Cookies

Stelling: rechtstaat past zich aan aan (scheidings)oorlog en niet andersom

Advocaten zijn al decennia langs doodsbang voor de rechterlijke macht en het justitiële apparaat. Dit geldt zeker in het familierecht volgens em Prof Doek. Maar er zijn uitzonderingen. Een van de moedige  is Meindert Stelling. Stelling was ooit meer thuis in militaire stellingen. Na verzet tegen de nucleaire bewapening werd hij jurist. Meindert hoopt dat de rechter een verbod wil uitspreken over de plaatsing van nucleaire wapens. Het oorlogsrecht laat namelijk beslist niet toe dat wapens worden ingericht om burgerdoelen aan te vallen. Nucleaire wapens vallen altijd (ook) burgerdoelen aan. Hij krijgt geen gelijk wat leidt tot een strijd die zich uitstrekt tot allerlei formele stellingen en stellinkjes waarbij ook het procesrecht vaak aan de orde is.
Mijn samenvatting van Meinderts stellingen is dus: rechtstaat past zich aan aan oorlog en de oorlog past zich niet aan aan de rechtstaat. Dat zelfde probleem herkennen mijn volgers natuurlijk  ook als het gaat over die andere wereldwijde oorlog: het scheiden van kinderen en ouders. Ook dit soort hopeloze gevechten van ouders tegen de ongerichte willekeurige aanval op het welzijn van kinderen. En dat alles in beide gevallen juist natuurlijk voor de vrede en het belang van kinderen en burgers. Jaja. En wat je er ook van mag denken het strookt niet met het recht. Dat betekent dat je op onderstaand filmpje weer van die raadsheren ziet met de nieuwe kleren van de keizer. Het is een poppenkast die niets meer om het lijf heeft.

En verder alle dank aan Nico vd Ham die het allemaal heeft vastgelegd.

Man: vader of vechter

De eerste golfoorlog.

Nadat het contact met zijn kind verbroken werd ontwikkelt Brand Hauser zich tot een hard-core huurmoordenaar. En terug….. De subplot van de film war-inc (dinsdag op rtl7) waarin de satirische hoofdplot gaat over de vrije markt van het oorlogvoeren. Maar wat mij betreft was dat vaderschap de hoofdplot

De man als oorlogvoerder is een geliefd mikpunt van feministische kritiek van de simpele soort. Daartegenover staat dan de geliefde man als vader, een gefeminiseerde lieverik.
Het is al weer jaren duidelijk dat zelfs de meest hard(t)grondige feministe niet zonder slag of stoot voor dat soort lieverikken kiest en dat de tegenstelling tussen oorlogsbeest en vader wat genuanceerder ligt. Maar toch zit er wel iets in. Ik denk wel dat vaderschap het beste in een man naar voren haalt. Vooral zolang er nog geen oorlog om dat kind gevoerd wordt. In die laatste oorlog zijn hardcore feministen namelijk weer erg goed. Zowel op micronivo (hun eigen kinderen) als op macronivo (de strijd tegen autonoom vaderschap) zoals die door enkele vrouwenclubs wordt gevoerd, en waar dan eigenlijk weer weinig feministisch aan is. Netzomin als het Stalinbewind echt het summum van communisme genoemd kan worden. En dat is dan wel weer een eufemisme.

Als je het verhaal even doortrekt zou je een link kunnen maken tussen oorlogsindustrie en de bedrijfstak familierecht, een vergelijking die wat verder gaat dan een analogie. Het onttrekken van kinderen aan vaders raakt mannen zozeer in hun gevoel dat ze dan weer goed bruikbaar zijn in de oorlogsindustrie. Misschien vergezocht? Waarom zijn mannen eigenlijk zo goed inzetbaar in die slachtingen…. Deze week zag ik op dvd ook de film Lili-Marlene van Fassbinder. Een van de clous lijkt me dat het weemoedige lied in staat was het gevoel aan te spreken en daarom een bedreiging voor de oorlogsgezindheid. Daarom werd het misschien ook verboden.

De grote vraag die zich nu natuurlijk stelt is of de deze week door het Europese parlement aangenomen verhoging van het aantal dagen vaderschapsverlof zal leiden tot een afname van agressie en oorlogvoeren? Mmmm nee dat is een slag te ver. Wel is het de weerslag van een mentaliteit die de goede kant op gaat. Cruciaal is eerder het behoud van de onvoorwaardelijke opvoedingsrelatie, de onvoorwaardelijke liefde tussen een vader en een kind. Vaderschap haalt het beste in een man naar boven. Vaderschap is de grootste kracht van het manzijn. Dat vaderzijn kan dan overigens ook te maken hebben met de verdediging van vrouw en kroost. Maar dan niet in de vorm van de geperverteerde oorlogen waarvan de film War-inc een karikatuur liet zien.

dossier mannenbeleid
petitie aan het Europese parlement

moeders en voetbaloorlog

“Oog om oog”, want van de scheids moeten we het niet hebben, verordonneert de coach van de tegenpartij in de pauze zijn team. Het was een wonder dat hij het er nog uit kreeg, want hij had al 25 minuten zijn keel schor staan schreeuwen in een ononderbroken stroom van hels kabaal. “Maak ze af” schreeuwt iemand anders van de kant af.

Ik heb het niet over de laatste wedstrijd van ADO tegen FC Utrecht, maar over een pupillenwedstrijd in de E-klasse. Degene die “maak ze af” bleef schreeuwen bleek de moeder van de coach. Toen ik er langs de lijn voorzichtig iets over meldde, mengde een andere moeder (niet van de coach, noch van de moeder van de coach, maar van een van de kinderen van de andere partij) zich er in. “Dat is jouw mening”, Oog om oog, dat moet gewoon kunnen dus…..
Gelukkig liepen er ook nog veel verstandige ouders rond. Of ik daar zelf bij hoorde laat ik in het midden, want ik liet me flink opnaaien door een typ dat vond dat ik een slechte verliezersmentaliteit heb, en of ik thuis wellicht onder de plak zat. Haar man zou ik niet graag willen zijn.

De oorlog begint al vroeg. Op een ongenadige manier worden kinderen soms tegen elkaar opgezweept.

Gelukkig is dit een uitzondering. Als vader die zelf nooit voetbalde is het me opgevallen wat voor een goed werk er in al die duizenden voetbalclubs verricht wordt. Het is een geweldig opvoedingspotentieel. Gelukkig was er bij bovenstaande wedstrijd dan ook nog een verstandige scheidsrechter, die hoewel hij ook al het nodige over zich heen had gekregen, nog een goed gesprek met de coach wist aan te knopen over zijn opvoedkundige taak. Goed dat de Sire de rotte kanten helpt aan te pakken.

Maar een ding weer, als les ook uit bovenstaande. Het zijn verdomd ook moeders die de zaak verzieken. Gezien de foto van de campagne (de film is beter) alweer een vaderdiscriminerende campagne van de Sire. En die Limburgse vaders (zie link) die zo kritisch zijn op hun eigen geslacht dan? Nou ja naar jezelf kijken is eigenlijk nooit verkeerd.

Limburgse vaders
sirecampagne; geef kinderen hun spel terug
over discriminerende campagnes