Cookies

Allerzielen en de patrilineaire graftoewijzing

familiegraf
familiegraf

Ik heb vandaag de behoefte weer eens een keer de vrouwenemancipatie een gelijkje uit te delen. Dat komt niet door een uitputtende discussie op mijn blog met ene Frankie. Het stukje gelijk dat ik haar hier en daar gaf wordt weer niet erg in dank afgenomen. Doe ik eens een goed woord voor meer androgyne betekenisgeving, “blijkt” dat mannen toch niet en onder bijna geen enkele omstandigheid goed kunnen zijn. Waar we het wel over eens zijn is dat mannen teveel met pleasen van vrouwen bezig zijn. Als ik zeg dat ik het toch leuk vond om de degens (au, dat klinkt mannelijk) met haar te kruisen, wil ik dat dan ook slechts noodgedwongen constateren.

Ik vaar liever af op mijn eigen inzichten. Gisteren was ik bij een allerzielenviering op de oude algemene begraafplaats tegenover het (bijna oude) postkantoor in Deventer. De vrouw die daar een prachtige rondleiding hield, maakte een opmerkelijke statement. Vaak zouden dochters niet bij hun man maar bij hun vader zijn begraven. Patrilineaire graftoewijzing dus. Opmerkelijk. De omvang van dit verschijnsel beperkt zich waarschijnlijk tot 19de eeuwse tijden en de hogere klassen. Van lagere klassen kun je zoiets niet eens goed terugvinden; iedereen werd meestal maar een beetje op een hoopje gedumpt.

Toch vind ik dat al die dochters zich alsnog in hun graf zouden moeten omdraaien. Of uit hun graf verrijzen om gewoon bij hun eigen gezin begraven te worden. Een feministische dodenmars op het patriarchale grafzerkbolwerk.