Cookies

Jeroen Recourt is zelf het probleem

laatste aanvulling: 270217
Af en toe roep ik wel eens wat waarvan ik achteraf denk “oei, dat gebéurde, maar zou het nog steeds gebeuren. In mijn blog over verboden profielwerkstukken schreef ik over de Rechterlijke macht:
“Ondertussen proberen ze die wet ook nog zelf te schrijven, dringen met dubbele petten het parlement binnen en gillen dus als zielige slachtoffers als er ook maar een parlementariër het waagt om ergens zijn mond over open te trekken.”
Ik doelde daar op mensen als Dittrich, Wolfson, Quik Schuijt die als rechter voor het leven ook nog eens volksvertegenwoordigster dachten te kunnen zijn. En dat is in strijd met een van de basisprincipes van de Trias Politica, de scheiding der machten. Ooit ageerde ik op de voorpagina van het gratis dagblad De Pers tegen het feit dat Quik Schuijt deze dubbele pet op had.
Maar hoe staat het er nu voor? Vroeger kwam ik wel eens in de Tweede en Eerste Kamer, maar dat is de laatste 10 jaar een stuk minder geworden. Dus toch maar eens zoeken in de boeken. De eerste waar ik via google op stuitte was, hoe is het mogelijk, Jeroen Recourt, de initiatiefnemer van Divorce Challenge. Tevens rechter dus. Dat werpt nog eens een extra rood licht op de kritiek die ik al eerder op dit gebeuren had geuit.

Afin dat was een toevalstreffer. D66 staat bekend als rechterspartij. Hoe zou het er dáar nu voostaan. Jawel 2 keer beet. Judith Swinkels is zelfs familierechter geweest. Fatma Koser Kaya is maar liefst een dag actief kantonrechter geweest volgens haar biografie, vreemd , maar hoe dan ook dus nog steeds rechter. Ik ga er bij de fractie nog even achteraan.

Ik heb even geen zin om ook de andere fracties helemaal door te werken, en dan nog eens de Eerste Kamer waar traditioneel het rechterscompartiment relatief groter is. Het principe zal echter duidelijk zijn. De rechterlijke macht doorbreekt nog steeds op grove wijze de scheiding der machten. Dit leidt onder andere tot onaanvaardbare inmenging, juist in het familierecht.
Naast het feit dat deze functievermenging in strijd is met de principes van de Trias Politica kan nu al feitelijk worden vastgesteld dat de beroepsgroep rechters enorm is oververtegenwoordigd in de Tweede Kamer
Zie hieronder de screenprint met de opvattingen van voormalig kamerlid Luchtenveld hierover.
PS1: Tweede Kamerfractie van D66 gebeld. “Namens wie belt u?”” Ik bel als burger.” oh…..”
Tsja daar rekenen ze bij de democraten niet meer zo erg op dat er burgers bellen. In feite is in hun hele communicatie slechts voorzien met perswoordvoerders.
Afin ze zoeken het uit over die bio van Fatma. U hoort van mij.

luchtenveld20rechterslobby
Luchtenveld over de tirannieke rechterslobby (laatste alinea).

Vluchten kan niet meer

“Ik kan met mijn kinderen hier geen leven opbouwen. Daarom wil ik weg”
Heb ik het hier over een Syrische vluchteling? Het had gekund. Maar het gaat hier om uit Nederland vluchtende ouders, vaak vaders maar ook moeders. Op de vlucht voor jeugdzorg, op de vlucht voor de liegende en bedriegende bedrijfstak familierecht, maar je kunt het ook lezen of horen bij andere activisten die al gevlucht zíjn uit Nederland. Ik ga geen naam noemen maar als u goed op internet kijkt zou het u kunnen opvallen dat er 10 maanden celstraf uitgedeeld wordt bijvoorbeeld omdat de hoofdredacteur van het NOS-journaal zich belasterd voelt. Die veroordeelde houdt zich schuil in het buitenland.
Vluchten helpt niet meer en daarom plegen er ook veel mensen zelfmoord. de ultieme vlucht die nog wel lijkt te kunnen. Denk aan de vader van Julian en Ruben een paar jaar geleden. Maar er schijnen honderden mensen te zijn die zich van kant maken door onbegrijpelijke rechterlijke beslissingen. In Nederland, in het Westen. En niet doordat rechters ook wel eens fouten maken, maar vooral omdat er structureel wat mis is met onze rechtsstaat.
Daartegenover staan dus de mensen die hier naar toe willen vluchten omdat ze in hun eigen land te maken hebben met onderdrukking en bombardementen. Ook voor hun kan vluchten hoe langer hoe minder. Er staat prikkeldraad in de weg. Muren. Ik wil de ene vluchteling niet met de andere vergelijken, laat staan het ene als erger neerzetten dan het ander. En ik vind dat we mensen uit liefde altijd moeten opvangen. Maar we zullen allemaal hoe dan ook de rotzooi in eigen omgeving moeten opruimen. Je zult zien dat dat ook zijn doorwerking heeft op andere landen. Nu geven we vooral allerlei verkeerde voorbeelden. Als het westen nu ingrijpt elders is dat omdat we goede vriendjes willen zijn met de USA, om de oliedollars, om de macht, om de arrogantie van ons eigen gelijk, om de kortzichtigheid van onze christelijke dubbelmoraal, om het verbergen van ons ongelijk. En soms dus ook weer helemaal bij onszelf, ons eigen ik. Ik bij mezelf ook, hoe moeilijk ook.
Omstandigheden zullen er immers altijd zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte, moet men aanvaarden, wat niet belemmert dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren. Maar men moet weten uit welke motieven men die strijd voert en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.” (Etty Hillesum)
Maar niets is zo moeilijk als het aanpakken van het onrecht dicht bij huis. Dicht bij de wortel. Waarom geen opstand tegen het juridische en ambtelijke apparaat. Of op zijn minst dat kwaad blootleggen. We zijn een NEP=parlementaire democratie met een parlement dat zich in de luren laat leggen door de werkelijke machthebbers. Maar ze vertegenwoordigen in zekere zin natuurlijk ook een volk dat zich in de luren laat leggen. Gedwongen weliswaar, onder de knoet weliswaar. Maar toch. En dit zeg ik dus niet omdat ik wat met Wilders (NEP-parlement) heb. Ik ben nog steeds SP-er, hoewel ik wel veel tegen Quik-Schuit heb (ha ze is sinds kort weg uit de Eerste kamer).
Vluchten kan niet meer?
Zonder datze het op dezelfde manier benoemen, vond ik de onderstaande video van een Wognumse koorversie van de klassieker van Frans Halsema en Jenny Arean een goede verbeelding van bovenstaande. Vooral de beelden dus. Fight or flight?
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=7PirbesfDpM&w=560&h=315]
Zelf heb ik natuurlijk wel het een en ander blootgelegd over het functioneren van het juridisch apparaat

vrouwen van de wereld gefeliciteerd

beleden roos
Cobi Schreijer zette het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen” op haar plaat “plant een roos”

Wereldvrouwendag is in het verleden voor mij nogal eens aanleiding geweest om nog eens flink van leer te trekken over de misstanden die het feminisme naast een paar goede zaken, toch heeft aangericht.

Toen ik gisterenmiddag de nieuwe Google-Doodle voor de vrouwendag van vandaag zag wilde ik dat direct gaan aanpassen met mannentekentjes en andere mooie dingen. Tot me inviel dat ik ook gewoon vandaag eens extra aardig kon doen tegen al die vrouwen die ik in de afgelopen jaren er van langs heb gegeven omdat ze maar niet wilden zien dat vaders af en toe behoorlijk in het verdomhoekje zitten. Want het zijn natuurlijk op de eerste plaats ook vrouwelijke medemensen.  En verder aan de vrouwen die ik toch al aardig vond, daar ga ik vandaag nog wat aardiger tegen doen.En dan wilde ik dat gelijk maar voorzien van een mooi muziekje. Bijvoorbeeld “ik hou van alle vrouwen” gezongen door de Belgische groep Rum. Maar mooier is eigenlijk nog het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen”van Joke Smit. Dit lied staat al jaren op mijn inspiratiepagina. Dit lied is het mooiste wat ik van het feminisme mee heb genomen. Een lied waar ik gewoon achter sta. Nou ja, als het maar duidelijk is dat jongens misschien dan wel moeten worden bevrijd van de plícht tot flink en stoer doen, maar dat ze niet hoeven te worden bevrijd van het flink en stoer doen op zich, want dat is eigenlijk best af en toe wel een mooi jongetjesding. Ja het aardige van het lied is dat twee coupletten over vrouwen gaan, een over mannen en een over de mensen in het algemeen.

Ik zag ook net dat Anja Meulenbelt een half jaar geleden een blogje aan mijn favoriete vrouwenlied heeft gewijd. Het verbaast me elke keer weer hoe mensen die 80% hetzelfde denken zo tegenover elkaar kunnen komen te staan. Ik bedoel dus waarom praat zo’n vrouw niet gewoon met me? Volgens mij……nou ja… Zij linkt in haar blog naar de prachtige vertolking door Cobi Schreijer. Maar het wordt natuurlijk gewoon tijd dat ik als man dat lied opneem. Gezongen heb ik het wel eerder.

In de loop van deze dag heb ik zinnen uit dit lied toegewezen aan:

* Rietje Mees, rechter die me op een andere 8 maart het contact met mijn dochter ontzegde: Waar onrecht niet als een natuurgegeven wordt beschouwd.
* Anja Meulenbelt, die alles in zich heeft om wijs te zijn, wat een zoektocht: Waar rimpels niet de eenzaamheid voorspellen, maar paspoort zijn naar wijsheid, aanzien, ‘s werelds raadsvrouw zijn.
* XB: Die het liever over mensen heeft in plaats van mannen en vrouwen, maar zelf een prachtige vrouw is: Er is een land waar mensen willen wonen
* Edith S, mijn zingmaatje-diva:: Nou ja we gaan het hele lied nog een keer zingen toch?
* Aggie F, waarvan ik voor het eerst van dit lied hoorde en waar de accoorden vandaan komen: Waar moeder niet hetzelfde is als huisvrouw
* Gretha S: Waar vrouw-zijn niet betekent: tweederangs en bang en klein
* Gerda Dijksman, de politiefunctionaris met een vreemde passie over mannelijk geweld:Waar niemand wint ten koste van een ander
* Mevrouw Römkens, idem:Waarin geweld door niemand meer geduld wordt
* T B, was dat niet waar het over ging?: Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk
* Nanneke Quik Schuijt, in de hoop dat we gaan uitdragen dat mannen juist ook vaders zijnen daarom 100% nodig: Er is een land waar mannen willen wonen
* Liesbeth Groenhuijsen, dat liefde en verbondenheid meer telt: Waar vrouw en man elkaar niet hoeven haten, maar eindelijk bondgenoten kunnen zijn
* Rosa, dochter, ik wens haar flinke, maar ook kwetsbare toe: Waar jongens van de plicht tot flink en stoer doen zijn bevrijd
* Rosalie R: Waar angst en rouw niet weggemoffeld worden
* Joke Smit: Dat is het land waar mensen willen wonen, het land waar de saamhorigheid bestaat

Het is mij nog niet gelukt om alles op 8 maart voor elkaar te krijgen, vooral mijn opname is nog niet om over naar huis te schrijven. Ik had ze de nacht voor 8 september al opgenomen, maar het kan hopelijk beter. Moeilijke akkoorden en ook de melodie vergt de nodige aandacht. Mijn akkoordenschema heb ik van bovengenoemde Aggie. Maar ik twijfel of ze wel helemaal goed zijn doorgekomen. Dus graag tips?

Mijn voorlopige vertolking (versie 2) staat hier, ik ben dus nog niet tevreden: 

De hele tekst staat al minstens 10 jaar, maar ik dacht zelfs nog een paar jaartjes langer op mijn website

Eigenlijk ontbrak er nog een couplet aan het leid van Joke: Er is een land waar kinderen willen wonen ( overigens heeft ze het daar wel over)

Beperk het jeugdzorgbudget!

kwaad met een hart

Gaat Deventer het jeugdzorgbudget beperken? Als het aan de SP ligt wel! In december kwam de staatssecretaris met Jeugdzorg Nederland overeen om een garantie af te geven voor een budget van minimaal 80% van het huidige. Daarmee zouden ze relatief gunstig uitsteken boven de bezuinigingen tot 70-75% van de overige sectoren die naar de gemeentes overgaan. Bovendien werd op deze manier een poging gedaan om de beleidsruimte van de gemeentes toch weer te beperken. Niet de lusten, wel de lasten. Ook krijgen de gemeentes extra geld om de transitie van jeugdzorg voor te bereiden.

Ik had aan de SP-afdeling voorgesteld het budget zo laag mogelijk te houden en in ieder geval onder de 70% te houden van het huidige. De programmacommissie vond het in eerste instantie geen voorstel om over te nemen. Het zou om landelijke zaken gaan, het structureel falen van jeugdzorg zou niet zijn aangetoond, de percentages ongewis.
Maar ik had gelukkig besloten om al mijn moed nog een keer bijelkaar te rapen,. Ik nam geen blad voor de mond, noemde jeugdzorg een repressieve organisatie, vermeldde met zoveel woorden de vuile handen van Nine Kooiman (Tweede Kamer SP) en Quik Schuijt (Eerste Kamer SP), ik haalde professor Clarijs aan met betrekking tot de slechte resultaten van jeugdzorg en de decennialange inerte opstelling van ze. “Een slechte leercurve” voegde ik er aan toe. En natuurlijk de opmerkingen van de kinderombudsman over “perverse prikkels” bij uithuisplaatsing (zie vorige blogs)
Er waren leden die vonden dat ik beter had kunnen voorstellen dat er meer en beter inhoudelijk gewaakt moet worden. Aan dat soort zachte uitspraken zijn ze wel gewend bij jeugdzorg; dat helpt niets, is mijn opvatting.

Leve de democratie. In de tweede ronde bleek de programmacommissie alleen nog bezwaar te maken tegen het exacte percentage. Op voorstel van een van de aanwezigen werd deze passage vervangen door “jeugdzorg niet minder te bezuinigen dan de andere sectoren” Met deze verandering werd de strekking van mijn voorstel met algemene stemmen aangenomen door de ledenvergadering.

Behalve blij met de uitkomst was ik ook tevreden met mijn optreden op zich. Ik had geen blad voor de mond hoeven te nemen. Kwaadheid hoeft begrip bepaald niet in de weg hoeft te staan.
Ik moest denken aan de keer dat ik als voorzitter van de commissie familierecht van het Platform Samenwerkende organisaties in Jeugdzorg en Familierecht werd teruggefloten omdat ik in een reactie in het kinderbeschermingsblad Perspectief de zinsnede “daar lusten de honden geen brood van” had durven te gebruiken.
Ik moest ook denken aan de keer dat ik door een actiegroepgenoot werd gestimuleerd om mijn kwaadheid er wel gewoon te laten zijn. Dat werkte toen prima, met goede resultaten. Samen verantwoordelijkheid nemen voor je kwaadheid. Daarover valt nog veel te leren in de vaderbeweging. Niet inhouden als je kwaad bent maar er verantwoordelijkheid voor nemen. Wees de baas over je kwaadheid.

PS:SP Ik dank ook de aanwezige SP-ers voor hun welwillende oor. Met name gemeenteraadslid en lid van de programmacommissie Kitty Schmidt. Zij is een goed voorbeeld. Ze heeft de SP-instelling die ik ook ken van mensen als Renske Leijten en Krista van Velzen (waar is ze?), en wat je ook wel eens buiten de SP tegenkomt bijvoorbeeld bij de partij gemeentebelangen in Deventer (heel iets anders dan Deventer Belang van geldverkwister de Jager)

het artikel van Clarijs <link hersteld! sorry>
mijn originele voorstel SP

Quik-Schuijt door of uit de bocht?

Het salomonsoordeel geeft die ouder gelijk die zijn/haar kind niet als eigendom ziet

Kinderrechter/senator Quik-Schuijt pleit (samen met Groenhuijsen) in een betoog in NRC afgelopen weekend tegen gelijkwaardig ouderschap.  Maar voor het eerst laat ze haar opvatting dat kinderen voor 100% afhankelijk zijn van hun moeder vallen. Vaders bestaan dus. Net zoiets als “negers zijn toch wel mensen”. Maar afin elke vooruitgang is er een.

En dan de kop: Die wet creëerde vechtscheidingen. Even hoop je dan nog dat Nanneke tot het inzicht is gekomen dat ook de wet vaders discrimineert. Maar nee dat blijkt niet het geval. Het feit dat de term gelijkwaardig ouderschap in de wet is gekomen dankzij  een amendement van haar partijgenoot SP-er Jan de Wit (voorzet van mij en SP Deventer) blijkt het euvel.  Quik-Schuijt, die zelf voor de wet stemde waarin dat uiteindelijk dus was opgenomen, denkt dat ouders nu door die wet méér vechten. Dit baseert ze op niet met name genoemd onderzoek waarbij ze haar lezers min of meer verwijt  “De resultaten van onderzoek worden lang niet altijd benut en een gedegen psychologische analyse van wat ouders en kinderen werkelijk overkomt ontbreekt vaak”  Blijkbaar lezen wij andere onderzoeken. Of zou ze een aantal loze opmerkingen van Ed Spruijt inmiddels als onderzoek hebben aangemerkt?

Zelfs als Nanneke mogelijk gelijk zou hebben  wat betreft toegenomen vechtgedrag, het zou kunnen, dan nog heeft dat meer te maken met het nog steeds grote gebrek aan handhaving van gedeeld ouderschap.  Dit, nu al weer decennia oude probleem, wordt nog steeds in stand gehouden door rechters die kinderen toewijzen aan die ouder die het hardst aan de kinderen loopt te trekken, vooral als dat de moeder is.  Je hoeft geen psycholoog te zijn om te begrijpen dat dat, toch al in scheidingsinstabiliteit verkerende ouders in onzekerheid brengt over het handhaven van contact met hun bloedeigen kinderen. Waarna inderdaad de kans groot is dat dat verlies vooral gemunt wordt als je niet om het hardst gaat vechten. Waarna dus inderdaad ouders, vooral vaders in een flight-fight-spagaat komen dat door de rechtstaat wordt opgestookt tot een ware oorlog.

Quik-Schuijt kan dan in het vervolg van haar betoog nog wel heel wijs gaan delibereren over de staat van ouders na scheiding, maar wat zou het een opluchting zijn als ze bovengenoemd eenvoudige principe zou begrijpen.  Het macabere is dat het omgekeerde niet alleen gebeurt, maar ook nog wordt verkocht onder het mom een salomonsoordeel te zijn, terwijl het dat nu juist precies niet is.

Kortom niet dïe wet, maar dé wet in het algemeen en de uitvoering daarvan door haar en haar collega’s in het bijzonder, is de oorzaak van de zogenaamde vechtscheiding.

Maar Mevrouw Quik-Schuijt lijkt vatbaar voor nieuwe inzichten. Niet alleen het vaderschap bestaat nu, je mag toch aannemen dat de door haar voorgestelde zorgverdeling (gelijk aan die voor scheiding… dus vader brengt iedere avond wel zijn kinderen naar bed??) dan wel wordt gehandhaafd in een eventuele beschikking die dan  niet, zoals eerder, door haar wordt verwezen naar een onnutte plek boven het bed van een slapeloze vader.

Wat is nou eigenlijk gelijkwaardig ouderschap?

Het dossier Quik-Schuijt

Vrouwelijke inschikkelijkheid

“De angst van mannen om hun kinderen te verliezen als zij door hun vrouw worden verlaten, leidt niet zelden tot een welhaast vrouwelijke inschikkelijkheid bij mannen.”

Ik ben al langer een fan van Dorien Pessers. Maar deze uitspraak van haar raakt me diep. Dit raakt de essentie van de ultieme manipulatie die maakt dat mannen vaak maar twee kanten op kunnen. Inschikken of vechten. Met allebei zo zijn nadelen. Ik heb er na veel inschikken uiteindelijk voor gekozen om te vechten. Met enig succes.

Maar het is moeilijk vechten voor iets wat in feite heel intiem is, wat je eigen kwetsuren raakt. Het gemiste vaderschap is immers iets dat is overgedragen tussen generaties.

Aan een en ander wordt aandacht besteed op een conferentie “De afwezige vader bestaat niet” Een aansprekend programma. Jammer dat ook ex-kinderrechter Quik-Schuijt daar optreedt, die zich enkele malen keihard tegen vaders heeft uitgesproken.Vrouwelijke inschikkelijkheid?

De conferentie website

ps: Dorien Pessers komt helaas niet. Wel zal er een flink aantal exemplaren van het boek Gemist Vaderschap worden uitgedeeld.

praat-je over jeugdzorg en socialisme?

De Russiche Jonge Pionier Morozov die volgens de (mytische?) overlevering zijn vader zou hebben verraden aan de communistische staat. bron wikipedia

Zucht. Precies dertien minuten communicatie met een communicatiemedewerker van de SP-kamerfractie. Mijn eigen partij. Het was best een zinvol gesprek, maar ik moet moeite doen het onderwerp te beperken tot de communicatie an sich. En me niet kwaad maken als ik na kamerlid Kooiman en ex-kamerlid Langkamp ook nog  Quik-Schuijt en Meulenbelt te berde breng. Met deze laatsten kan ik zelf ook niet communiceren. Eigenlijk vooral omdat ze de bui al voelen aankomen en ook niet meer met mij willen communiceren, omdat ik in hun ogen kwaad ben. Ja en?

Nu ging het over de communicatie van iemand anders met de SP-fractie. Niet netjes genoeg en dan wordt de toegang geblokkeerd. Geen communicatie. Ik snap het en ik snap het niet. Een gedachte blijft overeind. Er is eigenlijk geen communicatie meer mogelijk tussen de mensen die zich hard maken tegen de misstanden in de jeugdzorg en rechtstaat enerzijds en volksvertegenwoordigers anderzijds.. De frustratie is te hoog opgelopen. Zelf trek ik me ook liever op mijn weblog terug dan om te proberen de diverse SP-dames iets duidelijk te maken. Tsja en er komt veel terecht en langs op mijn weblog maar Kooiman en Langkamp komen hier dus nu terecht, maar vast niet langs.

Met de SP is het soms makkelijker, maar ook moeilijker communiceren. Ze zijn gevoelig voor misstanden maar ook gevoelig voor meer staat voor kinderen. Meer geld in de jeugdzorg. “Ja maar we moeten de nodige zorg toch niet beknotten omdat er ook misstanden zijn” Dat zo de hengelbereidheid naar  kinderen waar wellicht nog wat jeugdzorg aan kan worden toegevoegd groter wordt dringt niet door.. Dat meer jeugdzorg de afgelopen jaren gewoon heeft geleid tot minder welzijn voor kinderen is voor de SP blijkbaar nog steeds niet doorgedrongen. Ondanks de toch verontrustende signalen van de commissie Samson, extra risico op seksueel misbruik. Alsof het niets is.

Sommige mensen wijzen op de oude leninistische gedachtengoederen die de SP mogelijk parten zouden kunnen spelen. En inderdaad de gelijkenissen met het verhaal van de Russische jonge pionier Pavlik Morozov borrelen wel eens bij mij boven. Er zijn denk ik wel een paar verbanden. Maar ook een paar verbanden niet.

Verder zou de SP zich kunnen realiseren dat goede banden met het veld soms aardig kunnen zijn (Kooiman en Langkamp komen uit de jeugdzorg, waarschijnlijk zijn veel SP-leden werkzaam in de jeugdzorg) maar ook een kritisch oordeel in de weg kunnen staan.

Ik heb per saldo goede hoop dat dit korte gesprek zin heeft gehad.

Wikipedia over Morozov

Elke post op dit blog heeft een aantal Tags. Een daarvan is Anja Meulenbelt. Ter gelegenheid daarvan nam ik zelf nog eens al mijn blogjes door die iets te maken hebben met Anja. Ik vond daar zulke juweeltjes tussen zitten dat ik u die exercitie ook durf aan te bevelen. leest!

Anja eruit Nanny blijft

Het kostte even moeite om de definitieve kandidatenlijst voor de SP in de Eerste Kamer te vinden. Maar ik heb hem nu toch. Anja Meulenbelt is eruit, waarmee het boegbeeld van ongelijkwaardig ouderschap, wat ze immers in persona vertegenwoordigde, uit het politieke spectrum is verdwenen. Nanneke Quik-Schuijt staat echter op de 8ste plaats, waarmee nog veel ellende behouden blijft. Zij was het immers die dwars op het amendement van haar partijgenoot Jan de Wit ging staan, die het gelijkwaardig ouderschap in de wet introduceerde.

Aan haar wijdde Peter Prinsen nog een prachtig weblog over waarheidsvinding en jeugdzorg. In een discussie met Peter Prinsen begreep ik dat er mensen zijn die haar een geweldig charisma toeschrijven. Misschien, dacht ik zelf, heeft Nanneke het charisma van de Nanny. Een doordenkertje. Als ik meer tijd heb kom ik hier nog op een en ander terug. Maar dat jullie het nieuws maar alvast hebben.

weblog Peter Prinsen
dossier waarheidsvinding
dossier Quik-Schuijt

naschrift: Ik heb uiteindelijk wel SP gestemd. Gelukkig stond QS op de 9de en niet op de 8ste plaats (foutje in de lijst die ik van het partijbureau van de SP kreeg). Ze is er dus net niet ingekomen.

relatie

(Eerste verslag van het rustpuntenkunstproject)

Er zouden niet alleen mensenrechten moeten zijn, maar ook relatierechten. Peter Prinsen schrijft regelmatig over de integriteit van het ouderschap. Ouderschap is een van de eerste soort relaties waar rechten aan verleend zouden moeten worden. Je komt daarmee enigszins af van de begrippen recht en het belang van het kind dat dan mogelijk weer tegenover dat van de ouder zou staan. Ooit zei de wetgever het aardig. Ouder en kind hebben een wederzijds recht op omgang. Natuurlijk is omgang een beperkte term, maar deze juridische invulling heb ik altijd bijzonder gevonden. Niet dat er in de praktijk ook maar iets van terecht kwam. Quik Schuijt was de eerste om te roepen dat zij dat , rechter notabene, niet zou uitvoeren.

Zo zie ik het ook met andere familierechten, vriendschapsrechten en ook met dierenrechten. Dat kun je ridiculiseren. Ik moet daarbij denken aan de dwaze hondenbezitter die een aan dwaze vader analoge positie verworf jaren geleden.
Afin ongeveer dit allemaal ging er door me heen toen ik vanmorgen een bezoek bracht aan zuivelbedrijf ” ’n aanvang” van de familie Grijsen. Als je koeien met aandacht verzorgt dan doen ze het beter vertelde Liesbeth Grijsen. Is dat nou een economisch principe of een dierwelzijnsprincipe, vroeg ik een beetje gemeen. Nee het is goed voor mezelf zei ze. Je voelt je er prettig bij. Op dezelfde manier ervaart ze de relatie tussen stad en platteland die in Deventer altijd een speciale betekenis heeft.

Nu zult u zich afvragen wat doet onze Joep nou weer daar tussen de koeien. Joep gaat daar kunst maken in opdracht van de Sallandse rustpunten. Een deel van wat ik hier boven vertelde zal daarin terugkomen. Maar ook belangrijk is de politieke strijd tegen de ontdieping van de plaatselijke plas van plattelandspolitica Liesbeth. Afin, komende maand dus vooral veel kunst en wellicht wat indirectere verbanden met vaderschap op dit blog. Ik zal mijn werkzaamheden en gedachten op dit blog bijhouden.