Cookies

Vaderschapsdiscriminatie; lezing

Dik twintig  jaar geleden schreef ik voor de eerste opzet van het boek Gemist Vaderschap een hoofdstuk over vaderschapsdiscriminatie. Ja dus toen vond ik die term al uit. De term leidde een tijd lang een trots bestaan op de Nederlandse Wikipedia totdat hij werd verwijderd omdat ik een eigengemaakte term zou promoten. Per saldo werd het hele artikel inclusief het beruchte discriminerende formulier van de rechtbank Arnhem van de hele Wikipedia verwijderd. Mij werd verweten dat ik vaderactivist ben. Moederactivisme werd uiteraard juist gestimuleerd met gesubsidieerde projecten waarvoor de censor van het lemma vaderschapsdiscriminatie werd aangesteld als betaalde medewerker.
Screenshot_wikipedia lemma discriminatie
Maandag aanstaande geef ik in de bibliotheek Enschede een lezing over vaderschapsdiscriminatie waarbij niet alleen de discriminatie van de discriminatie van vaderschap aan de orde komt maar ook praktische voorbeelden en bovenal een aanzet om het probleem aan te pakken. Ik zit nu nog druk in de voorbereiding maar het belooft een interessante lezing te worden.
vaderdiscriminatie mindertekst
Het is de bedoeling dat we in de komende tijd meer discriminatiezaken gaan melden bij de anti-discriminatiecentra. We hopen daarmee niet alleen een aantal zaken te winnen bij het College voor de Rechten van de Mens maar ook om via een zwartboek structureel aandacht te geven aan het probleem.
Zelf ga ik ook een kwestie aanbrengen. Ja welke van de vele? Zelf leef ik al 25 jaar, ach wat zeg ik, misschien al heel mijn leven, onder een regime van vaderschapsdiscriminatie. Niet alleen op persoonlijk vlak, maar vooral als activist, schrijver en kunstenaar. Een punt daaruit ben  ik druk aan het aanpakken samen met het anti-discriminatiemeldpunt Deventer. Het gaat om de manier waarop de instelling voor geestelijke gezondheidszorg Pro Persona het voor elkaar kreeg om mijn dochter na weer een lange tijd goed contact, weer tegen mij op te zetten. Het toppunt was dat de klacht daarover werd behandeld door een gecommitteerd lid van een vrouwenbelangenvereniging (Soroptimisten) waar ik zowel persoonlijk als maatschappelijk eerder herhaaldelijk mee in aanvaring kwam. Deze mevrouw vond samen met twee andere vrouwelijke klachtencommissieleden dat het de therapeuten in kwestie de facto vrij stond om te doen wat ze deden omdat alles onder de noemer therapie gebeurt in die instelling niet vatbaar is voor een klacht van een deelnemer aan die therapie. De directie van Pro Persona vond dat ze aan een mineure klacht die wel gegrond was verklaard ook niets hoefden te doen omdat systeemtherapeuten zich alleen begeleidend opstellen en dus, trek ik de lijn door, eigenlijk niet gedaan konden hebben wat ze wel deden. Ja ik  vat het (te kort) samen.
Afin over dat laatste zal ik u aanstaande maandag niet zoveel meer vertellen wel over andere voorbeelden en algemeen maatschappelijke aanvaringen. Komt!!
Maandag 15 oktober 19 uur rondgang langs mijn expositie en aansluitend 20 uur lezing in de openbare bibliotheek Enschede. Meer…..
Voor de aardigheid nog mijn opzetje van het artikel van meer dan 20 jaar geleden.
Beluister mij maandag aanstaande op RCM-Twente https://1twente.nl/radio/luister/

Rouvoet's ontkenning van de rauwe werkelijkheid van scheidingsterreur

soropsIk heb veel moeite om mijn woorden op het scherm te krijgen. Ik laat het even bij wat rauwe werkelijkheden die ik snel kwijt wil.
De plannen van Rouvoet zijn een regelrechte belediging voor al die vaders en anderen die al jaren het gerotsooi rond kinderen en scheiding (tussen kinderen en ouders) proberen aan te pakken. Dat aanpakken gebeurt niet alleen door kritiek op het eigen functioneren maar uiteraard ook door kritiek, ernstige kritiek, op het functioneren van zogeheten professionals. Al 20 jaar geleden was de Raad voor de Kinderbescherming bereid dat te erkennen. Zie bijvoorbeeld de aanhef van mijn artikel voor het boek Kwaliteit van de rechtsspraak: linksprekers.  Ondertussen is het alleen maar erger geworden. Maar wat zegt Rouvoet CS nu:
Ik maak hierbij nog wel een opmerking. Hoezeer ook te begrijpen vanuit het ervaren onrecht en de vaak jarenlang opgebouwde gevoelens van frustratie en onmacht, is het
niet behulpzaam dat van de kant van de ‘verstoten ouders’ en hun belangenorganisaties vaak alle hulpverlenende,jeugdhulp- en justitiële instanties worden gewantrouwd
en beschuldigd van medeplichtigheid aan het contactverlies.
Dit is niet alleen een wat onderbelichte weergave van de mening van verstoten ouders, die vaak ook nog verstoten burgers zijn, maar ook een ontkenning van de werkelijkheid van actieve verstoting door zogeheten professionals zelf. En verder markeert het dus een aanzienlijke backlash in het zicht van de instanties op hun eigen functioneren. Niet verwonderlijk als je ziet wie de commissies van Rouvoet bevolkten. Het is gewoon het schoonpraten van hun eigen wanpraktijken. Zie ook mijn eerdere blogs en de links in dit blog. Ik kan helaas niet alles elke keer opnieuw uitleggen, maar ik heb er genoeg over geschreven lijkt me.

Foto0108
Dit is het bord dat ik in 1994 voor de deur van de rechtbank Zutphen vasthield terwijl soroptimistenbestuurslid rechter Mees langsliep

Ondertussen vreet deze decennialange wanpraktijk het leven van ouders en kinderen aan. Ook GGZ- instanties als Persona non Grata ak Pro Persona, die daar niet mee kunnen omgaan, maken het probleem steeds erger. En voor de zoveelste keer maak ik deze actieve pogingen om mij tegen mijn kind op te zetten mee, waarna dat onder leiding van markante leden van de invloedrijke en in de praktijk zeer repressieve damesbelangenclub Soroptimisten ook weer verdoezeld wordt. Immers ik zou niet eens hebben geklaagd over hoe ik bejegend ben, terwijl dat defacto toch de hoofdlijn is in mijn klacht tegen ze. Ik wist van tevoren dat een klacht van mij versus drie vrouwen niet kan worden behandeld door een klachtencommissie bestaande uit drie vrouwen voorgezeten door een gecommitteerd lid van de belangrijkste vrouwenbelangenvereniging. Maar ja ze wilden niet wijken….. Ik overweeg een discriminatieklacht.
Ik begrijp dat dit blog af en toe cryptisch overkomt. Maar ik kan weinig anders doen dan u via tags en links te verwijzen naar achtergrond hierover.
180222 Rapport+Scheiden+en+de+kinderen+dan
geanonimiseerde toespraak klachtzitting
vaderdiscriminatie presentatie

PS: De pagina over soroptimisten waar ik hierboven aan link is niet meer te vinden via Google. Ik zou het op prijs stellen als mensen deze link opnieuw leggen. Dat kan door een link op de eigen website of een sociaal medium te zetten en als dat niet werkt Google hierover vragen te stellen als blijkt dat dit geen tijdelijk fenomeen is.

PS 2 Het was een tijdelijk fenomeen of het heeft gewerkt. Deze pagina (vaderseenzorg.nl/sorop1,html) staat op een anonieme search met het zoekwoord soroptimisten weer op 5. Maar het kan altijd beter natuurlijk; ga zo door!!

Kan praten ook kwaad? De contraproductieve effecten van psychotherapie

rubbelaar1
behoefte aan geestelijke zorg?

‘We weten niet precies hoe vaak psychotherapie eindigt in een echec. Het onderzoek dat er is, stelt allesbehalve gerust. Engelse wetenschappers legden een paar jaar geleden aan 15.000 patiënten deze vraag voor: heeft u blijvend nadelige gevolgen aan uw psychotherapie overgehouden? Zo’n 5% antwoordde met ja. Geen percentage om laconiek over te doen. Praten kan wél kwaad. Dan gaat het om patiënten die over hun toeren raken, breken met familieleden, psychotisch worden, of een suïcidepoging ondernemen.’ https://www.nrc.nl/nieuws/2018/02/09/praten-kan-wel-kwaad-a1591670
Harald Merkelbach, forensisch psycholoog aan de universiteit veegt de vloer aan met het gemak waarmee we de iatrogene effecten van de geestelijke gezondheidszorg negeren. Opmerkelijk is uiteraard dat hij als een van de voorbeelden noemt het breken met familieleden. Toevallig (nou ja) heb ik daar enige ervaring mee. Ik heb momenteel een klacht lopen tegen de GGZ-instelling Pro Persona wegens poging tot het ophitsen van een kind tegen zijn vader. Het is onvoorstelbaar hoeveel moeite deze instelling doet om hun aanvankelijke instemmen met de klacht nu (zonder daar verantwoording voor te nemen), na formeel maken van de klacht, te verbergen achter onwaarheden en gebrek aan introspectie. Extra vervelend is bovendien dat de voorzitster van de klachtencommissie die mijn klacht tegen enkele vrouwelijke medewerkers moet behandelen een actief en gecommitteerd lid is van Soroptimist International die als belangrijkste doelstelling het opkomen voor de rechten en belangen van vrouwen heeft.
Ik vrees dat ik weer eens op het topje van een ijsberg ben gestrand. Hoeveel kinderen die bezig zijn zich aan ouderverstotingssyndroom te ontworstelen worden door dit soort instellingen weer gereset in de quasi-veilige status van de gijzeling door hun moeder (vader).
Pro Persona, een hele grote in GGZ-land, die zich op zijn site profileert met de stelling dat ze werken met de nieuwste wetenschappelijke inzichten had ‘uiteraard’ nog nooit van ouderverstotingssyndroom gehoord. Op dat punt zijn ze nu wel om, ze gaan een lezing organiseren om zich op dit punt bij te scholen.
Vanochtend besprak ik met een advocaat hoe vaak het begrip ouderverstotings(syndroom) nu voorkomt in de jurisprudentie . In de gepubliceerde jurisprudentie nu in 42 zaken begreep ik. Aangezien minder dan 2% van die zaken openbaar zijn moet je dit aantal vermenigvuldigen met 50; 2000 dus. Die vermaledijde rechters zouden dus wel eens veel verder kunnen zijn met het erkennen van een psychiatrisch fenomeen dan de gemiddelde GGZ-instelling. Of Merkelbach op de hoogte is van het syndroom weet ik niet. Hij zou het van zijn directe Maastrichtse collega (misschien wel zijn baas) hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter kunnen hebben gehoord.  Die denkt dat ze er wel iets van af weet immers. Maar onder andere daarover vindt volgende week een klachtbehandeling plaats van Ivo Vrijkotte tegen Corine bij de klachtencommissie wetenschappelijke integriteit van de Universiteit Maastricht. Ik ondersteun, zoals bekend zal zijn, die klacht en zal er dan ook volgende week bij zijn. Ik hoop hier voor die tijd nog een apart blog aan te wijden.
over Soroptimisten
De klacht tegen Corine de Ruiter (updates volgen)
Waarom systeemtherapie niet werkt bij ouderverstoting
William Bernet citeert:
“Qualitative case studies and experienced clinicians supporting recommendations and/or orders to reverse custody maintain that therapy simply does not work in severe and even in some moderate alienation cases. Moreover, therapy may even make matters worse; the alienated child and preferred parent feel the need to dig in their heels and prove their point, thereby further entrenching their distorted views. … Clearly, and most regrettably, this is the experience of many seasoned clinicians, including the authors. The reality is that we have many more treatment failures than successes when it comes to our intervention with some moderate and all severe cases.” (Fidler et al., 2008, pages 271-272)

onaangepast aangepast (de gekkies 2)

Door mijn vorige blog over de gekkies van de jeugdzorg en de finale omdraaiing van de psychiatrische werkelijkheid a la “van dik hout zaagt men planken” van Jan Foudraine ( ik neem mijzelf even op de schop) kreeg ik weer inspiratie om het liedje ‘onaangepast’ van de  Belgische groep Vuile Mong en zijn vieze gasten op you tube te zetten. Het was daar niet te vinden namelijk. En natuurlijk wilde ik dit even zelf inzingen. En toen stuiterde ik nog op een stukje tekst dat ik voor deze versie nog even heb aangepast. Klaagde Vuile Mong er in 1980 of daaromtrent nog over dat er aan de dwazen en onaangepasten geen geld werd uitgegeven en aan wapens daarentegen wel. Tegenwoordig wordt er in een drang tot aanpassing juist wel heel erg veel geld in de jeugd en geestmiszorg gestoken. Daarmee zijn ook onze geest en relaties gekapitaliseert, een dingetje waar geld aan verdiend kan worden.  Speciaal opgedragen aan Psycho, systeem en andere peuten, jeugdzorgers meer in het bijzonder en speciaal Corine de Ruiter.

Verder bedacht ik  nog dat ook het volgende citaat van Matthias Matussek over de Duitse jeugdzorg nog even gelezen moet worden:

“Doch das Gros ist eine triste, lebensfeindliche, verdrossene Planstellenschwemme mit Pensionsanspruch. Gutmeinende, gar idealistische Helfer halten dieses Milieu nicht lange aus. Sie steigen aus und brechen ihr Schweigen. Aussteiger, die sich der Zeitschrift ex anvertraut haben, berichten von Ritualen der Hilfsverweigerung für Väter, von Floskelsprache, von Aktenfäl- schungen, Umdatierungen und von verschwitztem Corpsgeist.”

“Ein durchaus lustiges Milieu. Stirbt ein Vater, wird schon mal eine Flasche geköpft, weil es nun einen Stänkerer weniger gibt und damit eine Akte geschlossen werden kann. Flaschen werden im übrigen auch ohne direkte Anlässe geköpft – der Anteil von Alkoholikern und Tablettensüchtigen ist hoch.

« Die meisten», so ein Aussteiger, «haben den Schritt zur Familienbildung, oft auch nur zur Paarbildung, selbst nie geschafft, führen sich in ihrem Beruf aber als Übereitern auf, die stets wissen, wie eine Familie zu funktionieren hat.»

Fast unnötig zu sagen, dag ein hoher Prozentsatz von Heimkindern von Alleinerziehenden aus der Helferindustrie stammt. Jeder neuen « Kundin » wird sozusagen das Fangnetz der eigenen Lebensniederlage übergeworfen, der eigenen Bezichungsskepsis und vor allem der eigenen verschlagenen Sozialstaatsmentalität. Wo gibt es etwas zu holen? Im Zweifel immer beim Mann.

Jugendämter sind die Hölle des sozialdemokratischen Wohlfahrtselends. So erscheinen sie eine Art Endlagerung für alles, was unbegabt, arbeitsunlustig, verquasselt und frühvergreist, von festen Arbeitszeiten, festem Gehalt und festen Feindbildern träumt.

Dass der Stuttgarter Sozialbürgermeisterin, die auch die Dienstherrin über die jugendämter ist, im vergangenen jahr eine Bombendrohung zugestellt wurde, ist ein kleines Wunder. Das Wunder besteht darin, dass sich nur diese einzige Bombendrohung erhalten hatte und nicht jeden Tag eine. Und dass tatsächlich noch keine Bomben in jugendämtern wie dem von Düsseldorf-Eller gezündet wurden, zeigt einrnal mehr, wie gross die Langmut der Elendsklientel ist, die sich von diesem Haufen inkompetenter Planstelleninhaber(innen) drangsalieren lägt.

Diese sind selbst dann noch tückisch, wenn ein Vater seine Kapitulation unterschreibt. Zermürbt von den Katz-und-Maus- Spielen der Mutter – sic hatte sich selbst an die vereinbarten vierzehntägigen Besuchszeiten von drei Stunden nicht gehalten -, gab ein Arzt auf. Er hatte seinern Anwalt einen Zeitungs- ausschnitt geschickt, in dem von einem Amokläufer irn Gerichtssaal die Rede war. So möchte er nicht enden, schrieb der Arzt an seinen Rechtsvertreter, er wolle das gerichtliche Gezerre urn seine Kinder nicht mehr fortsetzen.

Eine Kopie dieser Kapitulationserklärung hatte er dem Ju gendamt geschikt. Das reagierte prornpt: Wegen des beigefügten Zeitungsausschnittes wurde der Arzt angeklagt, «einen anderen mit der Begehung eines gegen ihn gerichteten Verbrechens bedroht zu haben».

Tatsächlich gestand die Sozialbürgermeisterin, dag es öfter Morddrohungen gäbe, nicht nur gegen sich, sondern auch den jugendamtsleiter und die Mitarbeiter. Tätlichkeiten seiien mittlerweile an der Tagesordnung. Es brodelt. Es kracht. Und bald wird der Zorn überkochen.

Schon vor geraumer Zeit bildeten sich Initiativen von jugend- amtsgeschädigten, die Widerstand organisierten. Sie dokumentierten Hunderte von Fällen von Amtsmissbrauch. Sie begleiten Betroffene bei ihren Gängen zum jugendamt,  Mathias Matussek Die vaterlose Gesellschaft Reinbek 1998

De goeden niet te nagesproken, ik leg er nog maar even de nadruk op, maar Matthias zegt het zelf ook al.

En nog weer een citaat via Etty Hillesum om even al deze toorn te plaatsen:

Allereerst moeten we vaststellen dat er een toorn bestaat die biologische betekenis heeft. Toorn is vaak een beveiliging tegen kwaad. De ziel staat op en weerstaat het kwaad met diepe verontwaardiging. Waarschijnlijk had Nietzsche gelijk toen hij zei: “Uw deugd heeft weinig te betekenen als ze zich niet laat opzwepen tot woede” Als we niet meer in staat waren woedend te zijn dan zouden we worden tot “morele koeien, in onze plompe onbehaaglijkheid” Jezus kon vol toorn zijn. “Hij keek toornig om zich heen, bedroefd zijnde over de verharding hunner harten” Maar let wel: het was toorn vermengd met smart. Hij was ‘bedroefd’. Dat is het onderscheid tussen gewettigde en ongewettigde toorn. Als er een ondergrond is van zedelijke gekwetstheid, zedelijke smart en niet van persoonlijke wrok in onze toorn dan is die toorn goed en waardevol en gezond.  Het Werk, Etty Hillesum blz 417, Hier citeert Etty Stanley Jones

Poging tot doodslag en ouderverstoting

tkjp3def#Toegevoegd  link naar artikel over PAS en geestelijke mishandeling zie onder.  jurisprudentie art300-4

Kinderen die opgroeien met ouderverstoting en ouderverstotingssyndroom oplopen hebben een verhoogd risico op depressie, angstgevoelens en per saldo suïcide.
Instellingen die met de symptomen van ouderverstotingssyndroom worden geconfronteerd maar dat miskennen, falen op een ernstige manier. Vooral als daarbij het volgende een rol speelt:

  • Geen benul van het bestaan dan wel de betekenis van ouderverstotingssyndroom, ondanks dat dit fenomeen al sinds 1999 deel uitmaakt van de Nederlandse literatuur en de jurisprudentie en dit soort instellingen de plicht hebben om zich te vergewissen van de nieuwste wetenschappelijke inzichten.
  • Onzorgvuldig waarnemen van symptomen.
  • Projectie en ontkenning van eigen maatschappelijke en persoonlijke betrokkenheid bij het ontstaan van Ouderverstotingssyndroom die tot ontkenning leiden van het probleem.
  • Zelf verder programmeren van ouderverstoting bij cliënten al dan niet gelardeerd met denigrerende opvattingen over handelen, waarheidsvinding en verantwoordelijkheid in de richting van (volwassen) kinderen en hun verstoten ouders. Het miskennen van ernstige regressie zonder perspectief. Het ondersteunen en goedpraten van programmerend gedrag van ouders en instellingen.

Bovengenoemde punten kunnen leiden tot een duiding van geestelijke mishandeling. Dit is strafbaar volgens de wet art 300 lid 4 wetboek van strafrecht ( zie mijn artikel daarover in het boek Moeder-Kind-Vader, een drieluik over ouderverstoting).  Dit geldt met name als in het latere leven van een ( volwassen geworden) kind symptomen als suïcide en depressie verkeerd worden gediagnosticeerd en daardoor versterkt.  Dit probleem treedt dus met name op bij instellingen in de Geestelijke Gezondheidszorg.
Als bovenstaand aangeduide geestelijke mishandeling van toepassing is dan kan worden gesteld dat deze mishandeling de dood tot gevolg kan hebben. Ook als het om zelfdoding gaat. Daarbij dient voorwaardelijke opzet te worden aangetoond. Met deze waarschuwing daarbij afgeleverd is een sterk begin gemaakt met het ter kennis brengen van een levensgevaarlijke situatie en het duiden van de plicht daar iets mee te ondernemen. Bij het negeren van deze waarschuwing komt voorwaardelijke opzet in zicht.

TKJP-0001
artikel TVKJP

Ook zal ik hier nogmaals verwijzen naar de zeer gerichte literatuur, bijvoorbeeld mijn artikel in het Tijdschrift voor Kinder en Jeugdpsychotherapie (zie plaatje met klikbaar onderschrift).
Ook certificerende instanties, inspecties en verzekeraars mogen zich eens op de kop krabben over hun medeverantwoordelijkheid.
Ik zal niet verhelen dat bij het schrijven van dit blog enige persoonlijk motief aanwezig is, al ga ik daar even niet verder op in. De instelling waar ik inspiratie opdeed voor dit blog mag zich diep schamen. Maar de bedoelde pro-fessionele instelling is zeker niet de enige instelling in de Geestelijke Gezondheidszorg die verstoten ouders als persona non grata behandelt en (volwassen) kinderen in de gevarenzone brengt.
PAS en Geestelijke mishandeling MKV (hoofdstuk uit drieluik ouderverstoting 2004
PS1 ( Met dank aan Abdel) Aanvullend op mijn eerdere jurisprudentieverwijzingen in het artikel in het boek MKV:

Hof Den Haag 31 mei 2017:
Hoewel in de wetsgeschiedenis van artikel 300 Sr niet wordt gesproken over de geestelijke gezondheid kan naar het oordeel van het hof niet worden uitgesloten dat de wetgever ook dit belang beoogt te beschermen. In ieder geval biedt de in het vierde lid van artikel 300 Sr genoemde gelijkstelling van mishandeling met benadeling van de gezondheid aanknopingspunten voor strafbaarheid van niet alleen het veroorzaken van lichamelijke pijn, letsel of onlust, maar ook voor mishandelingen van psychische aard. Het hof is van oordeel dat niet iedere kleinerende of denigrerende handeling of opmerking als mishandeling in de zin van artikel 300 Sr kan worden aangemerkt. Het komt aan op de omstandigheden van het geval, waaronder de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht of gemaakt.
PS2: Poging tot doodslag vind ik in bepaalde situaties en verdedigbare verdachtmaking. Een lichtere aantijging is Dood door schuld. Daar zijn hulpverleners eerder voor vervolgd. Mocht iemand serieus wat ondernemen met dit blog dan is het zaak goed af te wegen welke verdenking wordt geponeerd.
PS2; ik ga niet langer verhelen dat mijn persoonlijke motief in deze is geïnspireerd door Pro Persona Lunteren.