarieert. Dus niet alleen maar incidenteel en af en toe. En zo is het ook de Amerikaanse christelijke universitair hoofddocent (associate professor) Stephen Baskerville die al jaren de vaderbeweging voorziet van degelijke analyses over het familierechtbedrijf (divorce-industry) en het belang van familiebanden. Daarbij maakt hij wel eens opmerkingen die je goed moet lezen voordat je ze werkelijk begrijpt. Je moet bijvoorbeeld goed begrijpen dat Islamisme wat anders is dan de Islam als religie. Ook maakt hij wel eens opmerkingen die wat mij betreft over de streep gaan. Maar ook dan hoeven ze nog niet integraal de prullebak in. Als hij ageert tegen de seksepolitiek van feminisme en homoseksualisme wil dat niet zeggen dat hij een vrouwen/homohater is. Waar hij een verband legt tussen de diverse ´ismes´ wil dat nog niet zeggen dat hij ontkent dat er naast een verband tussen de opkomst van het fascisme en homobeweging niet ook en vooral onder Hitler een extreme vervolging van homo´s plaatsvond (overigens ging het  na Hitler gewoon door met die vervolging in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Jodenvervolging) .

Waarom reageren al zijn tegenstanders zo kort door de bocht. Wel dat kan ik eenvoudig uitleggen. Toen ik de vorige zin opschreef voelde ik hoe zeer ik bevreesd ben in één hokje te worden gezet met homohaters en homofoben. Terwijl ik juist heel erg en nog steeds voor homorechten pleit, en ook alle persoonlijke aspecten daarvan graag onder ogen wil zien. Daar heb ik ook over geschreven. Hetzelfde geldt voor vrouwenrechten. Dus de angst voor dat hokje maakt misschien dat andere mensen extremer en minder wetenschappelijk ageren dan redelijk is. Als ik niet in hokje A wil dan zal ik om dat duidelijk te maken hokje B moeten kiezen. Daarmee komt dus de  vrijheid van academische meningsuiting in het geding.

Ergens zag ik ook langskomen dat Baskerville ´erger is dan McCarthy´ (vervolger van communisten in de jaren 50). Als je nu de vorige alinea van mij terugleest kun je ook veronderstellen dat het misschien wel precies andersom is. Baskerville dreigt te worden buitengesloten. Hoewel moeilijk aan te tonen, denk ik dat de veronderstelling dat er wetenschappers met dit soort standpunten al een aantal keren zijn buitengesloten, klopt.

Nogmaals; ik heb ook een flinke dosis kritiek op Baskerville. Maar ik denk dat een open wetenschappelijke houding kan leiden tot een dialectische discussie. Waarbij in een confrontatie met zijn ideeën een nieuw inzicht, een synthese kan ontstaan.

Als je bijvoorbeeld doordenkt over dat bloedlinke punt van homoseksualiteit en facisme.  Volgens sommigen zouden homo-erotische aspecten onderdeel uitmaken van de opkomende fascistische organisaties. Zou het niet zo kunnen zijn dat de vervolging van homo´s een naar buiten gedraaide zelfbestrijding was.  Heel vaak, en m.i terecht heeft de homobeweging gesteld dat homo´s pesten goed een uitdrukking kan zijn van innerlijke onzekerheid  over de eigen seksuele identiteit. En waarom zoudat soort zaken zich ook niet weerspiegelen in maatschappelijke en politieke bewegingen. Dan is fascistische homohaat een uiting van zelfonderdrukking in de fascistoïde persoonlijkheid. Ik geef mijn theorie graag op voor een betere. Het gaat mij vooral om de noodzaak van wetenschappelijke discussie.

De facto worden vrouwen en mannen en ook  vrouwen en mannenbeweging tegen elkaar opgezet door het familierechtbedrijf. En idem worden lesbische rechten verworven over de rug van vaderrechten. Vaders hebben nog steeds geen wettelijk recht hun eigen kinderen te erkennen. Medemoeders zouden die rechten wel moeten krijgen. Ja het is ingewikkeld maar zoek het even op want dit is een blog en toevallig geen wetenschappelijk artikel. Ik pleit dus in een niet-wetenschappelijk artikel voor meer wetenschap. Ja ik weet het. Graag krijg ik de kans dat schot voor open doel nog een keer in te trappen.

En wat betreft christendom en andere religies; je kunt ze op een verdachte hoop gooien en/of je kunt er soms hoop aan ontlenen. Ik doe toch liever het laatste. Per saldo, onder behoud van ernstige kritiek op het reëel bestaande christendom. Christenisme zou Baskerville dat noemen? Of zou hij zover niet gaan in de kritische houding naar zijn eigen geloof?

Ik eindig bij een mooi, en voor zijn tegenstanders wellicht wat ontnuchterend, citaat van Stephen Baskerville.

´What we can do is to love the person while hating the evil they do – the message of Christianity, Islam, civil disobedience, creative non-violence, and every other humane doctrine. We can teach them what the Bible, Gandhi, and Martin Luther King all taught: that “unmerited suffering is redemptive.” We can teach them the one central principle of both religion and political action: that salvation requires sacrifice.´ (uit Fathers’ Rights Are Fathers’ Duties)

artikel en liedje van mij over homorechten en homohuwelijk

´Klagen over rechters´ een artikel van mij uit 2001 in het Katholiek Nieuwsblad

Nu met voetnoten!!!De tekst van de lezing van Baskerville

De reactie van Baskerville op de kritiek; discussie aan de hand van vragen studenten