Cookies

Tag: Openbaar ministerie

Geplaatst op

Rechters buiten het strafrecht

Jaartje geleden, geen antwoord behalve ontvangstbevestiging.

Op 07-04-2020 om 10:40 schreef Joep Zander aan Oost-Nederland@om.nl

Geachte dames, heren,

In 2015 was ik door de rechtbank Gelderland te Arnhem, rechter Lous van Son, per beschikking en tegen mijn zin, ingeschakeld als rechtbankdeskundige, pedagoog*. Het verdere verloop daarvan werd gekarakteriseerd door mijns inziens meerdere strafrechtelijke handelingen van de kant van de betrokken rechter en haar griffier. Ik heb destijds er vanaf gezien hier direct aangifte van te doen omdat ik geen vertrouwen meer heb in de afwikkeling van dit soort aangiftes (tegen justitiële functionarissen).

Blijkbaar heerst ook in dit soort zaken een overweldigende angstcultuur.

Onlangs maande een strafrechtadvocaat mij terloops dat ik als burger de plicht heb om aangifte te doen van strafbare feiten. Tegen ambtenaren geldt dat nog meer dan tegen gewone burgers, immers is de strafmaat in die gevallen niet voor niets vaak hoger. Ik wist dit al, maar het zette mij wederom aan het denken.

Zodoende schrijf ik u in ieder geval deze mail om hierbij aan te geven dat ik aangifte doe tegen Mevrouw Mr. van Son en haar griffier Mevrouw Sluijters. Relevant is te vermelden dat een andere functionaris van de rechtbank zich schriftelijk verontschuldigde voor het gebeuren en alsnog de betaling van mijn honorarium voor de op last van de griffier gestopte werkzaamheden, ging regelen.

Indien u bereid bent mij een reactie te sturen die openingen biedt voor een serieuze afhandeling van deze zaak dan ben ik bereid om verder er tijd in te steken om deze zaak nog een keer helemaal samen met u op een rij te krijgen. De kwesties zijn nog niet verjaard lijkt me. Onder andere gaat het om valsheid in geschrifte, laster en smaad, machtsmisbruik, maar er is meer aan de hand dat ik in overleg met u verder zou kunnen formuleren.
Graag ontvang ik van een bevestiging van ontvangst van deze aangifte.

met vriendelijke groet
—
Voor meer info over deze kwestie:  rechters liegen nooit natuurlijk/

*een eenletterig typefoutje gecorrigeerd

Geplaatst op

Door welk stof gaat het OM?

hca11
Volgens de tekst van het sprookje De nieuwe kleren van de keizer, zie je hier een keizer in zijn blootje. Maar de tekenaar deed toch nog net of hij zijn hemd nog aanhad.

OM ‘door het stof’ over staatsgeheim inzake zaak Sharleyne. Zie ook vorige blog.
Het OM gaat de laatste tijd nogal eens door het stof, maar wat houdt dat nu eigenlijk in? Nadat de hele wereld over ze heen is gevallen omdat ze de kwestie van de dood van een kind staatsgeheim verklaarden gaan ze nu zogenaamd door het stof. Het had geen staatsgeheim mogen heten en het dossier wordt onmiddellijk in zijn geheel vrijgegeven aan de advocaat van de vader…. Oh nee dat laatste dus niet. Het OM wentelt zich in dezelfde stof als waarvan de kleren van de keizer gemaakt werden. Iedereen roept oh wat mooi en oh wat geweldig, fijn dat ze zo lekker kritisch zijn op zichzelf, terwijl zo langzamerhand iedereen door heeft dat kindermisbruik meer een hobby lijkt van het OM dan dat ze het bestrijden, aanbidden we de nieuwe kleren van de blote OM-keizer.
Het OM gaat dus ook door het stof, zeggen ze, inzake een pedoseksueel actieve viecze-hoofdofficier fraudezaken. Maar wordt er dan nu eindelijk eens een keer werk gemaakt van de van nog veel ernstigere praktijken verdachte heer Demmink? Al zouden ze hem alleen maar vervolgen om de evident gepleegde meineed over zijn verblijf in Turkije. Nee dus.
De zaak Sharleyne blijft geheim om een of andere, nu totaal duistere reden (waarschijnlijk toch een pervers soort staatsbelang wat ik je brom), en de seponering van de Demminkzaak wordt een jaar (!) na aankondiging ervan misschien over een paar maanden voor de rechter gebracht. In het duister van de niet-openbare behandeling. Dat laatste duister schijnt dan weer de schuld van een stel rechters te zijn zodat het OM zijn vieze handen in het openbaar in onschuld kan wassen.

Geplaatst op

Belang van het kind of staatsgeheim?

sharleyne staatgeheim
(20-11 19.25: lees de uitgebreide reactie’s)
Volgens advocaat Sébas Diekstra, die de Wobprocedure voor Remouchamps voert, is dat uitzonderlijk. ,,Hoe kan het onderzoek naar de dood van een 8-jarig meisje de veiligheid van de staat raken? Ik heb dit nog nooit meegemaakt. We houden er rekening mee dat het OM het staatsgeheim misbruikt om eventuele fouten niet te hoeven erkennen.”
Bijna 17 jaar geleden onderhandelde ik met een groep vaders die net een kinderbeschermingsgebouw hadden bezet, met de landelijke directie van de Raad voor de Kinderbescherming. Een van de punten was naamswijziging na scheiding. De Raad was het met ons eens dat dit niet meer in het belang van het kind kon worden geacht. Maar ze wilden hun nek niet uitsteken omdat ze zich gebonden voelden aan ambtelijke loyaliteit. Ik zei toen: “maar het belang van het kind gaat toch boven alles?” Toen was het even stil. En het heeft blijkbaar aan het denken gezet, want een tijdje later is de mogelijkheid van dat soort naamsveranderingen flink teruggebracht.
Ook in de zaak Sharleyne gaat het niet meer om het belang van het kind, maar om het belang van de staat. Verstoppen dus maar. Maar dit soort zaken zijn slechts een voorbeeld van hoe het heel vaak gaat! Vaak bleken vaders buiten spel gezet. Maar gelukkig hebben we in deze kwestie weer te maken met een vader die het er niet bij laat zitten. Lees op onderstaande link:
Eerdere blogs en artikelen van mij over deze en soortgelijke zaken.
Volgende blog: Om door het stof?
AD hierover

Geplaatst op

sorgdrager's danse macabre

De Tango des verderfs van Winnie Sorgdrager en Arthur Docters van Leeuwen

Eind jaren 90 was niet alleen de tijd van het Rolodex-onderzoek, het was ook de tijd van de affaire minister van Justitie versus Openbaar ministerie. In die tijd werd ook met veel machtsvertoon de instelling van de Raad voor de Rechtspraak er doorgedrukt.
Ik had destijds een gratis abonnement op de Justitiekrant. Ik schreef er zelfs wel eens wat voor. Op een zekere dag scheurde ik een stukje foto uit de Justitiekrant waarop je de minister van Justitie Winnie Sorgdrager ziet dansen met de voorzitter van het college Procureurs Generaal, Docters van Leeuwen; de baas van het Openbaar Ministerie dus. Ik maakte er toen een kunstwerk van. Het stukje foto is inmiddels enigszins vergeeld.
De spanningen tussen de minister en het Openbaar Ministerie waren in die tijd al hoog opgelopen. Niet veel later werd Docters van Leeuwen door diezelfde minister ontslagen. Ik zag een soort Tango des verderfs. Natuurlijk wist ik inmiddels het een en ander van de verhoudingen bij justitie. Ik zag mezelf als vaderslachtoffer van de justitiewaanzin. Ik sprak politieagenten die tegen mij zeiden dat ze wel snapten dat er wat mis was bij justitie maar dat ik toch niet van hun kon verwachten dat ze daar iets mee deden, en dus mij vervolgden. Ik sprak een justitiebeambte die zei dat het zijn baan zou kosten als hij zich achter mijn, volgens hem goede ideeën, zou scharen. Er was een justitieambtenaar die weigerde om in een strafzaak voor mij te getuigen omdat hij bang was voor represailles. Pasje voor pasje ontrafelt zich nu deze macabere dans van de macht.
PS: Sommigen vinden deze blog een beetje cryptisch. En dat is hij ook. Met klikken kom je iets verder. Maar binnenkort ook meer op deze site.
.