Cookies

Tag: PVV

Geplaatst op

Discreditionair of discriminatoir?

vaderdiscriminatie mindertekst
Kunt u lezen, onderscheiden wat hier staat? Als u hier klikt weet u het wel.

‘De wetgeving over gelijkwaardig ouderschap dient natuurlijk niet te absoluut te worden toegepast’ vertelde mijn gespreksgenoot in een lange discussie over de positie van vaders en moeders en de houding van andere wetenschappers dan wij (U weet wel; ik hoef niet elke keer alle namen te noemen toch). Er dient volgens mijn gesprekspartner discretionaire ruimte te zijn.

Het begrip discretionair was ik al eens eerder tegengekomen in mijn leven als, een beetje juridisch gespecialiseerd, pedagoog. Het wijst meestal op de ruimte die de rechter in ons rechtssysteem heeft om binnen de marges van de wet maatwerk te leveren met zijn oordeel. Ik herinner me het vooral van de procedure bij het Europese Hof voor (of tegen?) de Rechten van de Mens. Je moet de nationale rechter enige ruimte blijven gunnen vanuit dat internationale gremium gedacht. En het begrip doet me ook denken aan de discussie over taakstraffen met het gelijk van Lilian Helder die als PVV-miep werd geacht geen verstand te hebben van statistiek, maar dat wel bleek te hebben.Ik kan me niet meer herinneren of de term discretionair daar viel, maar de eigenstandigheid van het rechterlijk oordeel speelde een grote rol in de discussie. Ook het begrip discriminatie was dus ruimschoots van toepassing, maar dan op het gedrag van betweterige Kamerleden naar een PVV-er (nee nee zelf ben ik SP-er). Zie hieronder de link naar mijn eerdere blog hierover.

Maar terug naar mijn discussie op de universiteit in Amsterdam. “Die discretionaire ruimte van de rechter mag geen ruimte geven voor discriminatie”, reageerde ik vrij spontaan naar mijn gesprekspartner. In tweede instantie ontdekten we de merkwaardige, maar liefst 5 letters omvattende alliteratie in deze wijsheid. De merkwaardige praktijk is natuurlijk dat als het om vaders gaat de grenzen die het recht stelt niet alleen ruim worden genomen, maar juist al te vaak worden overschreden door een beroepsgroep waarvan we veronderstellen dat ze zich als geen ander aan de wet conformeert, rechters namelijk. Formulieren van rechtbanken en uitspraken van rechters maken dat maar al te duidelijk. Al te duidelijk schrijf ik. Maar dat is voor mij wellicht zo, voor anderen is vaderdiscriminatie of vaderschapsdiscriminatie helemaal niet zo duidelijk te onderscheiden. De discriminatie van vaderschapsdiscriminatie noem ik dat dan maar. Het inspireerde mij een jaar of tien geleden tot bijgaand plaatje, maar dan in een wat herkenbaardere vorm (als u klikt op het plaatje). In dit plaatje combineer ik de algemeen gekende betekenis van discriminatie (art 1 grondwet), met de algemenere betekenis; het maken van onderscheid. Kunnen we de letters onderscheiden van de achtergrond als we een deel van de letters weghalen. En willen we dat plaatje wel herkennen bedoel ik dan impliciet. Willen we vaderdiscriminatie herkennen?

Regelmatig doe ik pogingen om duidelijk te maken wat discriminatie eigenlijk is. Dan denk ik met voorbeelden, van Quik-Schuijt haar uitspraken tot formulieren van rechtbanken, meer dan genoeg materiaal in handen te hebben. Maar er wordt vaak wat schouderophalend gereageerd met de bedoeling mij te verlokken om het ook maar gewoon lachend achter me te laten als zijnde een paar domme opmerkingen van mensen die zichzelf eigenlijk lopen te beledigen. Ja zeker lachen kan nooit kwaad. Lachen doe je het liefst zelfs tot je met je hoofd in de guillotine hangt. Ik weet niet of ik dat zou kunnen, maar ik meen het echt. Maar het als een soort losse incidenten zien… nee dat zijn het namelijk niet. Maar als je dat begint uit te leggen wordt je in verdachte hokjes gepropt, anarchist, libertair, complotdenker, doemdenker, gevaarlijke vaderactivist, misandrist en meer van dat fraais.

Rationeel is het niet zo moeilijk uit te leggen, maar de cognitieve dissonantie straalt je tegemoet. Het denkelastiek van mijn toehoorders haalt het dan gewoon niet. Per saldo wordt je dan natuurlijk voor gek versleten. Nou ja toch wel een beetje. In ieder geval niet helemaal meer serieus genomen. En dan…. Ja vult u maar in. Maar afin ondertussen schrijf ik gewoon door. En wonder boven wonder sommige boeken die ik schrijf halen druk na druk. Ja Verpasseerd Ouderschap is binnenkort ook weer verkriijgbaar. Maar voor het onderwerp vaderschapsdiscriminatie kunt u eigenlijk beter het boek Gemist Vaderschap lezen. In de uitverkoop zo lang de voorraad strekt.

PVV en de statistiek (ach ja en dan had je ook nog Fred Lambert op Wikipedia die vond dat ik niks van statistiek snap; heb ik wat weg van Lilian?)
interessant interview met een wetenschapper hierover
Boek Gemist Vaderschap

ps: dat woord discreditionair in de kop is een neologisme dat ik natuurlijk alleen in de kop gebruikte en iets anders dan discretionair in de tekst zelf. Een nadenkertje!!

Geplaatst op

Heldere nuance

‘Maar je kan persoon A en persoon B toch niet met elkaar vergelijken?’ zo probeerde Lilian Helder de Tweede Kamer en vooral Sharon Gesthuizen een lesje te geven in statistiek. Niet ten onrechte.

Ik zie me al publiek staan uitleggen wat er niet deugt aan een hele reeks sociaal-wetenschappelijke onderzoeken. Zoals dat van Tamar Fischer. Tamar kwam tot de conclusie dat niet aan te tonen is dat vaders na scheiding ergens toe dienen. Dat onderzoek analyseren is moeilijke stof. Weerlegging vergt niet alleen inzicht in statistiek, maar ook in methodologie en nog wat aanpalende wetenschapsgebieden. Bovendien zou je eigenlijk het hele onderzoeksrapport moeten lezen. Ik heb dan ook medelijden met Lilian Helder. En ik ben kwaad op Sharon Gesthuizen. Dit hoewel mijn politieke voorkeur bepaald andersom ligt. Beide dames lagen met elkaar overhoop over de waarde van een statistisch onderzoek dat het effect van taakstraffen vergeleek met het effect op de recidive van gevangenisstraffen.

Ik kan me goed herinneren dat ik een keer Matthijs Kalmijn (nu hoogleraar)  probeerde te wijzen op het onmiskenbare feit dat hij de media inging met voorlopige onderzoeksresultaten waarvan nog geen zorgvuldige weging van de non-respons had plaatsgevonden. Ik ga het hier ter plekke niet eens meer proberen uit te leggen wat daar het belang van is. Men leze mijn boeken (Gemist Vaderschap). Bij Kalmijn leidde dit in ieder geval tot een ernstige onderschatting van het aantal gemiste vader-kind-contacten. Later bleek mijn gelijk uit CBS-onderzoek, dat al weer iets beter in elkaar zat.

Sociaal-wetenschappelijk onderzoek staat bol van de flauwekul. Gesubsidieerde flauwekul. Ego en mediagedreven flauwekul. Als je het een paar keer hebt aangetoond ben je hoe langer hoe minder geneigd daar hele onderzoeksverslagen voor door te lezen. Vooral omdat er geen journalist is te vinden die er moeite voor doet het te begrijpen of te doorgronden. Het verschil tussen Lilian en de rest van de kamer is dan ook wellicht alleen maar dat zij toevállig gelijk had. En de rest haar erg arrogante ongelijk heeft gehaald, wat mij betreft. De hele integrale Tweede Kamer snapt niets van statistiek, immers wat schrijven de onderzoekers zélf in hun onderzoeksverslag: blz 346: ‘It is also important to note that in the end our results are not based on a random experiment whereby offenders were randomly assigned to either community service or imprisonment. Therefore, caution is warranted when interpreting these results in terms of causality. Studies using observational data always remain vulnerable to hidden bias resulting from unobserved variables. Conducting true experiments that introduce randomness in the sentencing decision thus remains desirable.’ Alle rede dus om twijfel te hebben, vooral omdat uit Zwitsers experimenteel onderzoek het omgekeerde blijkt. Het eerste heb ik net op Wikipedia toegevoegd, het laatste heb ik er gevonden.

Arrogante onderzoekers stappen naar de media met klinkende resultaten. De voorbehouden, die er ergens in  hun rapport nog wel staan, worden daar dan maar niet genoemd. En als ze wel worden genoemd worden ze door de journalist niet opgeschreven. En dit soort neuteligheid wordt dan in de politieke  arena gebruikt om elkaar ongenuanceerd om de oren te slaan. Mijn nuance is in dit geval dat ik als SP-er een PVV er gelijk geef als dat verdiend is, en een SP-er ongelijk. En dan gaat het in dit onderzoek gelukkig niet om kinderen en vaders. Hoe daar mee aangerotzooid wordt valt helemaal uit het zicht van onze politici van links tot rechts.

het Wikipedialemma Lilian Helder

http://www.youtube.com/watch?v=R9cNsK0s9WQ

ps: Lilian blijkt inmiddels ook publiekelijk haar gelijk te hebben gekregen in de NRC en via andere onderzoekers.
Haar critici heb ik er nog niet over gehoord. Sharon? Ook zelf heb ik op deze manier een beetje gelijk gekregen. Maar ondertussen heb ik van ene Fred Lambert op wikipedia te horen gekregen dat ik niets van statistiek snap. Lijk ik ondanks geheel andere politiek achtergrond een beetje op Lilian Helder?

Geplaatst op

Ma(na)ger

“Onze Jan is manager geworden” is een liedje van mijn favoriete zanger Joop Visser. Het beschrijft heel goed de leegte die, met leegte gevuld, toch geld oplevert voor de zakkenvuller.

Vooral in de jeugdzorg is de managerscultuur een plaag die méér dan zómaar vervelend, desastreus is voor kinderen en ouders. Dat punt dringt ook langzamerhand door in de hoofden van Rouvoet en (vandaag) de NVG.  In plaats van de slappe oplossingen en vaag gemopper van partijen van links tot rechts heeft tweede kamerlid Fleur Agema daar een goede oplossing voor. Laat een tijdje de werkvloer managen en zet wat managers met de handen aan het bed, vertelt ze vandaag in Trouw. Dit gaat niet specifiek over de jeugdzorg, maar daar gaat Fleur ook wel over. Zó ziet drastische verandering er inderdaad uit. Ik moet er wél direct bij zeggen dat Fleur heel wat anders is dan Geert.  Ik vind Geert Wilders gevaarlijk (zie linken hieronder). Het is dan ook duidelijk dat Fleur worstelt met een paar PVV-standpunten. Eigenlijk zijn we geen elite-partij zegt ze; maar de PVV wil toch ook geen verhoging van belastingen voor meer zorg.  Ze is er nog niet uit zegt ze.

Een tijd geleden viel Fleur al op door haar uitspraak dat het negeren van omgangsrecht (beetje verouderde term voor het recht op gezamenlijke zorg door de ouders) natuurlijk gewoon, niet lullen, tot een boete zou moeten leiden.

Misschien kan de PVV ook s zo’n managementshift doen en Fleur aan de top zetten. Of misschien moet Fleur wel naar de SP.  Daar zal ze wel eerst haar krijtstreeppakje moeten inruilen voor een strijdkreetpak.

mijn visie op Wilders in het Engels
het artikel in trouw over Fleur en de zorgen over de zorg ( het krijtstreeppakje is helaas alleen in de papíeren Trouw te bewonderen)