Mijn interview voor Stentor en AD over de kwestie James Shields
Het heeft iets ongemakkelijks om, weer, aan het woord te komen over een familiedrama; een vader die dodelijk geweld heeft gebruikt tegen moeder, kind, partner en zichzelf. Moeilijk om enerzijds duidelijk te maken in wat voor waanzinnige draaimolen vaders, moeders en kinderen vaak terechtkomen als ze zich begeven in het door de rechtelijke macht en zogenaamde jeugdzorgers opgemaakte en van wapens voorziene toernooiveld van hechtscheiding. In dit geval speelt er ook nog een extra dubbel. Het gaat niet alleen over overdrachtelijke wapens maar ook nog eens over de in de VS zo gemakkelijk verkrijgbare fysieke wapens die weer worden aangeleverd door een andere profijtdragende industrie. Rechterlijke macht en wapenhandel als dragers van de coalitie van het kwaad.
Anderzijds wil je dan nog graag duidelijk maken dat geweld geen oplossing kan zijn en wil je dan nog oprecht je verontrusting en je leedwezen met directe en indirecte slachtoffers uitspreken. Dat lukt maar moeizaam in een kort interviewtje. Maar ik moet zeggen dat de betreffend journalist ieder geval erg zijn best heeft gedaan om een en ander zo getrouw mogelijk over te brengen.
Wat ik er graag nog een keer aan zou willen toevoegen. Pak die rechters aan, stap de rechtbanken binnen sla daar de vuist op de balie bijvoorbeeld in de rechtbank Almelo bij Mr Olthof die (is dat toeval of zo) een achternaamgenoot van het moeder-slachtoffer is.
En zeg nou niet dat ik zelf de ballen nog niet had om dat te doen. Ik heb ooit met een paar vaders gedemonstreerd voor de rechtbank Zutphen, 12 dagen gehongerstaakt voor het (toen nog) kantongerecht Deventer. Met vaders de rechtbank Arnhem bezet en de rechtbank Zwolle ondergeplakt, met Fathers voor Justice grote schoonmaak gehouden bij de rechtbank Arnhem en met vader Erik (weer) voor de rechtbank Arnhem gedemonstreerd. Als je dan toch ten einde raad ben doe dan zo iets. Ook als je nog niet helemaal aan het einde van je raad zit. Neem mijn raad ter harte, richt je pijlen op de ware daders.
artikel Stentor/Algemeen Dagblad.
tekst Stentor en AD 4 aug
Geef mij mijn leven terug
Lees eerst de eerdere berichten over B. Scroll na klikken eerst naar beneden als u bij het begin wilt beginnen).
22-7 Zie het verslag van de zitting door Bob C bij de reacties
26-7 B is opgeroepen als verdachte in verband met overtreding leerplichtwet.
Dit blog openbaart over familierechtprocedures. Volgens de wet dienen procedures in het algemeen openbaar te worden gehouden en als de zitting niet openbaar wordt gehouden dient dat te worden gemotiveerd. De uitspraken dienen altijd openbaar te zijn. Desalniettemin zijn er natuurlijk rechters die het niet leuk vinden dat er over hun handelen wordt gewaakt. Die dan bijvoorbeeld roepen dat het openbaren strafbaar is, terwijl juist het niet openbaren, het gedrag van die rechters zeer strafbaar is. Maar we zijn in Nederland inmiddels vergaand de weg kwijt. Het is daarom van belang dit soort artikelen op internet zoveel mogelijk te delen en zelf op te slaan.
—————————-
Vandaag gaat de 17-jarige B in zijn eigen woorden de rechter in Zutphen het volgende uitleggen:
Geachte Meneer de Kinderrechter,
Ik zou me even voorstellen, ik ben B
rest tekst weggehaald op verzoek B op 8 dec 2016
https://youtu.be/qsDP_6F8e9U
Naar Twenthe verhuizen
Droeve gezichten alom. Ook de rechtbank Almelo gaat dicht. Naast 6 andere. Vorige week had ik nog een gezellig gesprek met een telefoniste van de rechtbank Zutphen die zich nog een beetje zorgen maakte dat de klappen daar zouden vallen. Ik gunde haar haar vaste werkplek heel erg. Ze had zich al vaak beklaagd bij mij dat ze haar werk niet meer kan overzien omdat dat nu ook Arnhem beslaat. Maar ja het had ook wel wat aardigs voegde ze er aan toe. Ja als ik de linkbank Arnhem bel krijg ik dus de laatste tijd vaak die aardige telefoniste van Zutphen aan de lijn.
Zelf zie ik nu mooie kansen om in Twenthe te gaan wonen. Een lekkere uithoek ver van enige enge linkbank. Helaas zie ik baas Bakker van de Raad voor de lonkspraak nu vertellen dat er toch nog rechters in Almelo blijven. Iemand nog goede suggesties voor een andere verhuizing?
Een leuk alternatief voor de linkspraak is het rechtspreken in open veld. Dat zag ik van de week verbeeld in de bekende rechter-strip van Jesse van Muijlwijk. Gewoon zonder gebouw er omheen. Ook een leuke oplossing voor het gebrek aan openbaarheid.
Over aangifte doen tegen discriminatie e.d
wraak
De rechtbank Zutphen kan er maar geen genoeg van krijgen. Na het buiten houden van procesvertegenwoordiger Jan Hop, gaan nu ook de mogelijkheden om de rechter te wraken op de schop.
Want nu heeft die zielige rechtbankpresident Gert Vrieze maar liefst 15 (vijftien!) wrakingsverzoeken dit jaar al te verwerken gehad. En dat in het familierecht. Zo zielig voor de kindertjes nietwaar. Uh zielig. Wie?
Jan Hop was de belangrijkste indiener van dit soort verzoeken. We hadden het hieronder al over hem. Nu hij geen procesvertegenwoordiger mag zijn bij de rechtbank is het aantal wrakingsverzoeken niet minder geworden. Zijn cliënten hebben blijkbaar de smaak te pakken. Jan Hop dient, meestal terecht, goed onderbouwde, wettelijk gerechtvaardigde, wrakingsverzoeken in. Ik heb er een uitgebreid behandeld (zie de links). Meestal worden ze ten onrechte afgewezen.
Een van de wrakingsgronden is het, achter gesloten deuren, bij de rechter achterblijven van medewerkers van jeugdzorg. Zo kunnen ze nog even snel, zonder dat de andere partij erbij is, overleggen met iemand die zich blijkbaar rechter mag noemen. Op tv Gelderland werd door een voogdijmedewerker gewoon erkend dat dit gebeurde. Deze voogd meende notabene dat ze het recht heeft om dat te doen. Het is evident dat dit een goede reden tot wraking is. Partijen die met elkaar in conflict zijn mogen natuurlijk niet zomaar onderonsjes met de rechter hebben. Een wraking op die gronden wordt overigens meestal niet wordt toegewezen.
Het wordt tijd dat er een einde komt van de ongebreidelde almacht van rechters die denken dat ze zich niet hoeven te storen aan de regels voor een eerlijke rechtsgang. Ik zou bijna zeggen voordat al die justiabelen van wraking tot (ongewenste) wraakneming komen. Je moet wat met rechters die je ongemotiveerd je kinderen afnemen.
omroep gelderland radio
op videoarchief tv gelderland, “alles uit de kast” zet schuif op 9:26
Alle blogs van mij over Jan Hop en de manier waarop rechtbank Zutphen hem probeert uit te schakelen.
Moergrobben (Rechtersdictatuur 2)
“U bent een spotvogel en een schavuit, we weten het, maar u wilt mij toch niet wijsmaken dat een schilder zelf niet beslist wat er op zijn paneel zal verschijnen, in plaats dat voor u gedrochten en loeders opdoemen? ”
Eigenlijk lees ik vandaag liever in het boek Moergrobben van Theun de Vries, waar bovenstaande een citaat uit is. Een citaat dat wel wat past bij het onderwerp waar ik vandaag op terug zou komen (De vorige post hierover).
Het boek is een historische roman over de schilder Jeroen Bosch die een meester was in het binnenste buiten keren van de werkelijkheid. Een werkelijkheid waar iedereen met verbazing en toch afschuw naar kijkt. Hun eigen binnenwerkelijkheid namelijk en vooral ook de maatschappelijke binnenwerkelijkheid. Kortom waar is Jeroen Bosch als je hem nodig hebt om de Zutphense rechters te schilderen. En waar is Theun de Vries om dat allemaal te beschrijven. Dood helaas. Afin ik doe mijn best.
Ook voor Jan Hop en mij duiken die gedrochten en loeders elke keer weer op. Kun je besluiten om ze niet te zien?
Het is maffia, het zijn razzia’s en stasipraktijken van de monopolie-bedrijfstak familierecht. maar ga er maar weer eens aanstaan om het hier allemaal weer uit te leggen.
Gelukkig staan er een aantal prima dossiers op papa.nl.nu ( zie hieronder) en voor de variatie nu geen afbeelding van mijn eigen kunst maar een plaatje van het schilderij hel van Jeroen Bosch waarop we nog net zien hoe een Zutphense kinderrechter een kindje opeet onder het mom van het belang van het kind.
Nederland een rechtersdictatuur
Rechtspraak is een vergeten onderdeel van de democratie. En dat is wel zo gemakkelijk…. voor de rechters. Rechters dulden geen tegenspraak. Nou ja… een beetje dan. Maar als iemand door heeft dat er in die rechtbanken dikwijls niet openbaar maar geheim wordt rechtgesproken, er ook geen publieke uitspraak is ( wat volgens art 6.1 Europees verdrag voor de rechten van de mens absoluut moet) dan krijg je gewoon het woord niet in Nederland, want iedereen is bang voor rechters. En niet voor niets. Rechters kunnen je namelijk terugpakken. Dat klinkt zwaar, maar het is waar. Dat heeft ook Jan Hop nu weer voor de zoveelste keer ondervonden. Hij mag twee jaar lang niet meer als procesvertegenwoordiger optreden in de rechtbank Zutphen. Omdat hij heeft gezegd dat er bij de jeugdzorg allerlei onfrisse praktijken zijn. Iets wat hij volstrekt heeft aangetoond. Onder andere in de zitting waarin het ging over de vraag of hij de deur kon worden gewezen.
Voor dat aantonen moet je dan overigens niet in de uitspraak zelf kijken (het mocht eens iemand op een idee brengen) maar in de weergave van de mensen die op de publieke tribune zaten.
Kinderrechter Quik-Schuijt kan rustig op de radio beweren dat slechts een kleine minderheid van vaders problemen met kontakt met hun kinderen heeft. En die paar zijn dan ook een beetje gek. Volgens Quik-Schuit dan. Daar bedoelt ze mij onder andere mee. Een leugen en een infame beschuldiging zonder enige grond.
Ik maak me zo kwaad dat ik nu besluit morgen dit verhaal af te maken (in deze post of in een vervolgpost). Nu de goedheilig man. Misschien kan zwarte Piet de Zutphense rechters effe in de zak stoppen voor een enkele reis Spanje.
dossier Nederland een rechtersdictatuur
vorige post: de rechtbank zutphen wil haar kritikaster kwijt
de vervolgpost: moergrobben (rechtersdictatuur 2)
verslag zitting Hop
uitspraak Jan Hop
Over de openbaarheid van uitspraken
De rechtbank Zutphen wil haar kritikaster kwijt
Jan Hop bestrijdt met een grote hoeveelheid procedures, namens gedupeerden, het machtsmisbruik van de monopoliebedrijfstak familierecht. Het is dan ook een wonder dat er nu een rechtbank opstaat die zegt dat hij méér aangiftes, méér hoger beroepen en klachtprocedures moet voeren. Ze willen hem desalniettemin weigeren als procesvertegenwoordiger.
De rechtbank Zutphen, waar vader Jan Hop ooit zelf klant was, voelt als geen ander de hete adem van deze fabuleuze autodidactische procesvertegenwoordiger in zijn nek. Ze hadden daar genoeg van al zijn aantijgingen tegen rechters en voogdijmedewerkers. Corrupt, vals, bedrieger, stasipraktijken, razzia. Het vervelende voor hun is dat Jan die aantijgingen aan hun, allemaal perfect kan staven. En meestal doet hij ook aangifte als het om strafbare feiten gaat. Ook tegen rechters. Een groot probleem daarbij is dat veel politiebureaus dit soort aangiften simpelweg weigeren op te nemen. Zelf ben ik een keer een politiebureau uitgekogeld omdat ik aangifte wilde doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. En in plaats dat die agenten vervolgd werden werd ik vervolgd ( in eerste instantie veroordeeld in beroep vrijgesproken). Ook Jan verhaalde weer van zo’n politiebureau.
Nou die paar aangiftes en klachten die nog niet waren gedaan moest Jan dan maar snel gaan doen vond men. Dat beweerde men althans in de procedure tegen Jan waarin zij hem het recht wilden ontzeggen als procesvertenwoordiger op te treden.
Afijn, alles bijelkaar een mooie gelegenheid voor Jan om zijn verhaal nog eens in de grote samenhang, voor publiek, neer te zetten. Jan bedankte de rechters daarvoor en ook rechters deden hun best om vriendelijk te blijven; dat spelletje hebben ze op hun communicatiecursus wel geleerd. Desalniettemin is het nettoproduct van deze vertoning waarschijnlijk dat alleen nog maar advocaten als procesvertegenwoordiger worden toegelaten. Advocaten die bang zijn om hun mond open te trekken als ze een rechter zien. Laat staan dat ze durven te wraken. Iedereen is bang voor de rechterlijke macht. Er is geen gezag maar intimidatie en gebrek aan democratische controle.
een uitgebreider verslag op de website papa.nl.nu
de site van Jan Hop
mijn aangifte in Zwolle